Chapter 7 : เอาตัวเข้าแลก

ต่างคนก็จ้องกันไปจ้องกันมาไม่ละวางตา แต่ไอที่ฉันจ้องๆเนี่ยไม่ใช่อะไรนะ มันก้าวขาไม่ออกเลยสักข้าง เจอหน้าบอสเหมือนเจอผี แล้วดูสินั่งนิ่งอย่างกับเป็นเจ้าที่เหมือนคอยดูสัมพเวสีเต้นในผับ หน้าก็ไม่รับแขกอีกต่างหาก อยากจะรู้จริงๆสาวสองคนที่นั่งข้างกายไม่รู้สึกตะขิดตะควงสักนิดเลยหรือไง หน้าก็นิ่งนั่งก็นิ่งทุกอย่างมันดูstopไปหมด

"ยัยวายมัวยืนทำอะไร ไปกลับโต๊ะ" สวรรค์ช่วยแท้ๆเพื่อนรัก แล้วให้ฉันยืนขาแข็งได้ตั้งนานสองนาน คิดช้าไปไหมเพื่อน

ตอนนี้เพื่อนฉันลากกลับมาที่โต๊แล้วเรียบร้อย

"ยัยวาย เมื่อกี้แกเป็นอะไร"

"เห็นบอสอ่ะสิ"

"ห๊ะ//ห๊ะ"

"เขาตามแกมาหรอวะ" ยัยแพทพูด แต่แอคติ้งสีหน้านี่เบอร์ใหญ่อลัง ไปแคสเป็นนักแสดงไปแพท

"ไม่นะ แต่ระดับบอสก็ไม่น่าลดตัวมาผับธรรมดาๆแบบนี้" แค่คิดก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมถึงเลือกมาร้านนี้ ทั้งที่ร้านหรูๆไฮโซๆมีตั้งเยอแยะ แล้วระดับคนรวยอย่างบอสไม่น่าย่างก้าวเข้าร้านแบบนี้ได้เลย

"เออๆ ช่างเรื่องนี้ก่อน ฉันอยากจะรู้ว่าแก้มผู้ชายหล่อๆคนนั้นเป็นยังไง นุ่มไหม หอมไหม" ยัยแพทออกอาการตื่นเต้นสุดๆ นี่ฉันเป็นคนเปิดเกมนี้นะ ถ้าเป็นยัยแพทมีหวัง ลากกลับไปกินตับต่อที่ห้องแน่ๆ

"หอมมาก มองใกล้ๆแล้วโคตรหล่อเลย" ฉันแหย่ยัยแพทให้เกิดอาการอิจฉาเล่นๆ

"แหมตอนแรกทำอิดออดไม่กล้า พอถามว่าเป็นยังไงแล้วดูมันตอบน่าหมั่นไส้" ยัยแพทมองค้อนฉัน จะมาค้อนเรื่องอะไร ในเมื่อมันคือเกม แต่...แก้มผู้ชายคนนั้นก็หอมจริงๆนั่นแหล่ะ

"มาต่อ หาเป้าหมายใหม่ แต่กติกาเหมือนเดิม"

"มันไม่น่าเรียกว่ากติกาเลยนะเกมของแกอ่ะยัยจินนี่" ฉันพูดแย้งขึ้น

"ละไหนเป้าหมายใหม่" ยัยแพทจึงกวาดสายตาไปรอบๆจนไปสะดุดกับผู้ชายคนนึงเข้า แต่ทำไมมันทำหน้าอึ้งๆเผยออ้าปากค้างแบบนั้นหล่ะ

ไหนขอดูองศาสายตาที่ยัยแพทมันมองหน่อย

อืมใช่เลย ทางเดียวกับที่ฉันมองตอนเดินไปหอมแก้มโต๊ะผู้ชายหล่อๆคนนั้น

ยัยแพทมันกำลังมองบอสฉัน ซึ่งสองคนนี้มันไม่รู้ว่าบอสฉันคือคนไหน เพราะไม่เคยส่งรูปให้พวกมันดู จะมีก็แค่เล่าวีรกรรมความคัน ความแซบให้ฟังเท่านั้น ส่วนหน้าตาก็ไปจินตนาการกันเอาเอง แต่ก็ดีเหมือนกันนะ ที่ฉันยืนตรงนี้สามารถห็นบอสในระยะไกลโดยที่บอสไม่เห็นฉัน ฉันจะได้ไม่ต้องกลัวว่าบอสจะมองจับผิด แล้วนั่น...บอสชะเง้อมองหาใครกัน ก็ในเมื่อมีสาวสองคนนั่งอยู่ข้างๆหรือว่าเจอผู้หญิงถูกใจเพิ่มอีกคน

"ยัยวายฉันให้แกหมุน" จินนี่พูด ฉันจึงเอามือจับขวดแล้วหมุนพร้อมกับยกมือขึ้นประสานกันแล้วหลับตาลง ขอภาวนาอย่าเป็นฉัน อย่าเป็นฉัน

"กรี๊ดดดด" เสียงกรี๊ดคือเสียงของยัยแพทพูดแล้วโวยวายขึ้น "ยัยวายแกอีกแล้วนะ" ฉันรีบลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงแพทพูดชื่อฉัน

ฉันจึงค่อยๆลืมตามองไปที่ปากขวดปรากฎว่ามันชี้มาที่ฉันอีกหรอเนี่ย ฉันไปภาวนาอีท่าไหนมันถึงได้ชี้มาที่ฉันได้

"เหมือนเดิมยัยวาย ไปสิ" เมื่อกี้ยังจะก้าวขาไม่ออกก็ต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่อีกครั้ง

ฉันยืนมองไปทางที่บอสนั่ง ตอนนี้บอสกำลังยกแก้วเหล้าขึ้นเดิม แต่ยังคงสีหน้าเรียบนิ่งเช่นเดิม ส่วนผู้หญิงข้างกายก็ออดอ้อนออเซาะซบไหล่

เอาวะก็แค่เกม อีกอย่างตอนนี้ก็นอกเวลาทำงาน บอสคงไม่ว่าอะไรฉันหรอกมั้ง เพราะถ้าฉันไม่ทำมันสองคนก็ต้องบีบให้ฉันทำอยู่ดี

ฉันจึงตัดสินใจเดินไปหาบอสใกล้ๆ เมื่อเดินมาถึงโต๊ะ บอสหันปลายตามองฉันเล็กน้อยแล้วกระดกแก้วเหล้าดื่มต่อ

"บอสคะ ขอโทษด้วยค่ะ พอดีวายเล่นเกมกับเพื่อน ถ้าปากขวดหมุนที่ใคร คนนั้นต้องเป็นคนหอมแก้มผู้ชายตามที่เพื่อนวายมองไว้ แล้วคนนั้นก็คือบอสค่ะะ ถือว่าช่วยๆวายหน่อยนะคะ"

บอสางแก้วเหล้าลงแล้วแหงนหน้าขึ้นมาคุยกับฉัน "อ้อ ที่ผมเห็นคุณยื่นหน้าหอมแก้มไอเด็กหนุ่มนั่นคือเกมที่พวกคุณเล่นกันอย่างงั้นสิ" ไม่ต้องพูดย้ำก็ได้มั้ง ก็เห็นๆอยู่

"ใช่ค่ะ บอสช่วยวายหน่อยนะคะ อนุญาติให้วายหอมแก้มบอสแค่นิดเดียวเท่านั้นค่ะ แล้ววายจะรีบเดินกลับไปที่โต๊ะเลย

"งั้นก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน" บอสจึงไล่สาวๆสองคนที่นั้งอยู่ข้างๆให้ลุกออกไป แล้วดึงฉันลงไปทงนั่งบนตักบอส

"ข้อแลกเปลี่ยนอะไรคะ" ฉันรีบดิ้นขลุกขลักแต่ก็ไม่หลุดจากมือบอส

"เอาตัวเข้าแลกไง ดีไหม"