Chapter 8 : ออรัลเซ็กส์ รู้จักไหม?

"เอาตัวเข้าแลกไง ดีไหม"

"ดีกับผีหล่ะสิค่ะ บอสปล่อยวายเดี๋ยวนี้" ฉันตะคอกใส่หน้าบอส แล้วพยายามดิ้น แต่ดิ้นเท่าไหร่บอสก็ยิ่งโอบเอวฉันไว้แน่นขึ้น แต่ถ้าฉันไม่ขัดขืนอะไร บอสได้มองว่าฉันเป็นผู้หญิงขี้อ่อยแน่ๆ จากที่บอสเห็นฉันหอมแก้มผู้ชายหล่อๆคนนั้น

"ดิ้นสิ ดิ้นอีก กำลังดีเลย" พอบอสพูดมาแบบนี้ฉันถึงเพิ่งมาได้รู้สึกว่าเหมือนมีแท่งอะไรดันขึ้นมาที่ก้น แต่ที่ฉันนั่งทับอยู่มันก็.... โอ้ยยัยวายโง่อีกแล้ว เป็นฉันเองที่ทำให้น้องชายของบอสตื่นตัว

ฉันที่ตอนนี้นั่งตัวแข็งทื่อกลั้นหายใจแล้วเม้มปากแน่น เพื่อสยบตัวดีที่มันอยู่ใต้กางเกงบอส นิ่งแล้วนะนิ่งมาได้สิบวิจนฉันเริ่มจะขาดอากาศหายใจตายคาตักบอสแล้ว

ความโง่หายไปเมื่อสติกลับมาฉันถึงนึกได้ว่าฉันควรรีบหอมแก้มบอสให้จบๆ ไม่ใช่มานั่งอยู่นิ่งๆบนตักบอสแบบนี้ เพราะหน้าฉันตอนนี้มันอยู่ใกล้กับหน้าบอสมาก เอาวะกลั้นหายใจแค่อีกวิคงไม่ตายคาตักหรอก

ฟอด~

ฉันเลยใช้จังหว่ะที่บอสหันหน้าไปอีกทางหอมเข้าไปที่แก้มบอสเต็มๆ จนบอสปล่อยมือลงอัตโนมัติ อึ้งเลยดิ

"เกมของวายจบแล้วค่ะ ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ เจอกันพรุ่งนี้นะคะ" ฉันดีดตัวลุกขึ้นจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที แล้วย่อตัวลงยกมือไหว้สวัสดีในแบบฉบับหญิงงามอย่างไทย พร้อมเดินฉับๆรีบกลับไปที่โต๊ะของยัยเพื่อนตัวแสบทันที ใจจริงก็อยากหันไปดูบอสนะว่าเป็นยังไง เพราะฉันปล่อยบอสลอยค้างกลางอากาศแบบนั้น สงสัยคงสาปแช่งฉันอยู่ในใจ พรุ่งนี้ค่อยรับชะตากรรมก็แล้วกัน กรรมที่ว่าคือเจอยัยพี่พิมแล้วก็บอสผู้เลือดเย็น

"แก ทำไมผู้ชายหน้าหล่อๆคมๆคนนั้นเขาถึงจับตัวแกไปนั่งบนตัก หรือว่าเขาชอบแกวะ" ยัยแพทถามเพราะความสงสัย จริงๆคือเสือกล้วนๆเลยค่ะ

"เหยื่อที่แกหาคือบอสฉัน"

"อะไรนะ//อะไรนะ" โอ้ยรำคาญไอสองคนนี้จะประสานเสียงเพื่อ

"ฉันอิจฉาแกหว่ะ" ยัยจินนี่แกลองมาเป็นฉันแล้วแกจะเข้าใจ

"มาทำงานแทนฉันสักวันไหมหล่ะ" พอบอกให้ลองมาทำงานเพื่อนรักสองสาวก็รีบส่ายหน้ารัวๆ

"แล้วมาบอกว่าอิจฉา บอสก็ได้แค่มองเท่านั้นแหล่ะ ถึงจะกินได้แต่ก็คงไม่ได้ตัวและหัวใจบอสหรอก" อยากจะรู้จริงๆว่าถ้าผู้หญิงคนไหนได้บอสไปเป็นแฟน บอสจะยิ้มให้แฟนบ้างป่ะ หรือจะทำหน้ายักษ์ใส่ สมมุติว่าไปสวนสนุกแล้วแฟนชวนเล่นรถไฟเหาะ บอสจะทำหน้ายังไงวะ

"แกพูดเหมือนแกตกหลุมรักบอสอย่างงั้น" ยัยแพทถาม

"ฉันแค่พูดในสิ่งที่ฉันเห็น อยู่กับบอสเกือบทุกวัน ฉันยังไม่เคยเห็นบอสมีใครจริงจังสักคน อ้อแต่เรื่องจริงจังก็มีอยู่สองเรื่อง เรื่องงานกับเรื่องสาวๆบนเตียง" ฉันพูดแล้วกระดกแก้วเหล้าดื่มเข้าปาก

แล้วยัยแพทกับจินนี่ทำไมใช้สายตาจ้องจับผิดฉันแบบนี้

"แกคิดอะไรกับบอสหรือเปล่า"

"คิด" พอฉันบอก เพื่อนสองสาวก็มองหน้ากันแล้วยิ้มๆ

"คิดว่าฉันต้องกลับบ้านละ ฉันสนุกกับแกสองคนมามากพอแล้ววันนี้" มาเพื่อสนุกผ่อนคลาย แต่พอมากลับเครียดกว่าเดิม มีใครจะซวยเหมือนที่ฉันเจอวันนี้ไหม

"โหยแก นี่เพิ่งจะสี่ทุ่มกว่า ห้าทุ่มค่อยกลับ" ยัยจินนี่พูดยื้อเวลาเพื่อให้ฉันอยู่ต่อ

"ตอนนี้มันหมดอารมณ์สนุกตั้งแต่แกตั้งเกมบ้าๆขึ้นมาแล้ว แถมแกยัยแพทมาจั่วผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นบอสฉันอีก แล้ววันนี้ฉันได้หอมแก้มผู้ชายสองคน สองสไตล์ถือว่ากำไรฉันก็แล้วกัน" พอฉันพูดจบเพื่อนสาวของฉันทั้งสองก็แอบหน้าเจื่อนลงเล็กน้อย

"เออช่างมันเถอะ ฉันซวยเองแหล่ะ ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้ ยังไงฉันก็ขอกลับก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นมาทำงานแต่เช้าอีก" ฉันจึงหยิบกระเป๋าสะพายขึ้นบอกลาเพื่อนแล้วเดินก้าวออกจากผับทันที

ผับหน้าร้าน

ฟู่ว~

ได้ออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์แล้วค่อยยังชั่ว กลิ่นควันบุหรี่ในร้านคือคละคลุ้งไปทั่ว ไม่รู้ว่าคนสูบหรือคนไม่สูบอย่างฉันจะตายก่อนกัน

หมับ~

ฉันรีบหันควับไปทางด้านหลัง จู่ๆก็มีมือหนามาจับที่ข้อมือฉัน

พอฉันหันไปก็เจอกับบอสที่ยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ นี่ตามฉันออกมาหรอ หรือว่าโกรธที่ฉันหอมแก้มบอส

"กลับยังไง"

"อ่ะ เอ่อแท็กซี่ค่ะ"

"เดี๋ยวผมไปส่ง"

"ไม่เป็นไรค่ะ วายกลับเองได้"

ฉันรีบปฏิเสธอบอสทันที เพราะถ้าเกิดว่าฉันให้บอสไปส่งไม่รู้ว่าฉันจะถึงบ้านก่อนหรือว่าบอสจะเชือดฉันตายคารถหรูของบอสก่อนกัน

"อืม" อ่าวนึกว่าจะแบบเหมือนในละครพระเอกจะขอไปส่งนางเอกให้ได้ แสดงความเป็นสุภาพบุรุษไม่ปล่อยให้ผู้หญิงกลับบ้านดึกๆตัวคนเดียว นี่อะไรตอบอืม

แล้วจะมายืนคิดทำไม กลับบ้านค่ะ ไม่ไปกับบอสก็ดีแล้วหนิ หรือว่าแกอยากโดนบอสเชือดยัยวาย ฉันพูดแย้งตัวเองในใจ รีบกลับบ้านเถอะ กลัวแม่จะห่วงละก็กลัวว่าฉันจะไม่ตื่นด้วย

วันต่อมา

#บริษัท

มาได้เฉียดฉิวมากฉัน แต่นั่นยัยพี่พิมมาก่อนฉันอีกหรอ ท้องฟ้าวิปริตแน่วันนี้

"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้สวัสดีพี่พิม ที่ทำก็แค่ตามมารยาทเท่านั้น ไม่อยากจะยกมือไหว้ให้เสียมือเลยจริงๆ

"อืม" นี่ก็อีกคนพูดแค่อืมเหมือนบอสเลย หรือจะเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ พอมีอะไรกันแล้วพูดแค่อืม ปกติจะพูดมากกว่านี้นะ

"บอสมาหรือยังคะพี่พิม" ฉันหันไปถามคนที่นั่งหน้ายุ่งกับกองงานที่วางอยู่บนโต๊ะ

"ไม่รู้ อย่าเพิ่งมากวนฉัน มีอะไรก็ไปทำ เห็นไหมว่าฉันทำงานอยู่"

"เห็นค่ะ ตาไม่ได้บอด" ก็น่าจะยุ่งอยู่หรอกกองงานบนโต๊ะยัยพี่พิมเพียบขนาดนี้ คงเป็นบอสนี่แหล่ะที่สั่งให้ยัยพี่พิมทำ ไม่งั้นคงไม่มาก่อนฉันหรอก

นั่นบอสเดินมาพอดี ฉันต้องปรับสีหน้าให้เหมือนว่าเรื่องเมื่อวานไม่เคยเกิดขึ้น

"สวัสดีค่ะบอส" ฉันทำแบบที่ทำเป็นประจำทุกวัน แต่วันนี้แปลกกว่าทุกๆวัน พอฉันทักบอส บอสหันมาเพยิดหน้าเป็นการตอบรับว่าเห็นฉัน

ฉันนี่ยืนตาปริบๆเลย สงสัยว่าบอสไปโดนตัวไหนมาหรือเปล่า แต่มันก็ดีละหนิถึงแม้จะไม่ยิ้มให้เลยก็เถอะ

ผ่านไป30นาที

(เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะฉันดังขึ้น)

"ฮัลโหลค่ะ"

"คุณเข้ามาหาผมที่ห้องหน่อย" บอสเรียกฉันเข้าไปพบแต่เช้ามีอะไร หรือว่าเรื่องเมื่อวาน บอสจะเอาคืนฉันใช่ไหม

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"วายขออนุญาติเข้าไปนะคะ" เมื่อฉันเปิดประตูเข้ามาก็ไม่เห็นว่าบอสนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน แล้วนี่หายไปไหน ฉันหันมองซ้ายขวาก็ไม่เจอ วาปตัวได้ด้วยหรอ หรือว่าบอสเป็นยอดมนุษย์?

พรึ่บ~ "ว๊ายยย" จู่ๆก็มีคนเข้ามากอดฉันทางด้านหลัง แล้วในห้องนี้ก็มีแค่ฉัน แล้วคนที่กอดจะเป็นใครได้นอกจาก....

"บอสคะ ปล่อย วายไม่เล่นแบบนี้นะ"

"เมื่อวานคุณยังเล่นเกมกับเพื่อนเลย ผมว่ามันก็น่าสนุกนะ วันนี้ผมชักอยากจะลองเล่นดูบ้าง แต่ผมขอตั้งกติกาเองนะ" บอสพูดกระซิบข้างๆหูฉันด้วยเสียงกระเส่า จะมามีอารมณ์แต่เช้าแบบนี้ไม่ได้นะ

" เมื่อวานก็ส่วนเมื่อวานค่ะ วันนี้ก็ส่วนวันนี้"

"แต่เมื่อวานคุณทำผมอารมณ์ค้างนะ รู้ตัวไหม"

"ถ้ามันค้างมากก็ไปช่วยตัวเองสิคะ มาบอกวายทำไม" ทำไมกอดแน่นแบบนี้หล่ะ ถ้ายัยพี่พิมมาเห็นเข้าก็ได้อาละวาดฉันอีกสิ

"งั้นคุณก็ช่วยผมสิ ออรัลเซ็กส์ (Oral Sex) รู้จักไหม"