บทที่ 2 เลขาส่วนตัวที่ไม่ต้องการ

เฟอร์รารี่สีแดงเพลิงแล่นผ่านประตูด้านหน้า ฉัตรอนันต์ รีสอร์ต เข้าไปจอดหน้าเรือนพักส่วนตัว โฬมขมวดคิ้วเข้มขึ้นทันทีที่เห็นท้ายรถ BMW ของผู้เป็นแม่จอดอยู่ในโรงจอดรถ ให้ตายเหอะ!

“ โธ่! อุตส่าห์หนีหน้ามานอนรีสอร์ตยังตามมากดดันอีกนะแม่ ” เขาลูบหน้าลูบตาสงบสติอารมณ์แล้วเดินลงจากรถเข้าไปในเรือนพัก

“ กลับมาแล้วรึตาโฬม แกคิดว่าจะหลบหน้าแม่ได้ซักกี่วันฮึ ” ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป แม่ก็ทักทายเขาด้วยใบหน้ายิ้มเยาะทันที

คุณนวลจันทร์นั่งรอลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอยู่บนโซฟาในห้องรับแขกที่พอเปิดประตูเข้ามาก็เจอหน้ากันพอดี มีเด็กสาวหน้าตาดีอีกคนนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอมองจ้องมาที่เขาด้วยนัยน์ตากลมโตเหมือนกับตกตะลึง

“ หลบอะไรกันครับแม่ ผมแค่อยากมีเวลาพักผ่อนแบบเงียบ ๆ เป็นส่วนตัวเท่านั้นเอง แม่มีธุระอะไรเหรอครับถึงได้มาดึก ๆ ดื่น ๆ ” ใบหน้าเขาเรียบเฉย สายตาเย็นชามองสบตาเด็กสาวที่รีบก้มหน้างุดลงทันทีที่เขาจ้องมอง

“ มีสิ ธุระสำคัญซะด้วย พะแพงนี่คุณโฬมลูกชายฉัน ” คุณนวลจันทร์หันไปบอกเด็กสาวที่นั่งหน้าตื่นอยู่ข้าง ๆ หญิงสาวรีบยกมือกระพุ่มไหว้เขาด้วยท่าทางอ่อนน้อม

“ สวัสดีค่ะคุณโฬม ”

“ สวัสดี ” โฬมรับไหว้เธอห้วน ๆ อย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก ก่อนจะหันไปโวยกับคุณนวลจันทร์

“ อะไรกันครับแม่ จะฝากเข้าทำงานรึไง คนที่รีสอร์ตนี่เต็มแล้วครับ ทำไมแม่ไม่ดูงานออฟฟิศที่สวนลำไยให้เธอล่ะ ” เขารีบบอกปัดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ

“ เขาไม่ได้มาทำงานในออฟฟิศแก แต่พะแพงจะมาเป็นเลขาส่วนตัวของแก คอยดูแลทุกอย่างและทุกที่ไม่เว้นแม้แต่บนเตียง ” สิ้นคำประกาศของแม่เลี้ยงนวลจันทร์ พะแพงก้มหน้าลงมองมือตัวเองด้วยความอดสูใจ แต่โฬมกลับยืนตะลึงด้วยความคาดไม่ถึงว่าแม่จะมาไม้นี้

“ แม่ครับ !! ผมไม่จำเป็นต้องมีเลขาส่วนตัว ”

“ แต่แกต้องมี! ไม่งั้นไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่อีก ทำไมแกต้องเกลียดกลัวผู้หญิงถ้าไม่ได้เป็นเกย์อย่างที่บอก เอาล่ะดึกแล้วแม่จะกลับล่ะ พะแพงจะอยู่กับแกตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจนกว่าแม่จะแน่ใจว่าแกไม่ได้เป็นเกย์ตุ๊ดเป็นแต๋วอย่างที่เขาลือกัน ” คำพูดเด็ดขาดและไม้ตายของคุณนวลจันทร์ทำเอาลูกชายพูดไม่ออก นางลุกขึ้นยิ้มหวานให้ลูกชายแล้วตบบ่าบอบบางของเด็กสาวก่อนจะเดินผ่านร่างสูงของโฬมออกไป

เสียงรถของคุณนวลจันทร์แล่นเงียบหายไป โฬมยังคงยืนอึ้งกับคำสั่งของแม่ ที่ยัดเยียดเด็กสาวที่กำลังนั่งมองหน้าเขาตาแป๋วอยู่บนโซฟาให้มาเป็นเลขาส่วนตัว และย้ำว่าต้องอยู่ดูแลเขาทุกที่แม้กระทั้งบนเตียงเสียด้วย

นี่ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นคงตีปีกพึ่บพับด้วยความปรีดาที่แม่หาเด็กมาป้อนให้ถึงที่ แถมเป็นเด็กสาวหน้าตาดีหุ่นอย่างกับนาฬิกาทรายซะด้วย แต่สำหรับโฬมแล้วหล่อนคือโซ่เส้นใหญ่ของคุณนายนวลจันทร์ชัด ๆ

ไอ้เรื่องจะพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้เป็นเกย์นี่ก็หมายความว่าเขาต้องมีอะไรกับเด็กคนนี้ ถ้าแค่นอนกับเด็กเฉย ๆ เขาคงไม่ได้คิดมากอะไร แต่สิ่งที่เขากลัวว่ามันจะเกิดขึ้นก็คือ ถ้าเขายอมนอนกับเด็กนี่แล้วแม่เขาเกิดจะให้รับผิดชอบด้วยการแต่งงานขึ้นมาล่ะ ไม่ ! เขาจะไม่ยอมตกหลุมพรางของแม่เด็ดขาด

“ เธอชื่ออะไรนะเราน่ะ ” ในที่สุดโฬมก็ถามเธอหลังจากที่นั่งมองหน้ากันเงียบ ๆ ครู่ใหญ่

“ หนูชื่อพะแพงค่ะ ” เธอตอบเขาเสียงเบาด้วยความประหม่า มองใบหน้าหล่อเหลาของเจ้านายสายฟ้าแล่บด้วยใจที่เต้นรัว แอบอุทานอยู่ในใจด้วยความเสียดาย

“ ให้ตายสิ! ทำไมเขาถึงได้หล่อกระชากวิญญาณได้ขนาดนี้หุ่นรึก็ออกจะแซ่บ สูงใหญ่ปานนายแบบโฆษณากางเกงในชาย น่าเสียดายของแท้ ๆ ไม่น่าเป็นเกย์เลยพ่อคุณเอ๋ย ”

“ จะเอาเท่าไหร่ล่ะ ” น้ำเสียงที่ถามดูเย็นชา สายตาคมกริบที่มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าดูเย้ยหยัน แต่ถึงกระนั้นพะแพงก็รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วตัว ทุกส่วนบนร่างกายที่เขาเลื่อนสายตามองมันเหมือนถูกเขาคุกคามลูบไล้ด้วยสายตายังไงยังงั้น