เริ่มแผนการ

“หึ แล้วแต่คุณสิคะเพราะฉันไม่สน ขอตัวนะคะ” แก้วใสพูดจบก็เดินออกไปจากห้องด้วยอารมณ์เดือดสุดๆ สนใจเธอ อยากได้เธออย่างนั้นหรอ คุณสุดหล่อ เพราะเธอก็อยากจะบอกเขาเหมือนกันว่าเธอก็สนใจเขาแต่วิธีการทำความรู้จักของเขามันทำให้เธอไม่ประทับใจสักเท่าไหร่ เธอรู้สึกสนใจเขาตั้งแต่สบตากันครั้งแรกแต่เพราะเขาอยากทำความรู้จักกับเธอเพียงแค่ทางกายใครเขาจะไปยอม เธอต้องได้มากกว่านั้น เพราะเขาดันตรงสเปคตรงใจในแบบผู้ชายที่เธอตามหามานาน นี่แหละเนื้อคู่เธอ แต่ตอนนี้ขอเล่นตัวสักหน่อย เธอจะต้องได้ทั้งตัวและหัวใจของเขา หึ แล้วเจอกันนะคะสุดหล่อเราต้องได้พบกันอีกแน่นอน

กริ๊งงงงงงง กริ๊งงงงงงงงง

เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้นต่อเนื่องกันสามถึงสี่ครั้ง ทำให้คนที่นอนหลับอยู่บนเตียงงัวเงียขึ้นมาควานหาที่มาของเสียงโดยที่ยังไม่ลืมตาสักนิดพอหาเจอก็กดรับทันทีโดยไม่ดูว่าใครเป็นคนที่โทรเข้ามา

“ฮัลโหล” แก้วใสตอบแบบงัวเงีย

“ยัยแก้วยังไม่ตื่นอีกหรอ” เสียงใสๆ ดังมาตามสายแก้วใสก็พอจะรู้ทันทีว่าใครเป็นคนที่โทรมาหาเธอ ฟ้าใสนั่นเอง เธอก็เอาแต่คิดถึงหน้าอีตาพอลจนอดไม่ไหวเลยไปค้นหาข้อมูลของเขาในอากู่เธอคิดว่ามันน่าจะมีและมันก็มีจริงๆ ด้วยแถมเยอะซะด้วยเธอถึงได้รู้ว่า ว่าที่แฟนของเธอเป็นคนมีชื่อเสียงแค่ไหน เขาเป็นถึงผู้บริหารโรงแรมชื่อดังหลายแห่งทั่วโลก พ่อแม่เขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุจึงทำให้เขาเหลือตัวคนเดียวและมีนิสัยเงียบขรึม และที่สำคัญสถานะเขายังโสด ยังไม่แต่งงาน ถึงแม้ว่าเขาจะเปลี่ยนคู่ควงไม่ซ้ำหน้าแต่เขาก็ไม่เคยจริงจังกับใคร ทำให้เขาครองสถานะโสดมาถึงทุกวันนี้ ตอนนี้เขาอายุ 30 ปี

30 เหรอก็ห่างจากเธออยู่ 9 ปีสินะไม่มากเท่าไหร่กำลังพอดี เธอจะใช้โอกาสตอนที่เขาสนใจเธอนี่แหละทำให้เขารักเธอให้ได้ คิดมาถึงตรงนี้ก็ต้องสะดุ้งทันทีเพราะเสียงจากปลายสายเรียกเธอ

“ยัยแก้วได้ยินฉันไหม แกเป็นอะไรรึเปล่า” ฟ้าใสส่งเสียงเรียกเพื่อนตั้งหลายครั้งก็ไม่มีเสียงตอบรับมันจึงทำให้เธอเป็นห่วงแก้วใสกลัวว่าแก้วใสจะเป็นอะไรรึเปล่า

“อะไรนะฟ้า ฉันไม่เป็นไรแกจะตะโกนทำไมเนี่ย”

“ก็ฉันเรียกแกตั้งหลายทีแล้วแกไม่ตอบนึกว่าเป็นอะไรไปนะสิ เป็นไงบ้างเมื่อคืนอ่ะ เขาทำอะไรแกรึเปล่า” ฟ้าใสถามถึงเรื่องเมื่อคืนทันทีเพราะเธอรู้สึกเป็นห่วงแก้วใส

“ไม่มีอะไรหรอกแก แต่ฉันมีเรื่องจะเล่าให้แกฟังฉันเจอเนื้อคู่แล้ว” แก้วใสพูดกับเพื่อนอย่างตื่นเต้น

“เนื้อคู่ที่ไหน อย่างไร เมื่อไหร่ เล่ามาเลยนะ” ฟ้าใสรู้สึกตื่นเต้นกับเพื่อนทันทีที่พูดถึงเรื่องเนื้อคู่ เพราะนานๆ ทีจะเห็นแก้วใสถูกใจผู้ชายสักคน เพราะฉะนั้นคนนี้ต้องตรงใจเพื่อนของเธอมากแน่ๆ

“ฟังนะ” และแก้วใสก็เล่าทุกอย่างให้ฟ้าใสฟังทั้งหมดรวมทั้งที่อีตาพอลนั้นขอนอนกับเธอด้วยฟังทีแรกฟ้าใสก็ตกใจทันที เธอจึงถามขึ้นทันทีว่ามันใช่หรอว่าผู้ชายที่เจอกันครั้งแรกแล้วขอนอนด้วยอย่างนั้นจะเป็นเนื้อคู่ของเพื่อนเธอดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยเป็นคนดีแต่แก้วใสก็ยืนยันว่าจะลองดูสักตั้งเพราะเธอสนใจผู้ชายคนนี้มากเธอจะทำให้เขารักเธอให้ได้ ฟ้าใสก็เลยแต่ให้กำลังใจเพื่อนว่าขอให้ทำสำเร็จ และคุยกันอีกสักพักก็วางสายไป

หลังจากว่างสายจากฟ้าใสแล้วแก้วใสก็มานั่งคิดว่าทำยังไงถึงจะทำให้เธอได้ใกล้ชิดเขาและแผนของเธอมันจะต้องแนบเนียนไม่ให้เขารู้ว่าเธอเป็นฝ่ายเข้าหาเขาก่อน เขาจะต้องเป็นฝ่ายต้องการเธอเอง และหลังจากที่เธอคิดแผนอยู่นานว่าจะทำยังไงเธอก็ได้คำตอบ และเธอก็มาอยู่ที่นี่ โรงแรม เอ็นดิเอโก้ คราวน์ ของเขา ทุกคนสงสัยใช่ไหมว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ ใช่เธอจะมาสมัครงานในช่วงปิดเทอมเพื่อหาประสบการณ์ไปด้วย ซึ่งเธอก็พอจะมีความสามารถอยู่บ้างเพราะเธอเข้าไปช่วยงานของคุณพ่อเธออยู่บ่อยๆ

“สวัสดีค่ะ” แก้วใสเอ่ยทักประชาสัมพันธ์หน้าเคาน์เตอร์เสียงใส

“สวัสดีค่ะมาติดต่อเรื่องอะไรคะ” ประชาสัมพันธ์คนหนึ่งพูดขึ้น

“มาสมัครงานค่ะ” แก้วใสบอกจุดประสงค์ในการมาทันที

“อ่อ ค่ะ รอสักครูนะคะ” ประชาสัมพันธ์สาวพูดจบเธอก็หยิบใบสมัครมาให้เธอ

“นี้ค่ะใบสมัครเชิญไปนั่งกรอกตรงเก้าอี้ตรงโน้นได้เลยนะคะ” ประชาสัมพันธ์สาวบอกกับเธอแก้วใสจึงเดินไปนั่งกรอกใบสมัครที่เก้าอี้

นั่งกรอกใบสมัครอยู่สักพักเธอก็กรอกเสร็จ พอเธอเงยหน้าขึ้นมา ก็เจอกับเขาคนที่เป็นสาเหตุทำให้เธอต้องมาที่นี่ เขากำลังเดินผ่านประตูของโรงแรมเข้ามา เธอต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อเรียกร้องความสนใจซะหน่อยแล้ว ใช่ ในตอนนั้นแก้วใสก็เดินกลับมาที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ทันที

“โอ๊ย ขอโทษค่ะ...” นี้ไงล่ะแผนของเธอ เธอก้มหน้าแอบยกยิ้มมุมปากนิดๆ ตอนนี้เธออยู่ในอ้อมแขนของเขารู้สึกดีชะมัด

“คุณไม่เป็นไรนะครับ คุณ....” พอลเอ่ยถามออกไปทันทีที่เห็นหน้าสาวสวยที่เขาเดินชนพร้อมกับพยุงเธอขึ้น พอเขาเห็นหน้าเธอชัดๆ มันทำให้เขาตกใจเล็กน้อยแล้วรีบกลับมาทำใบหน้าเรียบเฉยเหมือนเดิม เขาดีใจมากที่เจอเธออีกครั้งหลังจากวันนั้นเขางานยุ่งจนไม่มีเวลาพอที่จะตามหาเธอถึงแม้เขาจะรู้ว่าเธอเป็นใครอยู่ที่ไหนก็เถอะ มันไม่ใช่เขาที่จะไปวิ่งไล่ตามผู้หญิง พอลนึกสงสัยว่าเธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง มาทำอะไรที่นี่

“เฮ้ยคุณ..” .แก้วใสทำสีหน้าตกใจแบบเนียนสุดๆ

“ครับ คุณมาทำอะไรที่นี่ หรือว่าเปลี่ยนใจรับข้อเสนอของผม” พอลเอ่ยถามขึ้นเพื่อความแน่ใจเขาหัวเราะในลำคอนิดหน่อย

“ไม่มีทาง ฉันมาสมัครงานต่างหากนี่ไงใบสมัคร” แก้วใสพูดออกมาอย่างเสียงแข็งสุดๆ เท่าที่จะทำได้เธอจะต้องไม่มีพิรุธให้เขาเห็นเด็ดขาด

“เหรอครับสมัครตำแหน่งอะไรครับ” เธอมาสมัครงานอย่างนั้นหรอ สมัครงานทั้งที่เรียนยังไม่จบ

“ตำแหน่งเลขาค่ะ”

“อ่อ” พอลทำหน้าเข้าใจ เธอมาสมัครตำแหน่งเลขา ซึ่งตอนนี้เขาต้องการเลขาชั่วคราวอยู่พอดีเนื่องจากว่าเลขาของเขาลาคลอด

“แล้วคุณล่ะคะมาทำอะไรที่นี่” ถามออกไปด้วยความแนบเนียนทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าเขาเป็นเจ้าของโรงแรม

“ผม ก็...”

“บอสค่ะ ลิฟต์มาแล้วค่ะ” เสียงเรียกจากพนักงานสาวสวยดังขึ้นก่อนที่เขาจะตอบคำถามเธอ

“อ่อ คุณเป็นเจ้าของที่นี่หรอค่ะ”

“ใช่”

“งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ” แผนดำเนินต่อไป

“ไปไหนครับ ไหนว่ามาสมัครงาน”

“ไม่สมัครแล้วค่ะ” แก้วใสพูดออกไปเสียงราบเรียบ

“ทำไมละครับ”

“เพราะฉันไม่อยากทำงานกับคนอย่างคุณ” แก้วใสพูดแล้วเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย

“งั้นหรอครับ คุณกลัวผมว่างั้น” พอลพูดขึ้นอย่างท้าทายแต่ทางฝ่ายของแก้วใสคิดในใจ ก็เข้าทางของเธอน่ะสิ ฮ่าๆ ๆ ๆ เสร็จเธอล่ะ

“ใครบอกคุณ คนอย่างฉันไม่มีทางกลัวคุณหรอก” แก้วใสพูดขึ้นอย่างเชิดๆ

“ถ้าอย่างนั้นก็เชิญไปคุยกันที่ห้องทำงานผมดีกว่าครับ” พอลบอกและถือโอกาสจับมือเธอเดินไปที่ลิฟต์ผู้บริหาร โดยมีเรย์เดินตามมาด้วยอีกคน ซึ่งเรย์ก็ยืนดูสถานการณ์อยู่นานแล้วแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ได้แต่สังเกตการณ์อยู่ห่างๆ เรย์คิดว่าเจ้านายเขาคงไม่ปล่อยคุณผู้หญิงคนนี้ไปง่ายๆ แน่ เพราะเขาสังเกตตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหลังจากเจ้านายโดยคุณแก้วใสปฏิเสธเจ้านายของเขาก็ดูหงุดหงิดโดยไม่ทราบสาเหตุ ถึงตอนนั่งดื่มจะมีสาวๆ แวะเวียนมาทักทายแต่เจ้านายเขาก็ไม่สนใจใคร ได้แต่นั่งดื่มเงียบๆ

“นี่คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่สมัครงานที่นี่แล้ว” แก้วใสโวยวายเสียงดัง จึงทำให้เป็นจุดสนใจของพนักงานในโรงแรมเป็นอย่างมากเพราะปกติเจ้านายของพวกเขาไม่เคยให้ความสนใจผู้หญิงคนไหนส่วนมากมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหาแต่วันนี้มาแปลก

“แต่ผมรับคุณเข้าทำงานแล้ว” พอลเอ่ยขึ้นเสียงเรียบเอาแต่ใจ คิดว่าเข้าถ้ำเสือแล้วจะออกไปได้ง่ายๆ งั้นหรอถ้าเสือไม่ได้กินเหยื่อ