CHAPTER 3 จูบร้อนแรงจนเธอหมดสติ

มาร์คจ้องผู้หญิงตรงหน้าตาเขม็ง พอมองใกล้ๆ แบบนี้แล้วเขาพบว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก ใบหน้าเล็กของเธอผสมกันอย่างลงตัวระหว่างความสวยกับน่ารัก ดวงตากลมโตของเธอที่มองสบมาคงทำให้ผู้ชายหลายคนใจสั่นได้ง่ายๆ

“เธอจะยุ่งกับผู้ชายคนไหนก็ได้ แต่ไม่ใช่คนนั้น”

เพลงดึงแขนออกจากการเกาะกุมของเขาโดยไม่พูดอะไร ดวงตากลมโตสบตาคมที่มองมาอย่างคาดคั้น เพลงเผลอกัดริมฝีปากอย่างประหม่า เป็นการพบกันอีกครั้งแบบที่เธอคาดไม่ถึง เธอเคยคิดว่าถ้าเธอดูแลตัวเองได้ดี รู้สึกว่าตัวเองสวยพอ ดีพอ แล้วจะไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาในสักวันหนึ่ง ถามเขาว่าเขาจำเธอได้หรือเปล่า และบอกเขาว่าเธอคือเด็กน้อยที่เขาเคยช่วยเธอกับยายในวันนั้น แต่ดูจากสายตาที่เขามองเธอวันนี้ เขาน่าจะจำไม่ได้ และที่สำคัญสายตาของเขาดูไม่เป็นมิตรเลยสักนิด

“อย่าให้ท่าผู้ชายคนนั้น” มาร์คยังคงย้ำคำเดิมเสียงแข็ง ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์มากทีเดียว นอกจากหน้าตาสะสวยแล้ว หุ่นเธอยังดีมาก ชุดที่เธอใส่มาเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างชัดเจน มาร์คไม่แปลกใจที่เพื่อนเขาถูกเธอสลัดทิ้งแล้วจะเสียอาการขนาดนั้น แต่เขาจะไม่ใส่ใจเลยหากเธอจะไปยุ่งกับผู้ชายคนไหน ถ้าไม่ใช่เพราะว่าผู้ชายคนนั้นคือเวลแฟนของน้องสาวเขาที่เจ้าตัวหลงนักหลงหนา ผู้ชายคนนั้น เขาเป็นผู้ชายด้วยกันมองปราดเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไรนักหนา แต่น้องสาวของเขาเองเตือนเท่าไรก็ไม่เชื่อ ดื้อรั้นเป็นที่หนึ่งขนาดมาเห็นกับตาตัวเองแบบนี้ถ้าเขากลับไปเตือนยังไม่รู้เจ้าตัวจะเชื่อหรือเปล่า จึงต้องแก้ที่ปลายเหตุก่อน

“รับปากมาว่าจะไม่ยุ่งกับไอ้เวล”

“ทำไมจะยุ่งไม่ได้” ตอนนี้เพลงเพิ่งหาเสียงของตัวเองเจอ คิ้วเรียวขมวดมุ่นเมื่อเขาดูมีท่าทีหาเรื่องเธอขนาดนั้น

“เพราะมันมีแฟนแล้ว” มาร์คมองหน้าเธอนิ่งแล้วพูดเสียงจริงจัง

“แล้วเกี่ยวอะไรกับพี่...แล้วเกี่ยวอะไรกับนายด้วย” หน้าเนียนเชิดขึ้นอย่างโมโหที่แค่เธอยืนคุยกับผู้ชายคนหนึ่งก็ดูเป็นเรื่องขึ้นมา เธอคิดว่าอาจเพราะชื่อเสียงด้านผู้ชายของเธอไม่ดีด้วยเขาถึงมองกันแบบนี้

“เพราะแฟนของมันคือน้องสาวฉัน คราวนี้รู้หรือยังว่าเกี่ยวยังไง” คนพูดไม่เก่งเริ่มรู้สึกหงุดหงิดที่เธอช่างถามนัก ทำไมถึงไม่เข้าใจอะไรง่ายๆ ก็ไม่รู้ เธอก็เป็นคนสวย ถ้าฟังจากที่เพื่อนเขาพูดมีผู้ชายมากมายมาหลงเสน่ห์ด้วยซ้ำ ไม่รู้จะไปยุ่งกับคนอย่างไอ้เวลนั่นทำไม

เพลงอดมองผู้ชายตรงหน้าอย่างน้อยใจไม่ได้ และยังอดอิจฉาน้องสาวเขาไม่ได้ที่ได้รับความรักจากเขาอย่างมากมายขนาดนั้น แต่เธอยังไม่ได้ทำอะไรผิดเขาก็มาตัดสินกันแบบนี้ มันใช้ได้เหรอ ร่างเล็กพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา ถ้าเป็นคนอื่นมองเธอยังไงเธอไม่เคยใส่ใจ แต่กลับผิดหวังที่เขามองกันแบบนี้ อาจเพราะเธอคาดหวังมากไปว่าผู้ชายคนนี้จะแตกต่างจากคนอื่น

“พี่เวลอาจจะมายุ่งกับฉันเองก็ได้” คนสวยเชิดหน้าสู้ พยายามบังคับเสียงตัวเองไม่ให้สั่น

มาร์คกำข้อมือของคนตัวเล็กแน่นเข้าจนเธอปล่อยเสียงครางออกมาเบาๆ ด้วยความเจ็บ

“ถึงมันยุ่งกับเธอ เธอก็ห้ามยุ่งกับมัน ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก”

“ก็ใช่ตบมือข้างเดียวไม่ดัง แล้วทำไมไม่ไปเตือนแฟนน้องสาวนายบ้าง มาเตือนฉันทำไม” เพลงสวนอย่างไม่ยอมแพ้ เธอรู้สึกผิดหวังกับความคิดที่เคยคิดว่าเขาอาจจะแสนดีกว่าใครๆ แต่สุดท้ายเขาก็เป็นคนที่มองเธอแค่ภายนอกไม่ต่างอะไรกับคนอื่น

“ฉันไม่อยากยุ่งกับเธอนะ แค่เธอเลิกยุ่งกับไอ้เวล แค่นั้นจบ!”

“ฉันไม่เลิกใครจะทำไม” ความจริงเธอไม่ได้สนิทสนมกับพี่เวลเลยแม้แต่น้อย รู้จักกันแค่ในฐานะเพื่อนของพี่ชายเพื่อนเท่านั้น เป็นความสัมพันธ์ที่โคตรห่างเหินในสายตาคนอื่น แต่เขามาหาเรื่องเธอขนาดนี้ เลยนึกอยากรวนกลับบ้าง

“เธอ!”

คนไม่เคยหาเรื่องผู้หญิงโกรธจนเส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆ สายตาคมมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างโมโห ดูท่าทางเธอก็ไม่น่าจะขาดผู้ชาย ดูอย่างเพื่อนเขานั่นก็คนหนึ่ง หลงเธอหัวปักหัวปำจนเมาหัวราน้ำอยู่นั่นไง ทำไมเธอต้องมายุ่งกับคนมีเจ้าของด้วย

“เธออยากมากเหรอ” สุดท้ายก็กลั่นคำพูดที่คิดว่าจะทำร้ายคนตรงหน้ามากที่สุดออกมา จุดประสงค์ของเขาเพียงแค่อยากให้คนตรงหน้าเจ็บช้ำน้ำใจจนเลิกตอแยหมอนั่น แต่พอเห็นดวงตากลมโตของเธอไหวระริกเหมือนจะมีน้ำหยดออกมามาร์คก็อดใจสั่นไม่ได้ แต่ก็บอกตัวเองให้ใจแข็งไว้จะได้ยุติปัญหาตรงหน้านี้ให้ได้

เพลงต้องพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้หยดออกมา มันทั้งเจ็บใจและน้อยใจที่เขาทำทุกอย่างเพื่อปกป้องน้องสาวตัวเองจนมาพาลกับเธอแบบนี้

“ฉันจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของฉัน...ปล่อย!” แม้จะพยายามเปล่งเสียงออกมาให้เข้มแข็งขนาดไหน คนพูดยังรู้สึกได้ว่าปลายเสียงตัวเองสั่นอย่างยากจะควบคุม

มาร์คจับหน้าเล็กให้หันมาสบตากัน

“ฉันไม่อยากยุ่งกับเธอหรอก รับปากมาสิว่าจะเลิกยุ่งกับเวล”

“ถ้าฉันตอบว่าไม่ แล้วนายจะทำไม” คนตัวเล็กกว่าลอยหน้าลอยตาพูดอย่างท้าทาย ปกติเธอก็ไม่ใช่คนที่จะยอมลงให้ใครง่ายๆ อยู่แล้ว ยิ่งคนที่มาหาเรื่องกันก่อนแบบนี้เธอยิ่งไม่เห็นประโยชน์ที่จะทนพูดดีด้วยอีกต่อไป

“ก็ทำแบบนี้ไง”

มาร์คสาบานว่าเขาไม่เคยคิดจะล่วงเกินผู้หญิงคนไหน แต่ผู้หญิงคนนี้ยั่วโมโหเก่งมาก แค่รับปากว่าจะไม่ยุ่งกับคนมีเจ้าของแล้วมันอะไรกันนักหนา เขาก้มหน้าลงไปหาริมฝีปากสีแดงระเรื่อช่างยั่วนั่น อยากให้เจ้าหล่อนหยุดเถียงเสียที

“อื้อ...”

เพลงตกใจจนดวงตากลมโตเบิกโพลง พอจะอ้าปากด่า กลับเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มตรงหน้าสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปลิ้มรสหวานภายใน มาร์คไม่เคยสูบบุหรี่ และไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ แต่พอได้ลิ้มรสจากเธอมันกลับกระตุ้นอารมณ์ดิบของเขาได้ดีเหลือเกิน เขาดูดเรียวลิ้นเธอรุนแรงขึ้นแต่ก็ยังรู้สึกไม่พอใจ รู้สึกเหมือนเธอเป็นขนมหวานที่ตัวเองไม่เคยได้ลิ้มลอง พอได้ลองคำหนึ่งก็รู้สึกอยากชิมต่อถึงจะรู้ว่าอร่อยจริงหรือเปล่า เขาปล่อยให้เธอได้หายใจเมื่อรู้สึกว่าดูดกลืนเธอนานเกินไป พอผละออกมาคนตัวเล็กกว่าก็เหมือนจะไม่มีแรงพยุงตัวจนเขาต้องช่วยประคองไว้ ดวงตากลมโตของเธอปรือมองเขาอย่างมึนงง มาร์คไล่มองตั้งแต่ดวงตากลมโต ริมฝีปากแดงสดจนเริ่มช้ำ เลยมาถึงลำคอขาวผ่องที่ไม่มีอะไรปกปิดเพราะเจ้าหล่อนจงใจโชว์ลำคอและลาดไหล่สวยด้วยสายเดี่ยว มาร์คนึกอยากรู้ว่าถ้าฝังหน้าลงไปตรงผิวขาวๆ นั่นจะให้ความรู้สึกแบบไหน โดยไม่รอช้าเขากดจมูกซุกไซ้กับซอกคอเธอ มันนุ่มและน่ากินมาก มาร์คอ้าปากกัดเบาๆ ฟันคมครูดไปกับผิวเนื้อสาว ขณะที่กำลังจะไต่ระดับมาลงมาที่เนินอกขาวเหนือเกาะอกก็รู้สึกว่าร่างในอ้อมกอดของเขานิ่งไป แล้วร่างทั้งร่างก็ทิ้งน้ำหนักมาที่เขา

“เธอ...เธอ”

เธอหมดสติไปแล้ว!

มาร์คเขย่าคนในอ้อมแขนด้วยความตกใจ ขณะกำลังจะช้อนตัวเธออุ้มขึ้นแล้วพาเข้าไปข้างใน เพื่อนๆ ของเธอกลับกรูกันออกมาเพราะเห็นว่าหญิงสาวหายไปนาน

“เพลง...เพลงเป็นอะไร” เพื่อนสาวทั้งสามแย่งกันถามแข่งกับเสียงเพลงที่ดังออกมาจากด้านใน

“เธอ...หมดสติไป” ร่างสูงหลบสายตาไม่กล้าสบตาใคร เมื่อสาเหตุที่ทำให้เธอหมดสติก็คือตัวเอง

ครีมส่งสายตามองเขาอย่างไม่เป็นมิตร เมื่อเห็นร่างของเพื่อนในอ้อมกอดเขาเสื้อผ้าดูหลุดลุ่ยไปหมด และคนตาไวยังเหลือบไปเห็นรอยแดงที่คอของเพื่อน

“พาเพลงกลับก่อนดีว่า” ครีมบอกคนอื่นๆ และดึงเพื่อนออกจากอ้อมแขนเขาก่อนที่คนจะกรูกันมามากกว่านี้

“มาพี่ช่วย” บอลที่ตามออกมาเห็นเหตุการณ์คว้าร่างเธอจากอ้อมแขนมาร์ค แต่มาร์คกลับเกร็งมือไว้ไม่ยอมปล่อย ทำให้คนทั้งกลุ่มมองมาที่เขาอย่างไม่เข้าใจนั่นแหละเขาจึงยอมปล่อยมือ

“ฝากดูแลด้วยแล้วกัน”

“เพลงเป็นเพื่อนของพวกเรา พวกเราต้องดูแลเพื่อนอยู่แล้ว” เสียงหวานของพริ้งอดจะสะบัดนิดๆ ด้วยความไม่พอใจไม่ได้ เพลงเป็นเพื่อนรักของพวกเธอย่อมต้องดูแลให้ดีที่สุดอยู่แล้ว ทำไมต้องมาฝากฝังด้วยไม่รู้ ตอบแบบนั้นแล้วเร่งให้พี่ชายอุ้มเพื่อนพากลับบ้าน