EP.6(ให้เรียกว่าบี๋)

ยัยตัวร้าย(กับ)ผู้ชายสองบุคลิก

EP.6(ให้เรียกว่าบี๋)

•โมรี•

ตัดมาตอนเย็นถึงเวลาเลี้ยงต้อนรับหมอกันต์ ทุกคนลงความเห็นกันว่าจะไปที่ร้านอาหารกึ่งผับแห่งหนึ่งติดชายทะเลบางแสน

พอถึงเวลานัดฉันก็ตรงดิ่งไปหาหมอกันต์ที่ห้องพักของเขาทันทีเพื่อจะขอติดรถไปกัยเขาด้วย ไม่แปลกอะไรนี่ที่คนเป็นแฟนกันจะไปด้วยกันจริงมั้ย?

เสียงกรี๊ดกร๊าด ! ที่ดังทะลุประตูออกมาทำให้ขาสองข้างที่กำลังก้าวเดินของฉันชะงักทันที !

หึ ! ข้างในห้องมีเลี้ยงโต๊ะจีนชะนีเหรอ?? ฉันคิดในใจ เริ่มหัวร้อนเล้วเว้ย !

ผั่วะ !!

อีโมเปิดประตูเข้าไปทันทีค่ะ โดยไม่เคาะประตูด้วย เรียกง่ายๆว่าไร้มารยาทน่ะแหล่ะ

เสียงกรี๊ดของเหล่าชะนีในเครื่องแบบสีขาวเงียบลงทันที ก่อนจะพร้อมใจกันหันมามองฉันตาขวาง ที่ฉันสเหร่อเข้ามาขัดจังหวะ

แล้วไง !? มองแบบนั้นฉันต้องกลัวรึเปล่า

บอกเลยว่าตอนนี้อีโมหัวร้อนมาก และหวงหมอกันต์จนเลือดขึ้นหน้าแล้วเหอะ

"บี๋. ..เค้ามารับแล้ว"

ฉันส่งเสียงดังข่มอีชะนีพวกนี้ และจงใจเน้นคำว่าบี๋ชัดๆ เพื่อให้อีพวกนี้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร  และของใครเป็นของใคร

" ! "

แต่ขอโทษเถอะ อีบี๋ของฉัน(หมายถึงหมอกันต์)เขาไม่ได้รับมุกฉันเลยสักนิด กลับมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่ดูเหมือนจะ อึ้ง ! เเละเหวอ !

หึ ! อีโมอยากจะเอาหัวมุดเตียงที่มีไว้เพื่อตรวจผู้ป่วยตาย !

"เอ้า ! บี๋ รออะไรล่ะ ไปสิทุกคนรอเราอยู่นะ"

ไม่ใช่ปัญหาสำหรับอีโมค่ะ พูดจบฉันก็แหวกฝูงชะนีเข้าไปควงแขนหมอกันต์ไว้ แล้วลากเขาออกมาจากวงล้อม และไม่ลืมที่จะหันไปร่ำลาชะนีพวกนั้นแทนเขา

"ขอตัวนะคะ พอดีโมนัดกับหมอกันต์ไว้น่ะค่ะ"

ฉันบอกพร้อมกับส่งยิ้มอย่างโอ้อวด โดยที่ไม่มีใครกล้าหือ หรือมีปัญหา ลองมีสิอีโมจะตกมันให้ดู

"ต่อไปนี้หมอกันต์ต้องเรียกโมว่าบี๋นะคะ ส่วนโมก็จะเรียกหมอกันต์ว่าบี๋เหมือนกัน"

ฉันพูดขึ้นมา ขณะเดินควงกันมาที่ลานจอดรถ

"บี๋ ! เหรอครับ !?"

"ค่ะ บี๋. .ย่อมาจากเบบี๋ไงคะ"

ฉันบอกพร้อมกับทำท่าทางเขินอายแต่แฝงไปด้วยความภูมิใจ

"คือ. . มันไม่มุ้งมิ้งไปเหรอครับ?"

หวืดดดดด !!

อีโมนี่หุบยิ้มแทบไม่ทัน แต่อย่าคิดว่าฉันจะยอม

"มุ้งมิ้งสิดี น่ารักจะตาย คนเป็นแฟนกันเค้าก็พูดแบบนี้กันทั้งนั้น ไม่รู้ล่ะ เค้าชอบแบบนี้ บี๋ต้องเรียกด้วย ไม่งั้นเค้าจะงอน !"

ฉันบอกพร้อมกับสะบัดหน้าไปอีกทาง ขาสองข้างหยุดเดินอีกต่างหาก

เหอะๆ บ้าไปแล้วช้านนน !!

ไปบังคับเขามาเป็นแฟน แล้วยังมีหน้าไปงอนเขาอีก มีสิทธิ์อะไรฮะ !

ยิ่งเห็นหน้าตาลำบากใจของเขา ฉันก็เริ่มคิดว่าตัวเองเยอะกับเขาเกินไป

"โอเครครับ บี๋ก็บี๋ แต่ขอเรียกตอนอยู่ด้วยกันสองคนได้มั้ยอ่ะ เนอะ เค้าเขินคนเยอะๆ"

เอ๊า ! ผิดคาดเฉย ! แต่ก็โอเครแค่นี้อีโมก็เอา(ไม่มีที่จะสำนึก)

"ก็ได้"

ฉันเปลี่ยนมาฉีกยิ้ม แล้วเข้าไปคล้องแขนเขาไว้เหมือนเดิม ก่อนจะพากันเดินต่อไปที่รถ

ถึงแม้ว่าในตอนนี้เขาจะยังไม่ได้ชอบฉัน แต่เชื่อเถอะ ใกล้ชิดกันทุกวันขนาดนี้ ฉันอ่อย ! ไม่ใช่สิ ! ฉันจีบ ฉันหยอดทุกวันขนาดนี้ ไม่เอียงมาทางฉันมั่งก็ให้มันรู้ไป !

พอถึงที่ร้าน ฉันก็ทำหน้าที่ของฉันได้อย่างดีเยี่ยม ใครส่งเหล้าให้หมอกันต์ อีโมรับจบเองหมด จนตอนนี้ จากโมรี ก็กลายเป็น เมรีขี้เมาไปเป็นที่เรียบร้อย

สรุปอีโมเมาจ้าาา

จากที่ตอนแรกฉันคอยดูแลเขา ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนที่เขาต้องดูแลแทน

พอเมา ทีนี้อาการเพี้ยนก็จะตามมา ถึงปรกติจะเพี้ยนอยู่แล้ว ที่นี้คูณสองเลย แต่ฉันยังไหวนะ ฉันยังโอเคร

"หมอกันต์. . .โมปวดฉี่"

ฉันเข้าไปกระซิบที่ข้างหูหมอกันต์ หลังจากที่พยายามอั้นมันไว้จนถึงที่สุด คือไม่อยากลุกไปไหนเป็นห่วงเขา เห็นมั้ยว่าฉันยังโอเคร แต่มันไม่ไหวแล้วไง ออกทางปากได้คงพุ่งออกมาแล้วเหอะ

"ปวด ก็ไปห้องน้ำสิครับ"

"หมอกันต์พาไปหน่อยสิคะนะ. . นะ"

ฉันทำเสียงอ้อนอย่างน่ารัก แต่มันคงดูน่าถีบมากกว่าในสายตาของทุกคน ไม่ต้องมองแรงส์กันขนาดก็ได้

"อยากให้ผมไปด้วยเหรอครับ?"

ถามพร้อมกับหันมาทำหน้าใสซื่อมาก

โอ๊ยย ! พูดขนาดนี้แล้วก็ต้องอยากให้ไปด้วยอยู่แล้วน่ะสิ นี่ต้องให้ฉันแปลไทยเป็นไทยด้วยเหรอเนี่ย !

"ทำไมไม่ไปเองล่ะหมอโม ตัวติดกับหมอกันต์เหรอ?"

เสียงของใครคนหนึ่งพูดขึ้น และเมื่อมีคนเปิดประเด็น คนอื่นๆก็ตามมา. .

"ใช่ตั้งแต่มาถึงละ เจ้ากี้เจ้าการแทนหมอกันต์ทุกเรื่อง เป็นอะไรกับหมอกันต์กันแน่"

พวกนี้ต่างตั้งคำถามมากมายใส่ฉัน จนฉันตั้งรับไม่ทัน จะอ้าปากตอบก็ไม่รู้จะตอบคำถามใครก่อนดี

ปัง !

"หยุดดด !"

"!"

ฉันลุกขึ้นยืนแล้วก็ตบโต๊ะเสียงดัง ทำให้ทุกคนเงียบทันที หัวร้อนอีกแล้วอีโม !

"โมขอประกาศเลยแล้วกัน โมกับหมอกันต์เรากำลังคบกันค่ะ"

เป็นยังไงคำตอบนี้เคลียร์ชัดทุกคำถามมั้ย ?

"ไม่จริง !"

"ใช่ ! ไม่เชื่อ"

เอ๊า ! ทำไมไม่เชื่อเล่า ฉันกับหมอกันต์จะคบกันไม่ได้รึไง !!

หัวร้อน ! ร้อนมาก ด๊ายย ! ไม่เชื่อใช่มั้ยเดี๋ยวอีโมแสดงให้ดู !

แล้วฉันก็หันไปหาหมอกันต์ที่นั่งเอ๋อฟังคนนั้นคนนี้พูดกันไปมา พร้อมกับกระชากคอเสื้อเขาขึ้นมา. . .จูบบบ !

"!"

ท่ามกลางความตกใจของหมอกันต์และทุกคนที่ไม่คิดว่าฉันจะกล้าทำแบบนี้

บอกเลยว่าฉันจูบไม่เป็นหรอก แต่ฉันก็จำได้ว่าคืนนั้นหมอกันต์จูบฉันอย่างดูดดื่มและร้อนแรงมาก แล้วเขาก็สอดลิ้นเข้ามาด้วยในตอนนั้น ว่าแล้วอีโมก็สอดลิ้นเข้าไปจะสิรออะไร !

"อื้อ ! อื้อ !"

หมอกันต์เบิกตาโพลงและพยายามที่จะขัดขืน ฉันเดาว่าเขาคงจะตกใจและอายน่ะแหล่ะ แต่ตอนนี้อีโมหน้ามืดแล้ว มันหยุดไม่ได้ !

•โมรี•