4.พาเมียเถื่อนไปล้างกล้วย

พาเมียเถื่อนไปล้างกล้วย

เหนือเมฆ : เล่าเรื่อง

ภานุมองผมด้วยแววตาเบื่อหน่าย แต่ผมรู้โดยไม่เข้าข้างตัวเองว่าเขาปิ๊งผม ไม่งั้นจะคอยเอาก้นเด้งๆ มาให้ผมมองและถูไถเหรอ แล้วถ้าไม่คิดอะไร มันคงไม่ยอมให้ผมตามตอแยแน่ๆ

“แล้วไง จะให้กูช่วยอะไร” เขาถาม ริมฝีปากแดงๆ ลอยอยู่ตรงหน้าผม พลอยให้ผมอยากกินปากมันฉิบหาย คนอะไรผิวขาวอมชมพู ริมฝีปากสวยเป็นรูปกระจับแถมแดงระเรื่อ สีตายังสวยอีก เป็นสีดำสนิท และดูเหมือนมีน้ำใสๆ กลิ้งอยู่ข้างใน เกิดมาหน้าตาดีขนาดนี้ ถามจริง มึงไปทำบุญที่ไหนมาฮึ ถึงได้หล่อบรรลัยขนาดนี้ ไอ้สัสเป่าเปา!

“ก็...คืองี้ ร้านลูกพี่กูไง ช่วงนี้ลูกค้าไม่ค่อยมีเลยว่ะ มึงไปใช้บริการหน่อยเป็นไง”

คิ้วสวยๆ เลิกขึ้นทั้งสองข้าง ดวงตาสีดำสนิทมองผมด้วยความอยากรู้ แสดงอาการตื่นเต้นนิดๆ เห็นแล้วกล้วยหอมผมงี้ดันกางเกงแทบทะลุออกมาหายใจข้างนอก

“มึงหมายถึง ยูนิคอร์นบาร์เบอร์”

ภานุถาม ดูดวงตาเป็นประกายวาววามราวกับเด็กที่ตื่นเต้นว่าจะได้ไปเที่ยวเล่นในสวนสนุก พอเขาเอ่ยชื่อยูนิคอร์นบาร์เบอร์ชัดแจ๋ว ทำให้ผมรู้ว่าภานุคงไม่ได้หล่อใสและอ่อนต่อโลกอย่างที่ผมคิดแหงๆ นั่นแน่ ไอ้ห่านี่แม่งมันแอบร้าย บางทีผมอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาอายุแค่สิบแปดจริงหรือ หากมองให้ดี หน้าใสๆ เนี่ย ดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเด็กนักเรียนมัธยมปลาย หรือว่าเขาจะเป็นสายลับอะไรทำนองนั้น ความคิดอันชาญฉลาดของผมแวบเข้ามาในหัว แต่ก็หยุดเอาไว้ได้ในเวลาอันรวดเร็ว เพราะภานุส่งยิ้มหวานหยดให้ผม เห็นแล้วใจละลายเลยไอ้สัส!

“อือฮึ ใช่ พามึงไปลงอ่าง เอ๊ย...ไปตัดผมที่ร้านเฮียผาสักหน่อยเป็นไง กูรู้ว่ามึงรวย”

ผมเอ่ยอย่างตรงประเด็น นอกจากนาฬิกาหรูที่มันใส่แล้ว ภานุยังขับรถสปอร์ตมาโรงเรียนด้วย แด๊ดดี้ของเขาที่ย้ายมาทำงานเมืองนี้ไม่ใช่คนธรรมดา ได้ยินคนซุบซิบว่ามาเช่าบ้านหลังใหญ่โตอยู่ในหมู่บ้านผู้ดี ราคาเหยียบหลังละสามสิบล้านบาท แถมดูเป็นผู้ใหญ่เนี้ยบๆ มีหนวดเครา ถ้าผมไม่มัวหลงใหลภานุจนโง่หัวไม่ขึ้น ผมคงหาวิธีจีบแด๊ดดี้ของภานุกินแล้ว ฮ่าๆๆ

ภานุหัวเราะหึๆ ก่อนชี้ไปที่ผมของเขา เป็นตอนนั้นที่ผมต้องหน้าเจื่อน ทั้งที่ชวนภานุไปตัดผม แต่ดันลืมเสียสนิทว่าทรงผมไอ้ต้าวคือสกินเฮดเบอร์หนึ่ง สั้น เท่ ชวนให้เลียไปทั้งหัว และผมหมายถึงศีรษะจริงๆ นะ ไม่ใช่หัวกล้วย (ค.ควาย)

ผมใช้ความคิดอยู่สักประเดี๋ยวก็เอ่ยอย่างประจบอีกฝ่าย

“เอาน่า ล้างตีนแล้วตัดเล็บมือเล็บเท้าก็ได้ และเปย์กูสักพันสองพันเป็นไง” ผมเสนอไอเดีย

ภานุทำหน้าเบื่อโลก เขาตอบผมเสียงเนือยๆ

“เชี่ยละ ร้านห่าอะไร ถึงได้ตัดเล็บตีนแพงขนาดนั้น”

ผมยิ้มหวานให้ภานุ ก่อนสืบเท้าเข้าไปหามันจนตัวแทบติดกัน แล้วเอ่ยพอให้ได้ยินกันสองคนว่า “ก็ล้างเท้า แล้วตัดเล็บ ตัดเสร็จก็เย็บถี่ๆ เอากันจนน้ำแตก แบบนี้มึงพอเข้าใจไหมว่าทำไมราคามันถึงได้สูงนิดหน่อย”

ยามนั้นใบหน้าของภานุแดงกว่าเดิมขึ้นไปอีก เห็นเข้าผมก็อยากลากเขาไปในห้องน้ำแล้วปรนเปรอน้ำหวานสีขุ่นข้นให้เขากินสักรอบก่อนไปที่ยูนิคอร์นบาร์เบอร์

“เออๆ กูไปก็ได้ แต่แค่ล้างตีนกับตัดเล็บ ไม่มีการเย็บกัน แบบนี้มึงโอเคไหม”

ตอนนั้นตาผมเป็นประกายวิบวับ และรีบตอบภานุเสียงกระเส่า

“เชิญครับ เชิญมึงขึ้นขี่หลังกูเลย เดี๋ยวจะรีบพาไปส่งให้ไว”

********************

ประตูอุ่นๆ ที่โคตรบีบรัด

ภานุ : เล่าเรื่อง

ภานุตอบตกลงที่จะไปกับเหนือเมฆ ซึ่งเขาพอรู้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้ทำงานลับๆ เกินอายุ แต่มันคงดีกว่าปล่อยให้อีกฝ่ายทำเรื่องที่ไม่เข้าท่าในโรงเรียน ซึ่งก่อนหน้านั้นเหนือเมฆเกือบมีข่าวเสียหาย เรื่องเล่นจ้ำจี้กับลูกชายผู้บริหารของที่นี่ หากโชคดีที่เหนือเมฆเอาตัวออกมาจากเรื่องบัดซบนั้นได้อย่างหวุดหวิด ไม่อย่างนั้นชื่อเสียงคงไม่เหลือ

ซึ่งนอกจากนักเรียนที่นี่จะมีพฤติกรรมแปลกๆ แล้ว สำหรับผู้บริหารและเจ้าหน้าที่หลายคนในโรงเรียนก็มีเรื่องให้น่าสนใจมิน้อย โดยเฉพาะผู้ชายที่ชื่อ โรเจอร์ คนที่จ้องงาบเหนือเมฆทุกลมหายใจเข้าออก

โรเจอร์ เป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกัน รูปร่างสูงใหญ่ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน หล่อสะบัด เป้าตุงคับแน่น ซึ่งเป้าของเขามักชี้หน้าคนอื่นอยู่ในกางเกงสแล็กส์ราคาแพงเสมอ แถมมีเรื่องลับๆ ให้เด็กนักเรียนชายหญิงได้จินตนาการไปร้อยแปด

ภานุมีโอกาสพบอีกฝ่ายเมื่อเข้ามาเรียนที่นี่ได้ไม่กี่วัน แน่นอนว่าตัวเขาได้รู้จักโรเจอร์แบบใกล้ชิด หลังจากที่พยายามเอาตัวเข้าไปข้องแวะอีกฝ่ายอย่างจงใจ

ภานุติดตามโรเจอร์แบบเงียบๆ กระทั่งรู้ว่าเขาชอบความตื่นเต้นปนซาดิสม์ และเหยื่อของเขาหากไม่ใช่พวกคลั่งไคล้คนหล่อ ก็เป็นเด็กที่ขาดความมั่นใจในตนเอง หรือพวกนิยมสายเปย์ที่จ่ายไม่อั้นเพื่อได้เสพกามกับเด็ก!

เสียงครางด้วยความเจ็บปวด หากเจือความเสียวซ่านดังแว่วออกมาจากห้องน้ำด้านในสุด ไม่ต้องไปแอบดู ภานุก็รู้ว่าเป็นการกระทำของโรเจอร์ อีกฝ่ายหลอกล่อเด็กนักเรียนชายมาที่นี่ เขาใช้ความหล่อกับหน้าที่การงานของตนเพื่อกินเด็กในโรงเรียน

“คือ...มันจะเจ็บไหมครับ โอ้ว อูยยย”

“ก็ไม่นะ ถ้าเธอไม่เกร็ง ผ่อนคลายสิ ถ่างขาให้กว้าง อ้าออกอีก ฉันจะได้ยัดดุ้นยักษ์เข้าก้นเธอ!”

เสียงพูดคุยดังมาก จนทำให้ภานุจับใจความได้ทั้งหมด

“แต่ของคุณมันใหญ่มาก โอ๊ะ...โอ๊ย...”

จากนั้นก็มีการฉีกกระชากเสื้อผ้ากัน น่าประหลาดที่ไม่ได้ยินการขัดขืน หากเป็นเสียงคำรามขู่กับการร้องครางออดอ้อนตอบรับเมื่อถูกจู่โจม แล้วตามด้วยเสียงเนื้อถูกตีดังเผียะๆ ชวนให้ขนลุกซู่

ภายในห้องน้ำแห่งนั้น หนึ่งชายหนุ่มลูกครึ่งร่างสูงดวงตาสีอ่อน กำลังจดจ้องหนุ่มน้อยเนื้อหวานที่เขาหลอกล่อมาได้ อีกฝ่ายน่ารักเป็นบ้า ท่าทางดูไม่ประสีประสา แต่พออยู่ด้วยกันสองต่อสอง กลับแสดงความร่านออกมาให้เขาอยากจะทึ้งไปทั้งร่าง

หลังจากเสื้อกล้ามถูกฉีกขาด เขาก็กระชากกางเกงชั้นในสีขาวตัวบางๆ ของเด็กหนุ่มให้ขาดตามไปติดๆ

เด็กหนุ่มตัวสั่นเทา เมื่อเขาจับคางอีกฝ่ายให้เชิดขึ้น ก่อนใช้อีกมือตบลงไปบนแก้มเล็กๆ นั้นหลายฉาด ผิวขาวเริ่มแดงเป็นรอยฝ่ามือ เห็นแล้วเขาก็ได้แต่แลบลิ้นออกมา กระทั่งตบหน้าไปอีกหลายทีจนอีกฝ่ายมีน้ำตาซึม เขาก็ใช้เสื้อกล้ามที่ขาดมัดมือเด็กหนุ่มทั้งสองข้างเอาไว้ด้วยกัน

“คุณโรเจอร์ ทำแบบนี้ทำไม”

“เธอจะได้หนีฉันไม่ได้ไง” เขาว่าเสียงเหี้ยม แล้วหมุนตัวอีกฝ่ายให้บั้นท้ายกลมๆ มาชิดกับดุ้นอุ่นๆ ของเขา

เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเจอของใหญ่โตมาก่อน แต่เป็นเพราะโรเจอร์ช่างหยาบคาย ตรงกันข้ามกับใบหน้าหล่อๆ เหลือเกิน

ดุ้นยักษ์ถูไถปากทางอุ่นๆ ของเด็กหนุ่ม และโรเจอร์พยายามทั้งดันทั้งยัดมันเข้าไปข้างในอย่างรุนแรง แต่อีกฝ่ายไม่ยอมให้เขาทำสำเร็จ

“ดื้อทำไม เธอไม่ชอบเหรอ เห็นส่งสายตาอยากให้ฉันกดกล้วยเข้าประตูหลังเธอนี่นา”

“อี้ๆ ไม่...อย่าเพิ่งทำผมแบบนี้”

โรเจอร์ไม่ฟัง เขาดันร่างเด็กหนุ่มชิดผนังห้องน้ำ แล้วจับขาข้างหนึ่งของอีกฝ่ายขึ้นไปเหยียบชักโครก และนั่นทำให้เขาเห็นช่องชวนฝันของเด็กหนุ่มชัดเต็มตา

เขาใช้นิ้วยาวใหญ่แหย่เข้าไป แหย่โดยไร้ความปรานี

“โอ๊ย...ผมเจ็บ ฮือๆ ผมเจ็บ”

เสียงคร่ำครวญปนเสียงสะอื้นเพิ่มความหื่นให้โรเจอร์หนักหน่วง เขาเลยบีบคอเด็กหนุ่ม บีบจนร่างที่ถูกกระทำไอแห้งๆ หลายครั้งติดกัน

“ผะ ผมหายใจไม่ออก”

แทนที่หนุ่มตาสีอ่อนจะฟัง เขากลับใช้สองนิ้วแทงลึกๆ แล้วเลื่อนเข้าออก ราวกับร่างที่เขาเล่นสนุกด้วยเป็นตุ๊กตาระบายความใคร่