บทที่ 3-2 ความบาดหมางระหว่างพ่อลูก

ตำหนักชินอ๋อง

ยามนี้เซียวจิ้งยืนอยู่ที่ด้านหน้าประตูตำหนักชินอ๋อง หากไม่มีเรื่องสำคัญ เขาไม่เคยคิดอยากจะมาเหยียบที่ตำหนักนี้เลยแม้แต่น้อย คนเฝ้าหน้าประตูที่เห็นเขาก็ทักทายด้วยความดีใจ ก่อนจะเปิดประตูให้เขาเข้าไปด้านใน เซียวจิ้งเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ผ่านสาวใช้น้อยใหญ่ที่ทำความเคารพและมองเขาด้วยแววตาที่ชื่นชม ก่อนที่ชายหนุ่มจะมาหยุดอยู่ที่เรือนใหญ่

เสียงพูดคุยสนทนาดังขึ้นมาไม่ขาดสาย มีทั้งเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยสนิทสนม เซียวจิ้งรู้ดีว่านั่นคือเสียงของมารดาเลี้ยงและน้องชายต่างมารดาของเขา

ชินอ๋องเซียวฟงที่กำลังเงยหน้าขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเซียวจิ้งยืนอยู่ด้านหน้าประตู ก็ร้องเรียกทันที

"จิ้งเอ๋อร์ เจ้ากลับมาแล้วหรือ รีบเข้ามาเร็วเข้า"

หลี่ฟาง พระชายาเอกชินอ๋องหันมามองเซียวจิ้งด้วยแววตาที่เรียบเฉย แม้กระทั่ง เซียวกั๋ว ก็ยังมองพี่ชายด้วยสายตาที่ห่างเหิน

เดิมทีพวกนางสองแม่ลูกภาวนาอยู่ทุกวันขอให้เซียวจิ้งตายตกไปในสนามรบเสียเลย ตำแหน่งซื่อจื่อจะได้ตกเป็นของบุตรชายนาง

แต่นอกจากเซียวจิ้งจะดวงแข็งไม่ตายแล้ว ยังกลับมาอย่างยิ่งใหญ่เหยียบตำหนักอ๋องได้อีก

เซียวจิ้งไม่สนใจสายตาของสองแม่ลูก เขาเดินเข้ามาทำความเคารพบิดา

"คารวะเสด็จพ่อ"

ชินอ๋องเซียวฟงมองบุตรชายด้วยสายตาอ่อนโยน พลางบ่นขึ้นมา

"ข้าบอกเจ้าแล้ว ว่าอย่าเข้าสนามรบ เจ้าดูข้าสิ ในวัยหนุ่มข้าน่ะคือองค์ชายผู้เลื่องชื่อ คัดอักษรวาดภาพล้วนเก่งกาจดีงามทั้งสิ้น ไม่เคยจับดาบจับกระบี่ แต่เจ้ากลับเอาอย่างมารดาของเจ้า ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ"

ไม่กล่าววาจาใดยังพอทนได้ แต่เมื่อได้ยินชินอ๋องเซียวฟงเอ่ยถึงมารดาผู้ล่วงลับ เซียวจิ้งก็แค่นเสียงหึออกมาอย่างเย็นชา

"ทำไมหรือ ท่านแม่ข้าเก่งกาจการรบ ไม่ได้เก่งการด้านวิชาจิ้งจอกล่อลวงใจบุรุษสินะ ท่านจึงไม่ชอบ"

"จิ้งเอ๋อร์ เจ้ากลับมาก็ชวนข้าทะเลาะ เจ้าลูกอกตัญญู หากกลับมาแล้วเอ่ยวาจาเช่นนี้จะเสนอหน้ามาทำไมกัน!"

"หากเสด็จลุงไม่บอก ข้าก็ไม่อยากมาเยียบสถานที่โสโครกเช่นนี้หรอก"

"หึ ทุกวันนี้เจ้าก็เห็นเขาเป็นบิดาแทนข้าอยู่แล้วนี่ ไสหัวไปสิ ไปขอตำแหน่งสูงศักดิ์จากเสด็จลุงของเจ้าเสียเถอะ"

เซียวจิ้งที่ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่รั้งอยู่ต่อ เขาหันหลังเดินออกมาจากตำหนักชินอ๋องอย่างไม่สนใจ ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่เหลาสุราในทันที

เหลาสุราแห่งนี้เป็นสถานที่แห่งเดียวที่ท่านแม่เหลือเอาไว้ให้กับเขา

เป็นสถานที่เดียวที่เขารู้สึกว่ามันเป็นบ้านที่แท้จริงของเขา