ตอนที่ 7

เนื้อความในจดหมายสั้นๆ แต่ได้ใจความ ซาฟถอนใจออกมาก่อนเหลือบมองน้องชาย เขาคงไม่มีเวลามาดูแลหนุ่มน้อยคนนี้หรอก คงต้องฝากฝังให้น้องชายตัวแสบดูแลแทน

“ไซน์มานี่หน่อย”

ชายหนุ่มลุกยืนตามคำสั่ง แล้วสาวเท้าเดินไปหาพี่ชาย

“มีอะไรครับ?”

“พี่ฝากให้แกดูแลคุณรณวุฒิด้วยนะ เวลานี้ที่เมืองไทยกำลังวุ่นวายอยู่” พี่คนโตสั่ง

“อะไรนะ!” ไซน์ร้องลั่นออกมา

ไม่ไหว ให้คนอื่นไปอยู่ด้วย แบบนี้ลำบากแย่ ต้องคอยดูแลเที่ยวที่ไหนคงยาก

“ไม่ได้เด็ดขาดถ้าเป็นผู้หญิงพอว่า เอาหนุ่มมาอยู่ในคฤหาสน์ผมขนลุกตายพี่ซาฟ!” ชายหนุ่มบ่น

“พี่ให้คุณเอสไปอยู่ที่คฤหาสน์ไม่ได้หรอกนะ ตอนนี้พี่แต่งงานแล้ว โมนาก็กำลังท้องอยู่ด้วย”

เขาเถียงไม่ออก พี่ชายเล่นเอาเหตุผลแบบนี้มาต่อรอง ให้หนุ่มมาอยู่ด้วยคงไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

หญิงสาวยืนฟังบทสนทนาด้วยความไม่พอใจ ไอ้หมอนี่รังเกียจอะไรเธอนัก นิสัยแย่แถมชอบทำเจ้าชู้ประตูดินอีก เห็นแล้วหมั่นไส้ดี โชคดีปลอมตัวเป็นผู้ชายไม่อย่างนั้นคงถูกตอดเล็กตอดน้อยเหมือนตอนอยู่เมืองไทยแน่

“ก็ได้ครับ ตกลงผมจะทำตามที่พี่ขอร้อง”

ไซน์หันมองเอส แล้วก้าวเข้ามาใกล้ พิจารณาใบหน้าอย่างถี่ถ้วน ถ้าใส่วิกนี่ใช่เลย น่าแปลกทำไมเหมือนกันมากขนาดนี้

“ถามหน่อยเถอะคุณเอส คุณเป็นผู้หญิงปลอมตัวมาหรือเปล่า?”

หญิงสาวสะดุ้งจ้องมองเขาเลิ่กลัก ก่อนใช้ความคิดเพื่อหาเหตุผลมาหักล้างคำถาม

“ผมเป็นผู้ชายแท้ๆ นะครับ” เอลี่เถียงเสียงแข็ง

“ทำไมคุณหน้าเหมือนเอลี่อย่างกับถอดมาเลยล่ะครับ ผมสงสัย” ไซน์ยังคงซักไซ้ต่อ

“เพราะผมเป็นฝาแฝดกับเอลี่ครับ ผมเป็นแฝดพี่เกิดห่างกันไม่กี่นาที” พอตอบแล้วอยากตีปากตัวเองนัก ดันพูดมาได้แบบนี หากหมอนี่ไปสืบครอบครัวทุกอย่างคงจบเห่แน่ แต่ไม่น่าหรอกเพราะเขาดูไม่ฉลาดเหมือนพี่ชายสักเท่าไหร่ ซาฟเห็นนิ่งๆ แต่ดูจากสีหน้าบางทีอาจรู้แล้วว่าเธอคือใคร

คันไม้คันมือเสียจริงอยากจับหนุ่มรูปร่างอรชรแก้ผ้าเสียให้รู้แล้วรู้รอด ทำแบบนั้นคงไม่ได้ เป็นถึงบุตรหุ้นส่วนคนสำคัญ ตัดความอยากรู้อยากเห็นไปเสียดีกว่า คงต้องดูแลกันไปพักหนึ่ง

และเมื่อนึกดูดีๆ หากเอสเป็นพี่ชายฝาแฝดของเอลี่ ก็นับว่าเป็นโชคดี อยากรู้ว่าเธอชอบอะไร หรือชอบผู้ชายแบบไหน อาจได้ข้อมูลดีๆ เพื่อเอาชนะใจ เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว การยอมรับเอสเข้ามาร่วมชายคาก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว

“ถ้าตกลงพี่กลับก่อนนะไซน์ต้องไปดูโมนา” ซาฟบอกน้องแล้วยกสูทขึ้นมาพาดไว้บนท่อนแขน

“ครับพี่ซาฟ”

บรรยากาศในห้องเลยกลายเป็นวังเวง เธอจ้องมองชายหนุ่มด้วยแววตาระแวดระวัง หวังว่าเขาจะจับไม่ได้ ตอนนี้คงต้องพึ่งพาไปก่อน หากมีทางหนีทีไล่เมื่อไหร่จะรีบชิ่งหนีผู้ชายคนนี้ทันที

“กลับกันเถอะครับ วันนี้ผมจะพาไปส่งที่คฤหาสน์ผมก่อน”ชายหนุ่มบอก

“ขอบคุณครับ”

ไซน์เดินนำหญิงสาวไปที่รถเปิดประตูขึ้นนั่งไม่ปริปาก เอลี่หย่อนกายลงเคียงข้าง ในขณะที่คนขับเคลื่อนรถออกบรรยากาศภายในรถชวนให้รู้สึกอึดอัดไม่น้อยเลย สายตาเธอเหลือบมองเขาบ่อยครั้ง แต่ดูเหมือนอีกฝ่าย ดูไม่สนใจสักเท่าไหร่

ตอนนี้เขาเอาแต่นั่งเงียบในรถคิ้วขมวดจนชนกัน แถมยังตีหน้าขรึมจนเธอรู้สึกแปลกใจไม่น้อย สักพักจึงเอนกายลงหลับตา การกระทำเช่นนี้จึงเป็นโอกาสให้เธอได้พิจารณาเครื่องหน้า ใบหน้าคมเข้มคิ้วหนาดกดำ แพขนตายาว ดวงตาคมกริบ ริมฝีปากหยักลึกได้รูป จมูกโด่งเป็นสัน ผสมกับดวงตาสีมรกตยิ่งชวนหลงใหล ไม่แปลกใจเลยที่ทุกคนต่างพากันพูดถึงในยามที่ไซน์มาเยือนบริษัทของบิดา