ตอนที่ 6

นี่มันยาเสพติด แบบนี้ผ่านเข้ามาได้ยังไง มันแปลกมากเกินไปแล้ว ไซน์กระชากคอเสื้อจนร่างบางถลาเข้าหาสีหน้าตื่นตระหนก

“แกคิดว่าอัลเล็นโซ่จะยอมรับสิ่งที่แกคิดเหรอ พวกเราทำธุรกิจถูกกฎหมายเท่านั้น!”

“เปล่านะครับ ผมไม่ได้คิดแบบที่คุณพูด!” เอลี่น้ำตาเริ่มคลอ หวาดกลัวชายที่อยู่ตรงหน้า

นิคกี้รีบหยิบซองสีน้ำตาลที่มีเอกสารที่เหลือ กับเมมโมรี่การ์ด

“คุณไซน์ผมว่าดูนี่ก่อนดีกว่านะครับ”

ชายหนุ่มรีบรับเอกสารจากลูกน้องมาดู สีหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด เขาคงต้องพาหนุ่มแปลกหน้าคนนี้ไปพบพี่ชายเสียแล้ว ปล่อยร่างหนุ่มน้อยเป็นอิสระ

“คุณชื่ออะไร”

“ผมชื่อเอส”

“ได้ตกลง ผมจะพาคุณไปพบกับซาฟ” ไซน์บอก

ตึกใหญ่ตั้งตระหง่านในเมืองเวนิช ด้านหน้าบอกชื่อบริษัทอัลเล็นโซ่เอ็นเตอร์ไพรส์ หญิงสาวมองดูพลางยิ้มออกมาด้วยความดีใจ งานของพ่อกำลังลุล่วงไปเปราะหนึ่งแล้ว

“เดินตามผมมาก็แล้วกัน” เขาบอกแล้วเดินนำ

หญิงสาวเดินตาม ดวงตาเรียวสวยก็กวาดมองไปรอบๆ ด้วยความรู้สึกประทับใจ ขึ้นลิฟท์ถึงชั้นบนสุดห้องประธานบริษัท เลขาหน้าห้องลุกยืนแล้วทำความเคารพเขา เอลี่มองตามด้วยความแปลกใจ

“คุณไซน์จะมาพบท่านประธานเหรอคะ”

“ใช่ ลิซ่าบอกให้ผมหน่อยสิ”

“ได้ค่ะ” เลขาต่อสายถึงประธานทันที

เลขาวางสายแล้วก้าวไปหยุดตรงหน้าประตูเปิดอ้าออก ไซน์ก้าวเข้าด้านในแต่อีกคนกลับยืนนิ่งไม่กล้า เขาหันกลับมาคว้าข้อมืออีกฝ่ายลากเข้าด้วยกัน เจ้าของห้องเงยหน้าจากกองเอกสารแล้วขมวดคิ้ว

“มีอะไรหรือไซน์ แล้วพาใครมา?”

“ผมมีอะไรให้พี่ดู”

หญิงสาวชะงักจ้องมองเขาด้วยความแปลกใจ พี่อย่างนั้นหรือ? หมายความว่าเขากับซาฟเป็นพี่น้องกัน ไซน์ส่งซองเอกสารสีน้ำตาลให้พี่ชาย

ซาฟรีบเปิดดูคิ้วหนาขมวดเข้าหากัน หยิบเมมโมรี่การ์ดมาเปิด ดวงตาคมหรี่ลงทันทีที่เห็นภาพ

“พวกนี้ มันต้องการเปิดศึกกับเราแล้วล่ะพี่ซาฟ”

“ปล่อยมันก่อน ยังไงทางแฮปปี้ฟลายก็คงไม่ยอมทำตามที่พวกมันต้องการหรอก” ซาฟบอกน้องเสียงเรียบ

เจ้าของห้องเหลือบมองทางหนุ่มอีกคน หน้าตาหวานละมุนราวกับผู้หญิง แถมรูปร่างยังอ้อนแอ้นเสียอีก

“แล้วคุณเป็นใคร มีความสัมพันธ์อะไรกับคุณรณเทพ” ชายหนุ่มซัก

“ผมเป็นลูกชายของเขาครับ” เธอตอบเสียงสั่น เพราะโกหกคำโต เวลาไม่อยากเปิดเผยถึงสภาพเพศเลย เพราะเกรงอันตราย

ซาฟฟังคำตอบแล้วแปลกใจ เขาทราบมาว่าบุตรชายของรณเทพนั้นคือรณวิทย์ แต่ท่าทางไม่น่าใช่คนนี้

“คุณชื่ออะไร?”

“ผมชื่อเอสครับ” เธอตอบ

“ชื่อจริงครับ”

“ผมชื่อรณวุฒิครับ” เอลี่เมินมองทางอื่นไม่กล้าสบตา

ดูท่าหนุ่มคนนี้คงกำลังปกปิดอะไรบางอย่าง เพราะปกติดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ ที่มาของชายคนนี้ยังไม่จำเป็นนัก ซาฟค้นหาเอกสารในซองสีน้ำตาลเผื่อทางรณเทพจะส่งอะไรมาอีก กลับได้กระดาษโน้ตมาแทน

“ผมฝากดูแลลูกของผมด้วย ที่เมืองไทยเวลานี้ไม่ปลอดภัย ผมจำต้องพาครอบครัวไปอยู่ที่อเมริกา”