ตอนที่ 5

เอลี่วิ่งตามเขาอย่างไม่คิดชีวิต จนกระทั่งถึงรถยนต์ส่วนตัว สองคนยืนหอบหายใจหนัก บอดี้การ์ดคอยระแวดระวังไม่ห่าง ไซน์หงุดหงิดเพราะปกติไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้มาก่อน อาจหาญหาเรื่องตระกูลอัลเล็นโซ่

ร่างบางถูกดันเข้าในรถอย่างทุลักทุเล เอลี่อกสั่นขวัญแขวนกัดริมฝีปากกลั้นน้ำตาอย่างสุดกำลัง ต้องเข้มแข็งทำตามคำสั่งพ่อให้สำเร็จ เหตุการณ์เมื่อครู่บ่งบอกถึงสถานการณ์ทางบ้านได้อย่างดีทีเดียว

หันมองคนช่วยชีวิตคิดกล่าวขอบคุณ แต่ทว่าใบหน้าเขากลับเด่นชัดในสายตา ยกนิ้วชี้สีหน้าตื่นตระหนกตกใจราวกับเจอผี

“คะ...คุณ!” เธอร้องลั่นออกมาเป็นภาษาไทย

ไซน์ขมวดคิ้วจ้องมองด้วยความไม่เข้าใจ ดูเหมือนหนุ่มคนนี้พูดอะไรบางอย่างซึ่งตนไม่เข้าใจ

“มีอะไรหรือเปล่า?”เขาถาม

“เปล่าครับ” เธอรีบตอบเป็นภาษาอังกฤษเพราะรู้ว่าเขาเข้าใจ

ไอ้หมอนี่! ให้ตายเถอะนรกชังหรือสวรรค์แกล้งกันแน่ มาเจอกับเขาอีกจนได้ โอ้ย! เธออยากจะบ้าตาย เมืองไทย จำได้ดีว่าเขาทำอะไรไว้

“แล้วคุณจะไปไหน?” เขาหันมาถามอีกครั้ง

“เอ่อ...” หญิงสาวอ้ำอึ้ง

“ว่าไงครับ”

“คุณพอจะรู้จักบริษัทอัลเล็นโซ่เอ็นเตอร์ไพรส์ไหม ผมอยากจะไปหาผู้ชายที่ชื่อซาฟ” เอลี่ตอบเสียงแผ่ว

ไซน์ขมวดคิ้วเข้าหากันสภาพแบบนี้เนี่ยนะจะไปหาพี่ชายของเขา เป็นไปไม่ได้หรือจะมาขายประกัน ท่าทางก็ไม่น่าจะใช่ หรือมาขายอย่างอื่น

“นายขายตัวเหรอ?” ไซน์ถามตรงประเด็น

“บ้าหรือไงใครขายตัว!” เธอตวาดแว๊ดออกมา เล่นเอาคนฟังถึงกับหันมามอง เพราะเสียงที่เปล่งมันหวานแปลกๆ

“ถ้าอย่างนั้นจะไปหาเขาทำไม ผู้ชายที่ชื่อซาฟ”

“ผมมีธุระกับเขา”

“ธุระอะไร?”

ไอ้หมอนี่เป็นตำรวจหรือไง สอบอยู่ได้ไม่รู้จะถามอะไรนักหนา ทำอย่างกับว่าตัวเองกับผู้ชายที่ชื่อซาฟมีส่วนเกี่ยวข้องกันอย่างนั้นแหละ

“จะถามทำไมนักหนา ผมแค่ต้องการพบกับเขาเพราะมีธุระก็แค่นั้น!”

“ถ้าไม่บอกผมก็ไม่ไปส่งคุณที่นั้นหรอกนะ ผมยิ่งยุ่งๆ อยู่” ไซน์แสร้งตัดบท

“คุณรู้จักเหรอว่าเขาเป็นใคร บริษัทอยู่ที่ไหน!” หญิงสาวยิ้มกว้างสีหน้ายินดี

“ใช่ผมรู้”

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ช่วยพาผมไปส่งหน่อยเถอะ ผมขอร้องล่ะ!”

“ไม่มีทาง จนกว่าจะยอมบอก ไปหาผู้ชายคนนั้นทำไม” ปกติพี่ซาฟไม่ใช่ให้ใครพบง่ายๆ หากไม่มีเรื่องสำคัญจริง แล้วหนุ่มหน้าตาหวานอย่างกับผู้หญิงแบบนี้นะเหรอ จะมีธุระกับพี่ชายมันเป็นไปไม่ได้ พักหลังศัตรูยิ่งจ้องเล่นงานอยู่ คงต้องระแวดระวังกันสักหน่อย

เธอรู้สึกหงุดหงิดกับผู้ชายเรื่องมาก อยากมีเรื่องนักหรือไง ซักอย่างกับตำรวจ หยิบซองเอกสารสีน้ำตาลในเสื้อสูท เธอชั่งใจพักใหญ่ เมื่อบิดาไม่ให้ไว้ใจใครแล้วผู้ชายคนนี้เล่าควรไว้ใจได้หรือ

ไซน์เหลือบมองท่าทางของหนุ่มน้อยด้วยความสงสัย เมื่อเห็นลวงเข้าไปในสาปเสื้อแล้วหยุด พร้อมกับเอามือออกมา แสดงว่าในนั้นต้องมีอะไร ตัวเล็กแค่นี้ไม่ครณามือเขาหรอก

เขาปรายตามองเมื่อเห็นหนุ่มร่างเล็กเผลอจึงสบโอกาส กระโจนเข้าหากดตรึงร่างแนบกับเบาะรถ

“จะทำอะไร ปล่อยนะ!” หญิงสาวร้องลั่น สีหน้าตกใจ

“อะไรอยู่ในเสื้อ ขอดูหน่อยก็แล้วกัน!”

ชายหนุ่มรีบเอื้อมมือหมายจะควานหาของบางอย่างในสาปเสื้อ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง

“อย่านะ! ไอ้บ้าแกจะทำอะไร!”

“อย่าดิ้นสิวะ”

ล้วงเข้าไปข้างใน ใบหน้าเรียวสวยเลยแดงซ่านขึ้นมาทันที ในขณะที่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเพียงแต่ใจจดใจจ่อกับของในเสื้อเท่านั้น ซองเอกสารถูกดึงออกมาได้สำเร็จ

เขาปล่อยหนุ่มร่างเล็กให้เป็นอิสระ ในขณะที่หญิงสาวพยายามกระโจนไปยื้อแย่งเอกสารออกมา

ตุบ!

ผงสีขาวห่อด้วยพลาสติกตกลงบนพื้น โซน์หรี่ตามองสีหน้าเคร่งขรึมลง หยิบห่อสีขาวมาไว้ในมือแล้วจ้องมองหนุ่มน้อยไม่วางตา

“แกต้องการอะไร!” เขาตวาดถาม สีหน้าดุดัน

“ผมไม่รู้เรื่องนะ ผมไม่รู้!”