ตอนที่ 3

ร่างสมส่วนในชุดสูทสีเทาเข้มกำลังเดินอยู่ในโรงแรมหรูระดับห้าดาว จังหวะเดียวกันนั้นสาวสวยก้าวเข้ามาพอดี สองร่างเลยเกิดการปะทะกันอย่างไม่ทันได้ระวัง

“อุ้ย!” เธอร้องแล้วเซเหมือนล้ม เจ้าของร่างสมส่วนเลยประคองไว้

ดวงตาสองคู่สบกันเข้าอย่างจัง สาวสวยตกหลุมรักชายตรงหน้า สองสายตายังคงผสานไม่กระพริบ

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” เสียงห้าวถามขึ้น

“ปะ...เปล่าค่ะ” สาวสวยบอกตะกุกตะกัก

ร่างสาวสวยถูกประคองให้ยืน เธอยืนบิดกายเขินอายอยู่ตรงนั้น

“ขอบคุณมากนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ”

เธอมองเขาสื่อความนัย แล้วสาวเท้าห่างออกไป หนุ่มคนนั้นมองแผ่นหลังลับหายจากสายตา พอหันกายกลับ ดันเจอนามบัตรตกอยู่ที่พื้น ริมฝีปากเขากระตุกยิ้มออกมา

“เสร็จผมล่ะ!” เขาเอ่ยก่อนจะดีดนามบัตรเล่นเบาๆ

“คัท!”เสียงของผู้กำกับดังขึ้น

เอลี่ถึงกับถอนใจออกมาเมื่องานในวันนี้เสร็จเรียบร้อย หญิงสาวเดินหมดแรงไปยังม้านั่งที่ทีมงานจัดเตรียมไว้ให้ เสียงรถยนต์แล่นฝ่าเข้ามาด้านในเล่นเอาทุกคนตกใจกันเป็นแถบ พีรยารีบสาวเท้าเดินมาหาน้องสาวหน้าตาตื่น

“เอลี่ไปกับพี่!”

ดาราสาวถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกพี่สาวอายุห่างกันแค่ปีเดียวดึงรั้งไปเช่นนี้ ร่างบางก้าวตามสีหน้ามึนงงสับสนกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ปกติพี่พีไม่เคยมีกิริยาแบบนี้มาก่อน

“พี่พีมีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมมาลากเอลี่ไปแบบนี้!”

“เอลี่เราต้องไปอิตาลีเดี๋ยวนี้!”

“ทำไมคะ ทำไมเราต้องไป เอลี่ไม่ไปนะคะ!” หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง

“พ่อสั่งมาเอลี่ อย่าดื้อได้ไหมพี่ไม่มีเวลาอธิบาย!”

เธอถูกพี่สาวยัดใส่รถ รถเคลื่อนที่เพื่อเดินทางไปยังสนามบิน พาสปอร์ตเตรียมพร้อมไว้เรียบร้อยแล้ว เงิน และบัตรเครดิตอีก

“พี่พีจะให้เอลี่ไปชุดนี้เหรอคะ เอลี่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลย”เธอบอกพี่สาว เวลานี้เธออยู่ในชุดสูทที่เล่นละครเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา

“เราไปหาซื้อเอาก็ได้เชื่อพี่เถอะเอลี่!”

เอลี่มองพี่สาวด้วยความไม่เข้าใจ มีเหตุอะไรต้องรีบร้อนมากขนาดนี้

ทันทีที่ถึงสนามบิน เธอถูกลากไปจองตั๋ว เมื่อได้รับมาแล้วมันถูกยัดใส่มือเธอ เอลี่มองพี่หลากหลายคำถามในแววตา

“ทำไมมีแค่ใบเดียวพี่ไม่ไปด้วยเหรอคะพี่พี”

“เอลี่ฟังพี่นะ ฟังพี่ดีๆ”

พีรยาหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลออกมา แล้วยื่นให้น้องสาว

“พ่อสั่งให้เอลี่ไปหาผู้ชายที่ชื่อซาฟ เขาเป็นประธานบริษัทอัลเล็นโซ่เอ็นเตอร์ไพรส์ หากเอลี่หาเขาพบ จงเอาเอกสารพวกนี้ให้กับเขา พ่อบอกว่าอย่าไว้ใจใครเด็ดขาดเอกสารนี้ต้องส่งถึงมือซาฟเท่านั้น หากไม่ใช่ซาฟก็เป็นน้องชายเขาอีกสามคน” พีรยาพยายามอธิบาย

“พี่พีเอลี่ไม่เข้าใจ ที่บ้านเราเกิดอะไรขึ้น!” เธอถามพี่สาวน้ำตารื้น

“ไม่ต้องเป็นห่วงเอลี่ พี่จะดูแลพ่อกับแม่ให้เองเอลี่ทำตามที่พ่อบอกเถอะนะ หากเอกสารพวกนี้ถึงมือของซาฟเมื่อไหร่พวกเราจะปลอดภัย พี่เชื่อว่าเอลี่ต้องทำได้”

พีรยาให้กำลังใจน้องสาว ตอนแรกเธออยากไปด้วยแต่เพราะเหตุการณ์ที่บ้านไม่สู้ดี ยังไงเธอก็เป็นคนเดียวที่ออกมาจากที่นั้น หากเกิดอะไรขึ้นยังแจ้งตำรวจได้ หรือคอยช่วยเหลือทุกคนได้อยู่ คงจำเป็นต้องให้น้องเดินทางคนเดียวก่อน เอลี่เป็นคนเก่งเอาตัวรอดได้กับทุกเรื่อง เธอเคยเห็นมานักต่อนักแล้ว

เสียงประกาศถึงเที่ยวบินไปอิตาลีดังขึ้น พีรยารีบหยิบเงินและบัตรเครดิตให้กับน้องสาว เอลี่มองพี่สาวน้ำตานอง ใจเป็นห่วงพ่อกับแม่มากเหลือเกิน เกิดอะไรขึ้นที่บ้านกันแน่เธอไม่รู้เลย

“รีบไปเอลี่ พี่จะดูแลพ่อกับแม่ให้เองไม่ต้องเป็นห่วงนะ” คนเป็นพี่ทิ้งท้าย

หญิงสาวเดินไปตามช่องทางผู้โดยสาร หันมามองพี่สาวอีกครั้ง หนทางข้างหน้าเป็นยังไงเธอไม่รู้ รู้แต่ว่าต้องทำหน้าที่ที่บิดามอบหมายมาให้สำเร็จ เรื่องนี้คงเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อย่างนั้นพ่อคงไม่ให้พี่สาวเธอมาส่งข่าวเช่นนี้ ขอแค่ทุกคนที่บ้านปลอดภัย ต่อให้บุกป่าฝ่าดงแค่ไหนเธอจะทำ