ตอนที่ 4

เซย์จ้องมองตัวเองหน้ากระจกอีกครั้งเพื่อสำรวจใบหน้า แผนการปลอมตัวเข้าสืบเรื่องการขายบริการในร้านคงเป็นไปได้ด้วยดี ช่างแต่งหน้าฝีมือดีไม่น้อยทำให้ไม่เหลือเค้าเดิมที่ร้านคงไม่มีใครจำเขาได้

ก๊อก! ก๊อก!

ประตูห้องเปิดออกซากิจ้องมองใบหน้าเจ้านาย ดวงตาสีเขียวมรกตมองผ่านมาสิ่งเดียวที่ทำให้จำได้ว่านี่คือนายตน

“เป็นยังไง คิดว่าพนักงานที่พาราไดซ์ยังจะจำฉันได้หรือเปล่า”เซย์ถามลูกน้อง

“คงไม่ได้หรอกครับ”

“ถ้าอย่างนั้นไปกันเถอะ อย่างจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จ”

ร่างสูงก้าวออกมาจากห้องติดตามด้วยลูกน้องคนสนิท รถเบนซ์สีเงินจอดเทียบหน้าคฤหาสน์เซย์เปิดประตูแทรกกายนั่งลงบนเบาะโดยไม่สนใจลูกน้องที่ทำหน้าที่เพื่อบริการเจ้านาย ซากิกระตุกยิ้มนิสัยส่วนตัวเจ้านายเป็นเช่นนี้เสมอไม่ค่อยถือตัวและไม่ชอบให้ใครมาบริการตนมากนัก

รถจอดเทียบหน้าภัตตาคารหรูพาราไดซ์เซย์ลงจากรถแหงนมองความรุ่งเรืองของร้านที่ตนรับผิดชอบ ซากิยืนขนาบข้างเจ้านาย ครู่หนึ่งชายหนุ่มสาวเท้าเดินต่อมาหน้าประตูพนักงานรีบเปิดต้อนรับและเดินนำลูกค้าไปที่โต๊ะอาหาร เซย์นั่งลงตรงข้ามกับลูกน้อง

พนักงานสาวสวยนำเมนูมายื่นให้ลูกค้าพร้อมยืนรอเพื่อจดรายการอาหารที่ต้องการ เซย์เปิดเมนูเพื่อเลือกสั่งอาหาร

“หอยเซลล์ราดซอสไวน์แดง สเต็กเนื้อแกะ แซลม่อนย่างเกลือ”เขาสั่งอาหารสามอย่าง

“ต้องการเครื่องดื่มอะไรคะ”พนักงานสอบถามต่อ

“ขอไวน์แดงปีแปดเก้าก็แล้วกัน”ปิดเมนูลง

พนักงานก้มศีรษะเล็กน้อยแล้วหันหลัง จังหวะนั้นเซย์ฉุกคิดอะไรบางอย่าง

“เดี๋ยวก่อน!”

เธอหันกลับมายืนนอบน้อมเพื่อรอฟังลูกค้าต่อ

“ที่นี่มีคนชื่อไอหรือเปล่า?”สีหน้าพนักงานเปลี่ยนไป

“เอ่อ... คุณต้องการพบไอเหรอคะ?”ถามเหมือนไม่แน่ใจ

“ใช่ผมต้องการพบ”

“รอสักครู่นะคะเดี๋ยวดิฉันจะไปตามให้”พนักงานรีบสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว เซย์เห็นอาการก็พอคาดเดาได้พนักงานคงนี้คงรู้อะไรไม่น้อยหรือไม่อาจมีส่วนร่วมกับการขายบริการก็เป็นได้

ราวยี่สิบนาทีต่อมาอาหารถูกนำมาเสริฟ์ เซย์ชะงักเพียงเมื่อสบสายตากันดวงตาแสนเศร้าแต่หวานฉ่ำ ใบหน้าเรียวสวย ริมฝีปากบางอมชมพู จมูกโด่งรับกับใบหน้า องค์ประกอบทุกอย่างดูงดงามราวกับภาพวาด แต่แววตากลับเศร้าจนรู้สึกประหลาด เธอวางอาหารลงบนโต๊ะอย่างเรียบร้อย

กลิ่นกายสาวปะทะจมูกเลือดในกายหนุ่มวัยยี่สิบหกปีเดือดพล่านขึ้นมา หัวใจเต้นหนักอย่างไม่มีสาเหตุ เซย์ชะงักแปลกใจตนเองดึงสติกลับมาเมื่อนึกถึงหน้าที่ เขากำลังทำอะไร มาทำอะไรอยู่ในเวลานี้พยายามเตือนตัวเอง พนักงานสาวสวยหันหลังคิดเดินกลับ

“เดี๋ยวก่อนครับ”ชายหนุ่มเรียกไว้ หญิงสาวหันมองสีหน้ามึนงงคิดว่าตนเองทำอะไรผิดไปหรือเปล่า

“มีอะไรให้รับใช้คะ คุณลูกค้า...”เสียงหวานเอื้อนเอ่ยออกมา เซย์ขบกรามข่มใจตน

“คุณชื่อไอหรือเปล่า?”

ไอรินทร์ชะงักจ้องมองลูกค้าด้วยความไม่เข้าใจ รู้จักชื่อเธอได้อย่างไร เธอไม่ใช่พนักงานของที่นี่เพียงแต่มาช่วยงานบิดาเท่านั้นเอง

“เอ่อ... ฉันชื่อไอค่ะ”

คิ้วเข้มขมวดขึ้นทันที มองสำรวจทั่วเรือนร่าง ไม่แปลกหากเธอคนนี้จะขายบริการทางเพศเพราะหน้าตาสะสวยน่าจะหาเงินได้มาก น่าเสียดายหากเธอพร้อมเขาเองก็อยากจะรับมาไว้ข้างกายเลี้ยงดูอย่างดี แต่กลับเลือกทางเดินที่ทำให้เขารู้สึกเดือดขึ้นมา

“ผมอยากได้ตุ๊กตาไหมพรม”บอกจุดประสงค์ทันที

ไอรินทร์จ้องมองดวงตาเบิกกว้างรอยยิ้มเริ่มระบายออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอถักตุ๊กตาไหมพรมขายเพื่อหารายได้ให้ตนเอง ไม่อยากเชื่อว่าจะมีลูกค้ามาถามหา

“ต้องการกี่ตัวคะ ฉันถักได้ตามออเดอร์เลยค่ะ ต้องการลักษณะท่าทางยังไงได้หมดค่ะ!”น้ำเสียงตื่นเต้น

เซย์ขบกรามแน่นพยายามระงับอารมณ์เอาไว้ ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะขายบริการหน้าระรื่นได้ถึงเพียงนี้

“ผมต้องการทุกท่าเลยครับ จะขายเท่าไหร่ก็ว่ามา!”กัดฟันพูดออกมา