ตอนที่ 5

“แต่มันแพงมากนะคะ คุณจะไหวเหรอคะ”ไอรินทร์ย้อนถาม ดีใจอยู่หรอกจะได้เงินพิเศษมากขนาดนี้ แต่ถ้าซื้อทุกลักษณะท่าทางก็หลายยูโรอยู่

“ไม่ต้องห่วงครับ ผมมีเงินมากพอจะจ่ายให้คุณแบบไม่อั้น!”

หญิงสาวจ้องมองเขาไม่อยากเชื่อตนเองจะโชคดีเช่นนี้ มาทำงานช่วยพ่อวันแรกกลับได้ลูกค้าตุ๊กตาไหมพรม

“ขอบคุณมากนะคะ แล้วคุณต้องการวันไหนคะ”สอบถามต่อ

“คุณสะดวกวันไหนล่ะครับ”

“สามวันได้ไหมคะ?”

“ได้ครับ”

“แล้ว... จะมารับที่นี่หรือว่าให้ไปส่งที่บ้านคะ”น้ำเสียงตื่นเต้น

“ไปส่งที่คอนโดผมก็แล้วกัน”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวดิฉันขอเบอร์โทคุณไว้ก่อนนะคะ เวลาไปพบที่คอนโดจะได้ติดต่อบอกคุณก่อน”หญิงสาวรีบหยิบปากกาเพื่อเตรียมจด

ซากินั่งเงียบเมื่อเห็นบทสนทนาเหลือบมองหญิงสาวหน้าตาสะสวยนึกสังเวช เสียดายเธอไม่น่ามาทำอาชีพนี้เลย เจ้านายดูท่าจะโกรธมากคงไม่มีวันปล่อยไว้แน่

เซย์จดดึงกระดาษจากมือไอรินทร์แล้วจดเบอร์โทรศัพท์ตนเองให้ไว้ เธอรับมาระบายยิ้มด้วยความยินดี

“ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะคะ”ไอรินทร์บอกก่อนหันหลังก้าวออกจากโต๊ะลูกค้า

ซากิมองสีหน้าเจ้านายแล้วถอนใจหนักออกมา อาหารตรงหน้าแทบไม่ได้แตะต้องเลยเซย์ลุกยืนสาวเท้าออกจากร้านด้วยความหงุดหงิด จังหวะนั้นพนักงานเสริฟ์คนแรกกำลังฉุดรั้งเพื่อนมาที่โต๊ะแต่กลับไม่เห็นใครแล้ว

“อ้าว ไหนล่ะคนที่ต้องการพบฉันนะนิเซีย!”ซานดร้าถามเสียงแข็ง

“ก็เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าอยากพบเธอน่ะ แล้วหายไปไหนแล้ว”สีหน้างุนงง

“ดูสิอาหารแทบไม่ได้แตะ แสดงว่าไปแล้วแหละ! น่าโมโหจริงๆ นึกว่าจะได้ลูกค้า”ต่อว่าเพื่อน

“ขอโทษก็แล้วกัน ใครจะนึกว่าลูกค้าจะแกล้งเล่นล่ะ”ซานดร้าตวัดสายตามองเพื่อนแล้วหันหลังเดินเข้าหลังร้านด้วยความหงุดหงิด

ร่างสูงหยุดยืนหน้าพาราไดซ์ ซากิก้าวยืนขนาบด้านข้างเหลือบมองเจ้านาย

“จะเอายังไงต่อครับ”

“น่าเสียดาย...”มีเพียงคำพูดนี้ที่เขาจะบอกออกมาได้ พนักงานชื่อไอคนนั้นถูกใจเขามากเหลือเกิน

“เสียดายอะไรครับ”ซากิย้อนถามสีหน้างุนงง

เซย์หันมองลูกน้องเหนื่อยหน่ายกับเรื่องผู้หญิงของหมอนี่ไม่เคยเห็นควงสาวไหน ทั้งที่หน้าตาก็ดี ถอนใจอีกครั้งแล้วเปิดประตูขึ้นรถแทน ซากิรีบติดตามเจ้านายทันที