ตอนที่ 3

ซากิสาวเท้านั่งลงบนโซฟาในส่วนรับรองผู้มาติดต่อกับบริษัท ราวสิบนาทีคนที่ต้องการพบก็ลงมาจากชั้นบน อันเตสเดินมาหาผู้มาเยือนแล้วหยุดเท้าตรงหน้า ซากิลุกยืนก้มศีรษะเล็กน้อยสองร่างนั่งลงตรงข้ามกัน

“ผมไม่อยากรบกวนคุณมากขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ”ซากิเริ่มเข้าประเด็น

“ได้ครับ”

“เรื่องการขายบริการทางเพศในร้านอาหารพาราไดซ์ ตามที่คุณเขียนในหนังสือพิมพ์ผมอยากทราบข้อเท็จจริง”สีหน้าเคร่งเครียด

อันเตสนิ่งพลางนึกถึงเรื่องในวันนั้น

“ผมไปทานอาหารคนเดียวเพราะต้องการนำมาเขียนคอลัมภ์อาหาร สักพักผมจำได้ว่ามีสาวเสริฟ์หน้าตาค่อนข้างสวยแต่คิดว่าคงเป็นสาวเอเชียนำอาหารมาเสริฟ์จากนั้นเธอแนะนำตัวกับผมบอกว่าหากต้องการคืนนี้เธอสามารถไปเป็นเพื่อนเที่ยว กิน ดื่ม และนอนได้”

คิ้วซากิเริ่มขมวด ไม่คิดว่ามันจะโจ่งแจ้งขนาดนี้

“แล้วยังไงต่อครับ”ซากิถามต่อ

“ผมเริ่มแปลกใจเลยแกล้งถามว่า แค่คุณคนเดียวเหรอ? เธอตอบผมว่าไม่ใช่สาวเสริฟ์ในร้านทั้งหมดคุณสามารถเลือกทุกคนได้ ผมงงมากเลยครับไม่คิดว่าที่ร้านจะมีบริการแบบนี้ด้วย”

ซากิถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ ชื่อเสียงของพาราไดซ์ได้เสื่อมลงก็คราวนี้

“ทางเราไม่ได้มีการขายบริการทางเพศนะครับ หากทำผมคงไม่มาสืบ”ซากิบอกเสียงเข้ม เว้นช่วงพักหนึ่ง “แล้ว... คุณรู้จักชื่อเธอคนนั้นไหม”

“รู้ครับ ตอนนั้นผมบอกว่ายังไม่ต้องการเพราะผมกำลังทำงาน เธอเลยบอกว่าเธอชื่อไอหากต้องการซื้อบริการที่นี่ให้เรียกหาตุ๊กตาไหมพรม แล้วทุกคนที่นี่จะเข้าใจเองครับ”อันเตสตอบ

พอจะเข้าใจลางๆ แบบนี้เจ้านายต้องฉุดจัดเป็น ดันถูกล้วงคอถึงที่

“ขอบคุณมากนะครับ”ซากิบอกแล้วลุกยืนก้มศีรษะทำความเคารพเล็กน้อยแล้วก้าวออกจากสถานที่นั้นทันที เพราะเขามีเรื่องต้องรายงานต่อผู้เป็นนาย

บอดี้การ์ดหนุ่มก้าวเท้าหยุดยืนหน้าห้องทำงาน ยกมือขึ้นเคาะเบาๆ เพื่อส่งสัญญาณแล้วเปิดประตูออก เซย์เงยหน้าจากกองเอกสารมองลูกน้องตนเองแล้ววางปากกาลง ซากิหยุดยืนหน้าเจ้านายเพื่อรายงานความคืบหน้า

“ได้ความว่ายังไงบ้าง?”เซย์ถามสีหน้าเคร่งเครียด

“นักข่าวคนนั้นไปทานอาหารที่ร้าน เขายืนยันอย่างแน่ใจว่ามีการขายบริการจริงครับ ผู้หญิงคนนั้นชื่อไอโคดเน้มสำหรับการซื้อขายคือตุ๊กตาไหมพรม”

ปัง!

มือทุบลงบนโต๊ะแววตาเกรี้ยวกราด กล้าดียังไงมาทำลายชื่อเสียงที่สั่งสมมานานของตระกูลอัลเล็นโซ่

“บัดซบ! ฉันอุตส่าห์ให้เงินเดือนเลี้ยงดูพวกมันอย่างดี แต่มันกลับทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง!”

ซากิเหลือบมองผู้เป็นนายรู้สึกสงสารจับใจ พอรู้มาลางๆ ว่าโดนตำหนิมาเมื่อก่อนเจ้านายอาจจะอารมณ์ร้ายใครเข้าหน้าไม่ติด แต่ตอนนี้นิสัยเหล่านั้นปรับปรุงขึ้นมาก

“คุณชายจะเอายังไงต่อดีครับ”ซากิถามจ้องมองใบหน้าบึ้งตึงไม่สบอารมณ์นั้น

“ฉันจะเข้าไปสืบเอง อยากรู้นักว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร!”

“แต่พนักงานคงจะจำคุณชายได้นะครับ”

“ฉันจะปลอมตัวเข้าไป”แววตามุ่งมั่น คราวนี้จะจัดการขั้นเด็ดขาดกับพวกที่บังอาจทำเรื่องเสื่อมเสียให้กับร้านอาหาร