บทที่ 15 สำรวจภายในสถานบันเทิง

“แต่มันก็เสี่ยงอยู่ดี พี่ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูก ที่ยอมให้นาไปทำอะไรแบบนั้น” เขาพูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจนัก

“ทางนี้เป็นทางเดียวที่จะทำให้เราจัดการกับคุณเตมินทร์ได้ เท่านี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวนาต้องเตรียมตัวไปทำงานแล้ว” หญิงสาวพูดจบจึงวางสายแฟนหนุ่มแล้วเก็บมือถือไว้ในที่ปลอดภัย พร้อมสายตาเป็นประกายของหญิงสาวจะแสดงความหวังออกมา เธอจะต้องจัดการคนนิสัยไม่ดีอย่างเตมินทร์ให้พ้นทาง หาไม่แล้วทินธรและครอบครัวจะหาความสุขไม่ได้

“ฉันต้องเอาคุณเข้าคุกให้ได้” หญิงสาวตั้งมั่นบอกตัวเอง ก่อนจะออกไปเดินสำรวจด้านนอก ขณะที่ร้านปิดพนักงานทุกคนต่างเข้าห้องเพื่อใช้เวลาส่วนตัวในการพักผ่อน เว้นแต่นาราที่ค่อย ๆ ย่องออกไปสำรวจ แล้วพบว่ามีช่องลับมากมายที่ไม่สามารถเปิด­ได้ เธอพยายามเขย่าประตูหลายครั้ง ก่อนเสียงของมันจะดังเตือนสนั่นหวั่นไหว ทำให้หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปหลบด้านใน ก่อนการ์ดของเตมินทร์จะรีบวิ่งออกมาดู พร้อมแต่ละคนพกปืนติดกายไว้อย่างน่ากลัว หญิงสาวเห็นดังนั้นจึงแอบย่องไปยังอีกด้านเพื่อสำรวจทุกซอกทุกมุมของสถานบันเทิงแห่งนี้ ขณะนั้นเธอเลื่อนสายตาไปยังห้องเล็ก ๆ มากมายที่ซอยไว้เป็นสัดเป็นส่วน มือบางเลื่อนไปเปิดห้องแรก หากแต่ไม่สามารถเปิดได้

“ดูเหมือนห้องพวกนี้ล็อก” หญิงสาวพึมพำ แล้วเดินไปยังอีกห้อง ปรากฏว่าเกือบทุกห้องล็อกหมด ก่อนจะเดินมายังห้องสุดท้าย คล้ายกับดวงเข้าข้าง เป็นห้องเดียวที่พนักงานลืมล็อกไว้ ทำให้เธอตัดสินใจเข้าไปอย่างง่ายดาย

เพียงแค่ก้าวเท้าเข้ามาหญิงสาวต้องขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ เมื่อเลื่อนสายตาเห็นอุปกรณ์ทางเพศวางไว้เต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นฉากภายในห้อง หรือแม้แต่ถุงยางอนามัยที่วางไว้

“นี่มัน...” สายตาสั่นไหวของนาราเผยออกมาด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องนั้นทันทีด้วยหัวใจเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ขณะที่กล้องวงจรปิด สามารถจับภาพของหญิงสาวทั้งหมดไว้ได้ เตมินทร์ที่นั่งมองอยู่ขมวดคิ้วแล้วรีบเรียกการ์ดของเขาเข้ามา

“พนักงาน เข้าไปทำไมตรงนั้น” เขาถาม ก่อนการ์ดจะอ้ำอึ้งแล้วเรียกวาสนาเข้ามาพบกับเตมินทร์ทันที ก่อนหญิงสาวจะปล่อยยิ้มกว้างแล้วรายงานเจ้าของร้านด้วยท่าทางราบเรียบ

“นั่นชื่อนาราค่ะ พอดีฉันเพิ่งรับเข้ามาแทนพนักงานคนเก่าที่ลาออกกลับบ้านนอกไป เธออาจจะยังไม่คุ้นเคยกับสถานที่ หรือไม่ก็หลงห้องตัวเองมั้งคะ คุณเตมินทร์ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะอบรมเธออีกทีค่ะ” สายตาคมขมวดคิ้วนึกคุ้นในท่าทางของหญิงสาว หากแต่นึกเท่าไหร่กลับนึกไม่ออก

“คุณเตมินทร์คิดอะไรอยู่เหรอคะ” วาสนาเห็นอีกฝ่ายนิ่งไป จึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่มีอะไร ยังไงก็ฝากคุณช่วยอบรมหน่อยละกัน พนักงานบริการก็ให้ทำแค่หน้าที่ของตัวเอง ไม่ก้าวก่ายงานใคร และประเภทเดินเพ่นพ่านไปมาแบบนี้ อย่าให้เกิดขึ้นอีก”

“ได้ค่ะ” วาสนารับปาก แล้วเบี่ยงตัวเดินกลับห้องไป

หลังจากนาราโดนวาสนาอบรมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทำให้นารารู้ว่าในสถานที่แห่งนี้มีกล้องวงจรปิดอยู่ทั่วทุกมุม เธอต้องระวังตัวมากกว่านี้เป็นเท่าตัว เสี้ยวหนึ่งนารารู้สึกโชคดีที่เตมินทร์จำไม่ได้ เพราะหากถูกจับได้ ชะตาชีวิตคงดับสูญเป็นแน่แท้

หลังจากนั้นนาราจึงเก็บรายละเอียดทุกอย่างเงียบ ๆ จนรู้ว่าห้องพวกนั้นใช้เป็นที่หลับนอนสำหรับนักท่องเที่ยวที่เมาสารเสพติด นาราจำใจทำงานต่ออีกหลายสัปดาห์ และแน่ใจแล้วว่า ธุรกิจของเตมินทร์เต็มไปด้วยสิ่งผิดกฎหมาย วันนี้เธอตัดสินใจพกมือถือไปทำงานด้วย และพยายามเก็บภาพลูกค้าที่มั่วสุมสารเสพติดกันอย่างเมามัน โดยมีพนักงานในร้านเดินผ่านไปมาราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หญิงสาวแอบยกมือถือขึ้นมาถ่ายภาพไว้เป็นหลักฐาน ก่อนเสียงของวาสนาจะทำให้หญิงสาวตกใจจนเผลอทำมือถือหล่น หญิงสาวเบิกตากว้างแล้วตะลีตะลานก้มลงเก็บทันที ก่อนสายตาของวาสนาจะจับจ้องมายังมือถือของเธอด้วยความแปลกใจ

“ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าเวลาปฏิบัติงานไม่ให้พกมือถือมาด้วย” นาราอึกอักครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มสู้

“พอดีว่าทางบ้านของฉันมีปัญหา ก็เลยจำเป็นต้องพกมาด้วยเพื่อรอรับสายค่ะ แต่ฉันพกมาทำงานด้วยแค่วันนี้วันเดียวนะคะ ช่วงอื่นฉันทำตามกฎตลอด ไม่เคยพกออกมาเลยค่ะ”

“ไม่ว่าธุระจะสำคัญแค่ไหน กฎก็คือกฎ เอามือถือไปเก็บในห้องซะ ถ้าฉันเห็นอีกครั้งเดียว ฉันจำเป็นต้องให้เธอออก” น้ำเสียงจริงจังของวาสนา ทำให้นารากลัวถูกจับได้ เธอรีบเบี่ยงตัวเดินกลับไปยังห้องพักทันทีไม่รอช้า ระหว่างนั้นนาราสังเกตจุดที่มีกล้องวงจรปิดติดอยู่ แล้วเดินเลี่ยงกล้องพวกนั้นไปยังโซนที่เป็นห้องพักเล็ก ๆ ไว้เปิดให้บริการลูกค้า หญิงสาวใช้ความกล้าสุดท้ายที่มี แล้วยกมือถือขึ้นถ่ายรูปบรรยากาศพลุกพล่านเหล่านั้น แล้วเร่งกลับไปยังห้องพักทันทีพลางกดล็อกห้อง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก พลันรีบเปิดดูหลักฐานทั้งหมดที่เก็บไว้ในมือถือ พร้อมปล่อยยิ้มกว้างออกมาอย่างมีความหวัง รูปทั้งหมดที่ถ่ายได้หญิงสาวกดส่งไปยังทินธรทันที