บทที่ 11 แผนของนารา

“แล้วมาหาฉันอีกนะ คราวหน้าฉันจะทำอาหารอร่อย ๆ ไว้ต้อนรับเธอใหม่” หญิงสาวปล่อยยิ้มแล้วหันไปยังแฟนหนุ่ม ก่อนทินธรจะพูดบางอย่างออกมา

“รับปากคุณแม่สิ ว่านาจะกลับมาอีก” เขาเปรยขึ้น ก่อนหญิงสาวจะหันมารับปากวีรดา แล้วเบี่ยงตัวขึ้นรถไป ก่อนสีหน้าของวีรดาที่ปั้นยิ้มมานานจะเปลี่ยนเป็นเหยียดหยันพลันนึกรังเกียจอีกฝ่ายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“ยัยโง่ คิดเหรอว่าฉันจะยอมรับแกมาเป็นสะใภ้ รอแผนของทินสำเร็จก่อน ฉันจะให้ลูกชายเขี่ยแกทิ้ง” พูดจบวีรดาจึงเบี่ยงตัวเดินเข้าบ้านไปอย่างไม่ใส่ใจนัก

ภายในรถคันหรูของทินธร หญิงสาวมีท่าทีเงียบผิดปกติ จนชายหนุ่มขมวดคิ้วแปลกใจแล้วหันมายังแฟนสาว ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเช่นเคย

“นาเป็นอะไรหรือเปล่า พี่เห็นนาเงียบแบบนี้มาตั้งแต่ออกจากบ้านแล้วอะ”

“...” หญิงสาวนิ่งเงียบเพราะเฝ้าวนเวียนคิดหาทางช่วยแฟนหนุ่ม ก่อนเสียงเรียกของทินธรจะดังขึ้นอีกครั้งเพื่อเรียกสติของเธอ

“นา เป็นอะไรหรือเปล่า” เขาเปิดไฟเลี้ยวจอดเข้าข้างทางแล้วหันมาคุยกับอีกฝ่ายอย่างจริงจัง ก่อนสายตาสั่นไหวของนาราจะหันกลับมายังชายหนุ่มด้วยความอัดอั้น เธอรู้สึกเป็นห่วงคนตรงหน้าอย่างบอกไม่ถูก หากเขาเป็นอะไรไปเธอคงเสียใจไปตลอดชีวิต หญิงสาวจำใจกลืนน้ำลายแล้วหันไปหาแฟนหนุ่มด้วยความรู้สึกสับสนอย่างถึงที่สุด

“นาร้องไห้ทำไม คุณแม่พูดอะไรไม่ดีกับนาหรือเปล่า” ชายหนุ่มเอ่ยถามพลางยกมือขึ้นจับศีรษะหญิงสาวอย่างอ่อนโยน ก่อนเธอจะส่ายศีรษะไปมาแล้วปาดน้ำตาออก

“พี่ทินอย่ายุ่งกับคุณเตมินทร์ได้ไหมคะ เขาเป็นคนน่ากลัว นาไม่อยากให้พี่ไปเกี่ยวข้องกับเขาเลยแม้แต่น้อย อย่ายุ่งกับผู้ชายคนนั้นได้ไหมคะ” เสียงสะอื้นไห้ของนารา ทำให้อีกใจของทินธรหล่นวูบ ก่อนจะดึงเธอเข้ามาสวมกอดแล้วลูบศีรษะหญิงสาวอย่างถนอม

“คุณแม่บอกเรื่องนี้กับนาเหรอ” เขาถามพร้อมเธอพยักหน้ารับทั้งน้ำตา

“เพียงแค่นาเห็นคุณเตมินทร์แบบผ่าน ๆ แค่ไม่กี่ครั้ง นาก็รู้ทันทีว่าเขาไม่ใช่คนดี นาไม่อยากให้พี่ทินเข้าไปยุ่งกับคนแบบนั้น นาขอร้องได้ไหมคะ ว่าอย่าเข้าไปในสถานที่ของเขาเลย” ชายหนุ่มได้ยินดังนั้น จึงปาดน้ำตาที่รินไหลของเธอออก เขารู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นห่วงเขาสุดหัวใจ แล้วจำใจพูดบางอย่างออกมา

“นาฟังพี่นะ ตอนนี้บริษัทกำลังไปได้ดี ทุกสิ่งทุกอย่างในตระกูลวายุภักษ์กำลังเข้าที่เข้าทาง หากพี่ปล่อยให้เตมินทร์ทำอะไรตามใจตัวเองอีก เท่ากับพี่กำลังทำร้ายวายุภักษ์ พี่ไม่มีทางปล่อยให้เหตุการณ์เหล่านั้นเกิดขึ้น” เขาพูดพลางยกมือลูบศีรษะหญิงสาวอีกครั้ง แล้วตั้งมั่นมองตรงมาอย่างมีความหมาย

“พี่ไม่สามารถหาคนที่ไว้ใจได้ นอกจากตัวพี่เองที่จะเข้าไปค้นหาความจริงว่าเตมินทร์มันคิดจะทำอะไรกันแน่ พี่จะได้ทำการตัดไฟแต่ต้นลม ดีกว่าปล่อยให้มันทำเลวต่อไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้” และนั่นทำให้นาราส่ายศีรษะไปมาอย่างไม่ยอม

“แล้วถ้าเขาจับได้ พี่ทำยังไง”

“อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ดีกว่าให้พี่อยู่เฉยโดยไม่คิดทำอะไรเลย” นาราแน่นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดบางอย่างออกมา

“ถ้างั้น นาจะเข้าไปล้วงเอาความลับของคุณเตมินทร์เองค่ะ”

“ไม่ได้นะ มันอันตรายเกินไป” ทินธรรีบห้ามทันที ก่อนหญิงสาวจะให้เหตุผล

“เขาเคยเห็นนาแค่ครั้งเดียว นาจะพยายามไม่ให้เขาจำนาได้ค่ะ พี่ทินอยากรู้อะไรนาจะหาข้อมูลมาให้ดีไหมคะ นามั่นใจว่าจะไม่ทำให้เขารู้ตัวอย่างเด็ดขาด นาจะไปสมัครเป็นเด็กเสิร์ฟ และนาจะพยายามระวังตัวให้มากที่สุดดีไหมคะ” ทินธรนิ่งเงียบไป ก่อนหญิงสาวจะขมวดคิ้วเล็กน้อย

“พี่ทินคิดอะไรอยู่เหรอคะ หรือว่า...นาไม่ใช่คนที่พี่ทินไว้ใจ”

“ไม่ใช่อย่างนั้น” เขารีบแย้ง

“เพียงแต่พี่เป็นห่วง กลัวว่าถ้ามันรู้ว่านาเป็นแฟนพี่ มันจะทำร้ายนา”

“นาสัญญาค่ะ ว่านาจะไม่ทำให้เขารู้ตัวอย่างเด็ดขาด หากนาได้ข้อมูลหลักฐานทุกอย่างแล้ว นาจะรีบออกจากที่นั่นทันที ดีไหมคะ” สายตาเป็นประกายของหญิงสาว รอฟังคำตอบจากแฟนหนุ่มด้วยท่าทางจริงจัง

“แต่ว่า..” เขายังลังเลอย่างเห็นได้ชัด

“เอาตามนี้นะคะ หากพี่ทินไม่เอาแผนของนา นาก็จะไม่ยอมให้พี่ทินต้องเสี่ยงอะไรแบบนี้เด็ดขาด” เธอพูดอย่างไม่ยอมแพ้ ทั้งสองถกเถียงกันอยู่ครู่หนึ่ง หากแต่เหตุผลของนาราทำให้เขาชะงักนิ่งในที่สุด ก่อนจะยอมทำตามแผนที่หญิงสาววางไว้อย่างไม่เต็มใจนัก

“แต่นาต้องรับปากพี่นะ ว่าจะระวังตัวให้มากที่สุด”

“นารับปากค่ะ” ก่อนเขาจะดึงเธอเข้าไปสวมกอดด้วยความซาบซึ้งใจ

หลังจากวันนั้น นาราพยายามแฝงตัวเข้าไปสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟที่สถานบันเทิงของเตมินทร์ แต่การจะแฝงตัวเข้าไปในนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิด เธอวนเวียนไปถามพนักงานในร้านอยู่หลายครั้งแต่ก็ถูกปฏิเสธตลอดเวลา

“ไม่ทราบว่าตอนนี้เปิดรับพนักงานเสิร์ฟไหมคะ”

“เธออีกแล้วเหรอ เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าทางเราไม่มีการเปิดรับพนักงานเสิร์ฟ” หญิงสาวมาดเข้มเดินเข้ามาแล้วยกมือขึ้นกอดอกเพ่งมองมายังนาราด้วยความไม่ไว้ใจ ก่อนนาราจะเลื่อนสายตาไปมาอย่างใช้ความคิด