มารฝัน

" มารฝัน ...!!"

ทั้งเฟิงอิงและหวังเฉินต่างอุทานมาพร้อมกัน ด้วยเฟิงอิง ไม่คิดว่าเหตุการณ์ที่เกิดจะมีมารเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ในโลกต่างมิติแห่งนี้เห็นที่ต้องปรับเปลี่ยนความคิดของตนเสียใหม่ ทุกสิ่งทุกอย่างดูน่าเหลือเชื่อเกินจินตนาการ ส่วนหวังเฉินนั้น รู้สึกครางแครงตั้งแต่แรกแล้ว เพียงไม่แน่ใจจึงต้องมาสืบหาข้อมูลจากผู้เป็นน้าสาวของตน นั่นเท่ากับว่า งานนี้ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด ด้วยเผ่ามารแตกต่างจากเผ่าปีศาจ เผ่าปีศาจเกิดจากการบำเพ็ญเพียรของสรรพสัตว์ คน สัตว์ หรือสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าพันธ์พืช ต้นไม้ ที่อยู่มานานจนเกิดภาวะรับรู้ ได้รับอิทธิพลจากฟ้าและดินก็ส่วนหนึ่ง แตกแขนงกันออกไป แต่ เผ่ามารเกิดจากกิเลสตัญหา ความทุกข์ ความสุข สมหวังผิดหวัง อารมย์ขุ่นมัว จนก่อจากอรูป เป็นรูป จนกระทั่ง เป็นร่าง เป็นด้วยเหตุแห่งจิต แต่ก็มากจากรากฐานสภาวะทางจิตทั้งสิ้น นั่นคือเผ่ามารแท้ ส่วนเผามารที่เกิดจากมนุษย์ เทพ ปีศาจ รึ วิญญาณ ล้วนได้แรงขับจากจิต ก่อเกิดเป็นจิตมาร เข้าสู่วิถีมาร ในบรรดา ผู้ฝึกตนที่กำลังสำเร็จมรรคผล มารจะเข้าครอบงำเพื่อทดสอบ หากหลุดพ้นก็จะเข้าสู่ภาวะที่สูงขึ้น ไม่ว่า เทพ รึ เซียน ล้วนต้องผ่านภาวะจิตมารแทบทั้งสิ้น แต่ทว่า หากไม่ผ่านแล้วจิตของผู้นั้นจะถูกมารเข้าครอบงำดำดิ่งสู่ภาวะจิตมาร ดังนั้นมารแรกเริ่มก็คือจิตแห่งผู้ฝึกตน แต่เดินทางสายมืด ตรงข้ามกับเทพ และเซียนที่ใช้ทางสว่าง

มารฝัน คือมารที่กินความฝันเป็นพลังงานไม่ว่าผู้นั้นอยู่ในสภาวะสุข รึ ทุกข์ รึมีเรื่องค้างคาในใจ ล้วนเป็นเป้าหมายของมารฝัน ผู้ใดตกอยู่ภายใต้อิทธิพลของมารฝัน มักตกอยู่ในห้วงแห่งความฝันของตน มารฝันจะกัดกินพลังชีวิตจนสุดท้ายก็ตายในที่สุด

หวังเฉินครั้งหนึ่งเคยตามล่ามารฝันจวนเจียนจะได้ตัวแต่มารฝันเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวหลุดรอดไปได้ทุกครั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกันหวังเฉินหมายมั่นจะต้องจับมารฝันให้ได้ จะได้ไม่มีผู้ใดเดือดร้อนจากมารตนนี้อีกต่อไป

" ท่านน้า พอจะมีเบาะแสมารฝันตนนี้รึไม่ขอรับ ....."

หวังเฉินสอบถามมายังผู้เป็นน้าสาวที่เอาแต่แทะพุทราสวรรค์ หมดคราบหญิงงามอันดับหนึ่งเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้เป็นหลานชาย

" เจ้าคิดว่า เมื่อมันรู้ว่าเป็นเจ้า และข้า มันจะกล้าเข้าใกล้มั้ยหล่ะ ..."

ฉู่เชียนเหนียงทำทีไม่สนใจไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยว เพราะอาจเป็นเหตุให้สองเผ่าผิดใจกัน เพราะนางเป็นน้องสาวแท้ๆของราชินีเผ่าปีศาจฟางเยี่ย ผู้เป็นมารดาของหวังเฉินนั่นเอง ชื่อที่แท้จริงของนางคือ ฟางเหนียง แต่เมื่ออยู่ในร่างสาวงามนางจึงใช้ชื่อ ฉู่เชียนเหนียง

หวังเฉินครุ่นคิดวิตกว่าจะใช้วิธีใดจับมารฝันตนนี้ดี ฉู่เชียนเหนียงอดใจอ่อนไม่ได้ จึงบอกใบ้ ให้ใช้เหยื่อล่อ ทำให้เหยื่ออยู่ในสภาวะหลับไหล แต่ เหยื่อผู้นั้นต้องมีจิตที่มั่นคง เมื่อเข้าสู่พื้นที่ของมารฝันต้องแยกแยะให้ออกว่าสิ่งไหนความจริงหรือความฝันจึงจะหลุดพ้นจากอิทธิพลของมารฝันเมื่อนั้นมารฝันจะเผยตัว จงใช้จังหวะนั้นจับมารฝันให้ได้ นางกล่าวจบส่งด้ายให้หวังเฉินสองเส้น เส้นหนึ่งสีแดงผูกไว้ที่เหยื่อ เมื่อถึงคราวคับขันจิตจะเชื่อมโยงเข้าไปช่วยคนผู้นั้น ด้ายอีกเส้นสีขาวไว้ใช้พันธนาการมารฝันไม่ให้หลบหนี แต่ประเด็นอยู่ที่ว่าจะใช้ใครเป็นเหยื่อล่อเพื่อให้มารฝันออกมา สองน้าหลานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนชำเลืองมาที่เฟิงอิง ที่กำลังสนุกอยู่กับของเล่นชิ้นใหม่ โดยไม่คิดว่า ตนกำลังเป็นเป้าหมายให้น้าหลานคู่นี้ใช้เป็นเหยื่อล่อมารฝัน

สองน้าหลานหารืออยู่ครู่หนึ่ง แว่วเสียงดังเอะอะจากข้างนอก ไม่นานสาวใช้เข้ามารายงานต่อนางงามฉู่ ผู้มาก่อเรื่องคืออ๋องน้อยหยู่เกา บุตรชายพระปิตตุลาหยู่เซียง ด้วยถืออำนาจบาตรใหญ่บิดาเป็นถึงมหาอำมาตย์ผู้กุมอำนาจขุนนางน้อยใหญ่เป็นบริวาร และมีแม่ทัพซ้ายเป็นกองกำลังสำคัญ คอยคานอำนาจฮ่องเต้ต้าหมิงที่เพิ่งขึ้นครองบัลลังค์ได้ไม่นาน ฐานอำนาจจึงยังไม่มั่นคง

ครานี้อ๋องน้อยหยู่เกา เพราะต้องการเข้าพบนางงามฉู่แต่ผู้ดูแลสกัดกั้นไม่ให้เข้าสร้างความไม่พอใจให้แก่อ๋องน้อยหยู่เกา ยิ่งทราบว่ามีมือปราบต้อยต่ำได้เข้าพบเป็นการส่วนตัวยิ่งเสมือนเป็นการไม่ไว้หน้าตนผู้ซี่งเป็นถึงเชื้อพระวงศ์

"เจ้าปัญญาอ่อนนี่อีกแหล่ะ ข้าหล่ะระอาใจจริงๆ อย่าให้แม่มีน้ำโหเดี๋ยวจับกินซ่ะนี่ "

นางงามฉู่บนพึมพำด้วยความรำคาญ

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ...ใจเย็นๆท่านน้า ทำเป็นดุ ข้ารู้ท่านทานเจมาร่วมพันปีหล่ะ จะมาจับมนุษย์กินอะไรตอนนี้ โมโหง่าย เดี๋ยวแก่น่า เจ้านี่ข้าจัดการเอง "

หวังเฉินออกตัวให้จากนั้นชวนเฟิงอิงพากันออกไป ต้อนรับขบวนอ๋องน้อยหยู่เกา

" เจ้าหลานบ้า ทำอะไรก็ระวังด้วยหล่ะ อย่าลืมอีกฐานะหนึ่งเจ้าแค่มือปราบเดี๋ยวพี่ชายเจ้าจะเดือดร้อน "

นางงามฉู่ร้องบอกไล่หลังด้วยความเป็นห่วงหลานชายทั้งสอง

เบื้องนอก อ๋องน้อยหยู่เกากำลังอาละวาดฟาดงวง ฟาดงาใส่ ผู้ดูแล เบื้องหลังมีผู้ติดตามหน้าตาดุดันอยู่คุมเชิงอยู่สองคน ตามข้อมูลในฐานความทรงจำของมือปราบเจียงสง บอกให้รู้ว่าผู้ติดตามทั้งสองของอ๋องน้อยยากต่อแย คนขวาหลี่ลิ่วฉายาหมัดเหล็ก วรยุทธขั้นห้า คนทางซ้าย ขู่โต้ว ฉายาดาบไวขู่โต้ว ทั้งสองถือตนว่ามีวรยุทธขั้นห้าหาผู้ตอแยยาก ทั้งยังได้บารมีอ๋องหยู่เซียงมหาอำมาตย์ยิ่งทำการอย่างไม่เกรงกลัวอาญาแผ่นดิน เป็นที่เอือมระอาแก่ชาวบ้านร้านตลาด

ทันทีที่อ๋องน้อยเหลือบไปเห็น มือปราบสองพี่น้องเดินออกมา จึงเข้าไปหาเรื่อง

" นึกว่าใครที่แท้สุนัขรับใช้กองปราบเจียงสงนี่เอง ไม่น่าเลยหอยูงทองตกต่ำถึงต้อนรับคนต่ำต้อยเยี่ยงนี้...."

หวังเฉินได้ยินดังนั้นไม่พอใจที่เรียกตนว่าสุนัขรับใช้แม้จะอยู่ในร่างเจียงสงก็เถอะ

แต่เก็บอาการไม่พอใจไว้นึกหาวิธีสั่งสอนอ๋องน้อยปากเปราะผู้นี้ ทางด้านเฟิงอิง ทำที่ไม่รู้ไม่ชี้ ดูโน่นนี่ ที่น่าละลานตาในหอยูงทอง อาการไม่ทุกข์ร้อนในคำปรามาสยิ่งสร้างความไม่พอใจให้แก่อ๋องน้อยหยู่เกา

" แม่นางฉู่กำลังพักผ่อน ท่านอ๋องน้อยส่งเสียงเอะอะมะเทิง เห็นทีอาจสร้างความไม่พอใจ แก่นางได้ คราหน้าท่านอย่าหวังได้ยลโฉมแม้แต่เงาของนาง "

หวังเฉินกล่างพลาง ชี้หัวแม่โป้งไปด้านหลังตน

" ข้าน้อยกับน้องชาย ว่าจะไปเดินตรวจตรา แถวริมน้ำด้านหลังหอยูงทอง หากท่านสนใจตามข้าไปทักทายได้นะ "

พูดจบหวังเฉินเดินนำเฟิงอิงผ่ากลางกลุ่มอ๋องน้อง เดินลงจากหอยูงทองเพื่อไปรอยังด้านหลังหอยูงทอง

อ๋องน้อยมองตามอย่างเครียดแค้นที่ไม่สามารถทำอะไรคนทั้งสองในที่นี่ได้ ด้วยตนเกรงใจนางงามหยู่ก็ส่วนหนึ่งแต่เมื่อหวังเฉินเอ่ยเปิดทาง ถึงกับแสะยิ้มกระซิบไปยังผู้ติดตามทั้งสอง

" พวกเราตามไปสั่งสอนมัน แขนขาหักข้ารับผิดชอบเอง "

ผู้คุ้มกันทั้งสองแสะยิ้มอย่างเหี้ยมเกรี้ยม แสดงถึงนายไปไหนบ่าวถึงนั่น

ด้านหลังหอยูงทอง ติดริมแม่น้ำ ที่ไหลผ่านเมืองหลวงต้าหมิงแห่งนี้ ด้านหลังหอยูงทองเป็นที่รกร้าง ด้วยมีศาลเจ้าร้างสร้างความหวาดกลัวให้แก่ผู้คนจึงไม่ค่อยมีใครกล้าผ่านเยื้องกรายเข้ามา

ยกเว้นคืนนี้ มีเงาของสองบุรุษกำลังยืนทัศนาทิวทัศน์ยามค่ำคืน เห็นเพียงเรือน้อยที่จอดทิ้งไว้ที่ริมตลิ่ง ไม่นานเงาคนสามคนได้ปรากฎขึ้นไม่ใช่ใครอ๋องน้อยหยู่เกาและผู้ติดตามหน้าโหดทั้งสองนั่นเอง ที่มาตามคำเชื้อเชิญของสองพี่น้อง

" ต้องขอยกย่องในความกล้าของพวกเจ้าที่กล้าท้าทายข้า เอาหล่ะ เมื่อพวกเจ้าไม่หนีไปไหนข้าจะให้คนของข้าค่อยๆหักแขนหักขาเจ้าอย่างนิ่มนวลที่สุด ฮ่า ฮ่า ฮ่า....."

อ๋องน้อยหยู่เกาสั่งการสองผู้ติดตามให้จัดการหักแขนขาของสองมือปราบ ที่บังอาจล่วงเกินตน สองผู้ติดตามหลี่ลิ่ว และขู่โต้ว แสะยิ้มเหี้ยมเกรียมเดินย่างสามขุมเข้าหาเหยื่อของตน

"เจ้าเป็นน้องเล็กข้าให้เจ้าเลือกก่อน "

หวังเฉินกระซิบมายังผู้เป็นน้องชาย

" ถ้าให้ข้าเลือก ข้าขอยืนชมท่านอย่างเดียวได้รึไม่ท่านก็รู้ข้าบู๊ไม่เก่ง "

เฟิงอิงทำน้ำเสียงโอ๊ดโอยไปยังพี่รองของตน หวังเฉินยังไม่ทันเอ่ยตอบกลับไป พลัน มีกระแสลมปราณรวมตัวอัดแน่นพุ่งมายังที่ๆทั้งสองยืนอยู่ ไม่เพียงเท่านั้น ยังมีปราณดาบพุ่งตัดมาอย่างรวดเร็ว

วู๊ปปป......ตูมมมมม

ขวับบบ....ขวับ !!

ต้นไม้ใหญ่ที่ด้านหลังสองพี่น้องยืนอยู่ก่อนหน้า ล้มครืนลงทันทีด้วยแรงปะทะของหมัดเหล็กปราณขั้นที่ห้า ไม่ทันลำต้นจะได้แตะถึงพื้น กลับแยกเป็นเสี่ยงๆ ผิวลำต้นเรียบเหมือนโดนของมีคมตัด แสดงถึงฝีมือเพลงดาบที่ฉับไว ทว่า ...นั่นมิใช่เป้าหมายของทั้งคู่ เพราะผู้ที่เป็นเป้าหมาย ย้ายร่างด้วยการเคลื่อนไหวที่สายตาคนธรรมดามิอาจแลเห็นไปอยู่ข้างหลัง สองผู้ติดตามจอมโหด หวังเฉินกระชากคอเสื้อเจ้าหมัดเหล็กหลี่ลิ่วก็ทุ่มใส่ไปอัดกับกำแพงศาลเจ้าร้าง ร่างใหญ่ยักษ์ค่อยๆลูดตัวลงมาสลบมอดไปตรงนั้นเอง

เวลาเดียวกับที่ขู่โต้วฟาดดาบไวเข้าใส่เป้าหมาย เป็นที่รู้กันในอาณาจักรต้าหมิงมีไม่ถึงสิบคนที่หลบคมดาบของฉายาดาบไวขู่โต้วได้ ครั้งนี้ก็เช่นกัน เจ้าหนุ่มหน้าใสวัยละอ่อนผู้นี้คือเหยื่อคมดาบไวของตน แต่ ทว่า...

ทันทีที่คมดาบใกล้จะถึงตัว เฟิงอิงมองอาการเชื่องช้าของขู่โต้วด้วยอาการงงงัน ไฉนเจ้านี่มันฟาดดาบมาด้วยอาการสโลโมชั่นเช่นนี้ เฟิงอิงยกมือขึ้นปิดปากหาว ก่อนค่อยๆเดินอ้อมไปด้านหลังขู่โต้ว เฟิงอิงโผล่หน้ามามองก็ยังเห็นอาการขู่โต้วแยกเขี้ยวยิงฟันกำลังเงื้อดาบจะฟันใส่ที่ๆตนเองยืน แม้เฟิงอิงเอามือไปโปกตรงหน้าเจ้านี่ก็ไม่รู้สารู้สมจึงยกเท้าถีบไปเบาๆคราหนึ่ง มิคาดขู่โต้ว หลังจากฟันต้นไม้ไปหลายครา กำลังอ้าปากค้างตกใจตาเหลือกด้วยคาดไม่ถึงมีผู้หลบดาบไวตนได้ ที่เห็นเป้าหมายกลายเป็นท่อนไม้กลับถูกแรงอัดที่มองไม่เห็น ถีบตนกระเด็นไปติดกำแพงศาลเจ้าร่วงลงมากองเคียงข้างหลี่ลิ่วผู้เป็นสหาย

ทางด้านอ๋องน้อยหยู่เกา หลังจากสั่งการเห็นเพียงคนสนิททั้งสองของตนตรงเข้าจัดการเหยื่อทั้งสองทว่า เหยื่อทั้งสองพลันหายลับไปจากจักษุ ไม่เห็นแม้แต่เงา รู้อีกที คนสนิททั้งสองของตนกระเด็นไปอัดกับกำแพงศาลเจ้าก่อนค่อยๆรูดลงมานอนกองกับพื้น

ในขณะที่อ๋องน้อยตกใจอ้าปากค้างดวงตาถลนเพราะไม่เชื่อสายตาตนเองรู้สึกตัวอีกที มือปราบสองพี่น้องมาอยู่ด้านหลังตนเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จากนั้นสติอ๋องน้อยดับวูปลง คล้ายมีกระแสไฟวิ่งผ่านร่าง

%%٪%%%%٪%%%٪%%%%%٪

โปรดติดตามตอนต่อไป

ขอบคุณครับ