คืนหวานฉ่ำ

“นะนะนายท่าน จะดีหรือ”บุรุษชุดดำองอาจที่ติดตามมานามว่าไคเฉิงทักท้วง

“ดีแน่นอน นางเป็นคนเสนอให้ข้าด้วยตัวเอง และข้าก็มาที่นี่เพื่อหาความสำราญเช่นไรจึงเรียกว่าไม่ดี”เดินขึ้นไปชั้นบน เฒ่าแก่รีบเดินมาประสานมือนอบน้อม

“นายท่านวันนี้ ต้องการสิ่งใดเพิ่มเติม …หรือไม่”หลี่หลงเซียวยิ้มบางๆ

“เฒ่าแก่ห้องที่ดีที่สุด พิเศษที่สุด”ยื่นก้อนทองร้อยชั่งตรงหน้าเฒ่าแก่ยิ้มน้อยๆ รีบกุลีกุจอเดินนำไปที่ห้องที่ดีที่สุดพิเศษที่สุด

“นายท่าน นางคงเป็นแค่หญิงนางโลมที่กำลังเมามาย เช่นไรไม่เลือกหญิงงามอันดับหนึ่งของที่นี่เล่าขอรับ”ไคเฉิงยังไม่วายทักท้วงอีกครั้ง

“ข้ายินดีจ่ายอย่าพูดมากสิ ช่วยให้ข้าได้รับความสำราญ ข้ายินดีจ่ายให้เจ้าตั้งหนึ่งชั่งเชียวนะ”ชี้มือแกว่งไปมาดวงตาหรี่ปรือ

“นายท่าน”ไคเฉิงยังเป็นห่วง

“นางจ่ายหนักเพียงนี้ ข้าไม่ส่งเสริมนางคงไม่ได้แล้ว”ตั้งใจแค่เพียงเล่นๆ หาความสำราญในค่ำคืนเงียบเหงาเช่นกัน

“ดีมากดีมากต้องทำให้ข้าสำราญนะข้าจ่ายไปตั้งมากมายเพียงนั้นฮ่าาาา”

หลี่หลงเซียวก้าวเข้าไปในห้องที่กว้างขวาง ที่ด้านในมีน้ำพุร้อนในอ่างศิลาลอยวน พร้อมกลีบดอกไม้หอมยวนใจ ด้านในสุดเป็นแท่นนอนหนานุ่มกว้างใหญ่ ไคเฉิงยืนรีรอด้านหน้าเมื่อหลี่หลงเซียวปล่อยอันเล่อลงบนแท่นนอน เดินกลับมาปิดประตู

“นายท่าน ไม่เปลี่ยนใจแน่หรือขอรับ ข้าน้อยให้เขานำหญิงงามอันดับหนึ่งมาแทนดีไหมเพื่อความสำราญ นางจะทำให้รำคาญใจหรือเปล่า”

“ไม่ต้อง ข้าคิดว่าแค่นี้ข้าก็สำราญแล้ว”ไคเฉิงจากไป

“ฮ่าาาาา เอาเลยข้าพร้อมแล้วน้องชายเจ้านี่เป็นงานหรือเปล่าเร่งหน่อยให้สมกับค่าจ้างของข้า ”เสียงอ้อแอ้แต่หนักแน่นจริงจัง มือเล็กปลดสายรัดเอวดึงอกเสื้อเผยให้เห็นเนื้อเนียนอกอวบที่ซ่อนในเนื้อผ้า

หลี่หลงเซียวนั่งลงข้างแท่นนอนมืออุ่นค่อยๆ ดึงสายรัดเอวของอันเล่อตาจ้องใบหน้างามมีเลือดฝาดเพราะฤทธิ์สุราที่ยิ้มบางๆ แต่เขากลับคิดว่ารอยยิ้มนางช่างยั่วยวนสิ้นดี

“เจ้ายินดีให้ข้าปรนเปรอใช่ไหม ไม่เปลี่ยนใจใช่ไหม ข้าถามอีกครั้ง”

อันเล่อพยักหน้าขึ้นลงแม้จะเมาแต่ก็ไม่ได้ถึงกลับเลอะเลือน

“คงไม่เท่าไหร่หรอกกระมัง ข้ายินดีจะพูดมากทำไม หรือว่าแค่ราคาคุย ข้ามาหาความสำราญมิใช่มาฟังเจ้าพูดพล่าม มาทำให้ข้าพอใจในตัวเจ้าได้แล้ว”

หลี่หลงเซียวเลื่อนมือเข้าไปในกระโปรงยาวลูบไล้ขาเนียน สูงขึ้นสูงขึ้นมืออีกข้าง

ปลดอาภรณ์ของอันเล่อออกให้พ้นตัวไม่มีให้มีอาภรณ์ติดกายแม้แต่ชิ้นเดียว ตาคมจ้องร่างขาวสล้างเนื้อเนียนละอียดกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ งดงามเสียจริง นางช่างงดงามเสียจริง ร่างเปลือยกลับรีบดึงผ้าห่มมาปิดไว้เสียหลี่หลงเซียว เกือบจะโมโหที่นางบังอาจขัดจังหวะการมองของเขา

“ข้าๆๆๆ”

“อย่าบอกนะว่าเจ้าจะเปลี่ยนใจ ข้ารับเงินมาแล้วข้าไม่มีทางคืนเงินให้นะ ฉะนั้นเปลี่ยนใจก็รีบบอกข้ามาแต่เนิ่นๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะเลยเถิดไปกว่านี้”

“มะมะไม่ ไม่มีทางเปลี่ยนใจแต่ทำไมต้องให้ข้าเปลือยเปล่าด้วย ข้าอาย”หลี่หลงเซียวดึงผ้าห่มออก

“ไหนว่าอยากสำราญแล้วทำไมต้องเขินอาย”แลบลิ้นเลียริมฝีปากก้มตัวลงกระดกลิ้นที่ยอดถันที่แข็งเป็นไตมืออุ่นบีบเคล้นจนหนำใจ

“อึกๆๆ อ่าา”

“ร้องครางได้เลยห้องนี้มีเพียงเราสอง”อันเล่อเม้มริมฝีปาก ทั้งตื่นเต้นและตกใจไม่เคยต้องมือชายแต่กลับทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร

“ครั้งแรกหรือไร” ยังคงห่วง แต่อันเล่อส่ายหน้าไปมา หลีหลงเซียวยิ้มเลื่อนริมฝีปากขึ้นมาประกบปากอวบอิ่ม บดเบียดเร่าร้อน

“เผยอริมฝีปากเจ้าสิ ทำราวกับไม่เคยถูกจุมพิตมาก่อนกระนั้น เผยอริมฝีปากเจ้าข้ากำลังจะมอบความสำราญ ดูรึว่าเจ้าจะชอบไหมหรือว่าแค่เพียงคำโป้ปด”

คำปรามาส ทำเอาอันเล่อฮึดสู้ เผยอริมฝีปากให้อีกคนสอดลิ้นอุ่นนุ่มเข้าไปควานหาความหวาน และก็ยอมรับว่าหวานเสียจริงรสจูบที่หวานจนแทบจะกลืนกินถ้ามิใช่บุรุษที่ช่ำชองเรื่องนี้ เช่นไรจึงจะนำทางหญิงที่ไม่เคยผ่านมือชายได้ดี

มืออุ่นบีบเคล้นเนินอวบเต็มไม้เต็มมือร่างเปลือยอุ่นนุ่มงดงามจนเขาไม่อาอดใจไว้ได้ ไม่ทันแล้วหากนางจะเปลี่ยนใจเขาคงไม่ปล่อยนางหลุดมือ

“อือออ เขาทำกันแบบนี้หรือ”เผลอพูดออกมาเบาๆ เอ่ยถามเมื่ออีกคนวนนิ้วที่จุดอ่อนไหวสอดนิ้วเรียวเข้าไปยังร่องฉ่ำที่คับแน่น แม้แต่นิ้วยังไม่อาจผ่านเข้าไปง่ายดาย หลี่หลงเซียวกลืนน้ำลายลงคอช้าๆ …ครั้งแรกหรอกหรือ….ทุกอย่างยังคับแน่นไม่ผ่านการสัมผัสมาก่อนยอดประทุมถันสีชมพูก็หอมหวานจนเขาขบเม้มไม่มีเบื่อ