ตอนที่ 2 ปิดทางหัวใจ (กุหลาบทะเลทราย)

ตอนที่ 2 ปิดทางหัวใจ

“แต่ถ้าคุณยังดื้อกับดิฉันอยู่แบบนี้คุณก็จะไม่มีทางหายและแฟนคุณก็จะเสียใจมากที่คุณเป็นแบบนี้” นาธานหยุดยืนนิ่ง

“คุณโตแล้วนะคะหัดมีความคิดบ้าง อย่าทำตัวเป็นเด็กที่เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้”พยาบาลสาวพูดต่อ

“ฮึ เธอกล้ามากที่มาสั่งสอนฉันแบบนี้ ไม่มีใครกล้าดีแบบนี้มาก่อน ฉันอยากรู้นักว่าหน้าตาของเธอจะเป็นยังไง จะน่าเกลียดเหมือนปากของเธอหรือเปล่า” ชายหนุ่มกอดอกหันมาทางหญิงสาวสายตานิ่งสนิท

“ถ้าอยากเห็นหน้าดิฉันก็ต้องรีบหายไวๆ หรือว่าคุณกลัว” หญิงสาวใช้คำพูดกระตุ้นให้ชายหนุ่มนึกอยากเอาชนะเธอ

“กลัว เธอคิดว่าฉันกลัวเธอหรือไง” สีหน้าของเขาบึ้งตึง

“ถ้าไม่กลัวแล้วทำไมไม่ทำตามที่ดิฉันแนะนำหละคะ”

“ก็ได้ งั้นเธอก็มาช่วยฉันอาบน้ำแต่งตัวจะได้เร็วขึ้น” ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก

“คงไม่เหมาะเดี๋ยวดิฉันจะไปตามผู้ช่วยคุณให้แล้วกันนะคะ” หญิงสาวหันหลังและจะก้าวเดินออกไปก็ต้องหยุดชะงัก

“เธอกลัวฉันหรือไง ฉันบอกแล้วไงว่าไม่สนใจผู้หญิงปากร้ายอย่างเธอหรอก ถ้าใครได้เธอไปเป็นเมียมีหวังคงโชคร้ายน่าดู” จุฑาพรชะงักรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ

“ค่ะ ไม่มีใครต้องการผู้หญิงจนๆอย่างดิฉันหรอก” น้ำเสียงของหญิงสาวอ่อยลงและน้ำตาเริ่มมาคลอที่เบ้าตาดีที่อีกฝ่ายมองไม่เห็นไม่งั้นเธอคงอายขายขี้หน้าเขาเป็นแน่

“เธอเป็นอะไรเสียงอ่อยๆ” ชายหนุ่มถาม

“เปล่าค่ะ ลุกขึ้นสิคะจะให้ฉันช่วยอาบน้ำให้ไม่ใช่หรือ ฉันเคยอาบน้ำให้หลานชายมาก่อน” หญิงสาวบอก

“แต่ฉันไม่ใช่เด็ก” ชายหนุ่มเสียงแข็งขึ้นอีกครั้ง

“อ้าว ไม่ใช่หรือคะ นึกว่าใช่เห็นเอาแต่ใจตัวเองและชอบเรียกร้องความสนใจจากผู้อื่น”

“ฮึ เธอนี่มันปากเก่งจริงๆเลย ถามจริงๆเถอะเธอเป็นพยาบาลมาได้ยังไงคนไข้ที่เธอดูแลอยู่ไม่กระอักเลือดตายบ้างหรือ” ชายหนุ่มหัวเราะ

“ไม่มีนะคะเพราะคนไข้ที่ฉันดูแลอยู่จะนิสัยดีทุกคน”

“นี่เธอว่าฉันนิสัยไม่ดีสินะ”

“ค่ะ รู้ตัวแล้วคุณก็น่าจะปรับปรุงตัวนะคะ”

“พยาบาลอย่างพวกเธอไม่ดีเองต่างหากทำอะไรไม่เข้าท่า ชอบจู้จี้กับฉันดีนัก ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวชอบบังคับ” ชายหนุ่มพูดเหน็บอีกฝ่าย

“ดิฉันว่าคนที่ไม่เข้าท่าก็คือคุณ คุณเป็นคนทำให้เรื่องมันวุ่นวาย ถ้าทำตามที่หมอและพยาบาลบอกคุณก็คงจะหายไปนานแล้ว” หญิงสาวบอกเขาเสียงเรียบ

“เธอกล้ามาสอนคนอย่างฉันเชียวหรือ อยากตกงานหรือไง” นาธานหน้าแดงด้วยความโกรธ

“อย่าเพิ่งโกรธนะคะ เดี๋ยวเส้นเลือดในสมองจะแตกเสียก่อน”หญิงสาวพูดยั่ว

“เธอ...”ชายหนุ่มโกรธจนแทบระงับอารมณ์ไม่อยู่แต่แล้วจู่ๆเขาก็หัวเราะออกมา

“ฮ่า ฮ่า ฉันเพิ่งเคยเจอผู้หญิงที่บ้าแบบเธอ ฉันก็อยากรู้ว่าเธอจะทนได้สักกี่น้ำ เอาหละเข้ามาถอดเสื้อผ้าให้ฉันได้แล้ว” ชายหนุ่มสั่ง จุฑาพรหน้าแดงก้าวเข้ามายืนด้านหน้าของเขากลิ่นโคโลญลอยเข้าจมูกหญิงสาวโดยไม่ตั้งใจ หัวใจของหญิงสาวเต้นเร็วขึ้น เธอพยายามบังคับมือไม่ให้สั่น

“เธอไม่อายฉันบ้างหรือไง” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นมาดื้อๆ

“คุณยังไม่อายแล้วฉันจะอายคุณทำไม จริงไหมคะ” หญิงสาวตอบกลับจนอีกฝ่ายรีบหุบยิ้ม เขาต้องการจะแกล้งเธอเล่นแต่เมื่ออีกฝ่ายไม่รู้สึกอะไรเขาจึงโกรธขึ้นมาอีก

“หน้าด้าน ออกไป ไป” เขาตวาดเสียงดังแต่หญิงสาวไม่นึกกลัวเพราะเธอเคยเจอมามากกับคนไข้ที่เจ้าอารมณ์แบบเขาเธอสามารถรับมือได้อย่างสบาย หญิงสาวเดินออกมาและสวนกับคัสซิมที่หน้าห้องเมื่อเขาเปิดประตูเข้ามา

“มีอะไรกันครับ”

“เปล่าหรอกค่ะ เพียงแค่เด็กไม่รู้จักโตโมโหน่ะค่ะ” หญิงสาวยิ้มให้เขาและหันไปทางนาธาน

“เดี๋ยวฉันจะมารับคุณลงไปทานข้าวที่ด้านล่าง ถ้าคุณดื้ออย่าหาว่าฉันโหดกับคนไข้ก็แล้วกัน” หญิงสาวพูดทิ้งท้ายเอาไว้และเดินออกมาเรียกให้คัสซิมเข้าไปทำหน้าที่แทน

“เธอ...ผู้หญิงบ้าคัสซิมนายไปจ้างใครมาไล่ออกไปเลย ฉันไล่เธอออก” ชายหนุ่มสั่ง

“คงไม่ได้หรอกครับนายเพราะเธอยังไม่ได้เริ่มงานเลย” คัสซิมอมยิ้ม คราวนี้นายของเขาคงจะได้เจอกับของจริงเข้าแล้ว

“แต่ฉันสั่งให้ไล่ออก” น้ำเสียงของชายหนุ่มกระด้างขึ้น

“แต่เธอไม่มีความผิดนะครับ”

“ผิดสิเพราะหล่อนกล้าขัดคำสั่งฉัน เถียงฉัน นี่หรือผู้หญิงไทยที่นายบอกว่าอ่อนโยนน่ารัก ผิดถนัดเลยผู้หญิงคนนี้ทั้งก้าวร้าว ทั้งด่าเก่ง ไม่เหมือนคนอื่นสักนิด”

“นั่นแหล่ะครับข้อดีของเธอคือไม่เหมือนคนอื่น เธอกล้าที่จะตัดสินใจและทำเพื่อให้คุณหาย จริงไหมครับ” คัสซิมเดินเข้ามาใกล้ชายหนุ่ม

“นายต้องให้โอกาสเธอนะครับ อย่าเพิ่งใจร้อนดูเธอไปก่อน ถ้าทำแล้วนายไม่หาย นายจะไล่เธอออกผมก็ไม่ว่า” คัสซิมเสนอแนะ นาธานนิ่งเงียบ

“ก็ได้ แต่นายก็ไปเตือนเธอด้วยว่าอย่ามายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของฉันให้มันเกินขอบเขตก็แล้วกัน อีกอย่างอย่ามาสั่งสอนฉันๆไม่ชอบ นายก็รู้เวลาที่ฉันโมโหมากๆแล้วจะเป็นยังไง” ชายหนุ่มบอกและเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างชำนาญ คัสซิมลอบถอนหายใจ...ชายหนุ่มคิดว่าพยาบาลสาวคนนี้คงทำให้นายของเขาหายจากอารมณ์แปรปรวนได้และอาจจะกลับมามองเห็นอีกครั้ง ระหว่างที่นาธานกำลังอาบน้ำแต่งตัวอยู่ คัสซิมก็ลงมาคุยกับจุฑาพรที่ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง

“คุณใจกล้ามากเลยนะครับไม่เคยมีใครกล้าทำแบบคุณมาก่อน”

“ฉันจะถือว่าเป็นคำชมนะคะ” หญิงสาวยิ้ม

“แต่ผมขอเตือนเอาไว้ก่อนนะครับ เวลาที่นายโมโหมักจะปวดหัวอย่างรุนแรงและอาจทำร้ายคุณได้” คัสซิมเตือนหญิงสาว

“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่เตือน ดิฉันจะระวังตัวค่ะ”

“ดีครับ” ชายหนุ่มยิ้ม

“ฉันมีเรื่องจะถามคุณเกี่ยวกับคุณนาธานนะคะ เอาไว้ใช้ศึกษาและหาวิธีรักษา” หญิงสาวบอกเขา

“ได้สิครับคุณอยากรู้อะไรบ้าง”

“เวลาไปหาหมอใครจะพาไปคะ”

“คุณหมอประจำตัวจะมาดูอาการให้ที่บ้านครับ” ชายหนุ่มตอบ

“แล้วเขาเคยออกไปนอกบ้านบ้างหรือเปล่าคะ”

“ไม่เคยครับ ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของเขาหรอกครับ” หญิงสาวพยักหน้ารับรู้

“แล้ว เอ่อ..แฟนเขามาเยี่ยมบ่อยหรือเปล่าคะ”

“ไม่บ่อยนะครับนานๆที”

“เอ๊ะ ทำไมหละคะ เอ่อ ขอโทษนะคะที่ถามมากเกินไป ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณซาน่าเป็นดาราชื่อดังของที่นี่เธอมีงานยุ่งมากน่ะครับ”

“มิน่าคุณนาธานถึงอารมณ์เสียบ่อยๆ”

“ทำไมครับ” คัสซิมถาม

“คนป่วยทุกคนไม่ว่าเป็นใครก็ต้องการความเอาใจใส่จากคนที่รักด้วยกันทั้งนั้น คุณคัสซิมคงเข้าใจนะคะ”

“ครับ ผมเข้าใจ”

“ฉันรบกวนคุณคัสซิมช่วยจัดโต๊ะอาหารที่สนามหญ้าหน้าบ้านด้วยนะคะแล้วก็เอาของที่สามารถจะแตกได้ออกไปให้หมดและเปิดพื้นที่ให้กว้างอย่าให้มีสิ่งกีดขวางทางเดิน”

“ได้ครับเดี๋ยวผมจัดการให้นะครับ” ชายหนุ่มบอกและรีบไปจัดการตามที่หญิงสาวบอก

จุฑาพรเดินกลับเข้ามาในห้องของชายหนุ่มอีกครั้งและพบว่าเขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว นาธานหันมาตามกลิ่นหอมอ่อนๆที่ลอยเข้ามาปะทะจมูก

“ฉันบอกแล้วว่าไม่ลงไป ฉันจะกินข้างบน”

“ไม่ได้ค่ะ”

“เธอรู้ตัวหรือเปล่าว่าเป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญมากที่สุด”

“ไม่ทราบสิคะ ถ้าคุณรำคาญดิฉันก็ทำตามที่ดิฉันต้องการสิคะแล้วดิฉันจะไม่มายุ่งกับคุณอีก”

“ผู้หญิงบ้า หน้าด้านที่สุด” ชายหนุ่มสบถและลุกขึ้นเดินมาทางหญิงสาว จุฑาพรรีบเข้าไปช่วยประคองเพราะกลัวว่าจะสะดุดล้มแต่อีกฝ่ายกลับพูดเหน็บเธอขึ้นมาอีก

“รู้สึกว่าเธอชอบที่จะถูกเนื้อต้องตัวผู้ชายเสียเหลือเกิน สงสัยเธอไม่เคยอยู่ใกล้ผู้ชายมาก่อนใช่ไหม”

หญิงสาวนิ่งเงียบ ชายหนุ่มจึงได้ใจคิดสนุกกับคำพูดเหน็บแนมของตนเอง

“ไม่ตอบก็แสดงว่าจริง หน้าตาเธอคงดูไม่ได้เลยหละมั้งถึงไม่มีแฟน” จุฑาพรอยากจะเถียงเขาออกไปแต่ก็ทำได้แค่เพียงเงียบ ความเงียบของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มนึกสนุก

“ฉันอยากเห็นจริงๆว่าเธอรูปร่างน่าตาเป็นยังไง น่าเกลียดมากหรือเปล่า ตอบฉันหน่อยซิ”

“ฉันก็เป็นฉัน”คำตอบห้วนๆของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มหมดอารมณ์สนุก

“เธอมีแฟนหรือยัง”

“ต้องตอบด้วยหรือเปล่าคะ” หญิงสาวย้อนถามเขา

“ต้องตอบเพราะฉันเป็นนายจ้างของเธอ”

“เคยมีค่ะ”

“หมายความว่ายังไงเคยมี” ชายหนุ่มหยุดเดิน

“เขาแต่งงานไปแล้ว”

“ฉันเข้าใจว่าทำไมเขาถึงหนีเธอไปแต่งงาน ปากดีอย่างเธอใครเข้าจะต้องการ” น้ำเสียงของเขาแสดงออกถึงความพอใจในคำพูดของตนเอง จุฑาพรกลั้นน้ำตาเอาไว้อย่างหนักเมื่อเขาพูดกระทบให้เจ็บใจเล่น

“อย่ามาเป็นกังวลกับเรื่องของคนอื่นอยู่เลยค่ะ ดูแลตัวของคุณเองก่อนจะดีกว่า” หญิงสาวเข้ามาช่วยประคองเขาอีกครั้ง

“ค่อยๆนะคะข้างหน้าเป็นบันได” หญิงสาวบอกและพาเขาเดินลงมาจนถึงชั้นล่าง ทุกคนต่างมองเขาอย่างตกใจเพราะไม่เคยเห็นพยาบาลคนไหนพาเขาลงมาแบบนี้และไม่คิดว่านายหนุ่มของพวกเขาจะยอมลงมาง่ายๆแบบนี้

“มาครับผมช่วย” คัสซิมเดินเข้ามาช่วยประคองนายหนุ่มแทนหญิงสาว

“อากาศสดชื่นมากเลยนะครับนาย กำลังเย็นสบาย ดอกไม้ก็ออกดอกสวยงามมาก” คัสซิมบรรยายให้ชายหนุ่มฟัง

“หยุดได้แล้วคัสซิมบรรยายไปก็เท่านั้น ฉันนึกภาพไม่ออกหรอก ฉันมันตาบอด”

“คนตาบอดบางคนมองอะไรได้ดีกว่าคนตาดีเสียอีกนะคะถ้าคุณเปิดใจของตนเอง”

“เธอพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ อย่าเรื่องมากฉันจะทานข้าวแล้วจะรีบขึ้นไปพักผ่อน”

หญิงสาวจึงเงียบและปล่อยให้ชายหนุ่มทานข้าวโดยมีคัสซิมคอยช่วยอยู่ข้างๆ