๑ คนใกล้มือ (๑)

๑

คนใกล้มือ

เวลาเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยใกล้จบลงแล้ว สองเดือนสุดท้ายกลายเป็นสิ่งมีค่าสำหรับนิสิตชั้นปีที่สี่ บางคนที่ไม่ค่อยได้แต่งชุดนิสิตมาเรียนก็หยิบมาสวมใส่เหมือนเป็นการสั่งลาก่อนจะไม่ได้สวมมันอีก แต่มีเพียงคนเดียวที่ไม่ใคร่จะพอใจเท่าไหร่

เกสร เนียมรักษา เด็กทุนของคณะที่ได้ทุนเรียนเต็มจำนวนเป็นระยะเวลาสี่ปี เธอทุ่มเทกับการเรียนไม่ให้เกรดตกมาโดยตลอด

การเข้ามาเรียนเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเด็กต่างจังหวัดที่บ้านไม่มีทุนทรัพย์มากพอ เธอเกือบสละทุนแล้วหากไม่ได้บุพการีไปหยิบยืมเงินมาเพื่อดันหลังลูกสาวคนโตเข้ามาเรียนในเมืองหลวงให้เป็นหน้าเป็นตา

พอมาเรียนที่นี่เธอก็ต้องประหยัด ปีหนึ่งปีสองอยู่หอในและหาเงินด้วยการสอนพิเศษนักเรียนไปด้วย แต่พอขึ้นปีสามก็เริ่มไม่มีเวลา การเงินขัดสนจนได้เพื่อนสนิทเข้ามาช่วยเหลือพร้อมยื่นข้อเสนอน่าสนใจ

FWB...เพื่อนที่มีผลประโยชน์ต่อกัน

เมื่อเสียตัวให้เขาไปแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งต่อมาจะเป็นอะไรไป อย่างไรเรื่องนี้ก็คงถือว่าได้ทั้งคู่หรือเปล่า หล่อนคิดง่ายๆ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเพราะใจให้คนยื่นข้อเสนอไปแล้ว

อชิรา ภิรมย์เดชา หนุ่มหล่ออัธยาศัยดีที่ไม่รู้จับผลัดจับพลูมาเป็นเพื่อนสนิทกับเธอได้อย่างไร ครอบครัวของเขาอยู่ในวงการบันเทิง ชายหนุ่มก็เข้าวงการแต่เด็กพอจะมีชื่อเสียงและคนรู้จักอยู่บ้าง ถึงจะไม่ดังเท่าบุพการีและพี่ชายก็ตามเพราะค่อนข้างเลือกรับงาน ช่วงหลังเริ่มรับงานมากขึ้นด้วยเหตุผลอยากหาเงินเอง จึงต้องลาเรียนบ่อยเกือบตามไม่ทันแล้วเขาก็เลือกเข้าหาเธอจากคำบอกเล่าของเพื่อนถึงการจดเลคเชอร์แสนละเอียดของสาวแว่นหน้าห้อง

นั่นคือจุดเริ่มต้นและเป็นเพื่อนมาโดยตลอด เจอกันในห้อง กินข้าวเที่ยงด้วยกัน บางครั้งเขาก็ชวนไปเดินซื้อของแล้วเอาสิ่งของเหล่านั้นให้เธอ

คนที่ไม่เคยมีแฟนและสนใจแต่ตำรามาตลอดเริ่มหวั่นไหว พยายามบอกตัวเองให้คิดเพียงเรื่องเรียน แต่สุดท้ายก็ต้านความต้องการส่วนลึกของจิตใจไม่ได้

นอกจากคู่นอนที่ได้ประโยชน์กันทั้งสอง

เขาก็เข้ามาช่วยเหลือด้านการเงินทั้งยังให้ที่พักเป็นคอนโดหรูใกล้มหาวิทยาลัยโดยเธอไม่ต้องเสียเงินสักแดงเดียว

ขณะที่หล่อนก็ตอบแทนด้วยการทำงานเล็กน้อยให้เขาช่วงที่อีกฝ่ายติดงานวงการบันเทิงบ้าง...

ไม่เห็นมีใครเสียเลยสักนิด...ถ้าไม่ถลำกับความสัมพันธ์ที่สักวันก็ต้องจบลง

และมันก็ใกล้เข้ามาแล้ว...เมื่อเราจบมหาวิทยาลัยคงได้แยกย้าย

“ทำอะไร” ประตูห้องของหล่อนถูกเปิดออกด้วยคีย์การ์ดสำรองที่เขาพกติดตัวไว้ตลอด

ห้องพักของเราอยู่ข้างกัน แน่นอนว่าฝ่ายชายเป็นคนเช่ารายเดือนให้หล่อนหลังจากเจ้าของคนเก่าย้ายออกพร้อมประกาศให้เช่า เดือนล่ะหมื่นไม่สะเทือนขนหน้าแข้งเขาสักนิด ไหนจะเงินรายเดือนที่ให้หญิงสาวอีก

ได้รายงานดีๆ ส่งอาจารย์ มีเลคเชอร์และติวเตอร์ส่วนตัว...ทั้งยังเรียนรู้เรื่องบนเตียงจากเขาจนเก่ง

เป็นข้อดีทั้งนั้น...

ที่สำคัญคืออยู่ใกล้มือ อยากตอนไหนแค่คว้ามาเล้าโลมนิดหน่อยก็ได้แล้ว

“โปรเจคจบ แบ่งงานให้นายไปทำจัดการเรียบร้อยหรือยัง” หล่อนนั่งอยู่บนพื้นโดยสายตาก็จ้องหน้าจอโน้ตบุ๊ก ข้างกายรายล้อมไปด้วยเอกสารมากมาย เพื่อนบางคนเรียนหลักสูตรจบสามปีครึ่งจึงให้คำแนะนำได้ดีในการทำโปรเจคครั้งนี้

ขณะที่อชิราก็เต็มที่ในการทำงานครั้งนี้เช่นเดียวกัน น่าจะตั้งใจที่สุดตั้งแต่รู้จักกันมาด้วยซ้ำ

เขาก้าวเข้ามาในห้องของเธอราวกับเป็นเจ้าของห้องก็ไม่ปาน มองโต๊ะเล็กหน้าจอโทรทัศน์ซึ่งกลายเป็นมุมโปรดของหล่อนยามทำงานไปแล้ว เกสรให้คำตอบว่านั่งสบายแล้วก็ลุกไปหยิบจับสิ่งของสะดวก ชายหนุ่มจึงไม่ขัดแม้อยากให้เธอนั่งทำงานบนโต๊ะกว้างก็ตาม

“ส่งให้ในเมลแล้วไง เห็นผมเป็นแบบนี้ก็ขยันนะครับ”

นั่งลงข้างร่างบางพลางจ้องที่หน้าจอซึ่งมีโปรแกรมคำนวณกำลังทำงาน ความเก่งของเธอทำเอาเขาทึ่งหลายรอบ แต่ก็ไม่แปลกใจหรอกเพราะอีกฝ่ายได้ทุนเต็มจำนวนและเกรดเฉลี่ยไม่เคยตกตลอดระยะเวลาสามปีครึ่งที่เรียนมหา’ลัย

และเขาก็เชื่อว่าปีสุดท้ายหล่อนก็ยังคงครองเกรดสี่เหมือนเดิม

“ใกล้เสร็จหรือยัง”

“ใกล้แล้ว เหลือตรวจอีกนิดหน่อย”

โชคดีที่โปรเจคจบทำเป็นกลุ่มสามคน พวกเธอจึงประชุมงานแล้วแบ่งงานกันทำ โดยกำหนดระยะเวลาให้เสร็จเร็วเพื่อจะได้มีเวลาไปทำอย่างอื่น นอกจากตน อชิรายังมีเพื่อนอีกคนที่ขยันไม่แพ้กัน งานจึงดำเนินลุล่วง

“วันนี้ทำอะไรอีกไหม” คำถามชวนสงสัย จนเธอต้องเหลียวมอง

“ทำไม”

“หิวนม” ถอนหายใจทันที แล้วกลับมาจ้องหน้าจอสี่เหลี่ยมพลางพิมพ์งานอย่างขยันขันแข็ง ไม่ได้รู้ความนัยของเขาสักนิด

“ไปหยิบเอาในตู้สิ ซื้อตุนไว้เต็มเลย” เงินที่เขาให้ในแต่ละเดือน หล่อนรัดเข็มขัดสุดกำลัง พยายามส่งให้คนที่บ้านเพื่อจะได้คืนเงินที่ยืมคนอื่นมาให้หล่อนได้เรียน ส่วนตัวเองก็ใช้รายสัปดาห์ไม่ให้เกินสองพันบาทรวมค่ากินอยู่

ส่วนมากหากไม่ได้ออกไปไหนก็ทำอาหารกินในห้อง ไปซื้อของเข้าห้องก็มีชายหนุ่มจ่ายให้ตลอด เขาน่าจะหมดกับเธอเยอะพอสมควร...

เหมือนเสี่ยแก่เลี้ยงอีหนูอย่างไรไม่รู้

“หิวนมน่ะ...นม”

“ก็ไปหยิบ”

“ฉันหมายถึงนมเธอ” ใบหน้าร้อนฉ่าเมื่อได้ยินเช่นนั้น มือที่เคาะลงบนแป้นพิมพ์ถึงกับชะงัก ก่อนหันมามองเขาแล้วตอบเสียงแข็ง “ไม่” คนกำลังทำงานจะมาอยากอะไรตอนนี้ล่ะ

อชิราทำหน้าบึ้ง ยอมรับว่าตนเป็นคนมีความต้องการสูง แต่ก็ไม่ได้เลือกกินมั่วซั่ว ยังห่วงความปลอดภัยของตัวเองและคนตรงหน้าก็เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ไม่เคยมีประวัติ เป็นคนไม่จุกจิกและดูท่าจะจบได้ง่าย

ถึงจะเลิกเป็นคู่นอนก็คงเป็นเพื่อนเหมือนเดิมได้ เขายังอยากมีหล่อนในชีวิต...ในฐานะเพื่อนไม่ใช่คนรัก

“ดูดแป๊บเดียวนะ แค่ดูดอย่างเดียวไม่ทำอย่างอื่นเลย” ทำหน้าอ้อนแล้วขยับเข้ามาใกล้ หยิบเอกสารทั้งหลายออกไปกองไว้บนโซฟา เกยคางไว้บนไหล่เล็กแล้วกระพริบตาปริบ

ลมหายใจร้อนรดต้นคอระหง แม้เธอจะพยายามขยับห่างแต่ก็ไม่เป็นผลสักนิด จึงใช้มือผลักเขาออก แต่ไม่นานคนตัวสูงก็ขยับเข้ามาใกล้เหมือนเดิม เขาคงไม่หนีถ้าไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ จนหล่อนถอนหายใจหนักแสดงออกชัดเจนว่าเอือมระอา

เกสรไม่เคยมีแฟนมาก่อน จึงไม่รู้ว่าการกระทำของเราสองคนตอนนี้ เป็นแค่เพื่อนหรือข้ามขั้นไปเป็นแฟนกันแน่ ทว่าอีกฝ่ายก็ยังคงย้ำถึงสถานะเพื่อนเหมือนเดิม จนเธอต้องไปค้นหาคำว่าFWBในอินเตอร์เน็ตเพื่อจะได้รู้ความหมายที่แท้จริงของมัน