บทนำ

บทนำ

เท้าเรียวไม่ได้แตะพื้นเพราะถูกร่างหนาอุ้มมาตั้งแต่หน้าประตู ขาของเธอเกี่ยวเอวสอบเอาไว้ กอดคอเขาแน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองตก ราวกับหล่อนเป็นเด็กเล็กที่โดนอุ้มเข้าเอวเพียงแค่ตนไม่ใช่เด็กและตอนนี้เรากำลังทำกิจกรรมสำหรับผู้ใหญ่

ปากอวบอิ่มที่เคลือบด้วยลิปบำรุงกลิ่นสตรอว์เบอร์รี่ถูกเขาฉกชิมตั้งแต่ประตูบานหน้าปิดลง เขาก้าวผ่านห้องนั่งเล่นของห้องขนาด 38 ตารางเมตรในคอนโดมิเนียมใกล้มหาวิทยาลัย ถึงห้องจะเล็กในความรู้สึกของคุณหนูคนเล็กของบ้านภิรมย์เดชา แต่สำหรับหล่อนแล้วกลับให้ความรู้สึกว่ามันใหญ่เกินฐานะตน

มือหนาที่ประคองบั้นท้ายงามพลางขย้ำอย่างหมั่นเขี้ยว ขณะที่เท้าก็เลื่อนประตูบานเลื่อนเข้ามาในห้องนอน ยังคงชิมความหวานจากโพรงปากนุ่ม ดุนดันลิ้นแล้วเกี่ยวกระหวัดจนน้ำสีใสไหลออกทางมุมปาก เขาผละออกแล้วใช้ลิ้นเลียมันไม่ให้หยดลงบนพื้น พลางยกยิ้มมุมปากแล้วเลียขอบปากของตัวบ้าง หล่อนหลุบตามองพื้นด้วยใบหน้าแดงซ่าน ความต้องการล้นปรี่ผ่อนลมหายใจร้อนที่เริ่มถี่ขึ้น

“ยืนก่อนนะ” ปล่อยเธอลงยืนบนพื้น แล้วจัดการถอดเสื้อผ้าของตนออกอย่างรวดเร็ว วันนี้เขาไปเรียนจึงอยู่ในชุดนิสิตที่ไม่ค่อยถูกระเบียบ ต่างจากหญิงตรงหน้าอยู่ในชุดนิสิตเต็มยศและเสื้อที่แกะกระดุมยากเย็น ยิ่งเห็นก็หงุดหงิด

เพราะในขณะที่เขาลอกคราบหมดแล้วเหลือเพียงกายเปลือยเปล่า เธอก็ยังแกะกระดุมไม่เสร็จสักที...เห็นอย่างนั้นคนใจร้อนก็ไม่อาจทนได้

“อย่าฉีกนะ!” เตือนเสียงดังเมื่อมือของเขาจับปลายเสื้อหล่อน แต่เหมือนว่าคนเอาแต่ใจจะไม่ฟังสักนิด เขาฉีกเสื้อของเธอออกจนมันลงไปกองที่พื้น ตามด้วยเสื้อซับสีขาวที่พ้นศีรษะในเวลาโตมา ส่วนชั้นในก็แสนจะง่ายดาย ปลดไม่ถึงหนึ่งวินาทีก็หลุดแล้ว

“เดี๋ยวซื้อให้ใหม่น่า ตัวละไม่กี่ร้อย” พูดอย่างไม่ยี่หระ เพราะเรื่องเงินไม่เคยเป็นปัญหาสำหรับเขาอยู่แล้ว มีเพียงคนฟังที่สะอึก

แต่เธอไม่ทันจะท้วง เขาก็ล้วงมือเข้าใต้กระโปรงพลีทที่ยาวเลยเข่าลงมาเล็กน้อย น่าจะเรียบร้อยที่สุดในคณะแล้ว เพราะส่วนใหญ่รุ่นพี่ปีสี่ไม่ค่อยมีใครสวมชุดนิสิตถูกระเบียบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเหมือนอยู่ปีหนึ่งแบบหล่อน

ดึงกางเกงชั้นในออกมาโดยไม่ถอดกระโปรงของหล่อน ก่อนดันแผ่นหลังบางให้ชิดกับตู้เสื้อผ้า ห้องนอนไม่ได้กว้างมากนัก แค่ก้าวเดียวก็ถึงเตียง อีกสองก้าวถึงตู้ใส่เสื้อผ้าสีขาว ก่อนที่ร่างหนาจะคุกเข่าลงแล้วเลิกกระโปรงยาวขึ้นมากองที่เอว แต่เธอรีบท้วงพร้อมหนีบขาไว้แน่น

“ยังไม่ได้ล้าง! ห้ามเลีย” รู้ทันทีว่าเขาจะทำอะไร

ใช่ว่านอนด้วยกันครั้งแรกเสียเมื่อไหร่ พวกเราสองคนนอนบนเตียงเดียวกันนับครั้งไม่ถ้วน เริ่มจากสุราที่นำพาให้สถานะของเพื่อนกลายเป็นวันไนท์แสตนด์ ทว่าครั้งต่อมาเป็นเขาที่ติดใจและขอขยับสถานะมาเป็นเพื่อนพร้อมผลประโยชน์ หรือเรียกให้เข้าใจง่ายในภาษาต่างประเทศก็คือ FWB (Friends with benefits)

ซึ่งสำหรับเธอ...มันก็คือคู่นอน

“งั้นนิ้วอย่างเดียวก็ได้” ยอมตามน้ำอย่างว่าง่าย

ลุกยืนเต็มความสูงก่อนใช้นิ้วเข้าไปในความอุ่นนุ่ม ขณะที่ริมฝีปากก็ทำหน้าที่ละเลียดชิมความหวานจากดอกบัวคู่งามที่เต่งตึงตรงหน้า เขายอมรับโดยดุษฎีเลยว่าชอบทรวงอกหยุ่นของหล่อน ขนาดไม่ได้ใหญ่เกินไปแต่พอดีมือ อีกทั้งปทุมถันสีเข้มซึ่งใหญ่ถูกใจ ดูดดึงทีไรมักจะชูชันท้าทายสายตาให้ละเลียดชิมอยู่เป็นนานสองนาน

ทรวงอกสล้างเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายของเขา ก่อนปากหยักจะเม้มที่ยอดถัน ขบอยู่เป็นนานสองนานจนเธอต้องตีไหล่หนา “เจ็บ!” พลางบอกเสียงดังแล้วดุเขาไปในตัว คนกะล่อนยิ้มในหน้าพลางเพิ่มจำนวนนิ้วจากสองเป็นสาม เริ่มขยับเข้าออกเป็นจังหวะ ฟังเสียงครางหวานแผ่วจากคนที่คงแก่เรียน

ไม่นึกเลยว่าเด็กทุนที่สวมแว่นตาและเย็นชาไม่ค่อยพูดกับใครในวันนั้น จะนอนครวญครางใต้ร่างของเขาเป็นลูกแมวน้อยมานานนับปี บอกเลยว่าตอนอยู่ด้วยกันสองคนบนเตียง เธอมีเสน่ห์มาก

“ไม่ไหวแล้วว่ะ เอาเหอะ” ช่วยจนหล่อนถึงฝั่งฝันด้วยมือของเพื่อน ก็ถึงคราวที่เขาจะไปแตะขอบฟ้าบ้างแล้ว จึงจับหล่อนให้หันหลัง เตรียมพร้อมสำหรับท่าที่ชอบนักหนา แต่กลับโดนด้วยแววตาขึงขัง

“ถุงยางล่ะ” เตือนเรื่องสำคัญ

เธอไม่อยากท้องในวัยเรียนหรือติดโรคทางเพศสัมพันธ์ ทุกครั้งที่มีอะไรกันจึงต้องให้เขาสวมถุงยางอนามัยตลอด และชายหนุ่มก็ทำตามกฎของเธออย่างเคร่งครัด แม้จะอยากมากแค่ไหนแต่ไม่มีถุงก็ต้องอด

เคยผ่านประสบการณ์โดนเธอปฏิเสธมาแล้วเพราะไม่เตรียมของ...จึงต้องพกไว้ตลอดเวลา

“เตรียมมาสี่กล่องเลย มีโปรโมชั่นหนึ่งแถมหนึ่งพอดี” ยกยิ้มพลางยักคิ้วให้คนหน้าบึ้ง แล้วรีบฉีกซองถุงยางอนามัยกลิ่นสตรอว์เบอร์รี่ออก สวมรวดเร็วด้วยความชำนาญ พลิกกายแบบบางให้หันหลังก่อนจัดท่าโก่งโค้งให้หล่อน

มือบางยันตู้เสื้อผ้าเอาไว้ ขณะที่เขาสอดใส่เข้ามาในช่องทางสีหวานอย่างค่อยเป็นค่อยไปในคราวแรก พอเห็นว่าหลุบเข้าไปจนหมดก็แช่ค้างเอาไว้ครู่หนึ่ง จับกระโปรงของเธอให้กองอยู่ที่เอว ตามองบั้นท้ายนวลแล้วเผลอตีด้วยความหมั่นเขี้ยว

เพี๊ยะ

“บอกว่าอย่าตีมันเจ็บ”

“ก็มันล่อสายตา ทีเธอข่วนหลังฉันยังไม่เห็นว่าอะไรเลย”

เธอปิดปากทันทีเพราะตนก็สร้างรอยไว้ที่หลังของอีกฝ่ายเยอะเหมือนกัน ใครบอกให้เขากระแทกเข้ามาแรงๆ ล่ะ อารมณ์ตอนนั้นเสียวกระสันจนหาที่ลงไม่ได้ จึงใช้แผ่นหลังหนาระบายความรู้สึกไปเสียเยอะ ตอนเขาอาบน้ำยังได้ยินเสียงสบถด้วยความแสบหลายครั้ง ยังดีที่ชายหนุ่มไม่ได้ว่าอะไรตนมากนัก...นอกจากบอกให้ตัดเล็บเท่านั้น

“ซี๊ด แน่นชะมัด รัดดีมากเลย” เริ่มเคลื่อนกายแล้วเอ่ยชมไม่ขาดปาก คนฟังหน้าแดงซ่านโดยที่ไม่ได้พูดอะไร

เธอพยายามเม้มปากไม่ส่งเสียงคราง แต่ก็ไม่เคยทำได้เลยสักครั้ง เผลอหลุดลอดออกมาตลอดจนนึกอายกับเสียงของตนที่ไม่คิดว่าจะได้ยินเช่นเดียวกัน เพราะตั้งแต่โตมาจนเข้ามหาวิทยาลัย สิ่งเดียวที่หล่อนสนใจคือการเรียน อยากทำงานที่ดีมีเงินเดือนเลี้ยงครอบครัวไม่ให้ลำบาก

ไม่เคยวอกแวกหรือนอกลู่นอกทางสักครั้ง ได้รับทุนเรียนดีมาตลอดจนถึงตอนนี้...แต่ก็มาเสียเพราะเจอหนุ่มหล่อซึ่งเข้ามาในสถานะเพื่อน

แค่รอยยิ้มของเขาก็ทำให้เธอหลงในวังวนของอีกฝ่ายจนหาทางออกไม่เจอได้แล้ว

“พร้อม พร้อมกันนะ” ลมหายใจขาดห้วงขณะบอกหล่อน ไม่นานของเหลวสีขุ่นก็พุ่งทยานออกมา ก่อนเขาจะถอนกายแล้วถอดถุงยางอนามัยออก เข้าห้องน้ำไปเช็คว่าถุงรั่วหรือเปล่า แต่ยังปกติจึงทิ้งมันไว้ในถังขยะใบเล็ก ก้าวเท้ากลับมาหาร่างแบบบางที่นั่งลงบนเตียง โดยที่ลำตัวยังมีกระโปรงพลีทปิดช่วงล่างเอาไว้

เธอหอบหายใจถี่พลางเงยหน้ามองเขา ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบก้มลงปิดปากอวบอิ่มที่บวมเจ่อ แล้วดันหล่อนให้นอนลงบนเตียง สำหรับคนอย่างเขาแล้วคงไม่หยุดแค่รอบเดียว

“พรุ่งนี้ไม่มีเรียน ทั้งคืนไหวไหม” คำถามทำเธอตาโต รีบผลักเขาออกแล้วคิดจะหนี กลับถูกคว้าเอวเอาไว้ดึงให้กลับมานอนที่เดิม แล้วกระโปรงที่เหลือเพียงตัวเดียวก็ถูกรูดออกจากขาเรียวในเวลาอันรวดเร็ว

“ไม่อยากนอนบนเตียงทั้งวัน” เว้าวอนทางสายตา

ความต้องการของคนตรงหน้าเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด เคยมีครั้งหนึ่งที่อีกฝ่ายใช้ร่างกายของหล่อนปลดปล่อยจนเธอนอนซมบนเตียงทั้งวัน แถมวันต่อมายังไม่สบายอีก ยุ่งยากต้องหายากินเองทั้งยังไม่ได้ทำงานที่ตั้งใจเอาไว้

ทางที่ดี...ต้องกำหนดให้ชัดเจนว่าได้แค่ไหนในแต่ละวัน

“เอาน่า...อีกสองยกพอเลย” ยังคงต่อรองแล้วเริ่มโอ้โลมให้หล่อนคล้อยตาม จากตอนแรกที่คิดจะขัดพอถูกเขาแตะเข้าหน่อยก็อ่อนระทวยจนได้ ยินยอมพลีกายให้ชายหนุ่มที่เป็นเพียงแค่เพื่อน และกิจกรรมของเราก็เป็นแค่ธุรกิจ

เขาสุขสม...เธอก็ได้ที่พักพร้อมเงินเล็กน้อย

ตามแต่ชายหนุ่มจะเห็นสมควรอยากให้

แล้วสมการนี้ใครเสียกันล่ะ...หากไม่ใช่คนที่เอาใจลงไปเล่นด้วย

...เช่นเธอ

“เงินเดือนนี้ฉันวางไว้บนโต๊ะเล็กนะ...รายงานฉันล่ะ” เช้าวันต่อมาขณะที่เธอนอนหลับอุตุบนเตียง เขาเป็นฝ่ายตื่นก่อนจึงเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่ลืมวางเงินไว้ที่โต๊ะหัวเตียง พร้อมถามถึงงานที่ฝากหล่อนทำ

“บนโต๊ะ” ตอบเสียงอู้อี้ไม่พร้อมตื่นหรือขยับตัว เปลือกตายังคงปิดสนิทแต่ก็ได้ยินเสียงเขาชัดเจน

“ขอบคุณมากนะครับเพื่อนรัก” ร่างสูงเดินไปที่โต๊ะเขียนหนังสือแล้วหยิบเล่มรายงานที่เป็นชื่อของตนขึ้นมาเปิดอ่าน ไม่เสียแรงที่เป็นเด็กทุนของคณะ ทำงานในส่วนของตนและของเขาให้มีความแตกต่างโดยไม่โดนอาจารย์จับได้

ตอนแรกระหว่างเราก็เป็นเพียงเพื่อน แล้วขยับมาเป็นคู่นอน...ก่อนเขาจะให้เงินหล่อนเป็นการตอบแทน

หญิงสาวจึงทำรายงานให้เขาเพื่อไม่ให้รู้สึกว่าตัวเองกำลังขายตัวแลกเงิน

แต่พอเรื่องดำเนินมาเรื่อยๆ เหมือนว่าเธอจะมีแต่เสียกับเสีย

เอาทั้งตัวและใจลงไปเล่น...โดยที่เขาไม่รู้สึกอะไรกับหล่อนสักนิด