4. ปะทะคารม

18:00 นิลินกลับมาถึงคฤหาสน์ผิดเวลาอีกครั้ง ซึ่งมันจะเป็นแบบนี้ตลอดในช่วงหลังมานี้ นั่นเพราะแม่ของเธอต้องเข้ารับการรักษา กำลังใจดีที่สุดก็คือลูกสาวคนเดียวนี่แหละ แต่ทุกอย่างมันก็ถูกปิดเป็นความลับ เพื่อรักษาสิทธิ์ในการแต่งงานเอาไว้ เพราะอาจถูกอีกฝ่ายเรียกร้องเอาค่าเสียหายได้ หากรู้ว่าถูกหลอกว่าเอาลูกเมียน้อยมาแต่งงานแทนแบบนี้

เธอนั่งรถแท็กซี่กลับมาเองเช่นทุกครั้งที่กลับช้า และยังแอบเข้าบ้านทางประตูหลังที่อยู่ติดกับเรือนเล็กที่ไม่ค่อยมีคนเดินเวรยามแถวนี้นัก มันน่าแปลกเพราะทุกแห่งจะมีคนของคิมหันต์เดินสำรวจและเฝ้าที่หน้าประตู แต่เพราะเธอรู้เวลาที่ยามนั้นจะเดินตรวจ เลยไม่เป็นที่สังเกต สินชัยก็จะยุ่งในช่วงเวลานี้ไม่มีเวลาตรวจสอบเธอ

“อ๊า!คุณคิมหันต์แรงไปแล้วค่ะ อ่ะ! อื้อ!”

“อยากเสนอเองไม่ใช่เหรอ ก็ต้องสนองให้เต็มที่สิ” เสียงแหบพร่าดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อของหนุ่มหล่อ ตอนนี้เขากำลังยืนอัดกระแทกท่อนลำใส่สาวสวยดีกรีนางเอกที่แจ้นมาหาถึงที่ ทันทีที่รู้ว่าเขากลับมา เสียงครางและเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นเรือนเล็กแห่งนี้ นิลินยืนนิ่งไม่กล้าขยับเพราะสองขามันก้าวไม่ออก เสียงเนื้อที่กระทบกันมันทำเอาเธอถึงกับทำอะไรไม่ถูก

“แย่ล่ะ! ที่แท้ก็เป็นบ้านเอาไว้เชือดสาวๆ นี่เอง มิน่าถึงไม่มีใครเดินผ่านแถวนี้เลย ซวยแล้วอีนิลเอ้ย ขาก็ก้าวไม่ออก ทำไงดีวะเนี่ยะ”

นิลินคิดในใจมองซ้ายขวาไปด้วย ก่อนจะพยายามจับขาให้มันก้าวเดินออกจากตรงนี้ ทั้งที่เสียงนั้นก็ยังคงดังไม่หยุด จนเธออดที่จะขนลุกตามไม่ได้ เพราะเสียงของผู้หญิงข้างในมันดูทรมานเหลือเกิน ไม่คิดว่าสามีเธอจะเอวดุขนาดนี้ ดีที่เขาไม่ชอบเด็กนิลินเลยรอดตัว

เธอไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่ได้ยิน ก็แม้แต่หน้าในด้านตรงๆ ยังไม่เคยเจอกันเลย เป็นเพราะเธอเองก็ไม่สนใจเหมือนที่เขาเป็นนั่นแหละ การที่เขาทำเรื่องแบบนี้กับคนอื่นมันก็ถือเป็นเรื่องที่ดี พอเห็นแบบนี้เธอคงรอดไปจนกระทั่งหย่าแน่

“อ่ะ! จะแตกแล้วค่ะ แรงๆ เลย”

“อ๊า! อีกแล้วเหรอฉันยังไม่ได้สักรอบเลยนะ” เสียงทุ้มตำหนิอีกฝ่ายทันที นี้มันก็สามชั่วโมงแล้วที่เขามีอะไรกับคนใต้ร่าง ไม่มีวี่แววว่าจะเสร็จเหมือนอีกฝ่ายที่เรียบร้อยไปถึงเจ็ดรอบแล้ว ความทรมานยังคงแล่นอยู่ทั่วท่อนลำจนเขาปวดหนึบ

ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เริ่มเป็นแบบนี้ มันทำให้เขารู้สึกทรมานที่มันไม่ยอมปลดปล่อยออกมาสักที ทุกครั้งที่เดินทางก็จะมีสาวๆ มาเสนอแบบนี้ตลอด และระยะเวลาในการร่วมเพศมันก็จะนานขึ้น ตอนแรกมันก็เป็นเรื่องที่ดีหรอก แต่ยิ่งทำเขายิ่งไม่รู้สึก จนต้องใช้ยาอย่างทุกวันนี้

ทั้งที่อายุเพียงแค่สามสิบเอ็ดเท่านั้น นับวันช่วงล่างมันก็ทำแค่หน้าที่แข็ง ให้คนที่ถูกกระแทกถูกใจ แต่มันกลับไม่ใช่ตัวเองที่ควรจะมีความสุข ท่อนลำใหญ่ที่ยังคงแข็งขืนถูกถอดออกมาพร้อมกับถุงยาง เขาถอดมันออกโยนทิ้งลงถังขยะ ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวเอาไว้ แล้วหันมาหาคนที่ยังคงนอนเปลือยอยู่

“ไม่ต่อเหรอคะ มันยังแข็งอยู่เลย”

“ออกไปรับเงินข้างนอก” เขาพูดขึ้นเพียงเท่านั้นก่อนจะจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ พลันสายตาก็เห็นเงาของใครบางคนที่เดินย่องตรงไปยังเรือนหลังใหญ่ เพียงแค่เห็นชุดก็รู้แล้วว่าเธอคือใคร นัยน์ตาคมจ้องมองคนตัวเล็กเดินหลบยามที่มุมตึก ก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าทางห้องครัว ริมฝีปากหนายกยิ้มเมื่อเห็นท่าทางน่าตลกของภรรยาเขา

“จะไม่ให้ซินดี้ค้างเหรอคะ เพื่อคุณอยากอีก”

สาวสวยเดินเข้ามาโอบกอดอีกฝ่ายจากด้านหลัง จากใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอยู่เล็กน้อยก็แปลเปลี่ยนเป็นขบกรามแน่น ก่อนจะพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ฉันจะไม่พูดซ้ำ ออกไปซะ!” เพียงเท่านั้นนางเอกสาวก็รีบสวมใส่เสื้อผ้า แล้วออกไปรับเงินที่ห้องทำงานของคิมหันต์ ซึ่งมีกันตะรออยู่ก่อนแล้ว ไม่นานสินชัยก็เดินเข้ามารายงาน

“คุณนิลกลับมาแล้วครับ”

“เห็นแล้ว” คิมหันต์ตอบเสียงเรียบ ทำเอาคนสนิทอดสงสัยไม่ได้เพราะนายอยู่ในห้องจะไปเห็นแม่ตัวแสบกลับมาได้ยังไง เขาเองเฝ้าทางยังไม่พบ

“แก่ขนาดนี้ยังให้เด็กหลอกได้นะไอ้สิน” กันตะเดินเข้ามาพูดขึ้น เขาเห็นแล้วว่านายหญิงของบ้านเข้ามาทางประตูหลัง และหยุดอยู่ข้างเรือนนี้อยู่นาน ตอนแรกก็คิดว่าเธอคงแอบดูแอบฟังนั่นแหละ

แต่พอเห็นท่าทางจับขาให้มันขยับก้าวเขาก็นึกขำทุกที ก่อนจะส่งมือถือให้เจ้านายดู เพียงเท่านั้นรอยยิ้มก็ปรากฎบนใบหน้าขรึมที่มันไม่ได้มีให้เห็นบ่อยนัก

“มีอะไรเหรอครับถึงทำให้นายยิ้มได้ขนาดนี้” คิมหันต์ส่งโทรศัพย์ให้สินชัย แต่เขาก็ยังขำกับท่าทางที่เห็นในจอมือถืออยู่ จนอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วเรียวขึ้นมากัดเพราะนึกถึงทีไรก็อดขำไม่ได้สักที

“ก๊าก!! ฮ่าฮ่า ถึงกับก้าวขาไม่ออกเลยเหรอนี่” สินชัยระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที เมื่อได้เห็นคลิปที่เจ้านายส่งให้ดู ทำเอาสายตาของทั้งสองหันมามองคนที่มักจะทำมาดนิ่งอย่างเขาเป็นตาเดียว

"มึงจะหัวเราะอะไรเบอร์นั้นวะไอ้สิน" กันตะต่อว่าทันที

“สั่งคนเตรียมอาหารได้แล้ว ตามนิลินลงมาด้วย” คิมหันต์ออกคำสั่งเมื่อเห็นว่าคนสนิทยังคงไม่หยุดหัวเราะ ก่อนจะลุกไปอาบน้ำและแต่งตัวออกมาด้วยชุดที่เตรียมตัวไปคาสิโน

แต่ก่อนอื่นต้องตกลงกับเด็กในปกครองซะก่อน ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเขาก็เดินมาที่ห้องอาหาร พอดีกับที่นิลินเดินลงมาจากชั้นบน ทั้งคู่จึงพบกันเป็นครั้งแรกตั้งแต่แต่งงานกันมา ร่างเล็กชะงักเพราะเธอไม่ค่อยแน่ใจว่าเขาจะใช่สามีเธอหรือเปล่า เพราะก่อนนี้เห็นแค่ด้านข้าง ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะหล่อมากขนาดนี้

“คงไม่ใช่มั้งเขายังดูเด็กอยู่เลย คนที่เราแต่งงานด้วยอายุสามสิบกว่าแล้วนะ อาจเป็นลูกน้องไม่ก็ญาติ”

เมื่อคิดได้แบบนั้นสองเท้าก็ก้าวลงมาจนถึงข้างล่าง จึงได้เห็นหน้ากันและกันชัดขึ้น นิลินยกมือไหว้อีกฝ่ายตามมารยาท เพราะดูจากการแต่งตัวน่าจะไม่ใช่ลูกน้องแล้ว

“ไม่คิดว่าเมียฉันจะมีมารยาทด้วย”

“ชัดเลย สามีฉันเองจ้า” เสียงจากในหัวที่มันดังก้องขึ้นเมื่อได้ฟังเสียงของอีกฝ่าย ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มส่งให้คนตัวโตทันที แต่ด้านในนั้นนิลินกำลังกัดฟันเพื่อข่มอารมณ์ตัวเองอยู่

“พอดีที่บ้านสอนมาดีค่ะ เอ๊ะ! แล้วนี่คุณคิมหันต์ไม่มีแขกเหรอคะ นึกว่าจะอยู่ทั้งคืนซะอีก”

เสียงหวานเอ่ยถามแต่สีหน้ายังคงยิ้มส่งให้อีกฝ่ายจนน่าหมั่นไส้ ทำเอากันตะอดขำกับการปะทะกันของทั้งคู่ไม่ได้ ปกติไม่เคยมีใครกล้ายียวนเจ้านายขนาดนี้ แม้แต่พวกเขาเองก็ยังมีเส้นที่ขีดเอาไว้

“หึ! ทำไมจะไปแอบดูอีกเหรอ ไม่ต้องห่วงหรอกมีมาให้ดูบ่อยๆ แน่ เพราะยังไงเธอก็ไม่มีสิทธิ์ได้แสดงเอง”

“อุต๊ะ!! จะมีมาอีกเหรอคะ แบบนี้ต้องสั่งซื้อเสื่อเอาไว้ปูชมการแสดงแล้วสิ ว่าแต่คุณคิมหันต์ไม่คิดจะสอนภรรยาหน่อยเหรอคะ แบบนี้ต่อไปหนูก็ไม่เป็นงานสิ”

นิลินพูดแล้วก้าวเดินมายืนตรงหน้าคนตัวโต พร้อมกับยื่นนิ้วเรียวขึ้นลูบแก้มสากของเขา เธอทำหน้าออดอ้อนจนคิมหันต์ต้องรีบจับมือเล็กที่เลื่อนลงมาลูบแผงอกไว้ ซึ่งเขารู้ดีว่าเธอกำลังแกล้งเท่านั้น

“เธอคงต้องอดทนรออีกสามปีนะเด็กน้อย ถึงตอนนั้นอยากไปเรียนรู้กับใครก็เชิญ ฉันไม่ชอบสอนใคร”

“แหม! เสียดายจัง เห้อ! เสียดายจัง” นิลินพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะยกยิ้มแล้วหันหลังเดินไปยังห้องอาหาร โดยมีสายตาของสามหนุ่มมองตามด้วยความรู้สึกที่ต่างกัน

“แสบจริงอย่างที่ไอ้สินบอก” กันตะพูดขึ้นทำลายความเงียบ ซึ่งพวกเขายังคงยืนอยู่ที่เดิม เพราะเจ้านายไม่ขยับไปไหนเลย เป็นเพราะส่วนล่างของเขามันตื่นขึ้นมาดื้อๆ แค่เด็กนั่นสัมผัสที่ช่วงอกเท่านั้น

“นายเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” คิมหันต์ไม่ตอบแต่เดินไปที่ห้องอาหาร เขามองคนที่นั่งอยู่อีกฝั่ง ซึ่งเธอกำลังคุยอยู่กับป้าแม่ครัว

“งั้นพรุ่งนี้ป้าจะลุกมาทำให้แต่เช้านะคะ”

“ขอบคุณนะคะ” เธอยกมือไหว้อีกฝ่ายเช่นเคย

“ให้ป้านิ่มทำอะไร” คิมหันต์ถามขึ้นเมื่อเห็นคนเก่าแก่เดินออกไปแล้ว นิลินเงยหน้าขึ้นมองสามีที่จ้องจับผิดอยู่

“พรุ่งนี้วันพระค่ะ นิลจะใส่บาตร”

“หึ! ทำบุญไม่กลัวร้อนเหรอ”

“ก็ไม่นะคะ ใส่บาตรตอนเช้าแดดยังไม่ออกเลยไม่ร้อนหรอก แต่ถ้าทำผิดศีลนี่ก็ไม่แน่” เสียงหวานตอบออกมาพร้อมกับลงมือทานอาหารตรงหน้า โดยไม่สนใจว่าคนตรงข้ามจะมองเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเสียให้ได้