3. งานสำคัญกว่า

คิมหันต์ขบกรามแน่นเมื่อได้ยินถ้อยคำของเจ้าสาวตัวน้อย เพราะแบบนี้เขาถึงไม่ชอบผู้หญิงที่เด็กกว่า เพราะพูดอะไรออกมามักจะไม่คิด และชอบเอาแต่ใจตัวเอง ถ้าน้องชายมันไม่เกิดทำผู้หญิงท้องที่เมืองนอก เขาก็คงไม่ต้องมาแต่งงานแทนแบบนี้ แต่ก็นั่นแหละยังไงซะเธอก็ไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตเขาแน่

พิธีรดน้ำเสร็จสิ้นไปอย่างรวดเร็ว เพราะแขกในงานมีแค่สามสิบคนเท่านั้น อีกส่วนที่อยู่ด้านนอกก็เป็นคนของคิมหันต์เสียทั้งหมด มีหน้าที่แค่ดูแลความเรียบร้อย พอพิธีเสร็จก็จดทะเบียนท่ามกลางสักขีพยานคือพ่อแม่ทั้งสองฝ่าย เขาก็ขอตัวกลับทันทีโดยทิ้งคนสนิทให้คอยอยู่รับเจ้าสาวกลับบ้านแทน

“ดูแลตัวเองนะนิล” เพียงฟ้าบอกกับลูกสาวคนเดียวของเธอ พร้อมกับยกมือขึ้นลูบแก้มเนียน ซึ่งตอนนี้เธอเปลี่ยนมาใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์แล้ว เธอยิ้มให้แม่แท้ๆ ซึ่งดูจะเป็นห่วงเอามากๆ

“ใครจะกล้ามาใจร้ายกับคนสวยอย่างนิลได้คะ แม่อย่าห่วงเลยนะ อีกสองวันนิลจะพาไปหาหมอนะ”

เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับจุมพิตลงที่แก้มตอบของแม่ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ เธอยกมือขึ้นบอกลาทุกคนในบ้านรวมถึงเพื่อนๆ ของเธอด้วย

“เอาน่าอีกสามปีก็น่าจะได้กลับมาแล้ว ยังดีที่อีตาลุงนั่นไม่อยู่ต่อ แบบนี้ก็ดีไปนานๆ เลยนะคะสามี”

นิลินยกยิ้มอย่างดีใจเมื่อนึกถึงท่าทางรีบร้อนของเจ้าบ่าว ซึ่งดูเหมือนจะเห็นงานสำคัญเอามากๆ เธอไม่เคยสนใจว่าอีกฝ่ายเป็นใครและมีหน้าตายังไง ที่ทำทุกอย่างก็เพื่อให้แม่ได้เข้ารับการรักษาเท่านั้น หากต้องสูญเสียพรหมจรรย์ที่สำคัญในชีวิตไป แล้วแลกกับการรักษาที่แม่อาจจะหายดีได้ปกติเหมือนแม่ใหญ่นิลินก็ยินดี

แต่พอเห็นเขารีบร้อนแบบนี้ก็อดที่จะแอบดีใจไม่ได้ อย่างน้อยเธอก็ยังมีเวลาเตรียมใจ

“ขอโทษนะคะ คุณคิมหันต์เขาไปกี่วันเหรอคะ” เธออดไม่ได้ที่จะถามขึ้นเมื่อเห็นว่าน่าจะชวนอีกฝ่ายคุย เพราะมีมิตรก็ดีกว่ามีศัตรู

“ไม่รู้ครับ นายต้องไปหลายที่”

“แล้วปกติเขาเดินทางแบบนี้ประจำไหมคะ”

“ครับ” เสียงทุ้มเย็นชาไม่ต่างจากเจ้านายดังขึ้น จนเธออดที่จะกลืนน้ำลายลงคอไม่ได้

“คนบ้านนี้เหมือนกันหมดหรือเปล่านะ” เด็กสาวคิดในใจ ก่อนจะนิ่งไปอีกครั้งพร้อมกับเสียงถอนหายใจ เมื่อนึกถึงช่วงเวลาสามปีที่ต้องอยู่ในสถานะนี้ ไปผ่านไปกว่าชั่วโมงรถก็มาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ เธอพึ่งสังเกตเห็นว่ามีรถขับตามมาอีกสองคัน ทั้งยังมีชายชุดดำที่เห็นยืนเต็มทุกส่วนของมุมบ้าน จนดูเหมือนคฤหาสน์ของมาเฟียในหนังอย่างนั้นแหละ

“หรือว่าเขาจะเป็นมาเฟียจริงๆ” ไวกว่าความคิดก็ปากอิ่มที่ถามออกไปทันทีนี่แหละ “คุณคิมหันต์เป็นมาเฟียเหรอคะพี่” นิลินถามคนที่เดินมาเปิดประตูรถให้เธอ

“คุณนิลคงอยู่กับนายไม่นาน อะไรที่ไม่เกี่ยวกับคุณอย่าพยายามอยากรู้ให้มันมากเลยครับ เข้าบ้านเถอะ”

ชายหนุ่มตัวสูงพอๆ กับคิมหันต์พูดขึ้น เขาคือคนสนิทที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลภรรยาของเจ้านาย ทั้งที่ไม่ได้อยากทำมันเลยสักนิด เพราะเขาเองก็คิดไม่ต่างจากคิมหันต์ เพราะนิลยังเด็กมากและพวกเขาคิดว่าเธอคงเป็นคุณหนูที่ชอบเอาแต่ใจ ไม่งั้นคงไม่ถูกส่งไปอยู่ในโรงเรียนประจำแน่

เพราะครอบครัวคงเอาไม่อยู่เหมือนกัน นิลินนิ่งไปเมื่อได้ยินอีกฝ่ายบอกแบบนี้ แสดงว่าคิมหันต์ตั้งใจจะหย่าอยู่แล้วเมื่อครบกำหนด เพียงเท่านั้นเธอก็ยิ้มออกมา พร้อมกับเดินตามแม่บ้านสาวขึ้นห้อง

“ดูไปก็น่าจะเชื่อฟังดีนะครับ เสียดายที่นายไม่ชอบ”

“หึ! มึงคิดแบบนั้นเหรอ” สินตอบเพื่อนรุ่นน้องไปสั้นๆ เขาไม่อยากพูดถึงคนที่เป็นนายหญิงของบ้านนัก เพราะยังไงเธอก็ต้องอยู่ในฐานะนี้ไปอีกสามปี แม้เขาจะไม่ยินดียินร้ายที่เธอเข้ามาอยู่ที่นี่

“แล้วพี่จะไปไหนครับ” ลูกน้องที่เฝ้าหน้าตึกถามขึ้น

“กลับห้องสิวะ หรือมึงจะตามกูไปด้วย” สินตอบออกไปอย่างหงุดหงิด เพราะรุ่นน้องที่พึ่งเข้ามาอยู่แค่สองปีคนนี้มันตามติดเขาแจ เว้นแต่ว่าจะต้องเดินทางตามเจ้านายไปเท่านั้น มันถึงยอมออกห่าง

“ไปได้ไหมล่ะ” เกมส์ตอบเสียงอ้อนทำเอาคนฟังถึงกับชะงัก เพราะเขาเองก็ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าไอ้นี่มันชอบผู้ชาย แต่แค่คิดเขาก็ไปไม่เป็นแล้ว เพราะเกิดมาไม่เคยคิดจะคบกับผู้ชายเลย ถึงจะไม่เคยถือเรื่องเพศก็เถอะ

“มึงนี่วอนให้กูจับกดใช่ไหมไอ้เกมส์”

“ผมก็ไม่ได้ห้ามนี่ครับ” คำตอบของอีกฝ่ายทำเอาสินชัยชะงักไปอีกครั้ง ก่อนจะกระแทกไหล่เกมส์เดินตรงไปด้านหลังเพื่อกลับห้อง เด็กหนุ่มเลยได้แต่ยืนยิ้มอยู่หน้าตึก

“สักวันถ้าพี่ได้เสียบผม พี่จะไม่เดินหนีแบบนี้แน่” เกมส์พูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี

โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครบางคนยืนแอบฟังอยู่ที่มุมตึก นิลินออกมาเดินเล่นหลังจากที่รู้ว่าห้องตัวเองอยู่ตรงไหน เธอนึกขำเมื่อได้ยินเรื่องราวของคนตัวโตพูดคุยกัน มันก็คงไม่แปลกที่พวกเขาจะอยากกินกันเอง เพราะขนาดเพื่อนในห้องเธอยังเป็นแฟนกันเลย และก็มีกันหลายคู่มากในโรงเรียน ถ้าที่นี่จะเป็นอย่างนั้นก็ไม่น่าตกใจ เพราะมองไปทางไหนก็มีแต่ผู้ชายตัวเท่าๆ กัน

“อืม ต่อไปมนุษย์โลกจะสืบพันธุ์กันยังไง ถ้าพวกคุณหันมากินกันเองแบบนี้ เอ๊ะ! แล้วเขาล่ะ หรือว่า”

นิลินคิดถึงสามีตามกฎหมายของเธอ พลันเด็กสาวก็หัวเราะร่วนขึ้นมา จนแม่บ้านที่มาตามไปทานอาหารถึงกับชะงักตกใจ เพราะจู่ๆ เธอก็หัวเราะออกมา

“ขอโทษค่ะ คุณผู้หญิงจะรับอาหารเลยไหมคะ”

นิลินสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงเรียก ก่อนจะหันมายิ้มแห้งใส่คนที่ยืนมองเธออยู่

“เรียกน้องนิลก็ได้ค่ะ ไม่ต้องพิธีรีตองอะไรขนาดนั้นหรอก นิลมาอยู่ไม่นาน” เธอตอบออกไปพร้อมกับส่งยิ้มให้อีกฝ่าย ทำให้สาวใช้อดเอ็นดูไม่ได้ ตอนแรกคิดว่านายคนใหม่คงเจ้ายศเจ้าอย่างไม่น้อย เพราะได้ยินว่าเป็นลูกสาวคนเล็กของเจ้าสัว แน่นอนว่ายังไงก็คงถูกตามใจจนเคย

“ไปค่ะ นิลหิวแล้วตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย” นิลินแต่งงานเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์แห่งนี้สามเดือนแล้ว เธอยังไม่ได้เจอกับสามีเลยสักครั้ง

เพราะอีกฝ่ายยังไม่กลับมาจากเมืองนอก แต่ที่รู้ก็คือข่าวที่เขาควงนางแบบสาวดินเนอร์แทบทุกประเทศที่ไปเลยก็ว่าได้ แต่ภรรยาในนามก็ไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ถึงเพื่อนจะส่งภาพมาให้ดูก็เถอะ เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดีเสียอีก จะได้ไม่ต้องข้องเกี่ยวกันอย่างที่ตั้งใจไว้ และไม่ต้องนอนร่วมห้องกับเขา แม้ว่าตอนนี้เธอจะถูกจัดให้อยู่คนละโซนกันก็เถอะ แต่ในใจก็ยังหวั่นว่าเขาอาจจะล่วงเกินเธอเข้าในสักวัน

“คุณนิลครับ วันนี้นายจะกลับแล้ว ยังไงอย่าเถลไถลนะครับ เลิกเรียนผมจะให้คนไปรอรับ”

“นิลต้องมารอรับเสด็จเขาด้วยเหรอคะ” นิลินถามขึ้นอย่างกวนๆ ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่เธอก็มักจะตอบคำพูดของสินชัยแบบนี้ เพราะดูเหมือนเขาจะตั้งแหง้กับเธอตลอด จนนิลินต้องเอาคืนคนที่ชอบพูดจาดูถูกเธอ ยิ่งเมื่อสามวันก่อนพี่ชายของซันนี่มารับเธอไปเยี่ยมแม่

ที่โรงพยาบาล เขาก็เข้าใจว่าเธอแอบมีแฟนทั้งที่แต่งงานกับเจ้านายเขาแล้ว แต่เธอก็ไม่คิดจะอธิบายกับคนที่มีอคติ เพราะมันจะเมื่อยปากเปล่าๆ อยากเข้าใจแบบไหนก็ตามแต่ เพราะเธอไม่ได้ทำอะไรผิด

“ผมว่าคุณอย่าหาเรื่องใส่ตัวดีกว่าครับ” สินชัยพูดแค่นั้นก็เปิดประตูให้เด็กสาว นิลินยิ้มส่งให้ด้วยท่าทีกวนเช่นเดิม ก่อนจะหยิบบลูทูธออกมาเสียบใส่หู เพราะกว่าจะไปถึงโรงเรียนก็เกือบครึ่งชั่วโมง ซึ่งปกติเธอต้องนอนอยู่ที่หอ แต่เสาร์อาทิตย์ต้องกลับมานอนที่นี่ แต่เพราะเมื่อวานเป็นวันหยุด สินชัยเลยต้องไปส่งเธอในวันนี้ และออกคำสั่งเรื่องที่คิมหันต์กำลังจะกลับมาด้วย 

# หนูอยู่ในดงมาเฟียนะลูก ยังไงก็ระวังบ้างก็ดี อีพี่มันจะกลับมาแล้ว สงบปากสักนิดชีวิตจะยืนยาวนะนิลิน