5 เจ้าความสุข

"คุณหมอ อาบน้ำอยู่ครับ ให้ผมไปตามมั้ยครับ " ผมพยักหน้าแล้วโบกมือไล่ลูกน้องให้ออกไปไกลๆ ผมก็นึกว่าคุณหมอหนีไปแล้ว สองสามวันมานี้อาการผมดีขึ้นเพราะได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากอิงชาแล้วตอนนี้ผมก็กำลังรอคุณหมออาบน้ำเสร็จแล้วมาป้อนยา

เรื่องมากมั้ย? ไม่หรอกผมแค่อยากอ้อนแฟน พรุ่งนี้เราสองคนมีแพลนไปเที่ยวทะเล เป็นเกาะส่วนตัวของผมเอง อิงชาเคยไปแล้วชอบมาก ผมก็ชอบเพราะมันสงบและจะมีแค่เราสองคนกับบอดี้การ์ดอีกนับสิบชีวิตคอยดูแลความปลอดภัยอยู่รอบๆ

ทำไมต้องเกาะส่วนตัว? ชื่อของมันก็บอกอยู่แล้วว่าส่วนตัว ผมซื้อที่นั่นเพราะอิงชาชอบทะเล และที่สำคัญอิงชาชอบใส่ชุดว่ายน้ำผมไม่อยากแบ่งรูปร่างแฟนตัวเองให้คนอื่นมอง ผมหวง! ใครมองผมยิงไส้แตก  ลูกน้องก็ไม่เว้น ผมพูดจริงทำจริง! เรื่องฆ่าสำหรับผมมันเล็กน้อยมาก

คอนโดของอิงชาคือที่พักฟื้นของผม ส่วนลูกน้องบางส่วนผมให้ล่วงหน้าไปก่อน อีกส่วนหนึ่งคอยดูแลผมกับอิงชาอยู่ที่นี่

"กินยารึยัง? เฮ้อ มันจะเลยเวลาแล้วนะชาลส์ทำไมต้องรอ " กลิ่นสบู่ลอยมาพร้อมกับเสียงบ่นของคุณหมอ อยากอ้อนแฟนไม่ได้หรอ ^^

อิงชารีบหยิบแก้วยาและน้ำเปล่ายื่นให้ผม รอแค่นี้จริงๆ ผมรีบรับยาและน้ำเปล่าจากมือคุณหมอแล้วกรอกทุกอย่างลงคออย่างว่าง่าย เห็นมั้ยว่าผมไม่ดื้อแล้ว

" กินแล้วครับ "

"มีข้าวต้มกับแกงจืด อยากกินอะไร "

"ข้าวต้มครับ ป้อนด้วยนะ ชาลส์ยังไม่ค่อยมีแรงเลย นะๆ " อิงชามองหน้าผมแล้วถอนหายใจใส่ แต่ผมก็ยิ้มสู้แล้วมึนใส่เพราะรู้ว่ายังไงคุณหมอก็ต้องยอม คุณหมอรักและเป็นห่วงผมมาก ไม่ต่างจากมาเฟียอย่างผมที่รักและเป็นห่วงแถมหวงคุณหมอคนนี้มากเหมือนกัน ในโลกใบนี้นอกจากปาป๊าของเธอก็มีผมนี่แหละครับที่รักเธอมากที่สุด

"ถ้าไม่มีแรงพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไป พักให้หายดีก่อน "

"มีคุณหมอไปด้วยกลัวอะไร หมอของชาลส์เก่งที่สุด "

"ทำเป็นพูด มีหมอกี่คนแล้ว " คุณหมอทิ้งระเบิดใส่ผมแล้วเดินหายเข้าไปในครัว หมออะไร? ถ้าหมายถึงหมอสาวๆ ที่เคยทำแผลให้ผมล่ะก็ ... ไม่ได้ครึ่งของอิงชาเลยสักนิด แฟนผมน่ารักที่สุด บอกแล้วไงว่ารักหมอคนนี้แค่คนเดียว หาเรื่องงอนอยากให้ผมง้อก็ไม่บอก

"อิงชา ชาลส์ไม่เคยนอกใจอิงชาเลยนะ สาบานก็ได้ "

"ภาพมันฟ้องชาลส์ " ผมอ้ากปากกินข้าวต้มในช้อนที่คุณหมอคอยป้อน มันก็แค่ข่าวสังคม เชื่อถือได้ที่ไหน ตระกูลผมรวยมากใครๆ ก็รู้ เป็นธรรมดาที่ไอโซ ดารา เซเลปคนดังเข้ามาเกาะแกะ แต่ผมไม่เคยคิดเกินเลยกับผู้หญิงพวกนั้นเลย สาบาน!

มีคนกำลังงอน แก้มป่องปากคว่ำเชียว

"เรื่องนี้ด้วยใช่มั้ย ที่บอกเลิกชาลส์"

"เวลามีคนมาจีบอิงชาชาลส์ยังสั่งลูกมาจัดการเลย แล้วทีชาลส์ล่ะ อิงชาทำอะไรได้นอกจากนั่งดูข่าวแล้วร้องไห้อะ " โดนอีกแล้วกู ผมขยับเข้าไปใกล้คุณหมอที่กำลังทำท่าจะร้องไห้แล้วดึงเธอเข้ามากอด มันไม่มีอะไรจริงๆ ผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาผมเลยสักนิด

"อย่าร้องนะ กอดๆ "

"ปล่อยให้รอยังพอทน แต่เรื่องผู้หญิงเนี่ย! พอสักทีได้มั้ย "

"ชาลส์ไม่ได้คิดอะไรเลย ชาลส์มีอิงชาคนเดียวจริงๆ ไม่เชื่อผ่าหัวใจดูก็ได้ " ผมดันคุณหมอออกแล้วรีบถอดเสื้อทันที อิงชารีบห้ามผมแต่ไม่ทันผมถอดออกไปแล้ว

"ไม่ต้อง! จะบ้ารึไง " มันดูปัญญาอ่อน แต่ถ้าอยากผ่าผมก็ยินดีเพราะในนี้มันมีเธอแค่คนเดียว

"จับสิ จับดูแล้วสัมผัสว่ามันเต้นแรงแค่ไหนเวลาที่อยู่ใกล้อิงชา " มือเล็กพยายามสะบัดหนีแต่ไม่เป็นผล หน้าอกข้างซ้ายเต้นรัวทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ แค่เธอคนเดียวเท่านั้น

"ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ " แก้มขาวนวลเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ

"ไม่ทำก็ไม่รู้น่ะสิ "

"โชว์มากกว่า ใส่เสื้อเดี๋ยวนี้เลย "

"ทำไม? กลัวอดใจไม่ไหวหรอ ชาลส์จำได้ว่าอิงชาน่ะ ชอบซิกแพค จับแล้วรู้สึกเป็นยังบ้าง "

"ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ! "

"นี่แค่ถอดเสื้อนะ ยังมีให้ถอดอีกเยอะเลย อยากดูมั้ย"

"หยุดเลยนะชาลส์ เป็นบ้าอะไรเนี่ย! ไม่ป้อนแล้ว กินเองเลย ยาหลังอาหารวางอยู่บนโต๊ะ ง่วงแล้ว ไปนอนแล้ว "

"อายอะไรก็เคยเห็นหมดแล้ว "

"กรี๊ดด หยุดพูดเดี๋ยวนี้ " ผมหลุดขำเสียงดัง อิงชาสติแตกวิ่งเข้าห้องไปแล้ว ผมพูดผิดตรงไหน ผมพูดความจริง แบบนี้ผมก็ถอดเสื้อเก้อเลยสิ เฮ้อ ...นึกว่าจะมีอะไรมากกว่าจับนมข้างซ้าย ^^

-----

วันเดินทาง

"ค่ะปาป๊า ค่า ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ รักปาป๊าน้า ฝากหอมแก้มมาม๊าด้วยนะคะ "

"ทำไมไม่บอกว่ามากับชาลส์ " ฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วเดินขึ้นเรือ ชาลส์เดินตามมานั่งข้างๆ แล้วมองหน้าฉันเพื่อต้องการคำตอบ

"ชาลส์ก็รู้ว่าปาป๊าเป็นยังไง " ฉันบีบมือตัวเองแน่น เป็นอีกเรื่องที่ทำให้ฉันอึดอัด ฉันเข้าใจความหวังดีของปาป๊า ปาป๊ารักฉันมาก ไม่ต่างจากชาลส์ ตั้งแต่เล็กจนโตปาป๊าดูแลฉันดีมาตลอด ยอมฉันทุกเรื่อง จนวันหนึ่ง ปาป๊าเรียกฉันเข้าไปคุยในห้องทำงานเรื่องชาลส์

"อิงชา ฟังชาลส์นะ "

"ปาป๊าไม่ยอมแน่ถ้ารู้ว่าอิงชามาเที่ยวกับชาลส์สองต่อสองแบบนี้ " คำว่าโตแล้วใช้กับปาป๊าไม่ได้เพราะปาป๊ามองฉันเป็นเด็กตลอด

"เราไม่ใช่แค่แฟนกันแล้วนะอิงชา " ฉันมองหน้าเขาแล้วบีบมือตัวเองแน่นกว่าเดิม

"ชาลส์ก็รู้ว่าอิงชาพูดเรื่องนี้กับใครไม่ได้ " ฉันกลัวทุกอย่าง กลัวว่าถ้าปาป๊ารู้เราสองคนจะโดนกีดกัน กลายเป็นว่าฉันหวาดระแวงทุกครั้งที่ต้องไปไหนกับชาลส์ จนพักหลังๆ ชาลส์ไม่ค่อยกลับมาหาฉันเลย มันกลายเป็นความโล่งใจ แต่ลึกๆ ข้างใน ฉันคิดถึงเขามาก

"อิงชา "

"อิงชาอึดอัดมากเลยรู้มั้ย "

"รู้สิ "

"แล้วเราจะทำยังไง? ถ้าเกิดปาป๊ารู้ว่าอิงชาไม่ได้มาคนเดียว " ฉันเริ่มกลัว ปาป๊าเป็นคนรอบคอบ ไม่ต่างจากชาลส์ เผลอๆ ตอนนี้ปาป๊าอาจจะรู้แล้วก็ได้

"เป็นเมียชาลส์ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น เจ็ดวันที่เราอยู่ด้วยกัน ชาลส์จะทำให้อิงชามีความสุข กลับจากเกาะนี้เมื่อไหร่ เตรียมตัวเป็นนายหญิงของมาเฟียได้เลย "

คำพูดของชาลส์ทำให้ฉันยิ้มออก หวังว่าปาป๊าจะยอมให้ฉันออกเรือนสักที ฉันไม่อยากหลบๆ ซ่อนๆ อีกต่อไปแล้ว การไปเที่ยวเกาะส่วนตัวครั้งนี้ฉันอยากปรับความเข้าใจและมีเวลาอยู่กับชาลส์มากขึ้น ฉันขอมีความสุขกับคนที่ตัวเองรักสักพักได้มั้ย

---------