3 ลูกหลง

ตอนที่ 3 ลูกหลง

“ฮัลโหล...พี่ไคย์ตรงไหนคะ” ร่างบางที่ยืนอยู่บนริมฟุตบาทชะโงกหน้ามองหาแฟนหนุ่ม วันนี้ผู้คนค่อนข้างพลุกพล่านจึงทำให้มองไม่เห็นไคย์

(พี่อยู่ตรงนี้ครับ)

“ตรงไหนคะ ทำไมเกลมองไม่เห็นพี่เลย” ร่างบางพยายามมองซ้ายมองขวาหมุนอยู่ประมาณสิบตลบแต่ก็ไม่เจอแฟนหนุ่ม

(ตรงนี้ครับ...ฝั่งตรงข้าม)

“...” ร่างบางเอี้ยวตัวมองไปยังฝั่งตรงข้ามเห็นไคย์โบกมืออยู่ไม่ไกล

ทันทีที่เห็นหน้าแฟนหนุ่มเรียวปากบางที่เคลือบไปด้วยลิปกลอสสีวาวใสฉีกยิ้มให้ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงข้ามทันทีพร้อมโบกมือไปมาด้วยความดีใจ ไม่ได้เจอหน้ากันตั้งหนึ่งปีรู้สึกตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก

ไคย์ส่งยิ้มกลับ...ห่างกันแค่ไม่กี่ก้าวเอง แต่ต้องรอสัญญาณไฟจราจรเสียก่อนถึงจะเดินข้ามไปหาหมูน้อยได้ ไม่เจอกันปีเดียวหมูน้อยของเขาโตเป็นสาวเชียว ทันทีที่กลับมาถึงญี่ปุ่นไคย์ก็บึ้งรถมาหาแฟนสาวเป็นคนแรก ช่วงที่เรียนอยู่ฝรั่งเศสเขาอดคิดถึงคนตัวเล็กไม่ไหวจนต้องหยิบรูปขึ้นมานอนดูทุกคืน แม้จะเจอหน้ากันผ่านวิดิโอแต่มันก็ไม่ทำให้ความคิดถึงลดน้อยลงไปได้เลย

ตึ้ง!

ทันทีที่ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีแดงผู้คนที่ยืนรออยู่สองข้างทางต่างก็รีบก้าวขาเดินข้ามไปอีกฝั่ง ทั้งไคย์และมิเกลเองก็เช่นกัน เท้าเล็กและเท้าหนาเดินย้ำบนทางม้าลายเพื่อเดินไปหากันและกันผู้คนเดินสวนกันไปมาจนลายตาแต่ทว่าสายตาของมิเกลนั้นมองเห็นแค่หน้าแฟนหนุ่มของเธอที่กำลังเดินเข้ามาหาและเธอเองก็เดินไปหาเขา ไคย์ส่งยิ้มให้ด้วยความดีใจในขณะที่มิเกลเองส่งยิ้มหวานกลับ

ทั้งสองค่อยๆก้าวเขาหากันที่ละนิด...ที่ละนิดไคย์อ้าแขนรอรับแฟนสาวกลางถนนที่มีคนเดินสวนกันไปมาจวบจนใกล้จะถึงกันและกัน โดยไม่รู้ว่ามีบุรุษชายในรถสปอร์ตสีดำกำลังเล็งปลายกระบอกมายังร่างสูงที่ยืนอยู่กลางถนน

แต่...

ปัง! ปัง!

“โอ้ยยยยย!!! ”

“กรี๊ดดดดด!!! ”

กระสุนลูกหนึ่งเจาะเข้าที่กลางหลังของไคย์ ในขณะที่กระสุนอีกลูกฝังเข้าไปที่ต้นแขนงาม ร่างบางล้มลงกลางถนนท่ามกลางเสียงกรีดร้องของผู้คนที่ระแวกนั้นที่เห็นเหตุการณ์ เสื้อขนสัตว์สีขาวที่ไคย์ซื้อให้เปียกโชกไปด้วยเลือด ก่อนที่คนซื้อเสื้อให้จะทรงตัวไม่อยู่ล้มลงกองกับพื้น ดวงตาคมของไคย์สั่นไหวระริกแม้ภาพจะเบลอแต่เขาก็ต้องช่วยแฟนสาวให้ได้

“อัก! ” ร่างสูงฝืนความเจ็บปวดคลานไปหาแฟนสาวที่นอนฟุบหน้าอยู่ไม่ไกล “มะ..มิ...เกล”

มือสั่นเทาพยายามคว้าตัวของแฟนสาวเอาไว้ แต่ทว่าเรียวแรงของเขากลับหมดลงเสียดื้อๆกระทั่งความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายจนไม่สามารถขยับตัวได้ ไคย์ฟุบหน้าลงตรงนั้นมือหนาที่เปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงพยายามเอื้อมไปกุมมืิอบางไว้ด้วยความสั่นเทา ภาพสุดท้ายที่เห็นคือแฟนสาวของเขานอนฟุบหน้า เลือดสีแดงสดไหลออกจากตัวของเธอ...แล้วทุกอย่างก็มืดดับไป

(Past : Takachi)

“บัดซบเอ้ย!! ” มือหนาทุบพวงมาลัยดังปึ้งจนสะเทือนไปทั้งรถ เขาโยนปืนทิ้งข้างเบาะคนขับทันทีที่ลันไกเสร็จ

คิ้วเข้มขมวดด้วยความแปลกใจยิงปืนแค่นัดเดียวทำไมโดนสองคน ทาคาชิใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มด้วยความไม่เข้าใจ เขาเล็งไปที่ไอ้ไคย์แต่ทำไมกลับไปโดนผู้หญิงอีกคนด้วย

“แส่ ไม่เข้าเรื่องจริงๆ” กรามหนาขบแน่น คนอย่างเขายิงไม่เคยพลาด เป้าหมายอยู่แค่เอื้อมต่อให้มีคนพลุกพล่านเขาก็สามารถเล็งไปที่ไอ้ไคย์ได้ไม่ยาก “โถ่เว้ย! ”

ร่างสูงเสยผมด้วยความหงุดหงิด ใบหน้าเคร่งขรึมที่อยู่ภายใต้กรอบแว่นสีดำเพ่งมองไปยังผู้หญิงคนหนึ่งที่โดนลูกหลงซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นแฟนของไอ้เคย์ ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์เริ่มมุงดูสองหนุ่มสาวที่โดนยิงกลางสีแยกไฟแดง

ไม่มีใครรู้ว่าวิถีกระสุนมากจากไหนและไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนยิง

ขายาวที่อยู่ภายใต้กางเกงผ้าสีดำราคาแพงก้าวลงจากรถซุปเปอร์คาร์สุดหรู ใบหน้าเคร่งขรึมภายใต้กรอบแว่นสีดำทันทีที่ผู้คนเห็นต่างต้องหลีกทางให้กับเขา เพราะผู้ชายน่ากลัวคนนี้เขาคือมาเฟียเบอร์หนึ่งในญี่ปุ่น!

ทันทีที่ถึงร่างของสาวน้อยผู้แสนโชคร้าย มาเฟียหนุ่มย่อตัวลงช้อนร่างที่โชคไปด้วยเลือดขึ้นแนบอกแล้วพาเธอตรงไปยังรถหรูที่จอดชิดริมฟุตบาทท่ามกลางสายตาของผู้คนที่ยืนมุงดู ไม่มีคำพูดใดใดออกจากปากของชายหนุ่มและไม่มีใครกล้าถามเขาเขาซักคน ทิ้งให้ชายหนุ่มอีกคนนอนจมกองเลือดอยู่กลางถนนในขณะที่รถพยาบาลกำลังมา

(End past : Takachi)