2 แรกพบ

ตอนที่ 2 แรกพบ

ร่างบางฮัมเพลงไปพรางหมุนตัวไปมาที่หน้ากระจก วันนี้เป็นวันที่แฟนหนุ่มของเธอกลับจากฝรั่งเศส เสื้อขนสัตว์สีขาวที่สวมใส่นั้นแฟนของเธอเป็นคนซื้อให้จึงเลือกสวมใส่หมวกไหมพรมสีขาวเผื่อให้เข้ากับชุดที่ใส่

“มิเกลแต่งตัวเสร็จรึยังลูก” คนเป็นแม่เคาะประตูเรียก เพราะพ่อกับแม่จะไปส่งลูกสาวที่สถานีรถไฟ

“เสร็จแล้วค่ะ” ร่างบางหยิบรองเท้าบูทมาใส่อย่างเร่งรีบเพราะกลัวพ่อกับแม่รอนาน อาทิตย์นี้เธอกลับมาเยี่ยมพ่อกับแม่ที่บ้านหลังจากไม่ได้กลับมานานหลายเดือน

ความจริงไคย์กะจะมาหาที่บ้านแต่ด้วยความที่กลัวว่าแฟนของเธอจะเหนื่อย เพราะนั่งเครื่องมาจากฝรั่งเศสจึงเลือกที่จะเจอกันครึ่งทางแล้วไคย์จะรับเธอกลับบ้านของเขาด้วย

ปกติมิเกลไม่ค่อยแต่งหน้าแต่ด้วยความที่วันนี้ต้องเจอแฟนหนุ่มจึงแต่งหน้าอ่อนๆทาลิปกลอสสีชมพูวาวใสเพื่อให้ดูมีสีสันขึ้น

“ช้าจริงๆเลย เดี๋ยวคุณไคย์ก็รอนานหรอก” คนเป็นแม่เอ็ดเบาๆทันทีที่เห็นลูกสาวเปิดประตูห้องนอนออกมา

“ไม่รอหรอกค่ะ หนูเผื่อเวลาไว้ตั้งหนึ่งชั่วโมง” คนเป็นลูกสาวยิ้มร่าพรางปิดประตูห้องสถานีรถไฟอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเธอนักขับรถประมาณยี่สิบนาทีก็ถึงแล้วและสถานที่ที่นัดกับไคย์คือที่ที่เธอกับเขาเดตกันเป็นครั้งแรก

คนเป็นแม่ส่ายหัวไปมา ลูกสาวของเธอยังเด็กไม่รู้ว่าไคย์ลูกชายของคุณโคบายาชิมาหลงเสน่ห์ได้ยังไงเพราะอายุห่างจากไคย์ถึงเจ็ดปี

จนกระทั่งถึงสถานีรถไฟมิเกลกอดล่ำลาพ่อกับแม่อีกครั้ง เหตุผลที่พ่อกับแม่ของเธอปล่อยให้ไปไหนมาไหนกับไคย์สองต่อสองนั่นเพราะรู้ดีว่าไคย์ไม่มีทางทำอะไรมิเกลแน่นอน เพราะชายหนุ่มเคยให้สัญญาว่ารอให้มิเกลพร้อมเสียก่อน

มือบางหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปส่งให้แฟนหนุ่มดูบอกว่าตอนนี้ขึ้นรถไฟแล้ว ในขณะเดียวกันไคย์ส่งรูปตอบกลับมาว่าตอนนี้ถึงสนามบินแล้วกำลังจะขับรถมาหาเธอในทีที่นัดเจอกัน

ร่างบางนั่งยิ้มในขณะที่รถไฟกำลังเคลื่อนตัวออกจากชาญชลา ดวงตากลมโตมองวิวทิวทัศข้างทางอย่างมีความสุข อีกไม่กี่ชั่วโมงก็ได้เจอพี่ไคย์แล้ว...

@อีกฟากหนึ่ง

บรื้นนนนนน!!!

ซุปเปอร์คาร์สุดหรูสีดำเงาถูกขับออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยความเร็วสูง หลังจากที่รู้สถานที่ที่ไอ้ไคย์นัดเจอกับแฟนของมัน ซึ่งเป็นย่านหนึ่งในกรุงโตเกียว

วันนี้จะเป็นวันปิดฉากลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของโคบายาชิ!

ดวงตาคมเหลือบมองกระบอกปืนสีดำด้านที่วางอยู่ข้างๆมันคืออาวุธที่จะใช้สังหารไอ้ไคย์!

“คงไม่รู้ตัวสินะ ว่ามึงกลับมาตาย” ทาคาชิกัดฟันกร๊อดด้วยความโกรธแค้น มือหนากำพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดปูดนูน

ยิ่งคิดว่าโคบายาชิเจ็บปวดมากเท่าไหร่เขายิ่งมีความสุขมากเท่านั้น โคบายาชิต้องตายทั้งเป็น!

มาเฟียหนุ่มหยิบแว่นดำขึ้นมาสวมใส่เพื่อบดบังแววตาแห่งความอาฆาตแค้นที่พร้อมจะเผาร่างของไคย์ให้แหลกเป็นจุน มันคงยังไม่รู้สิว่าตอนนี้เขาก้าวขึ้นมาเป็นมาเฟียเบอร์หนึ่งในญี่ปุ่นแล้ว แม้ในอดีตเคยโดนล่าแต่ตอนนี้เขาจะเป็นคนล่ามันเอง!

...ไม่นานซุปเปอร์คาร์หรูฟิล์มดำทึบที่มองไม่เห็นคนนั่งอยู่ข้างในก็มาถึงสถานที่ที่ไคย์นัดเจอกับแฟน ทาคาชิจอดชิดติดริมฟุตบาทข้างถนนถึงแม้วันนี้คนค่อนข้างพลุกพล่านแต่เขาหากลัวไม่ มาเฟียเบอร์หนึ่งอย่างเขาสามารถยัดเงินปิดคดีได้อย่างสบาย

มาเฟียหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบบุหรี่นอกขึ้นมาดูดเพื่อฆ่าเวลา ที่มาถึงก่อนเวลาเพราะกะจะมาดักรอมัน ชายหนุ่มลดกระจกรถลงครึ่งหนึ่งพรางพ่นควันบุหรี่ที่ขาวคลุ้งออกนอกหน้าต่าง นิ้วใหญ่เคาะพวงมาลัยเป็นจังหวะตามเพลง

และในขณะที่ผู้คนกำลังเดินข้ามถนนนั้น ดวงตาคมก็ไปสะดุดเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเดินข้ามถนนอย่างเร่งรีบ เธออยู่ในชุดเสื้อขนสัตว์สีขาว บนศีรษะสวมหมวกไหมพรมสีเข้ากับเสื้อ และทันทีที่เธอเดินเฉียดรถยนต์ของเขาไปใบหน้าอันสวยหมดจดมันทำให้หัวใจของเขากระตุกวูบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ดวงตาคมชะงักครู่หนึ่งก่อนมองตามแผ่นหลังบางไปจนลับตา

ทาคาชิผ่านผู้หญิงมามากมายนับไม่ถ้วนก็จริงสำหรับผู้หญิงคนนี้แล้วสวยจนต้องมองตาม แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมือหนาทิ้งบุหรี่ออกนอกหน้าต่างก่อนเอื้อมมือไปจับปืนขึ้นมาเซ็ตเพื่อรอเวลาลั่นไกปลิดชีพไอ้ไคย์!