1 มาเฟียเบอร์หนึ่ง

ตอนที่ 1 มาเฟียเบอร์หนึ่ง

ฉึก!

มีดปลายแหลมถูกเขวี้ยงโดยฝีมือของใครบางคนปักฉึกลงไปที่กลางใบหน้าของรูปชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่ง โดยที่รูปใบนั้นถูกแขวนไว้ที่ฝาผนังและมีข้อความสั้นๆที่ถูกเขียนด้วยเลือดบนฝาผนังสีขาวว่า

‘Kai’

สันกรามคมขบแน่นด้วยความโกรธแค้น ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่รูปภาพใบนั้นด้วยความรู้สึกอยากฆ่าผู้ชายในรูปให้ตายคามือ ร่างสูงนิ่งไปซักพักก่อนเอี้ยวตัวมาถามลูกน้องที่นั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น

“มันกลับมาทำไม”

“จากที่ลองสืบดู ทราบว่าคุณไคย์กลับมารับตำแหน่งประธานบริษัทแทนคุณโคบายาชิครับ”

“เหอะ! ” ร่างสูงกำหมัดแน่นด้วยความโกรธแค้นทันทีที่ได้ยิน “มันกลับมาตายต่างหาก”

“สายของเรารายงานว่าคุณไคย์ลาพักร้อนสองเดือนแล้วค่อยจะกลับไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส”

“ปกติมันก็ไม่ค่อยอยู่ญี่ปุ่นอยู่แล้ว”

“ที่คุณไคย์กลับมาญี่ปุ่นบ่อยๆเพราะมาหาแฟนครับ”

“หึ” มุมปากหยักกระตุกยิ้ม “ถ้าผู้หญิงรู้ว่าจริงๆแล้วตระกูลของมันก็แค่พวกผู้ดีจอมปลอมที่มักได้ของคนอื่นยังจะเอามันอยู่ไหม คงมีแต่ผู้หญิงหน้าเงินเท่านั้นแหละ”

ทาคาชิเหยียดยิ้มด้วยความสมเพชเวทนาผู้หญิงที่เห็นแก่เงิน พอรู้ว่าไอ้ไคย์เป็นลูกชายคนเดียวของโคบายาชิเจ้าของธุรกิจอะไหล่รถยนต์รายใหญ่ของญี่ปุ่นคงกะจะจับไอ้ไคย์สินะ แต่หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังคนพวกนี้มันเน่าแฟะขนาดไหน ถึงจะมีหน้ามีตาในสังคมแต่ถ้าใครได้รู้เรื่องราวเป็นมาของตระกูลนี้มีหวังเป็นข่าวหน้าหนึ่งแน่ แต่สำหรับเขาแล้วไม่มีทางซุ่มเงียบเล่นงานมันแน่นอน เพราะคนอย่างทาคาชิชอบการล่า!

“คุณทาคาชิจะให้ผมปล่อยข่าวพวกมันเลยไหม”

“ไม่ต้อง! ” เจ้าของใบหน้าคมคายใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มพรางใช้ความคิด “กูไม่เล่นมันลับหลัง หรอกเพราะกูจะดักเล่นมันซึ่งๆหน้า”

ถ้าให้เปรียบเทียบระหว่างบริษัทของโคบายาชิกับธุรกิจของโยชิดะซึ่งมีทาคาชิเป็นผู้ดูแล โคบายาชิยังห่างอีกไกล เพราะทาคาชิเป็นถึงมาเฟียเบอร์หนึ่งในญี่ปุ่นพ่วงด้วยกิจการมากมายทั้งสีขาวและสีเทา นับตั้งแต่ที่เพื่อนสองคนลาออกจากวงการมาเฟียทาคาชิก็ขึ้นเป็นเบอร์หนึ่งทันทีและติดท็อปห้าของผู้ชายที่สาวๆในญี่ปุ่นอยากครอบครองหัวใจมากที่สุด เพราะนอกจากหล่อและรวยแล้ว ความสามารถในการสู้รบก็ไม่เป็นสองรองใคร

ทาคาชิไม่เคยคิดที่จะมีแฟนไม่เคยมีแม้กระทั่งความรัก เพราะเขามองว่าผู้หญิงมันแสนน่าเบื่อแถมยังจู้จี้จุกจิก เอาแต่ใจ ขี้งอน ไร้สาระ เพราะเห็นเพื่อนสองคนตามง้อเมียบ่อยๆมันจึงทำให้เขารู้สึกเอื่อมระอา นอกจากเอาเล่นๆแล้วก็ไม่หวังจริงจังกับใครเลย

เพราะชีวิตประจำวันของเขาคือการล่า โดยเฉพาะล่าไอ้ไคย์!

“ผมลองเช็คไฟท์บินดู คุณไคย์กลับญี่ปุ่นอาทิตย์หน้าครับ”

“ยิ่งเร็วเท่าไหร่ยิ่งดีเพราะรอบนี้มันไม่ได้กลับมารับตำแหน่ง...แต่มันกลับมาตาย! ” ร่างสูงล้วงมีดอยู่ในลิ้นชักขึ้นมาแล้วขว้างจนสุดแรงกระทั่งมีดปลายแหลมปักลงบนรูปใบนั้นอีกเล่มอย่างแม่นยำ

ความแค้นที่สะสมมานานกำลังรอวันสะสาง วันที่โคบายาชิดีใจมากที่สุดที่ลูกชายจะได้ขึ้นแท่นเป็นผู้บริหารเต็มตัว มันจะกลายเป็นฝันร้ายของพวกมัน

ปล่อยให้พวกมันเสวยสุขกันอย่างสำราญเพื่อรอคอยวันที่พวกมันเจ็บปวดที่สุดในชีวิต ลองดูสิถ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของโคบายาชิตายจะเป็นยังไง!

@สุสาน

ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งอยู่ในชุดสีดำเดินย้ำเท้าผ่านหลุ่มศพหลายหลุ่มจนกระทั่งถึงหลุ่มสุดท้าย มือของเขาถือดอกทิวลิปสีขาวซึ่งเป็นดอกไม้โปรดของคนที่นอนหลับอยู่ในหลุ่มศพนั้น

“แม่ครับผมมาเยี่ยม” ร่างสูงค่อยๆวางดอกไม้ที่หน้าหลุ่มศพ ดวงตาคมของเขายามที่อยู่ต่อหน้าหลุ่มศพของคนเป็นแม่มันสั่นไหวระริก คล้ายกับว่ายังไม่ลืมเรื่องราวทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้น

มือหนาค่อยๆเอื้อมไปลูบหลุ่มศพของผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจอย่างแผ่วเบา นานมากแล้วที่แม่ของเขาลงไปนอนอยู่ในนั้น ทิ้งให้เขาเผชิญโลกภายนอกเพียงคนเดียว ต้องขอบคุณความอดทนและความเข้มแข็งของตนเองที่ก้าวผ่านคืนวันอันแสนโหดร้ายมาได้จนกระทั่งได้ขึ้นครองบังลังค์มาเฟียเบอร์หนึ่งของญี่ปุ่นในวันนี้

“แม่อยู่บนสวรรค์สบายดีไหมครับ” ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เขามักอ่อนแอเสมอเวลาที่อยู่ต่อหน้าหลุ่มศพของคนเป็นแม่

ฟิ้ววววว~

ลมปลิวพัดผ่านหลุ่มศพราวกับแม่กำลังตอบเขาว่าสบายดี เบื้องหลังของมาเฟียเบอร์หนึ่งที่ไม่มีใครรู้มันเจ็บปวดยิ่งนักกว่าจะมีวันนี้ได้เขาต้องผ่านอะไรมากมาย ทั้งความเจ็บปวด ความอ่อนแอและความอ้างว้าง ทาคาชิจึงเลือกที่จะเก็บซ่อนความรู้สึกต่างๆไว้ใต้ใบหน้าอันเรียบเฉยและน้ำเสียงอันแสนเย็นชา เขาแทบไม่มีความรู้สึกเลย จนใครๆต่างขยาดเพียงเพราะเห็นหน้า

ข่าวการขึ้นเป็นเบอร์หนึ่งถูกแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างนับหน้าถือตาและมีความเกรงอกเกรงใจเพราะเบอร์หนึ่งคือจุดสูงที่สุดของการเป็นมาเฟีย

“หวังว่าคุณคงนั่งดูข่าวของผมอยู่นะ” ปากหยักแสยะยิ้มแต่ทว่าดวงตาคมของเขาแข็งกล้าจนดูน่ากลัว

ต้องขอบคุณคนๆนั้นที่ทำให้เขาก้าวขึ้นมาอยู่จุดที่สูงที่สุดในชีวิต!