ตอนที่ : 09 อยากให้ลูกโกรธฉันอีกหรือไง!?

เวลาผ่านไป

น้องไคเรนอยู่บ้านกับลูกพีชมาได้อาทิตย์กว่าแล้ว แกไม่ยอมกลับบ้านถึงแม้ว่าไคโรจะมาตามตื๊อลูกชายทุกวัน

ไม่ผิดคำที่ลูกพีชบอกไว้เลย ตราบใดที่เขายังใช้อดีตของตัวเองตัดสินชีวิตลูก แกก็จะไม่มีวันกลับไปหรอก และถ้าโตไปมากกว่านี้แกจะเตลิดไปมากกว่านี้อีก

"น้องไคเรนครับ"

"ครับพี่พีช"

"ใกล้จะได้เวลาโรงเรียนเปิดเทอมแล้วนะครับ น้องไคเรนต้องกลับบ้านนะครับ ไปเตรียมตัวไปเรียน พี่เองก็ต้องไปเตรียมตัวไปเรียนเหมือนกัน"

"แต่ผม...อยากอยู่กับพี่พีช"

"พี่สัญญานะ ทุกวันหลังเลิกเรียนพี่จะแวะไปหาเราที่โรงเรียนทุกวันเลย"

"จริงๆ นะครับ"

"จริงครับ แต่น้องไคเรนต้องสัญญากับพี่ก่อนนะครับ ว่าน้องไคเรนจะเป็นเด็กดีและไม่หนีออกมาจากบ้านแบบนี้อีก มันอันตรายมากเลยนะครับถ้าเจอคนไม่ดีจับตัวไปขึ้นมาจะทำยังไง"

"ครับ ผมสัญญาครับ"

"เก่งมากครับ เรื่องวาดรูปพี่คุยกับคุณพ่อให้แล้ว คุณพ่ออนุญาตให้น้องไคเรนวาดรูปได้แล้วครับ"

"จริงเหรอครับพี่พีช" แกเลิกคิ้วเบิกตากว้างมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าด้วยความดีใจ

"จริงครับ พี่บอกกับคุณพ่อว่าถ้าอยากให้น้องไคเรนกลับไปก็ต้องมีข้อต่อรอง"

"แต่คุณพ่อ...."

"คุณพ่อไม่กล้าว่าหรอกครับ พี่เตือนคุณพ่อไว้แล้ว"

"ครับ"

เพราะการถูกบังคับเลยทำให้เด็กคนนี้ไม่อยากกลับไปอยู่ที่บ้าน อยู่ที่ไหนแล้วสบายใจแกก็อยากอยู่ที่นั่นมากกว่า ต่อให้ที่นั่นไม่ใช่บ้านของตัวเองก็ตาม

"เดี๋ยวพี่จะพาไปส่งที่บ้านนะ"

"ครับ"

ลูกพีชกับเด็กชายตัวน้อยพากันเดินไปตามฟุตบาทไม่นานก็มาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่

"ผมอยากให้พี่พีชนอนที่นี่ด้วยจัง ผมคงนอนไม่หลับแน่ถ้าไม่มีพี่พีชนอนด้วย"

"ต้องกลับไปดูแลคุณยายนะครับ น้องไคเรนนอนอยู่ที่นี่กับคุณพ่อนี่แหละครับ"

"ครับ"

"ถ้าอย่างนั้นที่กลับก่อนนะ"

"ครับพี่พีช"

"บ๊ายบาย"

ลูกพีชหันหลังเดินออกมาจากบ้านหลังจากที่ส่งน้องไคเรนถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว มีบ้านหลังใหญ่มีที่นอนหลับสบายแต่ถ้าขาดความอบอุ่น มันก็ไม่มีความสุขอยู่ดี

ปี๊บปี๊บ!

"ลูกพีช"

"คุณไคโร?"

"ขึ้นมาบนรถสิ ฉันจะไปส่งเธอที่บ้านเอง"

"ไม่เป็นไรค่ะหนูเดินกลับเองได้มันยังไม่ค่ำ คุณรีบกลับไปดูแลน้องไคเรนเถอะค่ะ"

"เธออยากให้ลูกชายของฉันโกรธฉันอีกหรือไง"

"????"

"น้องไคเรนเป็นคนบอกให้ฉันขับรถออกมาพาเธอไปส่งบ้านเอง ถ้าฉันส่งเธอไม่ถึงบ้านฉันคงโดนลูกชายโกรธอีก"

"ค่ะ กลับก็ได้ค่ะ" เธอยอมไปขึ้นรถกับเขาแต่โดยดี จากนั้นไคโรก็ขับรถมุ่งหน้าไปส่งเธอที่บ้านทันที

เพราะไม่อยากให้พ่อกับลูกโกรธกันอีกกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง

__________________

"ขอบคุณมากนะคะที่มาส่งบ้าน"

"อืม...กลับไปเรียนที่มหาลัยแล้วเธอจะกลับไปทำงานอีกหรอ?"

"ค่ะ หนูมีค่าใช้จ่ายที่ต้องรับผิดชอบ ถ้าไม่ทำงานก็ไม่รู้จะหาเงินจากไหนมาใช้จ่าย"

"ไม่ต้องทำหรอก"

"??"

"ฉันหมายถึงเธอไม่ต้องไปทำงานหรอก มาเป็นพี่เลี้ยงให้กับลูกชายของฉันอย่างเดียวก็พอแล้ว"

"น้องไคเรนก็ไปโรงเรียนแล้วจะหาพี่เลี้ยงอีกทำไมคะ"

"ก็น้องไคเรนอยากให้เธอเป็นพี่เลี้ยงต่อ ไม่อยากให้เธอลาออก"

"กลับมาจากโรงเรียนแล้วก็ทำการบ้านอาบน้ำนอน มันไม่เห็นจะมีอะไรยากเลยนี่คะ"

"ก็...ก็ฉันอยากได้คนสอนการบ้านน้องไคเรนนี่นา"

"คุณเองก็สอนได้ไม่ใช่เหรอคะ เราเคยพูดกันแล้วไงว่าหลังจากที่กลับบ้านมาแล้วคุณจะต้องไปทำงานอีก คุณจะต้องคอยดูแลเอาใจใส่แกมากกว่าเดิม เพื่อให้แกรู้สึกว่าแกยังสำคัญกับคุณมากกว่างานของคุณ"

"มันก็ใช่แหละ แต่แกคงจะอยากให้เธอมาสอนเองมากกว่า"

"แล้วไงคะ?"

"ตอนเย็นเธอก็กลับบ้านมาพร้อมกับน้องไคเรนเลย แล้วก็ค่อยกลับบ้าน"

"เอาไว้หนูขอคิดดูอีกทีก็แล้วกันนะคะ ยังให้คำตอบไม่ได้"

"เดี๋ยวสิ!" ไคโรพูดขัดขึ้นขณะที่ลูกพีชกำลังจะก้าวลงจากรถ

"คะ?"

"ฉันขอเบอร์โทรศัพท์เธอหน่อย"

"เอาไปทำไมคะ?"

"ลูกชายของฉันยังมีเบอร์ของเธอได้เลย นี่ฉันเป็นเจ้านายของเธอนะ ฉันก็มีสิทธิ์ที่จะมีเบอร์โทรของเธอไม่ใช่หรอ"

"เบอร์ 096-xxxxxxx ค่ะ แค่นี้ใช่มั้ยคะหนูจะได้เข้าบ้าน"

"อืม.."

ไคโรขับรถออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าลูกพีชเดินกลับเข้าไปในบ้านแล้ว ไม่นานก็ขับรถมาถึงบ้านของตัวเอง เขารีบลงจากรถแล้วเดินเข้าไปหาลูกชายในบ้านทันที

"น้องไคเรน"

"ครับ?"

"ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวนอนได้แล้วนะลูก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนไม่ใช่หรอ"

"ครับ แต่พี่พีชบอกว่า เด็กนอนได้ไม่เกินสามทุ่ม นี่เพิ่งจะสองทุ่มเองนะครับ"

"พ่อรู้ แต่นี่เป็นเวลานอนของหนูนะลูก"

"ผมก็รู้ครับ แต่ผมยังไม่ง่วง"

"แต่พ่อ..."

"ไหนคุณพ่อสัญญากันแล้วว่าจะไม่บังคับผมอีก"

"เอ่อ..." เมื่อเจอคำพูดของลูกชายไคโรก็ถึงกับนิ่งไปเลย เดี๋ยวนี้ชักเริ่มต่อรองเก่ง ก็อย่างว่าแหละมีคนคอยให้ท้ายนี่นา

"คุณพ่อไม่ไปทำงานเหรอครับ ปกติตอนนี้คุณพ่อยังนั่งทำงานอยู่เลยนี่นา"

"ไม่ครับ คืนนี้อยากให้พ่อนอนด้วยมั้ย"

"ไม่ครับ ผมนอนคนเดียวได้ผมโตแล้ว"

"....."

"ราตรีสวัสดิ์นะครับคุณพ่อ เจอกันพรุ่งนี้เช้าครับ"

"อ่าครับ"

ไคโรถูกผลักออกมาจากห้องอย่างงงๆ ดูออกเลยว่าลูกชายของเขายังไม่หายโกรธเรื่องที่เขาเคยทำเอาไว้

แต่ลูกพีชเคยบอกกับเขาว่าเรื่องแบบนี้ต้องให้เวลาเด็กได้ปรับตัว จะให้แกเปลี่ยนไปเลยคงยาก

___________

ตู๊ด~

( ครับน้องไคเรน ทำไมถึงยังไม่นอนอีกครับ )

"ผมคิดถึงพี่พีชจังเลยครับ พี่พีชทำอะไรอยู่ครับ?"

( พี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จครับ กำลังจะนอนแล้วเหมือนกันพรุ่งนี้พี่มีเรียนแต่เช้า )

"พี่พีชสัญญากับผมแล้วว่าจะแวะไปหาผมหลังเลิกเรียน พี่พีชห้ามผิดสัญญาเลยนะครับ"

( ครับผม พี่ไม่ผิดสัญญาหรอก )

"อืมม...ถ้าอย่างนั้นก็ฝันดีนะครับพี่พีช อย่าลืมฝันถึงผมด้วยล่ะ"

( ครับ ฝันดีเช่นกันครับ )

ลูกพีชเธอเป็นคนที่รักษาสัญญารักษาคำพูด จึงทำให้น้องไคเรนรู้สึกถูกชะตากับเธอเอามากๆ และดูเหมือนว่าคนเป็นพ่ออย่างไคโรจะตกอับไปแล้วด้วย