มาเฟีย : 9

"เชิญครับ"

ประตูรถหรูถูกเปิดออกเพื่อให้ร่างเล็กแสนเซ็กซี่เข้าไปนั่งด้านในเบาะนั่งเดียวกับเจ้านายหนุ่มของเขา

ทันทีที่ขาเรียวสวยภายใต้กระโปรงสีแดงแหวกกว้างก้าวเข้าไปนั่งดีแล้ว ประตูรถก็ปิดสนิทพร้อมหัวใจของเธอที่วูบไปครู่หนึ่งด้วยความประหม่า

"อัลโด คาร์ลเชนโร ยินดีที่ได้พบ"

มือหนาของคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เอื้อมออกมาเพื่อแนะนำตัวกับสาวสวยข้างกาย

"จัสมิน มิ้น ยินดีที่ได้พบเช่นกันค่ะ"

สายไหมถอดแว่นออกพร้อมกับยื่นมือออกไปเล็กน้อยวางท่าทีออกแนวเป็นคนหยิ่งทนง หากแต่กลับยิ้มทักทายเขาอยู่จึงดูไม่น่าหมั่นไส้เท่าไร

กึก...

อัลโดเห็นใบหน้าสวยของสายไหมเต็มตาถึงกับนิ่งชะงักไปครู่หนึ่ง นัยน์ตาสีฟ้าอมเทาอ่อน ๆ คู่นั้นจ้องมองใบหน้าของเธอราวกำลังตกใจระคนประหลาดใจ ราเชนเห็นด้านหลังเงียบไปนานจึงหันมอง เขามีอาการเดียวกับเจ้านายหนุ่มไม่ผิดเพี้ยนเมื่อเห็นใบหน้าของสายไหมยามไม่มีแว่นแฟชั่นอันใหญ่ปิดบังอยู่ หากแต่ราเชนกลับตั้งสติได้ก่อนจึงส่งเสียงขึ้น

"คุณอัลโดจะไปที่ 'โรงขายเนื้อ' เลยไหมครับ"

อัลโดได้ยินเสียงลูกน้องจึงรู้ตัวว่าเมื่อครู่จิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอย รีบเคลื่อนสายตาเปลี่ยนทิศทางไปมองลูกน้องคนสนิทครู่หนึ่ง แล้วปรับอารมณ์ให้กลับมาเป็นมาเฟียอัลโดผู้เย็นชาดังเดิม

"คุณจัสมินพร้อมไปดูโรงขายเนื้อเลยไหม"

มาเฟียหนุ่มหันมาถามความเห็นของคนที่เพิ่งเดินทางข้ามน้ำข้ามททะเลจากสิงคโปร์ตามมารยาท

"คุณนาน่าไม่รีบ ถ้าไม่เป็นการเสียมารยาท มิ้นขอเป็นพรุ่งนี้แทนดีไหมคะ"

สายไหมสนทนากับมาเฟียหน้าหล่อดวงตาดุดันนี้อย่างฉะฉาน ราวกับเธอคือมืออาชีพเคยเป็นสายลับมาก่อน

"ผมต่างหากที่เสียมารยาทกับสุภาพสตรีที่เพิ่งลงเครื่อง ไม่ทราบว่าคุณจัสมินจองที่พักไว้ที่ไหนเหรอครับ เดี๋ยวผมไปส่ง"

"โรงแรมแถวสีลมค่ะ"

สายไหมจำรายละเอียดทุกอย่างไว้ในหัวเธออย่างไม่ขาดตกสักอย่าง

"แถวนั้นคงไม่เหมาะกับคุณจัสมิน ถ้าไม่รังเกียจ เชิญไปพักที่คฤหาสน์ผมแทนดีไหมครับ"

เท่าที่เธอจำได้ อัลโดเป็นคนที่รักสงบ หากเป็นพื้นที่ส่วนตัวเช่นคฤหาสน์เขาน้อยคนนักจะได้เข้าไปเหยียบ แต่ทำไมเขาถึงไว้ใจเชิญเธอไปพักที่นั่น

คงไม่ใช่ว่าเขาจับได้แล้วหรอกนะว่าเธอคือจัสมินตัวปลอม

"มิ้นเคยได้ยินข่าวลือมาว่า น้อยคนนักที่จะได้เข้าไปเหยียบคฤหาสน์ของอัลโด คาร์ลเชนโร"

สายไหมลองหยั่งเชิงอย่างฉลาด เธอไม่หลบสายตายามที่อีกคนจ้องลึกเข้ามาในนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มนั้นของเธอราวกำลังเล่นจิตวิทยากันทางสายตา

"ขึ้นอยู่ที่ว่าคนที่อยากเข้ามาพื้นที่ส่วนตัวของอัลโดเป็นใคร และต้องการอะไร"

หัวใจสายไหมวูบไปครู่หนึ่ง เธอรีบเหยียดยิ้มออกมาก่อนจะผินใบหน้ามองตรงไปยังด้านหน้า ไม่ได้โฟกัสที่อะไรเพราะสมองกำลังประมวลผลในการรับมือคำถามนี้

"มิ้นว่าไม่ดีกว่าค่ะ รอให้มีโอกาสเหมาะมิ้นค่อยไปเยือนคฤหาสน์ของคุณอัลโดดีกว่า"

"หึ"

เสียงกลั้วหัวเราะดังเบา ๆ เจ้าของร่างสูงหุ่นกำยำค่อย ๆ ขยับสูทสีขาวที่ทับเสื้อเชิ้ตสีเลือดหมูให้เข้าที่เข้าทางพลางเอ่ยต่อ

"ราเชน ฉันได้ยินว่าช่วงนี้ชอบมีข่าวมีพวกบ้ากามบุกคอนโดสาว ๆ อยู่ทุกวันใช่ไหมวะ"

เมื่อเชื้อเชิญอีกคนไม่สำเร็จเขาจึงหาแนวร่วมต่อ

"จริงครับ ผมว่าคุณจัสมินมาที่นี่ตัวคนเดียวค่อนข้างเสี่ยงที่จะตกเป็นเหยื่ออยู่นะครับ"

จบคำเชิงขู่ให้กลัวของราเชนแล้ว สายไหมจึงยกมือขึ้นชนริมฝีปากเล็กน้อยพร้อมเสียงหัวเราะเบา ๆ ที่ลอดออกมา

"โอเคค่ะมิ้นกลัวแล้ว เอาเป็นว่ามิ้นรับเกียรตินั้นแล้วกันค่ะ"

เอาวะสายไหม แม้แผนที่วางไว้กับสารวัตรทัดเทพในวันแรกคือให้เล่นตัวอย่าเพิ่งบุ่มบ่ามเข้าไปในที่ที่อันตราย แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้เอ่ยปากอยากเข้าไปบ้านมาเฟียนั่นสักหน่อย เขาเชื้อเชิญเธอขนาดนี้ถ้าเล่นตัวเกินไปอาจถูกสงสัยได้

"งั้นดีลกันแล้วนะครับ กลับคฤหาสน์เลย"

อัลโดยิ้มให้กับสาวสวยข้าง ๆ ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้อยให้ขับรถกลับไปยังคฤหาสน์ของตระกูลคาร์ลเชนโรที่พ่อของเขามาสร้างทิ้งไว้เมื่อสิบปีที่แล้วทันที