มาเฟีย : 7 [NC20+]

"อ้ะ อ้า อัลคะ แรงอีกค่ะ แรงอีก"

เสียงครวญคราวอย่างกระสันเสียวของปรายฟ้า ลูกสาวข้าราชการมีสีรุ่นใหญ่ที่ชอบเข้ามาคลุกคลีกับเขาและทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของร้องดังก้องไปทั่วห้อง เมื่ออัลโดกำลังสอดใส่แท่งแกร่งของเขาเข้าออกทางประตูหลังของเธอไม่ยั้ง

"อืม ใช้อันนั้นด้วยสิ" เสียงแหบพร่าสั่งขึ้น

ปรายฟ้ามองตามมือแกร่งที่ชี้ไปยังแท่งดิลโด้ขนาดเต็มกำมือที่วางอย่างเชิญชวนให้เธอรีบใช้มันสอดใส่อีกช่องทางเพื่อเพิ่มความกระสันเสียว

"จ...จะดีเหรอคะ อ๊ะ อ้า...ซี้ดส์"

อัลโดไม่ชอบให้คนขัดใจเขา อะไรที่ออกจากปากเขาแล้วห้ามมีคำถามกลับมา ปรายฟ้าจึงถูกลงโทษด้วยการกระแทกเอ็นแกร่งทางด้านหลังเข้าสุดออกสุดจนแสบซี้ด

"หรือจะพอแค่นี้" เสียงเชิงขู่ดังขึ้น

มือเรียวที่แต่งแต้มเล็บด้วยสีส้มฉูดฉาดรีบเอื้อมไปหยิบแท่งดิลโด้นั้นมากำไว้ในมือ

"อ้ะ อ้า เสียวจัง อื้อ"

ปรายฟ้าสูดปากครางซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อแท่งดิลโด้นั้นถูกอัลโดนำไปถูไถช่องทางรักที่ฉ่ำแฉะ

เขาหยอกเอินเหมือนจะสอดใส่แต่กลับไม่ทำ เอาแต่ใช้ความยาวถูไถไปมาหยอกเอินให้เจ้าของร่างกายลุ้นว่าเมื่อไหร่สิ่งนั้นจะเข้าไปสำรวจถ้ำเธอสักที

"อ้ะ อ้า จ...จุก ปรายจุก อื้อ"

สิ่งที่ปรายฟ้าลุ้นได้เติมเต็มเธอแล้ว ตอนนี้ทุกช่องทางรักของเธอถูกอัลโดจัดการปิดทางเข้าออกจนหมดสิ้น ก่อนจะมอบความเร้าใจแบบแซ่บซี้ดให้เธออย่างเมามัน

เสียงเนื้อกระแทกเนื้อรวมกับเสียงหอมหายใจของร่างเปลือยเปล่าทั้งสองดังแข่งสลับกันลั่นห้อง

เตียงกว้างหกฟุตตอนนี้กลายเป็นเวทีรักของทั้งคู่จนเกิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด

ปรายฟ้าที่ถูกรุกรานทั้งสองช่องทางรักพร้อมกันเริ่มรู้สึกถึงความสุขที่กำลังจะล้นปริ่ม เธอเกร็งกระตุกแถมยังตอดรัดทั้งสองช่องทางจนอัลโดส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ เมื่อลูกชายถูกบีบรัด

"อื้อ เจ็บ ปรายเจ็บค่ะ"

ผมยาวสลวยดัดลอนสีเบจถูกมือแกร่งรวบดึงหนึ่งกำมือจนใบหน้าเงยเชิดขึ้น อัลโดไม่สนใจเสียงร้องเจ็บของคนใต้ร่าง เขาสอบสะโพกหนาเข้าออกรัว ๆ เน้น ๆ ย้ำ ๆ เพื่อปลดปล่อยน้ำสีข้นออกมาจนเต็มช่องทางรักทางด้านหลัง ส่วนทางรักด้านหน้าก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของดิลโด้สีหวานจัดการหมุนควงด้วยระบบอัตโนมัติจนปรายฟ้าทนความเสียวซ่านนั้นไม่ไหวปลดปล่อยน้ำใส ๆ ตามเขามาติด ๆ

พรึ่บ!

เมื่อเสพสมความสุขแล้ว อัลโดก็ผลักร่างเล็กของปรายฟ้าออกไป ปล่อยให้เธอฟุบคว่ำอยู่บนเตียงนอนไร้การเหลียวแล ส่วนตัวเองก็เดินเปลือยกายเข้าไปชำระล้างคราบสกปรกและเหงื่อไคลในห้องน้ำเงียบ ๆ

ผ่านมายี่สิบนาที อัลโดเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอเห็นปรายฟ้ายังคงนอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาไม่ยอมจัดการตัวเองสักทีเลยเลิกคิ้วเชิงถาม

"วันนี้คุณพ่ออยากได้ที่ดินแปลงหนึ่ง แต่เจ้าของที่งี่เง่าเกิน ไม่ยอมขายแถมยังโก่งราคาขึ้นตั้งเท่าตัว"

ปรายฟ้าอ่านสายตาของเขาออกจึงรีบเข้าเรื่องที่เธอยอมเอาตัวมาให้เขาขี่ถึงที่เพื่อแลกกับความช่วยเหลือของมาเฟียหนุ่ม

"พ่อเธอรวยไม่ใช่ เส้นสายน่าจะมี"

สิ่งที่อัลโดเกลียดที่สุดคือ คนที่เห็นเขาเป็นเหมือนคนใช้ ชอบสั่งให้ทำนู่นทำนี่ ทั้ง ๆ ที่เรื่องบางเรื่องไม่ต้องถึงมือคนของเขาเลยด้วยซ้ำ

พรึ่บ!

ร่างอรชรของปรายฟ้าค่อย ๆ คลานขยับเข้ามาหาอัลโดที่กำลังนั่งเช็ดผมอยู่ปลายเตียงนอน

มือแน่งน้อยลูบไล้เนื้อกายที่ยังมีคราบน้ำเย็น ๆ เกาะอยู่หมาด ๆ ก่อนจะค่อย ๆ ไล้ต่ำลงไปจนเกือบจะล้วงเข้าไปยังปมของผ้าขนหนูผืนเดียวที่อัลโดพันเอวปกปิดลูกรักเอาไว้

หมับ!

"ลืมอะไรไปหรือเปล่า" เสียงเย็นยะเยียบเอ่ยขึ้น

ปรายฟ้าชะงักมือค้างเอาไว้ก่อนจะค่อย ๆ ผละออกมาทั้งมือทั้งตัวที่เบียดเสียดหวังให้อัลโดกลืนกินเธออีกครั้งอย่างหน้าแหกเมื่ออีกคนไม่เล่นด้วย

"ปรายไม่เข้าใจ ทำไมคุณถึงไม่ชอบซ้ำอีกรอบ"

เสียงเธอถามไม่ค่อยจะดังนักเพราะปรายฟ้ารู้นิสัยของมาเฟียหนุ่มดีว่าหากทำเขาไม่พอใจ ไม่ว่าจะใช้น้ำเย็นแค่ไหนก็ทำให้เขาสงบไม่ได้

"มันหลวม"

คำพูดหยาบโลน ทว่าแทงใจคนฟังเป็นอย่างมากดังขึ้น

ปรายฟ้าได้เพียงกัดเนื้ออ่อนด้านในปากตัวเองซ้ำ ๆ เพื่อไม่ให้ส่งเสียงกรีดร้องออกมาอาละวาดคำดูถูกของอัลโด

"กลับไปบอกพ่อเธอ ถ้าอยากได้ตรงนั้นมากก็ยอมจ่ายไป แต่ถ้าไม่ยอมเสียให้มัน เสียให้ฉันรับรองพวกเธอ...ล้มละลาย"

จบคำพูดนั้นของมาเฟียหนุ่ม ปรายฟ้าก็รู้ได้เลยว่าครั้งนี้เธอเสียตัวให้เขาฟรี ๆ แบบไม่ได้ดีลอะไรกลับไปเลยสักอย่าง

แต่ช่างเถอะ เธอชอบนี่ ปรายฟ้าชอบอัลโด และเธอก็อยากครอบครองเขาแต่เพียงผู้เดียว จึงมักหาข้ออ้างธุระของพ่อเธอมาให้เขาทำให้อยู่บ่อยครั้ง

"แล้วปรายจะมาหาใหม่นะคะ"

อัลโดไม่ตอบรับ เขาเพียงแค่เดินเข้าไปยังห้องเสื้อผ้าเพื่อแต่งตัวเตรียมไปทำงานตัวเองต่อ