Ep.3

​

Ep.3

นับจากที่ถูกสั่งให้มานั่งที่สนามตอนนี้ก็ผ่านไปมากกว่า3ชั่วโมงแล้ว เหนือนั่งอยู่กับที่ไม่ได้ลุกไปไหนถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีสายฝนตกลงมาแรงแค่ไหนแต่เหนือก็ไม่มีทีท่าจะขยับตัวสักนิด

แม้ร่างกายจะสั่นเทาจากความหนาว ใบหน้าที่เคยมีสีตอนนี้กับซีดลงยิ่งกว่ากระดาษ บวกกับความอ่อน เพลียที่สะสมมาทั้งวันทำให้ร่างบางอยากจะลงไปนอนอยู่กับพื้น แต่เพราะศักดิ์ศรีที่มีจึงไม่อาจทำตามความคิดได้

แต่เหนือเองก็คงไม่รู้เหมือนกันว่าร่างสูงของธันที่ยืนอยู่หลังม่านจ้องมองมาที่เหนืออย่างไม่ละสายตา เขาคิดว่าถ้าฝนตกลงมาแรงๆร่างบางคงลุกหนีไปเพื่อหลบฝน แต่คนที่เขามองอยู่กับไม่ขยับแม้แต่น้อยทำให้เขาเริ่มขัดใจนิดๆ แต่ถึงแม้เหนือจะแทบไม่ขยับตัวธันก็ดูออกว่าตอนนี้ร่างกายของร่างบางกำลังจะทนต่อสภาพฝนนานกว่านี้ไม่ไหวแน่

“ใครอยู่ข้างนอกบ้าง…เข้ามาหน่อยสิ”ธันตะโกนออกไปโดยที่สายตาของเขายังอยู่ที่เหนือเหมือนเดิม ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูเพื่อขอนุญาติดังขึ้นพร้อมกับร่างของบอดิ้การ์ดเดินเข้ามา

“มีอะไรหรอครับ..คุณชาย”บอดิ้การ์ดหนุ่มพูดถามขึ้น

“ไปบอกให้มันเลิกคุกเข่าได้แล้ว..และพรุ่งนี้เช้าก่อนหกโมงให้มันขึ้นไปปลุกฉันที่ห้องด้วย”

“หมายถึงคุณเหนือนะหรอครับ”บอดิ้การ์ดหนุ่มพูดถามอีกแต่สรรพนามที่ใช้เรียกร่างบางทำให้ธันต้องขมวดคิ้วอย่างสงสัย

“ใช่..ว่าแต่ทำไมนายถึงเรียกมันว่าคุณมันก็เป็นแค่บอดิ้การ์ดเหมือนพวกนายไม่ใช่หรือไง”

“คือคุณเหนือเขาเป็นหัวหน้าบอดิ้การ์ดนะครับอีกอย่างคุณท่านกับคุณผู้หญิงก็.เอ่อ.ก็เอ็นดูคุณเหนือเหมือนลูกคนนึงนะครับ”ช่วงหลังบอดิ้การ์ดหนุ่มพูดติดขัดเล็กน้อยเพราะสายตาที่มองมาอย่างไม่ค่อยพอใจของธันทำเอาเขารู้สึกกลัวนิดๆ

“อย่างงั้นหรอ..หึ..นายออกไปได้แล้วและอย่าลืมบอกมันเรื่องที่ฉันสั่งด้วยละ”ธันพึมพร่ำกับตัวเองเบาๆก่อนจะออกคำสั่งอีกครั้ง บอดิ้การ์ดหนุ่มโค้งตัวเล็กน้อยก่อนจะออกไปทำตามคำสั่ง

“หึ..เพราะงี้สินะถึงได้หยิ่งนัก”

บอดิ้การ์ดหนุ่มที่ออกมาจากห้อง กำลังจะไปทำตามคำสั่งผู้เป็นนาย แต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะดันเจอกับสินซะก่อน

“นี่ไอ้ตินเมื่อกี่คุณชายเรียกมึงไปพบใช่ปะ..เขาว่าไงมั่งอะ”สินพูดถามอย่างเป็นกันเองเพราะเขาทั้งสองคนก็อายุเท่ากัน

“อืม..เขาบอกว่าให้ไปบอกพี่เหนือให้เลิกคุกเข่าได้แล้วและก็พรุ่งนี้ให้ไปพบคุณชายที่ห้องตอนเช้าด้วย”สินหงุดหงิดขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำตอบของติน

“อะไรวะ..นี้มันจะเที่ยงคืนแล้วนะวันนี้พี่เหนือก็ทำงานทั้งวันแถมยังต้องมานั่งตากฝนเป็นชั่วโมงอีกนี้กะจะไม่ให้พักเลยหรือไงวะ”สินบ่นออกมาอย่างอารมณ์เสีย

“เอาน่ามึง..เอาเวลาที่บ่นเนี้ยไปบอกพี่เหนือเถอะป่านี้พี่เหนือของมึงตัวซีดหมดแล้วมั้ง”ตินพูดเตือนสินออกมา

“เออวะ..เหี้ยเอ้ยกูลืมไปเลย”สินรีบวิ่งไปหาเหนือทันที เหนือที่นั่งทนความหนาวอยู่ได้แต่กัดฟันทนเพราะยังไงก็อาจขัดคำสั่งผู้เป็นนายได้

“พี่เหนือ!!..ลุกขึ้นได้แล้วพี่คุณชายอนุญาติแล้ว”สินพูดพร้อมกับพยุงเหนือขึ้น เหนือมองหน้าสินนิ่งๆก่อนจะลุกขึ้นตามแรงดึงแต่เพราะการนั่งนานเกินไปบวกกับอากาศที่หนาวอีกทำให้ร่างกายของเหนือเกร๊งไปหมดไม่สามารถขยับได้ตามใจ

‘ไหวไหมพี่..”สินพูดถามอย่างเป็นห่วง สินเอาแขนข้างนึงของเหนือมาคล้องคอตนเองส่วนมืออีกข้างก็โอบเอวของเหนือไว้เพื่อประคอง เพราะตามจริงแล้วสินสูงกว่าเหนืออยู่มากพอๆกับธัน

“วะไหว..”เหนือพูดตอบมาเสียงสั่น แล้วสินก็พาเหนือไปที่ห้องพักในบ้านใหญ่ ในบรรดาบอดิ้การ์ดทั้งหมดเหนือเป็นคนเดียวที่ได้พักในบ้านใหญ่แม้ตามจริงแล้วเจ้าตัวจะไม่ต้องการแต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้

“งั้น..ผมว่าพี่ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะเดี๋ยวผมไปเอายากับน้ำมาให้”สินพูดบอกหลังจากที่พาเหนือมานั่งที่โซฟาในห้องนอนของเหนือแล้ว

“อืม..ขอบใจนะ”เหนือพูดตอบไปแล้วลุกเดินไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เหนือใช้เวลาอาบน้ำไม่นานเพราะเขาเองก็รู้สึกเพลียมากอยากพักเต็มที เหนือออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าสินนั่งรออยู่ที่เตียงข้างๆก็มีถาดที่มีน้ำกับยาเตรียมไว้ เหนือออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว

“เป็นอะไร”เหนือพูดถามเพราะเห็นสินเอาแต่จ้องตนเอง

“อะ.เอ่อ.ป่าวพี่ พี่ไปใส่เสื้อผ้าก่อนเถอะจะได้กินยาแล้วก็จะได้นอน”สินพูดเมื่อได้สติกับมา

“อืม..”เหนือเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่เป็นชุดนอนเสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดาแต่กับทำให้เหนือดูเด็กลงไปอีก หลังใส่เสร็จเหนือก็เดินมานั่งที่เตียงข้างสิน

“อะพี่.”สินยื่นยาพร้อมกับน้ำไปให้เหนือ เหนือก็รับมากินอย่างว่าง่ายเพราะเขาเองก็รู้สึกไม่ค่อยดีเหมือนกัน เหนือที่ดื่มน้ำและกินยาจนหมดก็แล้วก็ยื่นแก้วน้ำคืนให้สิน

“งั้นผมไปก่อนนะพี่…เออพี่เหนือ”สินที่ลุกขึ้นยืนแล้วกำลังจะเดินออกจากห้องก็ต้องหันกับมาเพราะนึกบางอย่างขึ้นมาได้

“ว่าไง”

“คือคุณชายบอกว่าให้พี่ไปหาเขาที่ห้องตอนหกโมงเช้านะพี่”เหนือได้แต่ถอดหายใจที่ได้ยินคำพูดของสินเพราะมันคงหมายความว่าเขาคงได้นอนพักแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น

“งั้นหรอ.พี่เข้าใจแล้วนายไปพักเถอะ..ขอบใจมาก”แล้วสินก็เดินออกจาห้องของเหนือไป ส่วนเหนือเองก็จมอยู่กับความคิดของตัวเองสักพัก่อนจะตัดสนใจลุกไปปิดไฟแล้วนอนลงที่เตียง แม้คืนนี้อากาศจะหนาวเย็นแพราะฝนมากแค่ไหนแต่ก็คงไม่เท่าจิตใจส่วนลึกของเหนือแน่นอน

เช้า

ช่วงเวลาก่อนตีห้าเหนือที่หลับอยู่ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะไม่สามารถนอนตื่นได้ด้วยร่างกายที่มีแต่เหงื่อที่ถูกขับออกจากความร้อนในร่างกายที่มีไข้ขี้นสูง

“แฮ่ก…แฮ่กก”เหนือได้แต่ลุกขึ้นนั่ง แล้วหายใจออกมาอย่างกับคนที่ผ่านกานวิ่งร้อยเมตร เหนือรู้ดีว่าตอนนี้เขาถูกพิษไข้เล่นงานอย่างเข้าให้แล้ว

แม้ร่างกายจะไม่เอื้อยแต่สำหรับเหนือแล้วหน้าที่สำคัญที่สุด เหนือพยุงตัวเองเพื่อลุกไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนชุดเป็นชุดสูทพร้อมทำงาน แต่ใบหน้าขาวบัดนี้กับมีเหงื่อออกบริเวณไร้ผม แก้วขาวก็ขึ้นสีชมพูจางๆ

“แค่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เหนื่อยขนาดนี้เลยงั้นหรอ”เหนือพูดบ่นกับตัวเอง ก่อนจะออกไปแล้วเดินตรงไปที่ห้องของธัน เพราะตอนนี้เกือบจะหกโมงเช้าแล้ว และเพราะอาการป่วยทำให้เหนือทำอะไรช้าลง

ก๊อก ก๊อกๆ

“คุณชายครับ..คุณชาย”เหนือยืนเคาะประตูเรียกธันอยู่ด้านนอก แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกับมา เหนือยืนรออยู่สักพักแต่ก็ยังเงียบเหมือนเดิม เหนือเริ่มใจคอไม่ดีเลยลองบิดลูกประตูดูปรากฏว่าไม่ได้ล๊อก

“ขออนุญาตินะครับ”เหนือพูดอีกก่อนจะเปิดประตูเขาไปอย่างช้าๆ เหนือเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับกวาดสายตาไปรอบๆห้องแต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ เหนือเดินเขาไปใกล้เตียงที่มีชายร่างสูงนอนอยู่ เขาเอือมมือ ไปเพื่อแตะตัวธันแต่ว่า

“พรึบ….อะ”คนที่เหนือคิดว่าหลับหรือว่าเป็นอะไรกับลืมตาขึ้นมาพร้อมกับกระชากแขนของเหนือ ทำให้เหนือล้มลงไปนอนคว่ำอยู่บนที่นอน ธันใช้มือล๊อกแขนของเหนือไว้ส่วนมืออีกข้างก็หยิบปืนจากใต้หมอนมาจ่อที่หัวของเหนือเอาไว้ ทำให้ตอนนี้เหนือถูกธันค่อมอยู่ด้านหลังของตน

“ใครอนุญาติให้มึงเข้ามา”ธันพูดถามมเสียงเย็น

“ขอโทษด้วยครับคุณชาย..ผมเคาะเรียกหลายครั้งแต่คุยชายไม่ตอบผมกลัวว่าจะเป็นอะไรเลยเข้ามาดูเท่านั้น”เหนือตอบไปเสียงเรียบ

“จำไว้ว่าคราวหน้าถ้ากูไม่ได้บอกอย่าสะเออะเข้ามาในห้องกูตามใจชอบ”ธันพูดออกมาอีกโดยที่ทั้งสองคนยังอยู่ท่าเดิม

“เข้าใจแล้วครับ..แต่ตอนนี้คุณชายช่วยปล่อยผมก่อนได้ไหมครับ”เหนือพูดบอกเพราะการอยู่ในท่านี้นานๆทำให้เขาอึดอัด

“นี่มึงสั่งกู”ธันพูดถามอย่างกวนๆแต่ไม่ยอมปล่อยเหนือตามที่เหนือขอ

“ป่าวครับ..ผมแค่ขอร้องเท่านั้น”

“เหอะ.”แล้วธันก็ปล่อยให้เหนือเป็นอิสระ เหนือรีบลุกขึ้นยืนทันทีพร้อมกับจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบแล้วแล้วยืนในท่ายืนตรงแล้วเอามือไขว้หลังไว้ ส่วนธันก็นั่งมองเหนือนิ่งๆอยู่บนเตียง เหนือเองก็เพิ่งสังเกตุเห็นว่าธันใส่แค่กางเกงนอนขายาวตัวเดียวเหนือเลยเห็นร่างกายช่วงบนของธันชัดเจน

“ถ้าคุณชายไม่มีอะไรแล้ว..งั้นผมก็ขอตัวนะครับ”

“เดี๋ยว!..ใครบอกให้มึงไป”ธันเรียกเหนือไว้

“คุณชายมีอะไรหรอครับ”เหนือพูดถามออกไป

“อาบน้ำให้กูหน่อยสิ”

“อะไรนะครับ”เหนือพูดถามขึ้นทันที เพราะเขาไม่แน่ใจว่าได้ยินถูกหรือเปล่า

“หูตึงหรือไง..กูบอกให้มึงอาบน้ำให้กูหน่อย”ธันพูดเสียงติดหงุดหงิด

“แต่ผมว่ามันคงไม่เหมาะนะครับ”

“กูเป็นเจ้านายกูสั่งอะไรมึงก็ต้องทำ”ธันลุกขึ้นมาแล้วเดินไปใกล้ๆเหนือก่อนจะพูดขึ้น

“เข้าใจแล้วครับ..งั้นคุณชายรอสักครู่ผมจะไปเตรียมน้ำให้”เมื่อถูกเตือนสถานะของเขาทำให้เหนือลงมือทำตามที่ธันสั่งทันทีแม้ว่าตอนนี้เขาจะเริ่มรู้สึกไม่ดีมากขึ้นไปแล้วก็ตาม

............................................................

Comming​ soon