บทที่ 4

ในที่สุดผมก็ได้เข้ามาสู่รั้วคฤหาสน์หลังใหญ่ของคุณนาธานเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ช่างใหญ่โตเสียนี่กระไร ถนนทางเข้าบ้านกว้างกว่าถนนเข้าซอยบ้านผมเสียอีก มีคนรับใช้มายืนต้อนรับหน้าบ้านจำนวนหลายคนอย่างกับในละคร เห็นอย่างนี้แล้วรู้สึกรวยขึ้นมาทันทีเลยล่ะ

เมื่อรถจอดเทียบหน้าบ้านแล้วก็มีคนเปิดประตูรถให้เราทั้งคู่ ผมทำตัวไม่ถูกเมื่อจู่ ๆ ก็กลายมาเป็นเจ้าชายในชั่วข้ามคืน แม้ความเป็นจริงจะเป็นเจ้าชายกำมะลอก็ตามที แต่ดู ๆ ไปแล้วที่นี่ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดแฮะ

“ยินดีต้อนรับคุณนาธานกลับบ้านครับ / ค่ะ”

“ยินดีต้อนรับคุณบิวครับ / ค่ะ”

“สวัสดีครับทุกคน”

ผมยิ้มเขินพลางยกมือไหว้ทุกคนอย่างไม่คุ้นชิน หันไปมองหน้าคุณนาธานก็เห็นเพียงความเย็นชา เขาทำหน้าราวกับว่ารำคาญผมเต็มทนแล้ว คว้ามือลากผมให้เดินตามเข้าไปในบ้าน พยายามบิดข้อมือพลางส่งสายตาดุให้เขาแต่ไม่ได้ผลเลยสักนิด

“ปล่อยผมนะคุณ”

“เธออย่าทำตัวเงอะงะซื่อบื้อได้ไหม ทำตัวให้สมกับเป็นเมียมาเฟียอย่างฉันหน่อยสิ”

“ก็ผมไม่ใช่เมียคุณจริง ๆ นี่นา”

ผมเผลอพูดเสียงดังทำให้เขาชะงักฝีเท้าแล้วหันมาถลึงตามองอย่างโกรธเคือง มองซ้ายแลขวาอย่างระแวดระวัง

“อย่าปากมากอย่างนี้อีกเด็ดขาด ไม่งั้นเธอเดือดร้อนแน่”

“ผมรู้แล้วน่า พลาดแค่ครั้งเดียวเอง”

ผมทำหน้าบูดบึ้งลับหลังก่อนเดินตามหลังไปยังห้องห้องหนึ่ง ในระหว่างทางก็ส่องสายตามองดูความหรูหราของที่นี่ งดงามเกินคำบรรยายบ่งบอกถึงฐานะเจ้าของบ้าน คงจะรวยมากน่าดู จริง ๆ แล้วควรให้เงินผมเพิ่มเสียด้วยซ้ำเพราะต้องมาเสียเวลาอยู่ที่นี่

ในที่สุดก็มาถึงวินาทีสำคัญ ภายในห้องนั่งเล่นมีสตรีสูงวัยกำลังนั่งอ่านนิยายอยู่ สีหน้าของท่านแลดูฟินมากเหลือเกิน แต่งเนื้อแต่งตัวดูดีราวกับสตรีในรั้วในวังสมัยก่อนเสียอย่างนั้น ผิวกายขาวสะอาดสะอ้านแม้จะมีริ้วรอยแห่งวัยบ้างก็ถือว่ายังดูดีมาก เมื่อเห็นเราทั้งสองท่านก็ชำเลืองตามอง แวบแรกที่เห็นสายตาของแม่สามีก็ทำให้หัวใจเต้นแรง ดูเหมือนว่าจะร้ายไม่เบาเลยนะเนี่ย

“สวัสดีครับคุณแม่”

“สวัสดีครับ”

ผมยกมือไหว้ตาม ท่านหรี่ตามองผมตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างพินิจพิจารณา โชคดีที่ได้รับข้อมูลมาว่าท่านชอบสะใภ้ที่เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ เป็นแม่บ้านแม่เรือน ผมจึงเตรียมทุกอย่างมาพร้อมแล้ว อีกอย่างนั่นก็ใกล้เคียงกับนิสัยของผมพอดิบพอดีจึงแทบไม่ต้องปรับตัวอะไรมาก

“มากันแล้วรึ นั่งลงสิ”

ท่านวางหนังสือเล่มนั้นลงข้างตัว ผมแอบมองด้วยหางตาจนได้รู้ว่านั่นมันนิยายวายจากสำนักพิมพ์ชื่อดัง เคยสร้างเป็นซีรีส์จนดังไปทั่วโลก ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงวัยขนาดนี้จะเป็นสาววายกับเขาด้วย คุณนาธานเดินเข้าไปนั่งลงข้างท่าน สวมกอดอย่างออดอ้อน หอมแก้มฟอดแล้วฟอดเล่าราวกับเด็กตัวเล็ก ๆ ที่กำลังอ้อนผู้เป็นแม่ เห็นแล้วแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าคนอย่างนายนั่นจะอ้อนเป็นด้วย

ผมเดินเข่าเข้ามานั่งลงบนพื้นใกล้ท่านแล้วก้มลงกราบ เงยหน้าขึ้นส่งยิ้มหวานให้ หากทว่าต้องหน้าแตกหมอไม่รับเย็บนั่นเพราะท่านกลับยังคงตีสีหน้าเรียบเฉย

“นี่น่ะเหรอสะใภ้ที่แกเอามาฝากแม่”

“ครับคุณแม่ บิวเป็นสะใภ้ในอุดมคติของคุณแม่เลยนะครับ เป็นเด็กดีว่านอนสอนง่าย เก่งงานบ้านงานเรือน คุณแม่จะต้องชอบบิวแน่ ๆ”

“ดูท่าทางแกจะรักเมียแกมากนะ”

“ใช่ครับแม่ ผมกับบิวเรารักกันมาก ตัวแทบติดกันตลอดเวลาเลยล่ะ”

“คำพูดของแกน่าเชื่อถือมาก ก่อนหน้าแม่ยังยินได้ข่าวว่าคั่วกับแม่นางเอกนั่นอยู่เลย”

“คุณแม่ไม่เชื่อผมเหรอครับ”

“จะให้เชื่อได้ยังไงในเมื่อตอนเข้ามาพวกแกไม่เคยสวีทหวานกันเลย มือก็ไม่จับ ไหล่ก็ไม่โอบ แถมทำหน้ามุ่ยใส่กันอีกต่างหาก แกเอาเด็กคนนี้มาแอบอ้างเพื่อทำให้แม่ตายใจใช่ไหม แม่ไม่หลงกลแกง่าย ๆ หรอก”

ได้ยินอย่างนั้นผมก็อึ้ง ไม่น่าเชื่อว่าท่านจะหูตากว้างไกลขนาดนี้ มาแค่ไม่นานก็รู้ก็เห็นทุกอย่าง ผมเงยขึ้นไปมองหน้าคุณนาธานส่งสายตาเชิงถามว่าจะทำอย่างไรดี

“โธ่! คุณแม่คิดมากไปหรือเปล่าครับ ผมกับบิวเรารักกันจริง ๆ จะให้ทำยังไงคุณแม่ถึงจะเชื่อครับ”

“มีหลานให้แม่สิถึงจะเชื่อ”

“ผะ...ผมเป็นผู้ชายจะท้องได้ยังไงครับคุณท่าน” ความตกใจทำให้รีบแย้งท่านออกมา