บทที่ 2 ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ

ด้านเมก้าหลังจากออกมาจากห้องทำงานของแอติโร่ก็ออกจากโรงแรมของชายหนุ่มไปทันที วันนี้หญิงสาวไม่เข้าโรงแรมตัวเอง เพราะมีนัดทานข้าวกับเพื่อนสาวอย่างลิลลี่ที่ร้านประจำของพวกหล่อน

“ฮัลโหลยัยลิลลี่ ไปถึงร้านยัง” เมก้าโทรหาเพื่อนก่อนจะขับรถไปถึงร้านอาหารอีก 10 นาทีจะถึง

“รีบมาเถอะยัยเมก้า ฉันมารอนานแล้วย่ะ!” ลิลลี่ แม็ก หมั่นไส้เพื่อนรักจริงๆ ไม่รู้ไปหลงรักแอติโร่ได้ไง ทั้งๆ ที่ฝ่ายนั้นเกลียดเพื่อนหล่อนอย่างกับอะไรดี

“กำลังรีบ งั้นแค่นี้นะลิลลี่” เมก้าวางสายจากเพื่อนรักก็รีบขับรถมาหาเพื่อนทันที มาถึง 10 นาทีอย่างที่คาดไว้ไม่มีผิด วันนี้หญิงสาวรู้ว่าเพื่อนรักชวนอกมาทานข้าวด้วยเรื่องอะไร จะเป็นเรื่องอื่นไปไม่ได้นอกจากเรื่องของแอติโร่ รู้ว่าเพื่อนไม่อยากให้หล่อนรักกับแอติโร่ แต่ตัวหล่อนก็ไม่เคยฟังเพื่อน จะให้ทำไงได้ก็ในเมื่อใจดวงนี้ได้ให้ชายหนุ่มไปตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ก่อนไปเรียนที่อังกฤษเสียอีก จะให้ลืมความรักของตัวเองมันยากเหลือเกิน แต่ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหนก็จะพยายามทำให้ชายหนุ่มหลงรักให้ได้

เมก้าจำได้ครั้งแรกที่เจอกับแอติโร่ในงานเลี้ยงของระดับผู้บริหาร ซึ่งครอบครัวหล่อนกับครอบครัวชายหนุ่มได้รับเชิญไปงานด้วยวันนั้นเองเขาได้เอาหัวใจเธอติดมือไปด้วย ถึงจะแค่เพียงเวลาไม่นานที่ได้สบตากับเขา หัวใจของสาวเจ้าก็ได้ตกเป็นเชลยเขาอย่างจำยอมแล้ว ถึงแม้ว่าการพบกันครั้งแรกของหล่อนและเขาจะไม่น่าประทับใจเท่าไหร่ เมื่อแอติโร่ต่อว่าเธอสารพัด หญิงสาวจึงโกรธสาดน้ำใส่หน้าชายหนุ่ม และนั้นเองเป็นบ่อเกิดแห่งความเกลียดที่ชายหนุ่มมีให้เธอตลอดมา แต่เมก้าคิดว่ามันเป็นบ่อเกิดของความรักเธอมากกว่า ที่เลือกไปเรียนต่อที่อังกฤษก็เช่นกัน เพราะได้สืบรู้มาว่าชายหนุ่มไปเรียนต่อที่นั้น หญิงสาวจึงตามไปเรียนที่นั้นด้วย

“ทางนี้เมก้า” ลิลลี่เห็นเพื่อนเดินเหม่อเข้ามาในร้านก็ร้องเรียกทันทีดูท่าทางเพื่อนหล่อนใจลอยชอบกล

เมก้าได้สติคืนมาทันที หญิงสาวไม่รู้เลยว่าตัวเองนั้นเดินเข้ามาในร้านแล้ว เพราะมัวแต่คิดเรื่องของตัวเองกับแอติโร่อยู่จึงทำให้ใจลอยแบบนี้

“จ้ายัยลิลลี่” เมื่อเห็นเพื่อนก็รีบก้าวยาวๆ ไปหาเพื่อนสาวทันที

“ใจลอยเชียวยัยเมก้า คิดอะไรอยู่หึ”

“ปะ...เปล่าแค่คิดอะไรเรื่อยเปลือยจ้ะ”

“ไม่เชื่อ!”

“โดนรู้ทันอีกแล้วเรา” เมก้าแสร้งทำเป็นเขินอายให้เหมือนเด็กๆ จนเพื่อนรักอย่างลิลลี่อดยิ้มตามท่าทางเหมือนเด็กของเพื่อนไม่ได้ อายุ 28 ปีแล้วแต่ก็ยังทำตัวเหมือนเด็กๆ ไม่เคยเปลี่ยน แบบนี้ไงหล่อนถึงได้รักเพื่อนคนนี้มาก

“บอกมาเถอะเมก้า?”

“บอกก็ได้ยัยลิลลี่ รู้แล้วอย่าขำนะ เพราะที่ผ่านมาเธอก็ขำฉันตลอด ฉันอาย” ใจจริงก็อยากเล่าให้เพื่อนฟัง แต่พอเล่าให้ฟังทีไรลิลลี่ชอบหัวเราะเธอตลอด แบบนี้ไงหญิงสาวจึงไม่อยากบอกเพื่อนรักอย่างลิลลี่

“ถ้ามันเป็นเรื่องซีเรียสก็จะไม่ขำ แต่ถ้าเป็นเรื่องเหมือนผ่านๆ มาก็จะขำ”

ลิลลี่คิดย้อนไปเรื่องของเพื่อนรักที่ชอบมาเล่าเรื่องตัวเองกับแอติโร่ให้ฟังบ่อยๆ จนเห็นว่ามันเป็นเรื่องตลกไปแล้วทุกวัน อีกอย่างเรื่องที่เพื่อนรักจะเล่าวันนี้คงไม่พ้นเรื่องชายหนุ่มอีกเช่นเคย ไม่รู้ทำไมชีวิตเพื่อนหล่อนถึงได้มีแต่ชายหนุ่มคนนั้นนัก แอติโร่มีอะไรดีถึงทำให้เมก้าเพื่อนรักเธอหายใจเข้าก็เป็นแต่แอติโร่ หายใจออกก็เป็นแอติโร่ เฮ้อ!

“นั้นไงว่าแล้วเชียว แต่ก็จะเล่า คิกๆ เริ่มแล้วนะ ฉันคิดถึงแผนการเอาชนะใจติโร่อยู่ถึงใจลอยอย่างที่เห็น” เมก้าพูดติดตลกในช่วงแรก พอมาประโยคหลังหญิงสาวมีสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันทีจนทำให้ลิลลี่ถอนหายใจแรงๆ ออกมา