19 | ไม่ใส่ใจ

นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เธอจมปรักกับเรื่องเมื่อสักครู่หลังจากพยุงสิงห์ราชมาขึ้นรถอย่างทุลักทุเลและขับรถมาเอง ดูแลเช็ดตัวจนแน่ใจแล้วว่าไข้เขาจะไม่ขึ้นอีก

กมลเนตรจึงตัดสินใจเดินกลับมาบ้านพักของตัวเองอาบน้ำชำระร่างกายรู้สึกห่อเหี่ยวไม่อยากทำอะไรภาพวันเก่าๆ บ้านหลังใหญ่ของลุงสิงห์เดชกลับมาอีกครั้ง รอยยิ้มแสนหวานที่สิงห์ราชมีให้ผู้หญิงคนนั้นอย่างน่าอิจฉา

“ถ้าพี่สิงห์ไม่เปิดรับเราล่ะ”หญิงสาวนั่งพูดกับตัวเองอย่างน่าสงสารขนาดเลิกกันไปแล้วสี่ปีเขายังไม่เคยลืมยัยป้าคนนั้นเลย ทำไมทั้งที่เราก็สวยกว่าดีกว่าทุกอย่างทำไมเขาไม่แม้แต่จะเปิดใจเลยจะโทษเวลาอันแสนสั้นไม่ได้ ขนาดเวลาแสนสั้นหญิงสาวยังรู้สึกว่าเขาสำคัญและยังรักมากเลย

“ฮื้อๆ อึกๆ”ใบหน้าหวานซบลงกับหมอนใบสีชมพูใบใหญ่ร้องโฮออกมาอย่างต้องการหาที่ระบาย ไม่น่าเลยทั้งที่จะอยู่แต่งงานกรุงเทพกับไฮโซคนหนึ่งที่เธอตัดสินใจคบหาดูใจกันก่อนไปฝรั่งเศสแท้ๆ แต่กลับมาหาอะไรก็ไม่รู้ว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย

เสียงโทรศัพท์เครื่องบางดังขึ้นเพลงที่ตั้งเป็นเสียงเรียกเข้าก็ชั่งตอกย้ำความรู้สึกเธอเหลือเกิน กมลเนตรควานหาเครื่องมือสื่อสารปาดน้ำตาที่คลอเบ้าออกมองชื่อที่โชว์ขึ้น ‘คุณพ่อ’

“สวัสดีค่ะพ่อ”หญิงสาวพยายามปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติสูดลมหายใจฟึดฟัดเข้าอย่างยากลำบาก

‘เป็นอะไรหรือเปล่าลูก’ปลายสายถามกลับด้วยความเป็นห่วงน้ำเสียงที่แสนสดใสทำไมวันนี้ผู้เป็นพ่อถึงไม่ได้ยินเลย

“มนต์สบายดีค่ะพ่อ ที่เชียงใหม่อากาศเย็นเลยเสียงเปลี่ยน”

‘ถ้าอยู่ไม่สบายกลับบ้านนะพ่อเป็นห่วง’

“มนต์ชอบที่นี่ค่ะทำงานวันนี้ได้ตั้งห้าร้อยแหนะ มนต์เข้าใจความรู้สึกของคุณพ่อเลยว่าเหนื่อยแค่ไหนกว่าจะหาเงินมาให้มนต์ผลาญแต่ละบาท”

‘พ่อไม่ได้ลำบากอะไรแค่เห็นมนต์มีความสุขก็ดีแล้ว พ่อจะถามว่าปีใหม่นี้จะกลับบ้านไหมลูกพ่อจะจองตั๋วเครื่องบินให้นั่งรถมันนาน’

กมลเนตรนับวันด้วยนิ้วเรียวสวยวันที่31 กำลังจะมาถึงอีกไม่กี่วันเท่านั้นวันสิ้นปีจะมาถึง เธอลืมไปเลยคนตัวเล็กนั่งทบทวนอยู่แบบนี้สักพักก่อนจะตอบบิดาอย่างหนักแน่น

“ปีนี้มนต์ไม่กลับค่ะ”

‘เพราะสิงห์ราชหรือเปล่า’คุณไมตรีถามอย่างหนักใจเขารู้เหตุผลว่าทำไมลูกสาวถึงอยากไปไร่เดชาบดินทร์นักก็เพราะกมลเนตรรักสิงห์ราชมากเสียจนยอมทิ้งทุกอย่างแม่กระทั่งงานในวงการแงะแฟนหนุ่มไฮโซที่คบหาดูใจกันมานาน แต่หัวอกผู้ชายดูออกว่าน้ำมนต์ต้องเจอกับอะไรหรือต้องแลกด้วยอะไรกว่าจะได้ใจสิงห์

“ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะสวยขนาดนี้พี่สิงห์ไม่ทิ้งหรอกคะ”

‘รักมากเจ็บมากนะพ่อเป็นห่วง งั้นก็ดูแลตัวเองดีๆ มีอะไรรีบบอกพ่อ พ่อมีมนต์คนเดียวพ่อรักหนูนะลูก’

“ค่ะ! มนต์ก็รักพ่อไว้ค่อยคุยนะคะ”

-05.10-

ร่างเล็กบิดเร้าด้วยความเมื่อยล้าเปลือกตาสวยค่อยๆ ลืมขึ้นปรับโฟกัสแสงสลัวในห้องเพราะลืมปิดมันลงเมื่อคืน เธอนั่งคิดอะไรเรื่อยเปลือยจนเผลอหลับไป เสียงนาฬิกาปลุกก็รบกวนเวลานอนอันน้อยนิดของหญิงสาวนัก

มือน้อยยันตัวลุกขึ้นจากเตียงปลายเท้าเล็กแตะลงบนพื้นไม้ขัดเงาเดินไปคว้าผ้าขนหนูและตรงเข้าห้องน้ำชำระร่างกายแต่งตัวทำงานอย่างรวดเร็ว

วันนี้เธอลงรองพื้นหนาหน่อยเพราะปกปิดขอบตาที่ดำคล้ำจากการนอนน้อยแต่งหน้าปัดแก้มบางๆ แต่กลับทำให้เธอดูสวยเฉกเช่นทุกวัน แต่ดวงหน้างามกับดูเศร้าสลดลง

“อ้าว! คุณมนต์ตื่นแต่เช้าเลยนะเจ้า”ป้าแสงหล้าแม่บ้านที่มาทำความสะอาดที่นี่เป็นประจำเอ่ยถามหลังจากที่เข้ามาในตัวบ้าน เห็นร่างบางที่ตนรู้ว่าเป็นผู้หญิงของเจ้านายเดินออกมาใบหน้าบึ้งตึงแต่ยังฝืนยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร

“อ้อ! ต้องทำงานแต่เช้านะคะ ป้าก็มาแต่เช้าเลยเหมือนกัน”ไม่ใช่แค่เธอหรอกที่ตื่นแต่เช้าแต่ป้าแสงหล้าก็มาแต่เช้าเหมือนกัน จนน่าแปลกใจปกติจะมาช่วงสายๆ

“พอดีวันนี้ต้องเข้าเมืองจะไปหาดูเสื้อผ้า แล้วคุณมนต์กินอะไรยังกะเจ้า”

“ยังค่ะ! แต่มนต์ต้มไข่เอาไว้น่าจะรองท้องได้บ้าง”เมื่อสนทนากับป้าแสงหล้าเสร็จ คนตัวเล็กก็เดินเข้าไปในครัวในทัพพีตักไข่ต้มในหม้อสองฟองออกมาแช่น้ำเย็นไว้สักพักและแกะเปลือกออกกินไข่ขาวเข้าไปถือว่าได้ไดเอทร่างกายไปด้วยแล้วกัน

“ป้าแสงหล้าว่าจะเข้าเมืองใช่ไหมคะ”

“เจ้าคุณมนต์อยากได้อะไรหรือเปล่า”

“คือมนต์อยากไปด้วยนะคะ”คิดๆ ดูแล้วไปเปิดหูเปิดตาหน่อยก็ดีในเมืองผู้คนพลุกพล่านมากมายไม่อยากจะคิดอะไรมากอยากเปิดหูเปิดตา

“งั้นมนต์ช่วยป้าแสงหล้าเก็บบ้านดีกว่า”

“อ้าว! พ่อเลี้ยงจะไม่ว่าเอาหรอเจ้า”แม่บ้านวัยกลางตกใจถ้าพ่อเลี้ยงรู้เธอจะถูกว่าเอาได้ ดูท่าเจ้านายเธอจะหวงสาวน้อยคนนี้เอาเสียด้วยดูจากที่หายไปเมื่อวานก่อนยังเกณฑ์คนงานหาจนทั่วไร่และไรทาง

“พี่สิงห์เขาไม่สนใจมนต์หรอกค่ะมนต์ไปด้วยนะคะ”

“ก็ได้เจ้า!”ดูจากสีหน้าและแววตาของสาวน้อยตรงหน้าเธอคงจะคิดเรื่องบางอย่างที่ทำให้ใบหน้าที่เคยเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม และความหยิ่งผยองดูสลดลงไปอย่างเห็นได้ชัด

-08.48-

สิงห์ราชนอนซมอยู่บนเตียงเพราะพิษไข้ที่กำลังจางหาย เขาขยับตัวเล็กน้อยเพื่อคลายความเมื่อยล้าของร่างกาย ความเย็นของอากาศทางภาคเหนือไม่สามารถทำให้ความร้อนอยู่ในใจดับลงได้เลย

ชายหนุ่มลืมตามองเพดานห้องนอนของตัวเองก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นแต่ทว่าความคิดก็ขึ้นมาอยู่ในหัวเขากลับมาอยู่ที่ห้องได้อย่างไรในเมื่อ เมื่อวานนอนอยู่บนเปลที่คอกหมู

จริงสิเมื่อวานเขาฝันถึงฟ้าใสเจ้าหล่อนกลับมาจูบแสนหวานที่ติดอยู่ปลายลิ้นไม่อาจลืมเลือน แต่เมื่อปรือตาขึ้นมองชัดๆ ใบหน้าหวานกลับกลายเป็นกมลเนตรสาวน้อยแสนสวยที่เขาติดอกติดใจในรสสวาทนัก

ผิดพลาดมหันต์ภัยวายร้ายหลุดโลก!

ผู้หญิงเมื่อวานไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเธอนั้นแหละยัยหนูเก็ทบี้แสนน่ารักของเขาที่หลงผิดคิดว่าเป็นคนรักเก่า ชื่อที่เขาพร่ำหาก็มีแต่ฟ้าใสไม่ได้เอ่ยเอือนเรียกชื่อกมลเนตรเลยสักคำ

“แม่งเอ้ย! ไอ้สิงห์”ชายหนุ่มสบถกับตัวเองก่อนจะลุกพรวดพราดลงจากเตียงจัดการธุระส่วนตัวให้เสร็จด้วยเวลาไม่ถึงสิบห้านาที มือหนาคว้ากุญแจรถทะยานขับเคลื่อนออกไปเป้าหมายคือบ้านพักของคนตัวเล็ก

เมื่อถึงจุดหมายเขาไม่รอช้าวิ่งเข้าไปในบ้านแต่เงียบสงบเหมือนไม่มีคนอยู่ ประตูห้องนอนสีชมพูถูกเปิดออกโดยสิงห์ราชสายตากวาดมองทั่วห้องไม่มีคนอยู่เลย นั่นทำให้ชายหนุ่มใจเสียขึ้นมาทันควันถ้าเธอไม่อยู่แล้วจริงๆ ล่ะ

“ไม่มั้งอยู่ไร่ชาแกมีตาดูไหมไอ้สิงห์ กระเป๋าเดินทางยังอยู่เลย”ถ้าจะเอาให้ชัวร์ต้องไปดูที่ไร่ สิงห์ราชกลับมาที่รถอีกครั้งสตาร์ทเครื่องยนต์เหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็วจนถึงที่หมาย

“ป้อเลี้ยงคุณมนต์ไม่มาโตยกะเจ้า”เมื่อลงจากรถบัวตองคนที่ดูแลกมลเนตรให้เขาเมื่อวานก็เอ่ยถาม ทำให้เขาใจเสียขึ้นมาอีกครั้งแสดงว่าเธอยังไม่มาที่นี่แล้วเจ้าหล่อนไปอยู่ไหน

“เธอยังไม่มาที่นี่หรอบัวตอง”

“ยังเจ้า!”ตอบได้เพียงเท่านั้นสิงห์ราชก็กลับขึ้นรถออกตัวไปอย่างรวดเร็วจนทำให้บัวตองยืนงุนงง สองคนนี้เป็นอะไรหรือเปล่าเมื่อวานก็เห็นดีๆ กันอยู่

“ทำไงดีวะเธออยู่ที่ไหนยัยหนู”มืดแปดด้านในเมื่อเธอก็มาอยู่ที่นี่ได้ไม่กี่วันหญิงสาวจะไปไหนได้ สิงห์ราชต่อสายหาใครบางคนอย่างหมดหนทาง

‘มีอะไรว่ะร้อยวันพันปีไม่โทรหาฉันแกจะแต่งงานหรือไง’ปลายสายเอ่ยถามอย่างสงสัยปนแปลกใจจู่ๆ ลูกชายตัวดีก็โทรมา

“พ่อมีเบอร์น้ำมนต์ไหมผมขอหน่อย”ใช่ไม่เคยขอเบอร์ติดต่อเธอเลยสักครั้งตั้งแต่คนตัวเล็กมาอยู่ที่นี่

‘มีอะไรหรือเปล่าสิงห์’สิงห์เดชเค้นถามด้วยความเป็นห่วง บ้าบอหรือประสาทไปแล้วแน่นอนลูกชายของเขาไม่มีเบอร์ติดตามกมลเนตรเลย

“ก็นี่มันสายแล้วจะโทรไปถามว่ากินข้าวยัง ผมเข้าเมืองจะซื้อของไปฝาก”หาเหตุผลร้อยแปดเอามาอ้าง ถ้าบอกว่าเธอหายไปมีหวังทั้งพ่อเขาและพ่อเธอแห่กันมาที่ไร่แน่ไม่มีทางหรอก

‘เฮ้ยจริงไหมเนี่ย แกเป็นห่วงน้องจริงหรอสิงห์’ผู้เป็นพ่อตกใจอย่างมากแสดงว่าแผนที่วางไว้กำลังจะเข้าทางทุกอย่าง ถ้าลูกชายตัวแสบรักใครใหม่สักคน

“เอ่อ..เปล่า”ห่วงหรอเขาห่วงยัยเปียกนั่นจริงๆ น่ะหรอทำไมต้องตามหาด้วย จริงสิอยากไปไหนก็ไปไม่ได้ใส่ใจอยู่แล้ว

‘ไม่เป็นไรงั้นเอาเบอร์ไปโทรถามน้องซะ!’เบอร์ที่แสดงบนสมาร์ทโฟนที่ได้มาจากผู้เป็นพ่อชายหนุ่มจอดรถนั่งมองอยู่นานจนกระทั่งตัดสินใจบันทึกชื่อเอาไว้โดยไม่โทรหาหรือถามไถ่ว่าเธออยู่ที่ไหน สิงห์ราชข่มความรู้สึกให้อยู่ก้นลึกของหัวใจบอกแล้วไง

คนอย่างสิงห์ราชจะไม่มีวันรักใครอีก!!!