18 | ยิ้มทั้งน้ำตา

หลังจากพักกินอาหารตอนเที่ยงกมลเนตรก็เดินตามร่างสูงที่เมินใส่เธอเมื่อสักครู่ไม่ยอมสนใจ ไม่แม้แต่หันมามองแถมยังฝากบัวตองให้เอาปิ่นโตที่ใส่กับข้าวมาให้อีก คนอะไรเล่นตัวชะมัด ขี้เก๊กอีกตั้งหากปากบอกไม่สนใจแต่พอผู้ชายเดินผ่านก็คำรามใส่แล้ว

“อุ๊ย!”กมลเนตรที่เอาแต่พ่นคำต่อว่าชายหนุ่มอยู่ต้องอุทานออกมาเมื่อร่างสูงหยุดเดินและเธอก็ชนเข้ากับแผ่นหลังบึกบึนเต็มๆ “หยุดทำไมคะ”

“ไม่ต้องด่าฉันในใจ!”น้ำเสียงกังวานที่บอกเจ้าหล่อนและหันมองคนตัวเล็กที่เดินตาม ทำไมเขารู้น่ะหรอว่าเธอกำลังด่าเขาอยู่ ก็เสียงจิจ๊ะถอนหายใจเป็นระยะของหญิงสาวนั้นแหละที่ทำให้เขาจับได้ ยัยหนูนี่ถูกตามใจจนเคยตัวถึงชอบเรียกร้องความสนใจเหมือนเด็กร้องอยากกินขนม

แหม! หิวไอติมยังพอว่า พ่อจะจัดให้แท่งใหญ่เลย

“เปล่าเสียหน่อย!”เธอมุ่ยหน้าทำแก้มป่องปฏิเสธทำตัวไม่รู้สึกสะทกสะท้อน เขาเข้ามานั่งในใจเธอหรือยังไงนะแต่จริงๆ เขาน่ะอยู่ในใจเธอมาตั้งนานแล้วแหละถ้างั้นไม่หอบสังขารร่างกายสะโอดสะองขึ้นมาถึงภาคเหนือหรอก

“อืม! งั้นแล้วไป”เห็นแก่ความน่ารักที่เธอแสดงออกมาหรอกถึงไม่คิดจะทำโทษ เพราะเมื่อคืนก็คงหนักเอาการเลยทีเดียวขนาดเขายังปวดหลังปวดเอวขนาดนี้แล้วยัยหนูไม่เป็นอะไรหรือยังไง “เธอต้องล้างคอกหมูทั้งหมดนี่ให้เสร็จก่อนห้าโมงเย็น อีกอย่างทำให้คุ้มค่าแรงห้าร้อยด้วยล่ะ”

“ห๊ะ! คือหมายถึงค่าแรงวันละห้าร้อยใช่ไหมคะ”ไม่จริงน่าไม่ใช่อย่างที่เธอได้ยินแน่นอนเขาโกหกชอบข่มขวัญเล่น ทำงานทั้งวันตั้งแต่เช้าถึงเย็นได้ห้าร้อยหญิงสาวคงหูฟาดใช่ไหม ปกติแล้วเธอถ่ายแบบวันละสามสี่ชั่วโมงได้ตั้งหลายหมื่น อันนี้เหงื่อท่วมตัวได้วันละห้าร้อย

“อืม! จริงๆ แล้วเธอควรได้สามร้อยด้วยซ้ำแต่ทั้งเก็บชาล้างคอกหมูด้วยฉันใจดีให้ห้าร้อย”

“ไม่จริงอ่ะ! พี่สิงห์โกหกจะพอใช้อะไรซื้อข้าวมื้อเดียวก็หมดแล้ว”กมลเนตรทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เธอเริ่มอยากกลับบ้านไปหาพ่อแล้วสิ อยากโทรไปหาท่านเล่าให้ผู้เป็นพ่อฟังว่าเธอต้องลำบากกว่าจะได้ห้าร้อยทั้งที่ปกติบิดาจะหนุนหลังเสมอ

“นั้นมันเรื่องของเธอเพราะฉันให้แค่ห้าร้อย”สิงห์ราชพูดอย่างเด็ดเดี่ยวทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินจากไปไม่สนใจว่าเจ้าหล่อนจะรู้สึกยังไง ค่าแรงของเธอได้เท่าคนงานในไร่ทุกคน ทั้งที่ทำตั้งแต่โต้รุ้งตะวันโพล้เพล้จะว่าเขาใจร้ายก็เถอะแต่เจ้านายต้องให้ความเป็นธรรมกับทุกฝ่าย

“ฮื้อๆ เริ่มท้อแล้วนะคะคุณลุงเดช”กมลเนตรคร่ำครวญหาผู้เป็นลุงบิดาของสิงห์ราชที่เธอยินดีเสนอสนองให้เจ้าหล่อนมาที่นี่ เพื่อช่วยอะไรบางอย่างให้ลูกชายท่านได้กลับมามีความรักอีกครั้ง รางวัลของความสำเร็จก็คือหญิงสาวจะได้กุมหัวใจอันเยือกเย็นของสิงห์ราชให้เป็นของเธอคนเดียว

ดวงตาหวานกลมโตมองไปยังคอกหมูที่นอนคุกมูลของมันเอง ส่วนเรื่องกลิ่นไม่ต้องพูดถึงสเมลเวลคัมมากน้ำมนต์จะเป็นลม เท้าเล็กจำใจก้าวเดินไปข้างหน้าเข้าใกล้เรื่อยๆ แต่ยิ่งใกล้ยิ่งเหมือนกล้ำกลืนฝืนทนใจตัวเองยังไงไม่รู้

“เอาน่ายัยมนต์อยากได้ใจสิงห์ต้องอดทน แค่ล้างคอกหมูเองเหมือนสปามือสปาเท้านั้นแหละ”

โลกไม่สวยค่ะกมลเนตรสวย!

“อี๋!! คุณหมูขอมนต์เข้าไปหน่อยได้ไหม”เมื่อมือเล็กจับเข้ากับประตูกรงอันใหญ่ที่ถูกกลอนปิดอยู่ก็ใช้แรงขยับจนมันเปิดออก แต่พอก้าวขาซ้ายเข้าไปในอาณาเขตกับต้องเหยียบเข้ากับของเสียที่สัตว์ถ่ายจนต้องร้องออกมาแถมยังมานอนขว้างทางเดินเธออีก

“งั้นมนต์ขอข้ามนะหมูน้อย”

“กรี๊ด! จะร้องทำไมตกใจ”ร่างเล็กสะดุ้งตัวโหยงเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงหมูตัวใหญ่ส่งเสียงร้องดังตามธรรมชาติของสัตว์

“แค่หมูร้องจะกลัวทำไมนะ”คนตัวโตที่นอนอยู่ใต้ต้นไม้ใกล้ๆ กับคอกหมูเลื่อนสมาร์ทโฟนเข้าโซเซียลต่างๆ หลังจากที่ผละจากโลกออนไลน์มานานพอสมควร อย่างแรกที่เขาค้นหาคือเรื่องของกมลเนตรลูกสาวท่านไมตรีรัฐมนตรีกระทรวงการคลัง

“Holly Shit!!!”ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น ภาพของสาวน้อยวัยใสหุ่นสะบึมทรวดทรงองค์เอวยั่วเย้าชวนหลงไหลถ่ายแบบชุดชั้นในหลายแบรนด์

นิ้วเรียวยาวกดเข้าไปในกระทู้ดังเว็บหนึ่งที่ต่างแสดงความคิดเห็นมากมายกับภาพที่เธอใส่ชุดชั้นในลายลูกไม้สีขาวที่มีเซฟตี้เพียงซิลิโคน บราสีเนื้อเท่านั้นมันน่าโมโหไหมล่ะเมื่อมีพวกหื่นมามองเมียตัวเองแบบนี้

“โธ่เว้ย!!!”ความกรุ่นโกรธทำให้สิงห์ราชลุกพรวดพาดกำสมาร์ทโฟนเครื่องบางไว้แน่น เมื่อนึกไปนึกมาทำให้เขาแทบอยากจะคว้างมันทิ้งซะไม่อยากเห็นหรือรับรู้อะไรที่เกี่ยวกับเธออีก ทำไมช่วงนี้รู้สึกแปลกๆ

“ความรู้สึกแบบนี้เชี่ยไรวะ”

“โอ๊ย! ปวดหัว”เขากุมขมับตัวเองนวดคลึงเบาๆ ทุกครั้งที่คิดอะไรมากหรือคิดถึงใครจนทำอะไรไม่ถูก อาการเหล่านี้มักเกิดขึ้นโดยไม่รู้สาเหตุร่างสูงเอนตัวลงนอนบนเปลอีกครั้งปิดเปลือกตาลงเพื่อผ่อนคลายความเครียด โดยเฉพาะเรื่องเมื่อครั้งในอดีตก็ทำให้เขาเจ็บปวดทนแทบไม่อาจลืมเลือนแต่ตอนนี้กลับมีกมลเนตรเพิ่มมาอีกคนทั้งที่เพิ่งจะได้อยู่กับคนตัวเล็กเพียงไม่กี่วันเท่านั้น

สายยางเส้นยาวถูกบังคับฉีดน้ำล้างพื้นคอนกรีตและถูกขัดถูจนสะอาดเอี่ยม กมลเนตรยิ้มให้กลับผลงานของตนอย่างภาคภูมิใจเกิดมาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย แต่พอทำจริงๆ เหนื่อยมากแต่เพื่อเลือกกับเงินแล้วเธอก็เลือกไม่ได้ด้วยจำใจค่ะจำใจ

“เฮ้อ! เสร็จแล้ว”ฝ่ามือเล็กยกขึ้นปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นบนใบหน้าหวานของตนอย่างเบามือ ก่อนจะเก็บอุปกรณ์ทำความสะอาดคอกหมูเข้าที่นาฬิกาบนสมาร์ทโฟนบ่งบอกเวลาว่าห้าโมงเศษๆ กมลเนตรกวาดสายตามองหาใครบางคนแต่ไม่เห็นแม้แต่เงาของเขาเลย จึงเดินตามทางที่สิงห์ราชพามาเห็นรถกระบะคันขาวจอดอยู่แสดงว่าเจ้าตัวต้องอยู่แถวนี้แน่นอน

“พี่สิงห์อยู่ไหนนะ!”เธอพยายามมองหาแต่ไม่พบจึงลองเดินไปเรื่อยๆ ตามทางเดินที่มีหญ้าเขียวขจีขึ้นมา ต้นไม้ต้นใหญ่ขึ้นเรียงรายกันเป็นแถวเสียงนกร้องยามเย็นร้องบวกกับบนท้องฟ้าดวงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบไปหมอกควันเพราะอากาศหนาวทำให้บรรยากาศเริ่มดูน่ากลัว

“อยู่ไหนเนี่ยเริ่มกลัวแล้วนะ”

“ออกไปไปให้พ้นผู้หญิงแพศยา”น้ำเสียงอันแสนคุ้นเคยทำให้หญิงสาวรีบก้าวเดินตามหาต้นเสียงที่น่าจะอยู่ไม่ไกลเธอนัก ต้นไม้สองต้นที่เคียงคู่ขนานกันเปลที่ถูกขึงไว้ทำให้เห็นร่างใครบางคนนอนอยู่

“พี่สิงห์ตื่นคะ”เมื่อเข้าประชิดตัวกมลเนตรก้มลงต่ำมองหน้าซีดเสียวที่กำลังนอนตัวสั่นเทาอยู่ ฝ่ามือเล็กทาบทับลงบนหน้าผากของเขาและต้องชักกลับอย่างรวดเร็วเมื่อความร้อนจากร่างกายที่อาจเกิดเพราะพิษไข้

“ไม่สบายหรอ พี่สิงห์ตื่นสิคะ”

“ฟ้าใสคุณกลับมาหาผมใช่ไหม”สิงห์ราชพยายามปรือตามองภาพตรงหน้าอย่างลางเลือนหรือนี่เขากำลังฝันว่าคนรักของเขากลับมา เธอกลับมาหาเขาจริงๆ ลำแขนแกร่งตวัดร่างบางเข้ามากอดแนบอกด้วยความคิดถึงโหยหา

“อย่าทิ้งผมไปอีกนะฟ้าผมรักคุณจริงๆ กลับมาอยู่กลับผมนะ ผมพร้อมจะให้อภัยคุณทุกอย่างและก้าวเดินต่อไปพร้อมกัน”

คนในอ้อมแขนแกร่งกำลังกล้ำกลืนก้อนน้ำตาเอาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา เต็มใจที่ทำให้เขาสบายใจว่านี้คือคนรักของชายหนุ่มที่เขาไม่เคยลืม

“ไม่มีวันที่เราจะจากกัน”น้ำเสียงสะอื้นไห้ตอบกลับออกไป

“ผมรักคุณ”เมื่อได้ยินคำมั่นสัญญาจากคนตัวเล็กปากหยักหนาถึงกลับพรหมจูบทั่วใบหน้าที่โหยหา นิ้วเรียวยาวเกลี่ยริมฝีปากบางจิ้มลิ้มและมอบจุมพิตแสนหวานด้วยความถวิลหาให้เจ้าหล่อนลิ้นหนาสอดแรกดูดกินความหวานอย่างนุ่มนวล

“อึก...อืม”จูบที่หวานล้ำละมุนละไมที่เธอไม่เคยรับจากเขามาก่อนทำให้เจ้าตัวถึงกับยิ้มทั้งน้ำตาออกมา ต่อให้สวมรอยเป็นฟ้าใสคนรักเก่าของเขาเธอก็ยอมไม่ว่าจะอย่างไรก็ชั่งอยากจะหยุดเวลานี้ไว้เหลือเกิน