09 | เกือบ (กลืนน้ำลายตัวเอง)

สิงห์ราชนั่งกุมกำหนัดของตนอยู่หน้าระเบียงห้องนอนที่ยื่นออกไป ความอึดอัดเกิดขึ้นเมื่อสาวน้อยเอาแต่ยั่วเขา นี่ไม่เหมือนที่เขาคิดไว้เลย คิดว่าผู้หญิงที่เสียความบริสุทธิ์ให้กับคนที่พบหน้ากันเพียงวันเดียวเท่านั้นจะร้องไห้ฟูมฟายไม่อยากเจอหน้าและผลักไสเขา แต่กมลเนตรไม่เลยเธอเชิญชวนยั่วยวนให้เขาลุ่มหลง

จริงๆ แล้วไม่ใช่ว่าชายหนุ่มไม่อยากสัมผัสหรือเข้าใกล้เธอ เขาอยากจะจับเจ้าหล่อนขึ้นเตียงเพียงแค่ร่างเล็กๆ ขยับเพียงนิดเดียวเท่านั้นความหอมหวานเย้ายวนของหญิงสาวที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้นและปลายจมูกยังไม่จางหายไปไหน

ความถวิลหาได้เกิดขึ้นกับชายหนุ่มที่คิดว่าชีวิตนี้เขาจะไม่ขึ้นเตียงกับใครครั้งที่สองอีกเขากลัวเหลือเกินความหลงใหลนี้ กลัวว่ามันจะแปรเปลี่ยนเป็นความรัก

“เสร็จแล้วค่ะ!!!”

เสียงใสดังจากทางด้านหลังจนทำให้สิงห์ราชหลุดออกจากภวังค์ความคิดทั้งหมดทั้งมวล ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างลูบใบหน้าขึ้นไปถึงผมเสยไปทางด้านหลังแต่ลูกผมมากมายก็ดีดขึ้นมาทำให้เขาดูหล่อเซอร์ขึ้นทันทีพร้อมกับเสหน้ามาทางหญิงสาว

กรี๊ด!!! หล่ออะไรป่านนั้น

ขาแข็งแรงก้าวไปข้างหน้าอย่างกระฉับกระเฉงพยายามไม่มองหญิงสาวทำเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุ แต่กมลเนตรกับยืนดักหน้าเขาไว้คนตัวเล็กที่สวมชุดคลุมอาบน้ำสีขาวออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ

สายตาคมเพียงกวาดมองเธอแค่แวบเดียวเท่านั้น พลันก็เหลือบไปเห็นผิวกายที่โผล่พ้นชุดคลุมอาบน้ำเผยให้เห็นบริเวณลำคอระหงถึงเนินอกสล้างยังคงมีรอยประทับสีแดง ผิวขาวผ่องย่องใยทำให้รอยนั้นเด่นชัดจนปกปิดไม่ได้แต่ปัญหาตอนนี้คือเจ้าหล่อนไม่ยอมหลบทางให้ร่างสูงยังคงยืนนิ่งไม่ไปไหน

“หลบไป!”คนตัวโตตะเบ็งเสียงสั่งใบหน้าเรียบเฉยไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ แต่กระนั้นกมลเนตรก็ยังคงไม่ยอมหลีกทางเขา

“จะรีบไปไหนล่ะคะ”เสียงหวานเย้ายวนชวนหลงใหลถามชายหนุ่มที่ยังคงยืนนิ่งเหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่าง แขนเรียวยกคล้องลำคอแกร่งเขย่งปลายเท้าเล็กเข้าหาริมฝีปากหนาเพื่อมอบจุมพิตแสนหวานให้เขา เธอไม่เคยจูบใครมาก่อน

‘แต่งงานกับผมนะผมรักคุณจริงๆ ฟ้าใส’แหวานเพชรเม็ดงามที่ชายหนุ่มมอบให้หญิงสาวคนที่ตนรักทั้งใจ ทั้งคู่ต่างสบตากันและยิ้มออกมาอย่างอ่อนหวาน

‘รีบไปไหนค่ะสิงห์ ฟ้าขอเก็บแหวนวงนี้ไว้ก่อน ฟ้ากลัวมันหายค่ะ’ฟ้าใสเอ่ยขึ้นพร้อมกับคว้ากล่องกำมะยี่สีแดงไว้ แต่ไม่อุกอาจจนเกินไปจนสิงห์ราชยอมจำใจให้ไป

ความทรงจำเมื่อสี่ปีก่อนฉายเข้ามาในหัวเขาอีกครั้ง สิงห์ราชพยายามจะลบล้างทุกอย่างออกไปแต่ทุกการกระทำและคำพูดของสาวน้อยตรงหน้าชั่งดูเหมือนฟ้าใสคนที่เขารักมากมาก่อน

“ออกไปให้พ้น!”

กรี๊ด!!!!

น้ำเสียงอันทรงพลังตะโกนใส่หน้าเธอก่อนที่ร่างของกมลเนตรจะเสถอยหลังออกไปไกลจนชิดขอบเตียงก่อนจะเอามือน้อยคล้ำขอบเตียงเอาไว้ไม่ให้ล้มลง เขาเป็นอะไรอีกแล้วทำไมชอบขึ้นเสียงแล้วทำร้ายเธอ

“พี่สิงห์เป็นอะไรคะ”

อาการของเขาเหมือนเมื่อวานเลยที่เขาคุ้มคลั่งควบคุมตัวเองไม่อยู่ ความเป็นห่วงก่อเกิดขึ้นจึงถามไถ่ แต่ตอนนี้ร่างสูงของสิงห์ราชได้เข้าประชิดตัวเธอแล้วก่อนจะกดร่างเล็กไว้ที่เตียง ดวงตาวาวโรจน์อย่างกับโกรธใครมาจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา

“ผู้หญิงอย่างเธอมันปีศาจ ฉันจะไม่มีวันรักใครอีก!”

“พี่สิงห์ด่ามนต์ทำไมปล่อยมนต์ก่อนค่ะ”หญิงสาวถามคนที่ถาโถมกายเข้าหาเธอจนแทบตั้งตัวไม่ทัน แววตากับการกระทำดูน่าหวาดกลัวเหลือเกิน มือบางผลักอกแกร่งให้ออกจากกายของตนเพราะเขาทิ้งน้ำหนักตัวลงทับเธอทนหายใจไม่ออก

เขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่ากำลังด่าใครแต่ร่างบางที่ดิ้นเร้าอยู่ใต้ร่างหนาบวกกับแรงปรารถนาที่เกิดขึ้นมองปากบางเล็กที่ไหวขยับห้ามปราม ชายหนุ่มทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว สิงห์ราชกระแทกจูบลงบนกลีบปากบางบดขยี้อย่างเสน่หาความหอมหวานละมุนทุกโสตประสาทของเขา

“อื้อ...”เสียงครางกระหึมในลำคอเล็ดลอดออกมาเมื่อปลายลิ้นหนาเย้าแหย่เข้าไปในโพรงปากบางดูดกินน้ำผึ้งแสนหวาน โดยที่เจ้าตัวให้ความร่วมมืออย่างดีด้วยการเผยอปากจิ้มลิ้มขึ้นให้เขาเข้าไปเชยชิมมัน

ลิ้นเล็กตวัดตอบโต้ชายหนุ่มอย่างเต็มใจความรุนแรงในคราแรกเริ่มเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนจนคนทั้งสองไม่ยอมผละจูบรสชาติแสนล้ำออกจากกันได้

นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่สิงห์ราชหลงระเริงกับความใสซื่อไร้เดียงสาที่สามารถทำให้เขารู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ข้อมือเล็กเป็นอิสระจากพันธนาการแกร่งจากฝ่ามือหนาที่เปลี่ยนเป้าหมายลูบไล้เรือนกายสวย เขาใช้มือกระตุกเชือกชุดคลุมอาบน้ำที่เอวคอดอย่างเชื่องช้าก่อนจะแหวกสาบเสื้อออกกว้างและผละจุมพิตอออก

สายตาคมกวาดมองสำรวจร่างกายขาวโพลนที่ยังมีร่องรอยแดงเป็นจ้ำตามจุดต่างๆ โดยเฉพาะต้นคอขาวรวมไปถึงอกอวบอิ่ม บ่งบอกว่าเธอมีคนตีตราจับจองแล้วและไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะได้เห็นสิ่งที่เขากำลังมองอยู่ตรงหน้า

“อย่ามัวแต่มองสิคะ!”กมลเนตรเอ่ยเชิญชวนยกแขนเรียวเล็กขึ้นคล้องคอและกดใบหน้าชายหนุ่มให้ลงมาอีกนิดเพื่อให้ใกล้ชิดอกสล้าง สิงห์ราชถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเม็ดทับทิมสีหวานแข็งชูชันเป็นไตไหวกระเพื่อมขึ้นลงจนเขาแทบอดใจไม่ไหว

“ฉันมีงานต้องทำ ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า”เขาตัดบทหยุดทุกการกระทำจับแขนเรียวออกจากลำคอแกร่ง ไม่ได้เขาจะกลืนน้ำลายตัวเองไม่ได้เด็ดขาดสิงห์ราชพยายามเรียกสติตัวเองกลับมาความปวดหนึบที่กลางกายรวดร้าวเกินจะทน แต่ก็พยายามกลั้นเอาไว้ ก่อนจะสาวเท้ายาวๆ เข้าห้องน้ำไป

“พี่สิงห์อย่าเพิ่งไปสิคะ.....”น้ำเสียงหวานตะโกนไล่หลังแต่ไม่ทันการเสียงปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นจนเธอสะดุ้งเล็กน้อย

“ไม่หวั่นไหวเลยหรือไงนะ”

เฮ้ย!!!! เหนื่อยกับคนแก่