08 | ช่วยเหลือ

10:38 นาที

สายตาคมดังมัจจุราชของสิงห์ราชจ้องมองร่างขาวโพลนที่มีแต่รอยแดงเป็นจ้ำเต็มไปหมดตั้งแต่ลำคอระหง ไล้ลงมายังเนินอกสล้างเพียงแค่นั้นผ้าห่มผืนขาวหนาที่คลุมกายเธอเอาไว้ก็ปิดบังร่างงามจากสายตาที่โลมเลียของเขาได้

ลมหายใจอย่างสม่ำเสมอทำให้รู้ว่าเจ้าหล่อนกำลังหลับสบายหลังจากศึกรักอันเร่าร้อนที่เขาปลุกเธอตลอดตั้งแต่บ่ายของเมื่อวานและตอนนี้เวลาเป็นยามสายของอีกวันแล้ว

“ยัยหนูตื่นได้แล้ว”ชายหนุ่มละสายตาออกจากร่างแน่งน้อย หันมองออกไปนอกระเบียงบ้านที่เปิดออกกว้างรับลมเย็นที่ช่วงนี้เป็นเดือนธันวาคมหน้าหนาว

แสงแดดอ่อนๆ ที่สอดส่องเข้ามาในห้องทำให้ไม่หนาวหรือร้อนเกินไป ก่อนที่ที่นอนหนานุ่มที่ขยับเล็กน้อยเมื่อหญิงสาวบิดตัวไปมาด้วยความเมื่อยล้า

“ฮื้อ....”

กมลเนตรที่กำลังหลับสบายเมื่อได้ยินเสียงอันคุ้นเคยที่เธอได้ยินมาตลอดทั้งคืน ถึงครางกระหึมในลำคอเมื่อความหนักอึ้งของหน่วงตาที่ยังไม่ทำงานดีเท่าไหร่นัก เอาง่ายๆ เลยคือขี้เกียจ

“ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้แล้วออกไปจากห้องของฉัน”เสียงอันทรงพลังกับแรงกระชากของคนตัวใหญ่ทำให้ร่างน้อยๆ ของกมลเนตรถึงกับสะดุ้งตื่นคว้าผ้าห่มไว้ได้เมื่อมันล้นลงไปกองที่เอวคอด หญิงสาวสภาพที่ตอนนี้ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวไหนจะพักผ่อนน้อยจนเห็นดาวนับร้อยดวงลอยละล่องในตอนนี้อีก

จะเสียงดังทำไมเนี่ย!!!

“ก็ได้ค่ะ!”

สาวน้อยบอกออกไปด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทัน ฝ่ามือน้อยพยายามดันร่างของตนขึ้นด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างก็กำผ้าห่มไว้แน่น ความเจ็บปวดตามร่างกายยิ่งขยับตัวยิ่งเจ็บไปหมดจนต้องเม้มปากบางเป็นเส้นตรงข่มความปวดร้าวเอาไว้

ทำไมขาวจังวะยังกับผีจูออน!

สิงห์ราชยืนกอดอกพิงประตูกระจกเลื่อนมองดูการกระทำของกมลเนตรที่ชั่งรวดเร็วต่อความรู้สึกของเขานัก สายตาคมกริบกวาดมองแผ่นหลังขาวเนียนไปถึงบั้นท้ายกลมกลึงที่สว่างจ้าท้าแดด คงจะเจ็บน่าดูโดนไปซะขนาดนั้นเดินได้พี่สิงห์จะกราบ!

“โอ๊ย!....”

หญิงสาวอุทานออกมาเมื่อปลายเท้าเล็กแตะลงพื้นไม้ขัดเงาวิบวับ กลางกายสาวที่ปวดแสบระบมไปหมด ถ้าลุกขึ้นเดินจริงๆ จะขนาดไหนไม่คลานเลยหรอ แล้วดูตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดสิยืนกอดอกเปล่าเปลือยแสนเซ็กซี่มองเธออยู่ ทำไมไม่มาช่วยบ้างใจร้ายที่สุด!

หล่อแต่ใจยิ่งกว่าน้ำแข็งอีก ไม่รู้สึกสงสารเธอเลยหรือไง!

“ไม่ต้องด่าฉันในใจฉันไม่ได้ยินหรอก”

สุรเสียงเข้มพูดทำลายความเงียบดูสีหน้าแววตาก็รู้ว่าเธอกำลังด่าเขาในใจอยู่ ขาแข็งแรงก้าวฉับเดินตรงเข้ามาหาร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงไม่กล้าลุกขึ้นเพราะถ้าลุกเดินจริงๆ คงจะล้มลงไปกองที่พื้นแน่ๆ ลำแขนแกร่งรวบร่างบอบบางขึ้นแนบอก

“อุ๊ย! พี่สิงห์ปล่อยมนต์ก่อนคะ”คนตัวเล็กร้องออกมาเสียงหลงจู่ๆ ร่างสูงก็รวบร่างของเธอให้ลอยขึ้นในอ้อมแขนของเขา โดยไม่มีอะไรติดตัวเลยผ้าห่มที่คลุมกายเธอไว้ตอนนี้ตกอยู่ข้างปลายเตียง ใช่ตอนนี้เธอกำลังแก้ผ้าอยู่ในอ้อมอกแกร่งที่เปล่าเปลือยเช่นกัน เนื้อหนังที่เสียดสีกันไปมาทำให้กมลเนตรหน้าแดงระเรื่อขึ้นมา

“ไม่ต้องอายหรอกฉันเห็นหมดแล้ว”

ใบหน้านิ่งเฉยบอกออกไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่รู้สึกสะทกสะท้าน แต่ใครจะรู้ว่าเขากำลังพยายามข่มความปรารถนาตัวเองขนาดไหนไม่ให้จับยัยหนูเก็ทบี้ผัดกินเสียให้หมด อยากขย่มร่างที่น้อยกว่าเขาหลายเท่าให้สลบไปซะจะได้ไม่ไปทำตัวน่ารักแบบนี้ให้ใครเห็น

“เปล่าเสียหน่อยเค้าไม่ได้อายนะ”

“ไม่ได้อายแล้วหน้าแดงทำไม!”คำพูดแสนใสซื่อกระเง้ากระงอดน่ารักเสียจริงในความคิดของสิงห์ราช ยัยบ้านี่กำลังทำให้เขาคลั่งจริงๆ แล้วนะ เขาไม่เคยรู้สึกปรารถนาใครตั้งแต่เลิกกับฟ้าใสมาก่อนเลย

ผู้หญิงที่เปลื้องผ้าขึ้นเตียงกับเขาพวกหล่อนมักจะต้องการเข้ามาอยู่ในใจแทนใครบางคนที่เขาไม่สามารถทำให้พวกเธอได้เลยสักนิด สิงห์ราชเลือกที่จะปิดกั้นตัวเองไม่ยอมให้ใครทำร้ายหัวใจดวงแกร่งของเขาได้อีกเป็นแน่

แต่ในตอนนี้หัวใจดวงแกร่งกำลังเต้นระส่ำอีกครั้งเพียงแค่ได้อยู่ใกล้เธอ เขาเพิ่งเจอเจ้าหล่อนเมื่อสองวันที่แล้วเองนะ วันต่อมาเขาก็จับหญิงสาวขึ้นเตียงแล้วถ้าอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ ล่ะความรู้สึกเขาจะเป็นยังไง

“ก็.....”คนตัวเล็กยกนิ้วชี้สองข้างจิ้มกันไปมาระบายความเขินอาย เธอไม่รู้จะทำยังไงดีกับสถานการณ์แบบนี้ ความอบอุ่นที่เธอได้รับจากเขาจนเผลอไผลซบหน้าลงที่อกเปลือยของชายหนุ่ม

“พอๆ อาบน้ำได้แล้ว”ก็อย่างที่บอกเขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะไม่รู้สึกอะไร เนื้อนุ่มนิ่มแต่กระชับไปทุกสัดส่วน อกอวบที่ล่อตาล่อใจที่ไหวกระเพื่อมขึ้นลงตามลมหายใจบวกกับอกัปกิริยาอันแสนออดอ้อนของเธออีกอยากจะบีบคอสวยๆ ให้หักตายซะ

สิงห์ราชพยายามสะลัดความคิดต่างๆ นาๆ เกี่ยวกับร่างบางที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาก่อนจะก้าวขาแข็งแรงเดินฉับอย่างมุ่งมั่นไปยังห้องน้ำที่อยู่เยี่ยงออกไปจากปลายเตียงเพียงเล็กน้อย ชายหนุ่มใช้เท้าถีบประตูห้องน้ำจนมันเปิดออกกว้างวางร่างของกมลเนตรกับอ่างล้างหน้าที่กว้างพอจะวางหญิงสาวที่ตัวเล็กนิดเดียวได้

“เอ่อ...พี่สิงห์ไม่อาบด้วยกันหรอคะ”ร่างสูงที่กำลังหมุนตัวออกจากห้องนี้ไปโดยไม่มีการสนทนาใดๆ จึงหันกลับมาขวับอย่างรวดเร็วพร้อมกับพูดว่า....

“เธออยากตายใช่ไหมยัยหนู”

“มนต์อยากตายในอกพี่สิงห์มากกว่าค่ะ”กมลเนตรยกแขนคล้องคอแกร่งของสิงห์ราชอย่างยั่วเย้า อะไรที่เสียให้มันเสียไปเธอไม่เสียดายเธอรักเขาอะไรก็หยุดไม่ได้ ขอแค่ให้เขากลับมาเป็นพี่สิงห์ที่ยิ้มอย่างอ่อนหวานอย่างมีความสุขเช่นเมื่อก่อนและรักของเธอจะช่วยให้เขาลืมความรักครั้งเก่าก็พอ

“หึ! เธอยังไม่รู้จักคนอย่างสิงห์ราชจริงๆ ใช่ไหม”ชายหนุ่มยกยิ้มที่มุมปากน้ำเสียงเย็นยะเยือกที่ทำให้คนฟังถึงกับเสียวสันหลังวาบอย่างหวั่นกลัวนิดๆ เธอไม่รู้จักเขาดีพอ เขาอาจจะดูเป็นคนนิ่งๆ เฉยๆ แต่เซ็กส์สำหรับเขาไม่จำเป็นต้องทะนุถนอมใครแต่สาวน้อยตรงหน้าไม่เคยได้ลิ้มลองมันและเขาไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก

“งั้นก็ทำให้มนต์รู้จักสิค่ะ”ถึงแม้จะประหม่าเพียงใด แต่กมลเนตรยังคงลูบไล้ฝ่ามือเล็กไปตามกล้ามท้องหนั่นแน่นอย่างปลุกเร้า

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอมาที่นี่เพราะอะไร แต่ฉันจะบอกไว้เลยว่าฉันจะไม่มีวันหวั่นไหวกับเธอเด็ดขาด!”มือหนาตะปบเข้าที่ข้อมือเล็กที่กำลังยุ่มย่ามกับร่างกายเขา สัมผัสจากฝ่ามือน้อยไร้เดียงสากำลังกระตุ้นความต้องการเขาได้ดีจนแทบอยากจะจับร่างบอบบางผลิกคว่ำแล้วระเริงรักให้หนำใจนัก แต่ต้องพยายามควบคุมตัวเองเอาไว้เขากลืนน้ำลายตัวเองมาแล้วครั้งหนึ่งและครั้งนี้จะไม่ทำอีก

“พี่สิงห์จะรู้ได้ไงว่าไม่หวั่นไหวกับมนต์ ขนาดพี่สิงห์บอกจะไม่กลืนน้ำลายตัวเองพี่สิงห์ยังจับมนต์กินตั้งหลายรอบ”

“ฉันอยากหรอกไม่ใช่หวั่นไหว อย่าเข้าข้างตัวเองหน่อยเลย”น่าอายชะมัดยัยหนูนี่ยังจำคำพูดเขาได้อย่างนั้นเหรอ อยากจะย้อนเวลากลับไปนักจะไม่หน้ามืดตามัวแบบนี้เด็ดขาด

“อาบน้ำซะอีกยี่สิบนาทีฉันจะออกไปไร่กาแฟ ฉันจะพาเธอไปส่งที่บ้าน”สิงห์ราชพูดทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นพยายามไม่สนใจร่างงาม นี่อาจจะเป็นครั้งแรกก็ได้ที่เขาไม่สนใจสิ่งยั่วยวนสวยงามตรงหน้า สิงห์ราชต้องไม่หวั่นไหวเด็ดขาดไม่มีวันที่เขาจะกลับไปรู้สึกดีหรือมีเยื่อใยกับผู้หญิงคนไหนอีก

“มนต์จะทำให้พี่สิงห์รักมนต์ให้ได้”น้ำเสียงแผ่วเบาที่เอ่ยเอือนออกไปใช่ว่าชายหนุ่มจะไม่ได้ยินทั้งที่เธอเหมือนพูดกับตัวเอง เพราะปลายเท้าแกร่งที่ออกมาจากห้องน้ำได้เพียงก้าวเดียวเท่านั้นก่อนมือหนาจะปิดประตูลงดัง

ปัง!

“ขอโทษนะยัยหนูที่เธอต้องทำไม่สำเร็จ”เขาพูดกับตัวเองไม่รู้สิเขาไม่เคยคิดจะรักใครหลังจากที่โดนผู้หญิงที่เขารักมากทำร้ายจิตใจจนแหลกลาน และไม่คิดที่จะเปิดใจรับใครอีกมันผิดหวังเสียใจไม่มีใครคิดหรอกว่าเสือผู้หญิงอย่างเขาจะพบเจอความรักถึงขั้นจะแต่งงาน แต่แล้วโชคชะตากับเล่นตลกเจ้าสาวของเขาหนีไปแต่งงานใหม่ถึงแม้ว่าหญิงสาวที่ทำให้เขาสุขสมอิ่มเอมมากก็ตามสาวน้อยคนนี้ก็เช่นกัน.....