ข้อเสนอรักเมียตีทะเบียน บทที่2.มันคืออดีต..

ปลายนิ้วเขาเฉียดไปเฉียดมาที่เนินหน้าอก มิลาเผลอโก่งตัวหนี จนปลายนิ้วเขาแตะที่หลังต้นคอ เธอตกใจแทบร้องวี๊ด เนื้อตัวร้อนฉ่าเหมือนเปลวไฟลุกท่วมตัว

มิลากัดริมฝีปากล่าง หลุบเปลือกตาลง พอดีกับที่เอเดนทำหน้าที่เขาเสร็จ

และถอยหลังไปยืนประจำที่ที่ของเขา

เธอแอบผ่อนลมหายใจออกมายาวเหยียด มือสั่นๆ จับอยู่ที่ชายเสื้อและกดเล็บลงไปที่เนื้อตรงข้างหน้าขาเพื่อสงบสติที่กระจัดกระจายของตนเอง

มิลาไม่ทันฟังว่าเอเดนพูดอะไร เธอใจจดใจจ่ออยู่ที่ประตู

ทันทีที่ชายผู้นั้นเดินออกไปพ้นห้องประชุม มิลาก็ถลาตามไปติดๆ เธอวิ่งออกไปทางบันไดหนีไฟ และกรีดร้องสุดเสียง

“อืออออออออออออออออ...”

ได้ปลดปล่อยสิ่งที่อัดอั้นออกไปบ้าง ช่วยทำให้เธอสบายใจขึ้น แต่...ไม่ทั้งหมด หญิงสาวยกมือยัดปาก กัดเล็บหัวแม่มือระหว่างใช้ความคิด เธอจะเก็บความลับของตัวเองให้พ้นจากชายผู้นั้นยังไง มิลาเริ่มไม่มั่นใจอนาคตแล้ว

ทุกสิ่งที่ตนเองหวังกำลังพังลงต่อหน้า

อนาคตที่วาดหวังไว้อย่างดี กำลังกลายเป็นแค่ความฝัน

เธออยู่ที่นี่นานกว่านี้ได้ยังไง วันไหนที่ผู้ชายคนนั้นสะกิดใจขึ้นมา

สมบัติชิ้นสุดท้ายที่สำคัญต่อตนเองคงถูกพรากออกไป และเธอไม่มีหนทางสู้เขาได้เลยสักทาง

“ภูมิ...แกมาหาฉันหน่อย ฉันมีเรื่องสำคัญจะปรึกษา”

“แกแน่ใจเหรอมิลาว่าแกจำไม่ผิด” ชายหนุ่มถามเสียงหลงหลังจากนิ่งฟังสิ่งที่เพื่อนเล่าให้ฟังจนหมดเปลือก

“ฉันไม่มีทางลืมหรอก เขา ‘เด็ด’ ขนาดทำให้ฉันฝันถึงได้เป็นปีๆ”

มิลาสารภาพ ก้มหน้าคอตก เพราะผู้ชายคืนเดียวคนนั้น ทำให้ปัจจุบันและอนาคตของเธอผิดเพี้ยนไปหมด เขารูปงามปานเทพบุตร แววตาดุดันผสมความเร่าร้อนนั่นทำให้เธอเริ่มต้นกับผู้ชายคนไหนไม่ได้สักที ข้อเปรียบเทียบระหว่างที่คบหาดูใจกับเพื่อนชายคนใหม่ ทุกครั้งที่เงาของเขาปรากฏขึ้นในใจเธอ

เป็นอันว่าต้นรักที่เริ่มเพาะลงดินเหี่ยวเฉาลงเรื่อยๆ

ผู้ชายรอบตัวไม่ทำให้หัวใจของเธอเต้นระทึกได้เท่า ‘เขา’

ผู้ชายรอบตัวไม่ทำให้หัวใจกระด้างของเธอสั่นไหวได้เท่า ‘เขา’

พ่อของลูกหล่อเกินต้าน ผู้ชายรอบตัวเลยกลายเป็นแค่แมลงหวี่ แมลงวัน

มีแค่ภูมิเท่านั้นที่มิลาวางใจ คงเป็นเพราะเธอมองเขาเหมือนเพศเดียวกัน จนวันนี้แหละ มิลาเพิ่งรู้ หัวใจอับเฉาของเธอไม่ได้ไร้ความรู้สึก ทันทีที่ผู้ชายคนนั้นปรากฏตัวต่อหน้า นาฬิกาชีวิตที่ลานหมดของเธอก็เริ่มทำงานอีกครั้ง

“วีรกรรมหมอนั่นมีทางเป็นไปได้ที่เขาจะจำแกได้”

ข่าวการเป็นคาสโนว่าของเอเดนดังกระฉ่อน เขาขึ้นหน้าหนึ่งแท็บลอยจนกลายเป็นขาประจำ ทุกประเทศที่เอเดนไปเขามักจะตกเป็นข่าว ไม่ว่าเซเลป หรือคนเด่นคนดัง ต่างพร้อมที่จะสยบต่อหน้า ไม่คิดเหมือนกันว่าผู้บริหารระดับสูงอย่างชายผู้นี้จะรับตำแหน่ง CEO ในประเทศเล็กๆ ที่ห่างจากบ้านเกิดเขา

มันน่าสงสัยและน่าเคลือบแคลง

ภูมิพยายามคิดในแง่ดี นี่อาจเป็นใบเบิกทางให้ชายผู้นั้นก้าวขึ้นไปในตำแหน่งสูงกว่านี้ เขามาเพื่อพิสูจน์ฝีมือ หรือ...ไม่หรอก

“ฉันก็หวังแบบนั้นแหละ แค่คืนเดียวเอง เขาไม่มีทางจำฉันได้แน่”

แอบผิดหวังนิดๆ มิลาซื่อสัตย์ต่อตัวเองไง บางครั้งเธอก็อยากให้เขาจำเธอได้ แต่มาคิดอีกที มันน่าจะดีกว่า ถ้าความทรงจำที่เกิดขึ้นนั่น จะเป็นแค่อดีตที่เขาไม่จำให้รกสมอง

“คืนเดียวไอ้หื่นนั่นสะบึมแกเสียเครื่องในแทบพัง”

สภาพมิลาในวันที่เกิดเหตุภูมิเห็นแล้วสังเวช ผู้หญิงตัวเล็กกับร่องรอยรักทุกตารางนิ้วบนตัว ภูมิแทบคลั่ง เขาเกือบบุกไปชกหน้าเอเดนแล้ว ถ้าไม่บังเอิญเห็นข่าวก็อตซิปของแท็บลอยเสียก่อน

ไม่น่าเชื่อว่าเอเดนจะมีแรงเหลือพอให้เดินทางกลับ

มิลาบักโกรกเหมือนถูกผู้ชายสิบคนรุมโทรม แต่สภาพของหมอนั่นกลับไม่มีท่าทางอิดโรยแม้สักนิดเดียว

“หยุดพูดถึงเขาเถอะ”

มิลายกแก้วกาแฟขึ้นซด สมองของเธอสับสน คิดอะไรไม่ออก

เครื่องเธอรวนเหมือนมีไวรัสลง สมองสั่งการช้าและเอื่อยเฉื่อยพิกล

“แล้วแกจะเอาไง”

“ภูมิ ฉันคงต้องหางานใหม่” มิลาสารภาพ เธอเผชิญหน้ากับชายผู้นั้นนานกว่านี้ไม่ได้

“เศรษฐกิจแบบนี้ ที่ไหนจะรับแกล่ะมิลา”