ข้อเสนอรักเมียตีทะเบียน บทที่1.ซวยแล้ว.....

“มิลามาทางนี้เร็ว” พอโผล่หน้าเข้าไป เบญจาก็รั้งเธอไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่งแถมกดหัวไหล่ให้ทรุดนั่งลงตรงนั้น “โชคดีที่คนใหญ่คนโตยังลงมาไม่ครบ ไม่อย่างนั้นชลิตคงหาเรื่องกระแหนะกระแหนเธอไม่หยุด” เสียงกระซิบของเบญจาทำให้มิลาแอบขำ คนที่เบญจาพูดถึงคือคู่แข่งของตัวฉกาจของเธอ เขาและเธอสูสีกันทั้งฝีมือและความขยัน ชายผู้นั้นมีคนใหญ่โตหนุนหลังด้วยซ้ำ มิลาไม่คิดว่า คนระดับสูงจะเห็นความสามารถของเธอ เมื่อเธอไม่มีคนสนับสนุน

แต่ผิดคาด...

เธอถูกเลือกให้รับตำแหน่งแทนตัวเกร็งอย่างชลิต

วันที่ประกาศผล ผู้ชายคนนั้นไม่พอใจมาก เขาเดินมามองหน้าเธอ แล้วก็กลับบ้านครึ่งวัน คงอับอายเพราะคุยฟุ้งไว้เยอะ

มิลาก้มหน้าลงรวบรวมสมาธิ วันนี้จะต้องไม่มีข้อบกพร่องใดใดให้เกิดรอยตำหนิในชีวิตของเธออีกเพื่ออนาคต เพื่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน จากนี้ไปเธอจะปูพรมเป็นทางเดินให้บุตรสาว มิลินจะต้องไม่น้อยหน้าเด็กคนอื่นๆ

ผู้บริหารระดับสูงทยอยเดินเข้ามา แต่คนสำคัญที่ควรมา กลับยังไม่มา

CEO คนใหม่ที่เพิ่งได้รับการแต่งตั้งก่อนหน้าที่เธอจะได้ตำแหน่ง ข่าวของเขาไม่เบาเลย มิลาได้ยินพนักงานในบริษัทพูดถึงเขาบ่อยๆ แต่เธอก็ยังไม่เคยเห็นหน้าเขาชัดๆ สักที คงเพราะช่วงสิ้นปี งานที่เธอรับผิดชอบมีมากขึ้น มิลาหัวหมุนกับงานและการเลี้ยงบุตรสาว เธอเลยตัดความสนใจเรื่องรอบตัว มิลาเลยไม่รู้ว่าตนเองพลาดสิ่งสำคัญไป

จนกระทั่ง...

เสียงพึมพำรอบตัวหยุดลง ประตูบานใหญ่ถูกดันให้เปิดออก แสงสว่างจากภายนอกทอดยาวบนพื้นพรมสีแดงเข้ม เงาใหญ่โตนั่นแสดงความองอาจให้มิลารับรู้ เธอเงยหน้ามอง แต่แสงจ้านั่นทำให้เห็นคนที่เดินเข้ามาไม่ชัด เธอพยายามหรี่ตาและมองหน้าชายรูปร่างสูงที่เดินนำทุกคนเข้ามา แต่มันเป็นไปได้ยากที่จะมองย้อนแสงแล้วเห็นชัดขนาดนั้น จนกว่าประตูนั่นจะปิดงับลงนั่นแหละ เธอคงได้เห็นชายผู้นี้ชัดขึ้น

แต่เท่าที่สำรวจรูปลักษณ์ภายนอก ไม่มีข้อตำหนิสักนิด ชายผู้นี้รูปร่างสมส่วนสมกับคำร่ำลือ ข่าวที่ได้ยินทำให้เธอทึ่งหลายอย่าง เอเดน คอนนอร์ คือชื่อของเขาผู้ชายวัยสามสิบห้าปีที่ยังคงสถานะ ‘โสด’ ผู้หญิงวิ่งไล่ตอมเขาไม่ต่างอะไรกับฝูงแมลงวัน เขาเนื้อหอมเพราะเป็นผู้ชายโสดที่ทั้งหล่อและรวย ผู้หญิงคนไหนพิชิตใจเอเดนได้ ยิ่งกว่าตกลงไปในบ่อทองเสียอีก และเพราะยังไม่มีผู้หญิงคนไหนทำได้ไงล่ะ ผู้ชายอย่างเอเดนเลยเนื้อหอมเป็นพิเศษ

มิลากลั้นใจมองตรงๆ ประตูบานนั้นค่อยๆ ปิดงับลงช้าๆ

รูปร่างเขาชวนให้หัวใจที่สงบนิ่งมานานของเธอสั่นพรั่บๆ

ที่อยากรู้ยิ่งกว่าคือหน้าตาเขา จะทำให้หัวใจที่ตั้งใจปิดตายของเธอสะดุ้งสะเทือนหรือไม่?

มันยิ่งกว่าภูเขาไฟระเบิด ยิ่งกว่าแผ่นสั่นสะเทือนมากกว่า8ริกเตอร์เสียอีก

มิลานั่งตาโต อ้าปากค้าง ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคือ...

‘ซวยแล้วสิ!!’

เสียงดนตรีจังหวะเร้าใจดังกระหึ่ม นักเที่ยวกลางคืนพร้อมใจกันปลดปล่อย รวมทั้งมิลาด้วย เธอสนุกสุดเหวี่ยงท่ามกลางคนสนิทและเพื่อนที่รู้ใจ ความสำเร็จวันนี้ได้มาจากความพยายามของเธอล้วนๆ น่าเสียดาย ที่บุพการีทั้งสองท่าน อยู่ไม่ถึงวันที่เธอประสบความสำเร็จ

“ภูมิ...ฉันจาอ้วก”

เธอเอียงศีรษะอิงหัวไหล่แข็งแรงของเพื่อนสนิทเพศชาย

“ไปห้องน้ำไหมล่ะ เดี๋ยวฉันพาแกไปเอง”

มิลาส่ายหน้าไปมา “ไม่ ฉันออกไปสูดอากาศข้างนอกแทนดีกว่า ในนี้มันอึดอัด”

“งั้นไป เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนแกเอง”

ชายหนุ่มทรงตัวขึ้นพยุงมิลาที่ทำท่าลุกไม่ไหว

“อืม...” หญิงสาวครางรับเดินสะเปะสะปะฝ่าผู้คนออกไปด้านนอกโดยไม่รู้ว่า ภูมิไม่ได้เป็นคนพาเธอมา

“แกจะไปไหนยะ มานี่เลย” ภูมิถูกเพื่อนอีกคนรั้งไว้ เขามองตามเพื่อนสาวที่เดินโซซัดโซเซออกไปด้านนอกด้วยความเป็นห่วง ภูมิตั้งใจจะปลีกตัวออกไปคอยดูมิลา แต่เพราะวันนั้นเขามีดวงเรื่องผู้ชาย เขาเจอใครบางคนที่นั่น จนลืมมิลาไปเสียสนิท

“อืม...ไม่มีแกสักคนนะฉันคงไม่รู้จะเอาสิ่งที่ฉันสู้มาแทบตายไปอวดใคร” มิลาพึมพำสอดมือกอดเอวหนาที่คิดว่าเป็นเพื่อนชายให้แน่นขึ้น วงหน้าล้อมกรอบด้วยผมเส้นเล็กเสือกเสยไปมาที่แผ่นอกแน่นตึง