๓ พ่อเลี้ยงเปลี่ยนไป (๑)

๓

พ่อเลี้ยงเปลี่ยนไป

ข่าวการแต่งงานของพ่อเลี้ยงก้องนเรนทร์กับลิลิตดังไปทั่วไร่ คนงานพูดกันด้วยความยินดี รอยยิ้มแต้มใบหน้าทั้งยังเข้ามาแสดงความดีใจกับพ่อเลี้ยงที่กำลังจะสละโสด ที่สำคัญเจ้าสาวยังเป็นคนที่พวกตนรู้จักสนิทสนม

งานเศร้าผ่านไปแล้วกำลังจะมีงานรื่นเริง ไร่ทวีสุขจึงเต็มไปด้วยความสดใสต่างจากวันที่ผ่านมา

แม่บ้านที่เพิ่งทราบข่าวจากป้านิ่มคุยกันเสียงดังอย่างตื่นเต้น ไม่คิดว่าร่างสูงจะสละโสดเพราะเห็นทำงานหามรุ่งหามค่ำ แต่เหนือความคาดหมายยิ่งกว่าคือว่าที่เจ้าสาวอายุห่างจากเจ้าบ่าวเก้าปี แถมยังไม่ค่อยพูดคุยปฏิสัมพันธ์กันอีก

แล้วไปรักกันจนถึงขั้นตกลงปลงใจตอนไหน

“อะไรนะ!! พ่อเลี้ยงจะแต่งงานกับคุณลิ!” แม่บ้านอายุกำลังจะเข้าเลขสี่ร้องเสียงดังด้วยความตกใจระหว่างเตรียมวัตถุดิบเพื่อทำอาหารเที่ยงให้คนงาน ตนรู้เป็นคนสุดท้ายของบ้านจึงมีอาการช็อคจนเบิกตากว้าง วางมือจากทุกสิ่งที่กำลังทำ

“จะเสียงดังอะไรขนาดนั้น พวกเราก็พูดกันออกบ่อยว่าพ่อเลี้ยงอัทธ์อยากได้คุณลิมาเป็นสะใภ้ ไม่อย่างนั้นคงไม่เลี้ยงเหมือนลูกสาวอีกคน ยอมให้นอนห้องของคุณเกตทั้งที่รักมากหวงมากไม่ยอมให้ใครเข้าไปยุ่มย่าม ท่านคงสบายใจแล้วล่ะ” คนงานในไร่ที่เข้ามาช่วยทำอาหารพูดคุยอย่างออกรส

ความเอ็นดูที่พ่อเลี้ยงคนเก่ามีต่อลิลิตเปรียบเสมือนลูกสาวอีกคน ทำให้พวกตนนึกย้อนถึงเกตนรีที่ได้รับความรักจากพ่อ แม่และพี่ชาย แต่เหมือนว่ามันยังไม่พอจึงปลิดชีพตัวเองเพื่อชายสุดที่รัก

การมาลิลิตเปลี่ยนพ่อเลี้ยงอัทธ์ที่ใกล้ลาโลกให้กลับมายิ้มอีกครั้ง ท่านให้อภิสิทธิ์หญิงสาวหลายอย่าง คิดว่าคงเลี้ยงดูเพื่อให้เข้ามาอยู่ในบ้านญาณพัฒน์ในฐานะแม่เลี้ยงคนใหม่

แล้วก็เป็นจริงอย่างที่คิด...

“แหม่ ว่าไปก็โล่งใจเหมือนกันนะที่คุณลิจะมาเป็นแม่เลี้ยงของไร่ ทั้งน่ารัก อ่อนหวาน สนุกสนาน...เหมาะสมกับพ่อเลี้ยงทุกประการ” เยินยอคนที่กำลังจะมาเป็นเจ้านายอีกคนของตัวเอง ทุกคนจึงพยักหน้าเห็นด้วย

ลิลิตกลายเป็นที่รักของคนงานทั้งไร่ ด้วยความน่ารักช่างเจรจา ไปช่วยงานที่ไร่ก็ชวนคุยจนแทบไม่ได้งาน พอก้องนเรนทร์กลับมาลุยงานก็ไม่เห็นหล่อนเลยจนพากันคิดถึง

แต่ได้ข่าวว่าวันนี้หล่อนกลับไปทำงานตำแหน่งนักบัญชีของไร่ดังเดิม ทุกคนต้อนรับการกลับมาด้วยความคิดถึง

“นินทาเจ้านายดังไปถึงห้องรับแขก ระวังจะโดนไล่ออก” หัวหน้าแม่บ้านเดินเข้ามาในห้องครัวพลางเอ็ดอย่างไม่จริงจัง

“โธ่ป้านิ่ม พวกฉันกำลังดีใจที่คุณลิจะได้เป็นแม่เลี้ยงคนใหม่ของไร่ อีกอย่างไร่เราก็ไม่มีงานรื่นเริงมานาน ตอนแรกฉันคิดว่าจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับพ่อเลี้ยงก้องกลับมาจากนอก แต่ก็ต้องมาจัดงานเศร้าซะได้” พยักหน้าพร้อมเพรียงกันสนับสนุนกับคำพูดนั้น

อาการของพ่อเลี้ยงอัทธ์แย่ลงทุกวัน แต่ก็ได้กำลังใจดีจากลิลิต ทุกคนคิดว่าท่านจะอยู่ไปอีกนาน หรืออาจจะรอจนกว่าจะถึงวันที่ลูกชายกลับไทย

ใครจะคิดว่าจากไปก่อน...

“คราวนี้เราคงได้สนุกกันแล้ว” ยิ้มกว้างให้กันด้วยความดีใจ งานแต่งของพ่อเลี้ยงทั้งทีต้องจัดอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน

พวกตนต้องได้สนุกและกินของอร่อย แค่คิดก็ฝันหวานไปถึงวันแต่งงานทั้งที่เพิ่งมีข่าวแพร่ไปทั่วไร่เมื่อเช้านี้เอง ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเอาไปพูด

“ใครบอกว่าพวกแกจะได้รับเชิญไปงาน” ป้านิ่มถามดับฝัน ทุกคนจึงหันมองหัวหน้าแม่บ้านเป็นตาเดียว ถึงกับเผยอปากค้างแล้วรีบถามกลับสีหน้าร้อนใจ

“อ้าว พ่อเลี้ยงไม่จัดงานที่ไร่เหรอ”

“ไร่เราก็มีลานหญ้ากว้างเหมาะจะจัดงานแต่ง พ่อเลี้ยงจะจัดในโรงแรมเหรอป้า” กระพริบตาปริบระหว่างถามป้านิ่ม ฝากความหวังไว้ที่หัวหน้าแม่บ้านผู้ควบคุมทุกอย่างภายในบ้านญาณพัฒน์และไม่มีใครกล้าขัดใจสักคน

ท่านเป็นคนเก่าแก่ที่ติดตามแม่เลี้ยงคนเก่ามาคอยดูไร่ทวีสุขและบ้านหลังงาม ใครบ้างจะกล้าขัด ขนาดพ่อเลี้ยงยังเกรงใจ

“พูดมาก ทำงานไป” ตัดบทอย่างรวดเร็ว กำลังจะเดินออกไปข้างนอกแต่มีคนเข้ามากอดเอวเอาไว้แล้วออดอ้อนตามนิสัย สร้างรอยยิ้มให้คนมองนึกเอ็นดูอยู่เป็นนิจ

ช่วงพักเที่ยงลิลิตปั่นจักรยานจากสำนักงานของไร่มาที่บ้านเพื่อรับประทานอาหาร หล่อนได้ยินว่าจะมีของหวานเป็นขนมไทยจึงไม่พลาดที่จะมาลิ้มลอง ทำงานมาครึ่งวันรู้สึกล้าสมองจนต้องหาอาหารลงท้อง

“ป้านิ่มขาหิวจังเลย มีอะไรให้ลิกินบ้างคะ โอ้โห ขนมไทยสีเหลืองเต็มโต๊ะ หน้าตาน่าทานทั้งนั้นเลยค่ะ เดี๋ยวลิไปล้างมือก่อนนะคะ” ผละจากป้านิ่มแล้วมองขนมตรงหน้าด้วยแววตาเป็นประกาย ฉีกยิ้มกว้างพลางเดินไปล้างมือเพื่อมาหยิบขนมเข้าปาก เคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อยจนคนงานมองแล้วยิ้มตามเป็นแถว

เอ็นดูว่าที่แม่เลี้ยงของไร่ญาณพัฒน์ อายุยังน้อยแต่ได้ขึ้นแท่นเป็นภรรยาเจ้าของไร่ทวีสุขที่โด่งดัง

“คุณลิขา ได้ข่าวว่ากำลังจะมาเป็นแม่เลี้ยงเหรอคะ” หนึ่งในแม่ครัวเอ่ยถามระหว่างหล่อนกินขนม มือบางชะงักแล้วทำหน้าย่น ก่อนจะขอร้องเพราะไม่อยากเลื่อนตำแหน่งเป็นแม่เลี้ยง ฟังดูเหมือนคนมีอายุทั้งที่หล่อนเพิ่งเรียนจบปริญญาตรีได้ไม่กี่เดือน

“หูย อย่าเรียกแบบนั้นได้ไหมคะ ลิเพิ่งยี่สิบสองจะย่างยี่สิบสาม พอเรียกแม่เลี้ยงเหมือนอายุสามสิบเลยค่ะ” ทุกคนต่างหัวเราะเมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาว

มีแต่คนอยากขึ้นเป็นแม่เลี้ยง ลูกสาวคนงานที่หน้าตาสะสวยพอไปวัดไปวาก็อ่อยก้องนเรนทร์ สุดท้ายคว้าน้ำเหลวเพราะชายหนุ่มกำลังจะมีเจ้าของเป็นตัวเป็นตน

ลิลิตสาวสวยจากเมืองหลวงนั่นเอง...

“ต้องเรียกค่ะ เพราะคุณลิจะแต่งงานกับพ่อเลี้ยง และต้องมาเป็นแม่เลี้ยงของไร่ทวีสุข...ฟังบ่อยๆ แล้วจะชินไปเองค่ะ” ป้านิ่มเป็นคนย้ำจนหล่อนทอดถอนใจไม่อยากจะแย้ง จึงแกล้งเปลี่ยนเรื่องด้วยการขอกินขนมชนิดอื่นบ้าง

“ลิขอกินขนมก่อนนะคะ ทำงานใช้สมองซะเยอะ ต้องหาของบำรุงตัวเองหน่อยค่ะ” นอกจากขนมไทยยังมีคุกกี้ช็อคโกแลตที่ป้านิ่มทำใส่กระปุกไว้สำหรับลิลิตโดยเฉพาะ เป็นบุญปากของเธอจริงๆ ได้กินของหวานหลากหลายชนิด

ร่างบางขลุกอยู่ครัวหลายนาที กินขนมยังไม่ได้แตะข้าวสักเม็ด ทั้งชวนพูดคุยถึงเรื่องแต่งงาน โดยที่หล่อนไม่เอ่ยถึงว่าเกิดจากการบังคับของผู้ล่วงลับไปแล้ว

อยากให้มันเป็นความลับของพวกเรา...ถึงจะมีป้านิ่มและเพื่อนสนิทของหล่อนรู้ก็ตาม

“คุณลิคะ พ่อเลี้ยงให้มาตามไปห้องรับแขกค่ะ” คนงานเข้ามาเรียกเธอในห้องครัว แต่ร่างแบบบางก็ยืนนิ่งไม่ยอมขยับไปไหน ทั้งยังหันมาบอกหน้าตายแสดงออกชัดเจนว่ายังไม่อยากออกไป

ความเกลียดคลายลงแล้ว แต่กลายเป็นว่าพอเห็นหน้ากลับคิดถึงสถานะสามี ซึ่งเธอยังไม่ชินกับมันสักนิด ยังคงพยายามหลบหน้าพ่อเลี้ยงดังเดิม กระทั่งเช้าวันนี้ก็รีบตื่นแล้วไปคลุกอยู่สำนักงานของไร่ทวีสุข