6| อ่อนแอก็แค่อยู่บนเตียง 1/3

ไร่ขุนเขา

19.30 น

“ทำไมไม่เปิดแอร์ ชอบอยู่ร้อนๆ หรือไง” หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จชะเอมก็ขึ้นมานอนอ่านนิยายในมือถือบนเตียง ในห้องน้ำมีบางอย่างแปลกไป ในห้องนอนก็ด้วย

“ไม่ร้อนค่ะ เอมอยู่ได้”

“อย่าประชด”

“เอมไม่ได้ประชดนะคะ เอมกำลังปรับตัวอยู่ต่างหาก” เครื่องปรับอากาศรุ่นใหม่ล่าสุดถูกติดตั้งพร้อมใช้ เครื่องทำน้ำอุ่นที่เธอบ่นหาก็มีมาเพิ่มด้วย ชะเอมไม่รู้ว่าเขาทำเพื่ออะไร เธอกำลังพยายามปรับตัวกับสิ่งที่มีอยู่ แต่อยู่ๆ เขาก็นำสิ่งพวกนี้เข้ามาจนทำให้เธอทำตัวไม่ถูกและไม่กล้าแตะต้องของพวกนั้นด้วยซ้ำ

“ห้ามเปิดหน้าต่างห้องนอนเด็ดขาด มีของให้ใช้ก็ใช้ไป”

“แต่อากาศข้างนอกมันสดชื่นกว่านะคะ” อากาศบ้านไร่ดีกว่าเมืองกรุงหลายเท่า เธอชอบอากาศถ่ายเทแบบนี้มากกว่าไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศมากกว่า

“ฟังกันบ้าง มันไม่ได้สดชื่นอย่างที่คิด”

ปัง!

เป็นอีกครั้งที่เธอสะดุ้งเพราะเสียงนี้

“เอมจะจำไว้ค่ะ”

“คืนนี้ฉันมีธุระต้องทำ รีบเข้านอนซะ”

“แต่เอมยังไม่ง่วงนี่คะ ขออ่านนิยายต่ออีกหน่อย”

“ตามใจ”

เครื่องปรับอากาศถูกเปิด ทำความเย็นให้คนในห้องปิดปากหาวฟอดใหญ่ หลังจากขุนเขาออกไปชะเอมก็ยังจดจ้องหน้าจอมือถือตาไม่กะพริบเพราะนิยายที่ติดตามกำลังสนุกน่าลุ้นน่าติดตาม

แต่พอนั่งไปสักพัก ดวงตากลมโตก็เริ่มหรี่ลงเรื่อยๆ ในความรู้สึกยังไม่อยากหลับแต่อยู่ๆ หนังตาก็รู้สึกหนักเหมือนถูกมนต์สะกด

“พี่ขุนกลับมาแล้วเหรอคะ” ก่อนหลับตาลง เธอมองเห็นภาพรางๆ ตรงหน้าคล้ายกับมีใครบางคนมายืนมองอยู่ ไม่เห็นใบหน้าชัดเจน รู้แค่ว่าตัวสูง คิดว่าคงเป็นสามีที่กลับมาจากการทำธุระ

“กูไม่ใช่ไอ้ขุน”

------------------