2| แค่เมียร่วมเตียง 1/2
“หนาวจัง”
“รีบๆ แต่งตัว ฉันง่วง”
“ง่วงก็นอนสิคะ”
แก๊ก
“กรี๊ดดดด พี่ขุนปิดไฟทำไมคะ”
“ก็ฉันจะนอน เปิดไฟแล้วนอนไม่หลับ” เธอจะจำเอาไว้ว่าเขาไม่ชอบเปิดไฟนอน
“เปิดก่อนค่ะ เอมขอแต่งตัวก่อน” ขุนเขาเอื้อมมือไปเปิดไฟตามคำขอ ชะเอมจึงรีบแต่งตัวทาครีมแล้วเดินมาที่เตียงทันที ดวงตากลมโตมองที่ว่างที่มีอยู่เพียงนิดคิดว่าคงนอนไม่สบายตัวจึงลากหมอนและเดินไปหยิบผ้าห่มในตู้มาปูข้างเตียงที่มีพื้นที่กว้างกว่าบนเตียงหลายเท่า
“ทำอะไร”
“เอมจะนอนข้างล่างค่ะ ที่มันแคบ”
“เธอต้องนอนบนเตียงกับฉัน” นอกจากจะทำร้ายจิตใจกันแล้วยังคิดจะทรมานร่างกายกันอีกด้วยเหรอ
“พี่เกลียดเอมมากเหรอ”
“ทำไม จะดราม่าอะไรอีก”
“เอมแค่อยากรู้ เอมจะได้ทำตัวถูก” เพราะเธอจะได้ทำใจยอมรับ แม้ว่ามันจะยากแต่เธอก็จะพยายาม
“คิดว่าตัวเองน่าเกลียดมั้ยล่ะ”
“น่าเกลียดค่ะ ทั้งน่ารังเกียจแล้วก็น่าขยะแขยง” ชะเอมพยายามกลืนก้อนน้ำตาลงคอ มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะต่อว่าตัวเองแบบนี้แล้วเธอก็จะไม่พยายามอธิบายเรื่องทุกอย่างออกมาอีก
“งั้นก็จำไว้อีกข้อ เป็นแค่เมียร่วมเตียงอย่าคิดสำคัญตัวมากเข้าใจมั้ย”
“ค่ะ เอมจะจำเอาไว้”
ชะเอมกลายเป็นคนใช้ที่มีตำแหน่งสูงกว่าคนอื่นนิดหน่อย งานบ้าน งานครัว เธอต้องพยายามเรียนรู้และทำให้เป็น ตั้งแต่ตื่นลืมตาก็มีงานมากองอยู่ตรงหน้ามีป้านวลคอยช่วยสอนและแนะนำดูแลอย่างใกล้ชิดไม่ห่าง
“ที่นี่ไม่มีเครื่องซักผ้าเหรอคะ”
“ไม่มีหรอกค่ะ ผ้าของพ่อเลี้ยงป้าซักทุกวัน ซักมือนี่แหละค่ะสะอาดดี”
“แล้วที่นี่มีแม่บ้านกี่คนคะ”
“มีป้าคนเดียวค่ะ เป็นทั้งแม่บ้านแล้วก็แม่ครัวด้วย อ่อ มีนังนิดอีกคน ลูกสาวป้าเองแต่นั่นมันไม่ชอบงานบ้านงานครัวชอบทำงานตากแดดในไร่มากกว่า”
“เอมไม่เก่งงานบ้านงานครัวเลยค่ะ”
“ป้าเข้าใจค่ะ ไม่เป็นไรนะคะค่อยๆ หัดเดี๋ยวก็เป็นเอง” ป้านวลใจเย็นและแสนดีกับเธอมาก ต่างจากสามีที่นอนร่วมเตียงกันทั้งคืนจ้องแต่จะหาเรื่องและพูดจาทำร้ายจิตใจกันให้อารมณ์หม่นหมองแทบทุกวัน
นวลสอนเธอทำอาหารซึ่งเป็นเมนูที่พ่อเลี้ยงชอบ เป็นเรื่องยากมากๆ สำหรับมือใหม่ที่ไม่เคยหยิบจับทำอะไรเองมาก่อนอย่างเธอ
“มีอะไรกินวันนี้” เสียงเข้มถามหาเมนูวันนี้ หลังจากกลับจากไร่ชา ขุนเขาก็ตรงกลับบ้านทันที วันนี้รู้สึกเหนื่อยกว่าทุกวันเพราะในไร่กำลังขยายพื้นปลูกชาเพิ่ม
“น้ำเย็นค่ะ”
“ฉันถามว่ามีอะไรกิน”
“ป้านวลสอนเอมทำราดหน้าค่ะ” หลังจากซักผ้าด้วยมือเสร็จ ชะเอมก็รีบเข้าครัวทำอาหารเอาไว้รอสามี
---------------