ตอนที่ 4 นางปีศาจจิ้งจอกสยิวกับบทรักของคุณชายเป่า 1

“อืม ดอกเหมยเจ้าทำไมถึงสวยเช่นนี้ ข้าจะแทงกระบี่เข้าไปในกลีบบอบบางของเจ้าบัดเดี๋ยวนี้เลย อืม เสียว เสียวจริง ๆ”

คุณชายเป่าค่อยๆ ดันกระบี่เข้าไปภายในดอกเหมยที่สยายกลีบอ้าออกจากกันเป็นการต้อนรับกระบี่เล่มแข็งและใหญ่ กลีบเหมยขยับเมื่อกระบี่ชักเข้า ๆ ออก ๆ

ทุกครั้งที่คุณชายเป่าดึงกระบี่ออกมา กลีบเหมยด้านในขยับตามออกมาสีชมพูใสจนคุณชายเป่าอดใจไม่ไหว แทงกระบี่ลงไปเร็ว ๆ จนร่างบางสะท้าน

เฟินใบหน้าเหยเก หลับตา สูดปาก มือทั้งสองข้างกำแน่นด้วยความถึงใจกับกระบี่แข็งที่ทิ่มแทงไม่หยุด

ถ้าหากว่ากระบี่เล่มนี้แทงศัตรูในสนามรบ คนผู้นั้นคงตายไปตั้งแต่คมแรกที่เข้าในเรือนร่างและเลือดจะต้องพุ่งกระฉูดเป็นสายน้ำ

"โอ คุณชายเป่า ข้า ข้า เสียวใจแทบขาด ท่านแทงกระบี่ทั้งเร็วและแรงเยี่ยงนี้ ข้าแทบตาย โอ๊ะ อะ ท่าน ข้า ข้า”

สาวใช้คนงามยังคงคร่ำครวญกับบทรักที่คุณชายเป่ามอบอย่างหนัก แต่ละครั้งที่คุณชายเป่าออกแรงกระหน่ำกระบี่ทิ่มแทง ร่างนางแทบแหลก ราวกับถูกกระชากจากฝูงหมาจิ้งจอกตัวใหญ่พากันรุมทึ้งจนร่างฉีกขาดออกจากกัน

ทว่าท่ามกลางความร้าวระบมกลับแฝงด้วยความสุขจนร่ำร้องที่จะให้คุณชายเป่าแทงหนัก ๆ เช่นนี้ตลอดไปจนกว่าจะจบสิ้นบทสวาท

“โอ๊ย คุณชายเป่าของข้า ข้ามีความสุขเหลือเกิน”

“ข้าก็มีความสุขเช่นกันเฟิน เฟิน ข้าจะไม่ไหวแล้ว”

“คุณชายปลดปล่อยหยาดน้ำรักออกมาเถิด ข้า ข้ายินดีใช้ร่างเป็นที่รองรับหยาดน้ำแห่งความสุขในเข้าสู่ภายใน”

“ได้สิ ข้าจะทำให้เจ้าได้รับหยาดหยดแห่งความสุข เจ้าจงกักเก็บมันเอาไว้ให้เต็มที่ด้วยเถิด ข้าจะแทงกระบี่ให้เร็วยิ่งขึ้นกว่าที่เคย”

คุณชายเป่าพลิกร่างสาวใช้แสนงามให้นอนหงาย ดอกเหมยนูนเด่นแล้วแย้มกลีบบานสวยแม้ว่ามีน้ำรักคลออยู่ภายใน แต่ชวนมอง

“ไม่ว่าด้านหน้าหรือด้านหลัง ดอกเหมยของเจ้าก็สวยตลอดกาล ข้าชอบมาก โอย...”

คุณชายเป่าร้องเบา ๆ เมื่อดันกระบี่ลงไปในกลีบเหมยแล้วกดลงไปจนสุดเล่ม สาวใช้เกร็งตัว จับแขนคุณชายเป่าไว้แน่น

คุณชายเป่าขยับบั้นท้ายเร็ว ๆ ออกแรงแทงดอกเหมยไม่ยั้ง เฟินร้องครางด้วยความอิ่มเอมใจ นางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวยที่แอบดูเกิดอาการรุ่มร้อน อยากที่จะถูกแทงแบบนั้น

มันปรารถนาที่จะสมสู่กับคุณชายเป่า ถ้าเป็นจริงตามต้องการมันจะเต็มที่กับบทรักจนคุณชายสุขคาถันอวบใหญ่

‘โอย คุณชายเป่าแห่งข้า ข้าอยาก ข้าต้องการเสพรักกับท่าน ข้าจะทำเช่นไร ข้าอยากถูกกระบี่แทงลงที่กลีบเหมยของข้าบ้าง’

นางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวยปรารถนาที่จะเป็นผู้หญิงที่ถูกกระบี่คุณชายเป่าทิ่มแทง แต่อับจนปัญญาเพราะนางมีแค่เพียงดวงวิญญาณที่ล่องลอยไปมาในอากาศเท่านั้น แต่มันพยายามที่จะหาทางเสพสมกับคุณชายเป่าให้ได้

ในเวลาเดียวกัน สาวใช้เฟินแย้มขาออกจากกัน โดยร่างคุณชายเป่าคร่อมทับแล้วกระแทกกระบี่เล่มใหญ่เข้า ๆ ออก ๆ ในกลีบเหมย ร่างใหญ่ไม่หยุดขยับ อีกทั้งยังคงโยกตัวจากช้าเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เฟินร้องครวญครางด้วยความเสียวที่เจอกระบี่อัดเข้าไปจนแน่นกลีบเหมย

“คุณชายเป่า ข้า ข้า ไม่ไหวแล้ว ข้าเสียว”

“ข้าก็เสียวเช่นกัน เฟิน ข้าจะปล่อยหยาดหยดใส่ในดอกเหมยเจ้าแล้ว”

คุณชายเป่าเกร็งสะโพกแน่น ร่างเริ่มสั่นขณะแทงกระบี่แข็งและใหญ่ลงไปในกลีบเหมยจนสาวใช้เกร็งร้องคราง กระเด้งหน้าขารับอย่างลืมตัว

“คุณชาย ข้าไม่ไหวแล้ว ข้าเสียว ใจแทบขาด คุณชาย ข้า ข้า ซี๊ด”

นางสาวใช้ผวาร่างเปลือยขึ้นจากตั่งแล้วเกาะบ่าคุณชายเป่าจนแน่น นางถึงสวรรค์ชั้นสูงสุดจากการร่วมสวาท

คุณชายเป่ายังคงกระแทกและแทงกระบี่ลงไปในร่องกลีบเหมยจนฉ่ำน้ำ ความเสียวที่ได้รับ คุณชายสูดปากเสียงดัง ๆ

“อา ข้าเสียว สะใจข้าเสียจริง ข้าจะแทงเร็วจนกลีบเหมยของเจ้าแหลก”

“เจ้าค่ะ คุณชายเป่า ข้ายินดีให้มันแหลก ข้าจะมีความสุขหากว่าท่านถึงสวรรค์ชั้นฟ้าเช่นข้า ซี๊ด”

แม้ว่าเฟินถึงสวรรค์ไปแล้วแต่ก็ยังมีความซาบซ่าน เมื่อคุณชายกระแทกกระบี่ถี่ยิบ จนนางขนลุกแล้วสูดปาก

หลายครั้งที่เสพสวาทจบไปแล้ว แต่คุณชายเป่ายังไม่หยุด จนนางถึงสวรรค์เป็นครั้งที่สอง ด้วยเหตุนี้นางจึงหลงใหลคุณชายเป่า และหึงหวงเมื่อเข่อซินมีอะไรกับเขา

“โอ เฟิน ข้า ข้า เสียว มันออกแล้ว”

คุณชายกระแทกกระบี่ลงไปในกลีบเหมยจมมิดแล้วกดแช่เอาไว้ ก่อนจะโน้มร่างสาวใช้นอนลงบนตั่ง และคุณชายเป่าก็ทับนางไว้

เฟินกอดร่างใหญ่จนแน่นแล้วจูบแก้มคุณชายอย่างแสนรัก นางยอมเป็นทาสสวาทคุณชายเป่า และต้องการที่จะเป็นทาสสวาทตลอดไป

“ข้าชอบเจ้าเหลือเกิน เฟิน”

คุณชายเป่าเอ่ยคำหวานแก่สาวใช้คนโปรดที่รับใช้บนเตียงอย่างถึงใจ ไม่ว่าคุณชายเป่าปรารถนาบทรักเช่นไร นางสนองตอบได้เต็มที่

“แค่ชอบ แต่ไม่รัก”

สาวใช้เฟินปรารถนาให้คุณชายเป่ารักมากกว่าเป็นทาสบำเรอกามเช่นนี้ แม้นางพยายามใช้ลีลาสวาทเร่าร้อนเพียงใด แต่ไม่อาจมัดใจคุณชายเป่าให้รักได้

“ข้าจะรักเจ้าได้เช่นไร ในเมื่อความรัก ข้าจะมอบให้สตรีที่จะแต่งงาน และเป็นเมียของข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น”

‘ข้าไงเล่า นางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวย เมียของท่าน คุณชายเป่า ท่านจะต้องรักข้าแต่เพียงผู้เดียว ไม่ใช่นังสาวใช้ชั้นต่ำเช่นนี้ แต่ข้าต้องรอ ข้าไม่อาจปรากฏกายเป็นมนุษย์ได้ นอกจากปรากฏร่างได้ในรูปเป็นหมาจิ้งจอกเท่านั้น ข้า ข้ามีเพียงดวงวิญญาณล่องลอยไปมา’

นางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวยอยากเป็นเมียคุณชายเป่าจนแทบจะแล่นเข้าไปสิงร่างสาวใช้เฟินที่ยังคงนอนกกกอดคุณชายเป่าจนลุกไม่ขึ้น

แต่มันทำเช่นนั้นไม่ได้นอกจากรอให้พลังเข้มแข็งแล้วจึงทำในสิ่งที่ต้องการได้ มันจะฟื้นฟูพลังให้เร็วที่สุด เพื่อสนองตัณหาแห่งกามารมณ์ให้แก่ตนเอง

“ข้ารู้ตัวดีว่าเป็นแค่เพียงสาวใช้ มีหน้าที่รับใช้งานท่านเท่านั้น ไม่อาจเผยอเป็นเมียท่าน แต่ข้ามีความสุขที่เห็นท่านมีความสุข”

“ดีที่เจ้าคิดเช่นนี้”

คุณชายเป่าจุมพิตหน้าผากเฟินเบา ๆ แม้ไม่ใช่จุมพิตด้วยความรัก แต่คุณชายเป่าก็สงสารที่นางเป็นสาวใช้ที่ดี ตามใจเขาทุกอย่าง แม้แต่ท่าร่วมรักที่โลดโผน นางให้ความร่วมมือโดยไม่กลัวกลีบเหมยจะชอกช้ำ