ตอนที่ 3 นางปีศาจจิ้งจอกสยิวกับบทรักของคุณชายเป่า

ความแกร่งของกระบี่ที่อยู่หว่างขา เฟินถึงกับสูดปากเพราะรู้ฤทธิ์ดีว่าซาบซ่านเพียงใด ทุกครั้งที่เจ้ากระบี่เล่มใหญ่ถูกชักออกจากฝัก แล้วทิ่มแทงลงไปในร่องกลีบเหมย นางด่าวดิ้นด้วยความสุขสันต์ และอีกไม่นานกระบี่เล่มนี้จะถูกนำออกมาใช้งาน

คุณชายเป่ายังคงโลมลิ้นไต่ละเลียดอยู่ที่เนินถันของสาวใช้อย่างเมามันในอารมณ์ กลิ่นกายของสาวรุ่นที่หอมละมุน ผิวเนื้อขาวเนียนละเอียด และส่วนเว้าส่วนโค้งที่สวยงามไร้ตำหนิ ดึงดูดบุรุษเช่นเขาให้ลุ่มหลง

ใบหน้างามเฉกบุรุษเลื่อนซุกไซ้ลงไปเบื้องล่างช้า ๆ ปากกับลิ้นยังคงและเล็มผิวเนื้อเนียนอย่างกระหายในกามา

นางสาวใช้ถูกนายหนุ่มรูปงามเล้าโลมอย่างมีชั้นเชิง นางเกร็งปล่อยอารมณ์ไปกับความเสียวที่ซาบซ่านจนขยำเส้นผมผู้เป็นนายด้วยความลืมตัว

“คุณชายเป่า ท่านจะทำอะไรข้า”

“ข้าจะชิมความหวานจากกลีบเหมยของเจ้าไงเล่า ว่าน้ำหวานที่ซ่อนอยู่ภายในจะหอมหวานสักเพียงใด”

“โอ คุณชาย ไม่นะ ยะ อย่าทำเช่นนั้น อุ๊ย ท่านเปลื้องผ้ารัดอกข้าออกตั้งแต่เมื่อใด อุ๊ย ท่านก็เปลื้องผ้าแพรของตัวเองออกด้วย อา คุณชายเป่าของข้า”

ไม่มีคำตอบจากคุณชายเป่า หลังจากเปลื้องผ้าซับในผืนบางของสาวใช้ออกจากสะโพกกลมกลึงเขาจ้องกลีบเหมยที่เบียดชิดกันด้วยความกระสันในตัณหา

เฟินเป็นสตรีที่มีความเป็นหญิงสวยงาม กลีบเหมยใหญ่อวบอิ่มเบียดชิดกัน หากว่าแยกกลีบเหมยออกจากกัน เกสรใหญ่ที่ซ่อนอยู่ข้างในจะเผยความงาม และสั่นระริกเมื่อถูกโลมไล้ด้วยลิ้นนุ่ม

บทรักสุดเร่าร้อนกำลังจะเริ่ม นายและสาวใช้ไม่รู้เลยว่านางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวยแอบมองด้วยความกระสันรัญจวน

เมื่อเห็นเรือนร่างคุณชายเป่าที่เปลือยเปล่า ความงามของบุรุษเพศสร้างความปั่นป่วนในอารมณ์สวาทนางปีศาจสุดสถุนจนอยากจะเสพสวาทกับเขาด้วยเช่นกัน

‘คุณชายเป่า ข้าอยากเสพสวาทกับท่าน แต่พลังข้ามีไม่เพียงพอ ข้าจะต้องรวบรวมพลังให้เข้มขลังกว่านี้ ฮึ ข้าชังนังสาวใช้มากจริตคนนี้นัก’

นางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวยถลึงดวงตาใส่เฟินที่ยังคงดีดดิ้นอยู่บนตั่งด้วยอารมณ์สวาทเมื่อชิวหาคุณชายเป่าชำแรกเข้าไปในร่องกลีบเหมยอวบใหญ่

“โอ คุณชายเป่า ข้า ข้า...”

“เจ้าเป็นอะไร เฟิน”

“ข้า ข้าเสียว ใจแทบขาดเมื่อชิวหาของท่านล่วงผ่านเข้าไปในกลีบเหมยอันนี้ ข้าไม่ไหวแล้ว ท่านลากชิวหาผ่านลงไปด้านหลังอย่างนั้น เท่ากับสังหารข้าให้ตายทั้งเป็น”

สาวใช้ยังคงคร่ำครวญด้วยความสุขเมื่อคุณชายเป่าขยับชิวหาไปตามร่องกลีบดอกเหมยที่ฉ่ำด้วยน้ำหวานแล้วลากพร้อมตวัดไปเบื้องหลัง หมุนวนเวียนอยู่แค่เพียงจุดเดียว

ความหอมหวานจากดัดดรุณีวัยแรกแย้มทำให้คุณชายเป่าเพลิดเพลินกับการละเลงชิวหาจนสาวใช้เกร็งร่างงามครั้งแล้วครั้งเล่า

“ข้าเพลิดเพลินกับกลิ่น และความงามของตรงนี้เจ้าเหลือเกิน ข้าชอบ น้ำหวานที่ซึมออกมาอีก ทำให้ข้ามีความสุขเสียจริง”

“โอ๊ยๆ คุณชายเป่า ข้าเสียวจวนเจียนจะขาดใจ ข้า ข้าไม่ไหวแล้ว”

“เช่นนั้นเจ้าก็ช่วยข้าด้วยเถิด ข้ารู้ว่ามีความต้องการเรื่องแบบนั้น อยากให้เจ้าทำกับข้าบ้าง เร็วเข้าเถิด ข้าไม่ชิมดอกเหมยเจ้าแล้ว แต่เจ้าจะต้องกลืนกินกระบี่ของข้าบ้าง”

คุณชายเป่าเว้าวอนให้สาวใช้กระทำต่อตนด้วยเสียงกระเส่า ความปรารถนาในตัณหาคือดำกฤษณาที่บัญชาคุณชายเป่าจากที่นุ่มนวลแปรเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราด กระชากเส้นผมยาวสลวยของสาวใช้เต็มแรง จนใบหน้างามหงายเริด

“โอ๊ย! คุณชายเป่า ข้า ข้า เจ็บ”

สาวใช้ร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกกระชากผมเต็มแรงจนน้ำตาร่วง แต่นางรู้ดีว่าไม่อาจหลีกเลี่ยงหน้าที่ในการปรนนิบัติคุณชายเป่าที่กำลังกระสันกับความปรารถนาในอารมณ์สวาท หากไม่ทำตามนางจะถูกลงโทษ

ริมฝีปากแดงจากสีของดอกไม้เผยอ เมื่อกระบี่คุณชายเป่าดันกระบี่เข้าไปจนสุด สาวใช้สะดุ้งร่างสะท้าน เมื่อคุณชายเป่าชักกระบี่ออก นางรีบจับด้วยเรียวนิ้วแล้วดูดกลืนลงไปอีก

“โอ เฟิน เจ้าทำให้ข้ามีความสุข ข้าเสียว ชิวหาเจ้าช่างทำให้ข้าแทบปลดปล่อยน้ำรักออกมา ข้า ข้า ชอบเจ้ามาก”

เฟินไม่อาจพูดเพราะปากยังคงคาคาบอยู่กับกระบี่เล่มใหญ่ที่ยังคงเคลื่อนที่เข้าออกไปในปากทั้งช้าและเร็วสลับกันไปมา

คุณชายเป่ารัวเอวเร็วขึ้น ส่งกระบี่แข็งเข้าปากสาวใช้ที่รอรับแล้วรวบด้วยความนุ่มของริมฝีปากนุ่ม ชิวหาที่ซ่อนอยู่ภายในได้ไล้ตามเมื่อดันกระบี่ออกมา ชิวหาลากตามรอยผ่าของส่วนหัวเร็วปานลมพายุ

“โอ เก่งมากเฟิน เจ้าเป็นสาวใช้ที่ทำให้ข้าถึงสวรรค์ชั้นสูงสุด เจ้า เอ่อ ข้า ข้าไม่ไหว ใจเจียนขาดแล้ว เฟินของข้า”

คุณชายเป่าเรียกสาวใช้ว่าเฟินของข้า นางจึงฮึกเหิมกว่าเดิม ขยับปากสีแดงเร็วยิ่งขึ้น หัวนางสั่นคลอนไปมา คุณชายเป่ายังคงขยับเอวเร็วจนใบหน้านางแทบหงาย

“ข้า ข้าไม่ไหวแล้ว ขอข้าอีกสักครั้งเฟิน”

คุณชายเป่าผลักร่างสาวใช้ที่ไร้อาภรณ์ให้ล้มลงไปนอนที่ตั่งแล้วจับให้หมอบ ท้องพาดตั่ง มือเท้าของนางห้อยลงที่พื้น คุณชายเป่าจ้องบั้นท้ายที่งอนงาม สองขาอ้าออกจากกัน จนกลีบเหมยสยายออก เกสรข้างในยื่นท้าทายสายตาวาวที่จับจ้องจนแทบจะแผดเผาให้เป็นจุลในพริบตา

“คุณชายเป่า ท่าน ท่านจะทำข้าเช่นไร”

“ข้าจะแทงกระบี่ลงไปในกลีบเหมยของเจ้า แบบที่เจ้าไม่เคยเจอมาก่อน”

“ท่านเคยแทงกระบี่ข้างหลังแบบนี้ใส่ดรุณีนางใดมาก่อนหรือไม่”

เฟินถามด้วยความประหลาดใจเพราะไม่เคยถูกกระบี่เล่มยาวเสียบแทงด้านหลังมาก่อน เพิ่งครั้งนี้ที่คุณชายเป่าคิดจะกระทำ

“เจ้าก็รู้ ข้าไม่เคยมีเสพรักกับดรุณีนางใด นอกจากเจ้าและเข่อซิน”

“เข่อซินคงโดนกระบี่ของท่านแทงด้านหลังมาแล้ว”

เฟินยังคงริษยาสาวใช้อีกคนซึ่งทำหน้าที่บริการความสำราญทางกามารมณ์แก่คุณชายเป่าจึงสอบถามอย่างไม่ชอบใจเท่าใดนัก

“เจ้าจะใคร่รู้ทำไมเล่า ทำหน้าที่ให้ความสำราญแก่ข้าเถิด”

เฟินรู้ว่าหากยังคงพูดมากไปกว่านี้ อาจทำให้คุณชายเป่าไม่พอใจจึงเลือกที่จะนิ่งแล้วยักย้ายส่ายสะโพกไปมา