ตอนที่ 2 เล่ห์นางปีศาจจิ้งจอกหลิงเวย 1

คุณชายเป่ากล่าวจบก็กระโจนขึ้นไปกลางอากาศ ด้วยวิชาตัวเบาที่ร่ำเรียนมาช่วยให้ร่างทรงตัวได้เป็นอย่างดี บัดนี้ร่างสูงสง่าพุ่งไปข้างหน้า รวดเร็วประดุจลมพัด

ผมที่มัดเกล้าสูงแล้วทิ้งชายยาวให้ระแผ่นหลังปลิวไสวเมื่อปะทะกับสายลมและชุดคลุมยาวสีขาวทอจากไหมชั้นดีก็พลิ้วตามไปด้วย

“คุณชายเป่าจะยิงลูกไม้ผลใดเล่า”

ตงฟางโจวยังคงถามผู้เป็นนายที่กระโจนร่างหินลอยกลางอากาศไปมา

“ข้าจะยิงผลใดก็ย่อมได้ เจ้าคอยดูก็แล้วกัน นั่น ลูกไม้ผลนั้น”

คุณชายเป่ากล่าวพลางเหนี่ยวคันศร ลูกธนูปลายแหลมคมพุ่งไปยังลูกไม้ที่มีขนาดเท่าผลมะนาว

แม่นราวจับวาง ลูกธนูปักตรงกลางผลลูกไม้อย่างจัง และลูกไม้แตกออกจากกัน ลูกธนูยังไม่สิ้นฤทธิ์พุ่งตรงไปยังต้นไม้ใหญ่แล้วปักฉึกตรงด้านบนโพรงไม้จนแน่น

“อา !”

เสียงร้องด้วยความลิงโลดดังขึ้น ขณะฟ้าที่แจ่มใสกลับปั่นป่วนแล้วมืดครึ้ม เสียงคำรณคำรามดังรอบทิศ สองนายบ่าวมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

“ตงฟางโจวเกิดอะไรขึ้น”

“ข้าก็ไม่อาจรู้ได้ ข้าว่าเรารีบกลับกันเถิด”

“ข้าก็ว่าเช่นนั้น เจ้าเรียกม้ามาให้ข้าเร็วเข้า หากว่าฝนตกลงมา พวกเราจะต้องเปียกแน่ๆ”

“ขอรับคุณชาย”

ตงฟางโจวปรบมือ 3 ครั้ง ม้าสีขาว 2 ตัวกระโจนออกมาจากชายป่าแล้ววิ่งเข้ามาหาบุรุษทั้งสองที่พร้อมใจกันใช้วิชาตัวเบากระโจนขึ้นไปนั่งบนหลังของมัน แล้วควบอาชาคู่ห้อตะบึงไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

บุรุษทั้งสองหารู้ไม่ว่า ลูกธนูที่ปักอยู่กับโพรงไม้นั้น แท้จริงแล้วส่วนปลายปักลงตรงกลางผ้ายันต์สีแดงที่เทพชิงกวงอ๊วงกำกับมนตร์จองจำนางปีศาจจิ้งจอกหลิงเวยบัดนี้มนตร์ถูกทำลายลง วิญญาณชั่วถูกปลดปล่อยเป็นอิสระ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ข้าเป็นอิสระแล้ว”

วิญญาณนางปีศาจจิ้งจอกหลิงเวยหัวเราะด้วยความลิงโลด ดวงตาเรียวเล็กมองตามร่างคุณชายเป่าอย่างเจ้าเล่ห์ และมันล่องลอยร่างโปร่งแสงออกจากโพรงไม้แล้วโลดแล่นตามคุณชายเป่ากับพี่เลี้ยงไปอย่างรวดเร็ว

น้ำชาอุ่นๆ ถูกรินใส่ถ้วยกระเบื้องเคลือบใบน้อยแล้วจ่อที่ริมฝีปากคุณชายเป่า บัดนี้ทอดร่างซึ่งเปลือยอกด้านบนนอนบนเตียงไม้ฝังมุก ด้านบนเป็นฟูกนุ่มหนาปูทับด้วยผ้าแพรสีขาวสะอาดตา

คุณชายเป่าจ้องใบหน้าเฟินสาวใช้ใบหน้างาม ผิวขาวปานหิมะ และเรือนร่างอวบอัดด้วยวัยสาว 18 ความสะคราญของสาวใช้วัยกำดัดสร้างความรัญจวนแก่คุณชายเป่าไม่น้อย บ่อยครั้งที่เขาเรียกเฟินมารับใช้แบบแนบชิด และจบลงด้วยการเสพสุข

คุณชายเป่าอยู่ในวัยหนุ่ม มีอารมณ์เสน่หาต่อเพศตรงข้ามไม่รู้จบสิ้น เมื่อเจอหญิงที่พึงใจจึงพยายามที่จะครอบครอง

เฟินสังเวยความสาวแก่คุณชายเป่าเป็นคนแรก และเขาตอบแทนด้วยเหรียญทองแดงจนเฟินพึงพอใจ

นอกจากเฟินแล้วเข่อซินก็ถูกคุณชายเป่าชำแรกความสาวเป็นคนแรกเช่นกัน สาวใช้ทั้งสองจึงเป็นนางห้ามที่บุรุษใดห้ามแตะต้องแม้แต่เศรษฐีหม่าผู้เป็นบิดาก็ไม่กล้ายุ่งเกี่ยว

“คุณชายเป่าจะรับหมั่นโถวด้วยหรือไม่”

เฟินถามพลางชม้ายชายตาอย่างใส่จริตแล้วก้มตัวด้วยเจตนาให้คุณชายเป่าเห็นถันอวบขาวที่เกือบล้นทะลักออกมาจากผ้าบางรัดหน้าอกไว้แค่เพียงครึ่งเต้า

เมื่อเฟินมารับใช้คุณชายเป่าจะถอดชุดที่สวมใส่ออกจนเหลือแค่เพียงผ้ารัดหน้าอกกับผ้านุ่งซับในผ้าบางๆ เท่านั้น

“ข้าหิวจนไส้จะขาดอยู่แล้ว เจ้าเอาหมั่นโถวมาป้อนข้าเถิด”

“เจ้าค่ะ คุณชายเป่า”

เฟินบรรจงป้อนหมั่นโถวแป้งนิ่มให้คุณชายเป่าอย่างสงบเสงี่ยม แต่แฝงด้วยมารยา นางเอนร่างเกือบเปลือยแนบเนื้อคุณชายที่มีแค่ผ้าแพรสีขาวพันเอวไว้เท่านั้น

คุณชายเป่ากินหมั่นโถวจนหมดลูก แล้วหันมากอดรัดร่างเฟินด้วยอารมณ์ปรารถนา จมูกโด่งซุกไซ้ที่ซอกคอสาวใช้อย่างหนักหน่วงจนนางร้องครวญคราง และด่าวดิ้นอย่างร่านสวาท

“อุ๊ย! คุณชาย อย่าเจ้าค่ะ”

แม้เฟินห้ามไม่ให้คุณชายเป่ารุกล้ำเรือนร่าง ทว่ามือนางกลับป่ายเปะปะไปที่หน้าขาคุณชายเป่าแล้วคลึงอยู่ที่กระบี่ด้ามใหญ่

เพียงแค่ขยับเบาๆ คุณชายเป่ากระเด้งสะโพกขึ้นๆ ลงๆ อีกทั้งหายใจแรงกว่าเดิม สาวใช้รู้แล้วว่าอีกไม่นานนางก็จะได้สุขสมกับเจ้านายรูปงาม หากว่าทำให้เขาพึงพอใจมากเท่าใดนางก็จะได้เหรียญทองแดงมากเท่านั้น

“เจ้าอย่าขัดข้า ข้าต้องการเจ้า เฟิน”

“ข้ากลัวเจ้าค่ะ คุณชายเป่า”

“กลัวสิ่งใดหรือ”

“อืม ข้ากลัวเข่อซินจะริษยาที่คุณชายเริงสวาทกับข้ามากกว่านาง”

เข่อซินที่สาวใช้เฟินอ้างถึงคือสาวใช้ที่เป็นคู่แข่งกับเฟิน เข่อซินมีรูปร่างหน้าตาสวยงามไม่ต่างจากนาง และทำหน้าที่ดูแลคุณชายเป่าเช่นกัน

“เข่อเซินไม่อาจริษยาเจ้า หากว่านางทำเช่นนั้น ข้าจะไล่ให้นางไปเลี้ยงม้า ไม่ให้ขึ้นมาอยู่ข้างบนอีกเลย”

“เจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าสบายใจ คุณชายเป่าจะให้ข้าทำสิ่งใดโปรดบอก ข้าพร้อมที่จะดูแลคุณชายให้ได้รับความสุข”

“เจ้าเปลื้องเสื้อผ้าออก เร็วสิ”

คุณชายเป่าผู้ไม่อิ่มเอมในรสรักปรารถนาที่จะเห็นเรือนร่างสาวใช้ที่ยังคงทำท่ากระมิดกระเมี้ยนด้วยความอายที่จะเปลื้องอาภรณ์ที่มีอยู่น้อยชิ้นออกจากเรือนร่าง

“คุณชายเป่า ข้า ข้า”

“เจ้านี่ ชักช้าจริง แค่เพียงเปลื้องผ้ามันจะยากอะไร ข้าทำให้เจ้าก็ได้”

“ว้าย! คุณชาย”

เฟินสาวใช้จอมมารยาอุทานอย่างมีจริต เมื่อคุณชายเป่ากระตุกชายผ้ารัดอกเบาๆ ผ้าผืนบางหลุดออกจากร่างงาม เฟินตะปบเนินถันอวบใหญ่เอาไว้แล้วปิดด้วยสองมือ ทว่าคุณชายจับมือนางออกจากกันแล้วจ้องเนินสวยที่สล้างด้วยสายตาวาว

“สวยจริงๆ ข้าไม่เคยเบื่อเลย เต้าที่อวบขาวใหญ่เต็มมือ หัวนมเล็ก ๆ สีชมพูอ่อนนั่น ข้าชอบดูดแบบนี้”

“อุ๊ย! คุณชาย”

เฟินอุทานอีกครั้งเมื่อคุณชายเป่ารวบร่างงามมากอดไว้แล้วเลียลงที่จุกน้อย ๆ บนเนินถันทั้งสองข้างอย่างช้าๆ สลับกับดูดเบาๆ ทั้งสองข้าง จนสาวใช้ขนลุกด้วยความซ่านเสียว

“นมเจ้าช่างสวยงามอะไรเช่นนี้ ข้าชอบ ข้าขอดูดกินให้อร่อยเถิด”

คุณชายเป่ากล่าวเสียงกระเส่าแล้วรั้งร่างสาวใช้จอมมารยาลงไปนอนบนตั่ง โดยขาข้างหนึ่งของนางห้อยลงมา คุณชายเป่าโน้มร่างใหญ่กำยำลงไปทาบทับ ส่วนกลางลำตัวบดขยี้ที่หน้าขาสาวใช้อย่างเร่าร้อน