ตอนที่ 5 ตอน คุณชายพลังรัก

เฟินได้เหรียญทองแดงตอบแทนที่ให้ความสำราญแก่คุณชายเป่าเรื่องเสพสวาทจนแทบหมดเรี่ยวแรง แต่คุณชายเป่านอนพักฟื้น เพียงไม่นานพละกำลังกลับคืนมา ความปรารถนาในรสสวาทจึงเกิดขึ้นอีกครั้ง

“ตงฟางโจว”

คุณชายเป่าเรียกพี่เลี้ยงที่คอยดูแลอยู่ใกล้ ๆ ตงฟางโจวหันมามองนายที่สวมแค่เพียงผ้าแพรสีขาวเพียงผืนเดียว

เส้นผมยาวปล่อยรุ่ยร่าย ไร้ระเบียบ แต่คุณชายเป่ายังคงสง่างามสมชายชาตรี แม้ตงฟางโจวผู้ชายด้วยกันยังริษยาต่อรูปร่างที่แน่นด้วยมัดกล้าม

“ขอรับ คุณชาย”

“ข้าอยากกินรังนกตุ๋น ข้าเสียพลังไปกับสาวใช้เฟินมากเกินไป”

“ขอรับ ข้าจะไปบอกพ่อบ้านให้ช่วยแจ้งในครัวให้ตุ๋นรังนกแก่คุณชายแบบพิเศษจะได้ฟื้นฟูกำลังที่ถูกนางเฟินดูดไป”

“ให้เข่อซินยกรังนกมาในห้องนี้”

ตงฟางโจวใจเต้นแรงเมื่อคุณชายเป่าปรารถนาที่จะให้เข่อซินสาวใช้รูปงามยกถ้วยรังนกตุ๋นมาให้ ซึ่งเป็นที่รู้กันว่านางจะต้องมอบความสำราญทางกามารมณ์แก่เจ้านายรูปงามในช่วงเวลาหลังพระอาทิตย์ลับฟ้า

“คุณชายไม่ร่วมกินอาหารกับท่านเศรษฐีหม่าหรือขอรับ”

“ไม่ ท่านพ่อคงไม่ใส่ใจข้าสักเท่าใดนัก ป่านนี้ท่านคงสำราญกับเมียทั้งสองมากกว่าอยู่กับบุตรเช่นข้า”

“คุณชายเป่า ความจริงแล้วท่านเศรษฐีหม่ารักคุณชายเป่ามาก ทุกครั้งที่กลับเข้าบ้าน ท่านจะถามกับข้าว่าคุณชายเป่าเป็นเช่นไร”

“ท่านพ่อก็ถามไปอย่างนั้นเอง ตั้งแต่แม่ข้าสิ้น ท่านพ่อให้ความสนใจข้าน้อยลง แม้แต่เรื่องการค้า ท่านไม่ค่อยสอนข้าเหมือนเมื่อก่อน”

คุณชายเป่าน้อยใจบิดาที่ไม่ใส่ใจเหมือนเมื่อก่อนที่มารดายังมีชีวิตอยู่ ทว่าตงฟางโจวส่ายใบหน้าหล่อคมไปมา

“มิใช่เช่นนั้น ท่านเศรษฐีหม่าต้องการให้คุณชายพักผ่อนให้เต็มที่แล้วจะสอนเรื่องการค้าแก่ท่าน”

“พอเถิด ข้าไม่อยากฟัง เจ้าไปบอกพ่อบ้านให้จัดการเรื่องรังนกตุ๋นแก่ข้า แล้วให้เข่อซินยกมา นี่ก็ตะวันลับฟ้าแล้ว ข้าจะนอนพักสักครู่แล้วจะให้เข่อซินอาบน้ำให้”

คุณชายเป่ามีแผนที่จะให้สาวใช้เข่อซินมาบำเรอสวาทในช่วงราตรี ซึ่งไม่มีใครกล้าขัดคุณชายเป่า ถ้าหากว่าปรารถนาสาวใช้นางใดที่อยู่ในบ้าน เขาจะสมหวัง ยกเว้นเป็นนางบำเรอของเศรษฐีหม่า

คุณชายเป่าโปรดปรานเฟินกับเข่อซินมากกว่าสาวใช้นางอื่นๆ เขาจึงเรียกนางทั้งสองมาดูแลทุกครั้งที่ปรารถนาในกาม

“ขอรับคุณชาย”

“ดี งั้นเจ้าไปได้แล้ว ข้าเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวและสูญสิ้นพลังไปไม่น้อย เพราะนางเฟินแท้ ๆ เชียว”

“ในเมื่อคุณชายเป่าสูญพลังไปมาก เหตุใดจึงเรียกเข่อซินมาอีกเล่า”

ตงฟางโจวกำลังจะก้าวออกจากห้อง แต่หันมาถามคุณชายเป่าซึ่งเป็นนายที่เคยบอกเขาเสมอว่า เขาไม่ได้เป็นแค่พี่เลี้ยง แต่เป็นพี่ชายร่วมสาบาน

“ข้าจะให้เข่อซินมาอาบน้ำแล้วนวดเนื้อตัวเรียกพลังให้กลับคืนมา เจ้าไปได้แล้วตงฟางโจว”

คุณชายเป่าโบกมือไปมา ไล่ให้ตงฟางโจวออกไปจากห้องแล้วนอนหลับตานิ่ง ๆ บนตั่งตัวโปรดที่ตั้งห่างจากเตียงไม้ฝังมุกตัวใหญ่ที่มีเสาสูงขึ้นไป และประดับด้วยผ้าม่านโปร่งสีขาว ชายทั้งสี่มัดติดกับโคนอย่างเรียบร้อย

เตียงตัวนั้น คุณชายเป่าไม่เคยพาสตรีนางใดไปร่วมสวาท เขาเก็บไว้ร่วมรักกับคนที่เป็นเมียแต่เพียงผู้เดียว

ทว่าคุณชายไม่อาจรู้ว่า สตรีนางใดที่จะเป็นคู่ชีวิตเพราะไม่เคยมอบความรักให้แก่ใคร

คุณชายเป่าไม่รู้เลยว่าเรือนร่างกึ่งเปลือยตกอยู่ในสายตานางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวย ในยามมืดค่ำเช่นนี้เป็นช่วงที่มันมีพลังเพิ่มขึ้น

‘คุณชายเป่าแห่งข้า ข้าอยากเป็นเมียท่านนัก ข้าเห็นบทสวาทที่ดุเดือด ทำให้ข้าแทบขาดใจ ข้าถูกเทพชิงกวงอ๊วงกักดวงวิญญาณไว้ในโพรงไม้นานถึงสามร้อยปี ข้าไม่เคยได้ร่วมสวาทกับชายใดมาก่อน เมื่อเห็นคุณชายร่วมรักกับนางสาวใช้ชั้นต่ำมันทำให้ข้ารุ่มร้อนเหลือเกิน’

นางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวยลูบเนื้อตัวที่เป็นแค่เพียงร่างโปร่งแสงเลือนรางไปมา มันเลื่อนฝ่ามือไปที่หว่างขาแล้วครูดเล็บยาวลงบนเนินกลีบเหมยด้วยความกระสันรัญจวน

‘ท่านยังไม่หยุดที่จะร่วมสวาทกับสตรี ท่านกำลังทำให้ดวงวิญญาณข้าโหยรักมากเท่าพันทวี ข้าคงอกแทบแตกเมื่อเห็นท่านมีอะไรกับนางสาวใช้อีกคน’

นางปีศาจหมาจิ้งจอกหลิงเวยทรมานที่อยากร่วมสวาท แต่ไม่อาจทำได้จึงใช้นิ้วลูบไล้เนินกลีบเหมยไปมา มันจ้องดวงตารีเรียวไปที่ร่างแน่นด้วยกล้ามของคุณชายแล้วมองต่ำกว่าสะดือที่เห็นเส้นไหมดำ ๆ เลื้อยหายลงไปใต้ผ้าแพร

มันเห็นกระบี่ของคุณชายเป่าว่าใหญ่ และแข็งเพียงใด แต่ละครั้งที่กระหน่ำแทงสาวใช้เฟิน นังผู้นั้นถึงกับสะดุ้งแล้วร้องครวญครางราวกับจะขาดใจตาย

หากว่ามันโดนกระหน่ำแทงอย่างนั้นบ้าง มันคงมีความสุขอย่างที่สุด แม้ว่าเป็นปีศาจจากสัตว์เดรัจฉาน แต่มันก็มีความปรารถนาในตัณหาเช่นกัน

“คุณชายเป่า ข้าเข่อซินมาแล้ว”

เสียงหวานปานระฆังแก้วดังขึ้น ปลุกคุณชายเป่าให้ลืมตาแล้วมองไปที่ประตู เข่อซินสาวใช้ร่างบาง แต่ซ่อนความอวบอิ่มไว้ภายใต้ชุดกี่เพ้าเข้ารูปสีชมพูอ่อนยาวแค่เข่าแล้วผ่าด้านข้างสูงจนถึงสะโพก

เรียวขาสวยกับผิวขาวเนื้อเนียน คุณชายเป่าสัมผัสหลายครั้งถึงกับลุ่มหลงจนไม่อาจจะปล่อยนางออกจากห้องง่าย ๆ

“เข่อซิน ข้า ข้าหิวแล้ว”

“หิว คุณชายเป่า หิวรังนกใช่หรือไม่”

“ข้าหิวรังนกกับหิวเจ้า”

คุณชายเป่าลุกขึ้นแล้วรวบร่างสาวใช้แสนสวยไว้ในอ้อมกอด จนนางเกือบทำรังนกในถ้วยหก

“อุ๊ย! คุณชายเดี๋ยวก่อน ใจเย็น ๆ รังนกเกือบหก ท่านจะอดกินของอร่อย”

“ไม่เป็นไร ข้ากินกลีบเหมยของเจ้าแทนก็ได้”

“คุณชายเป่าอย่าเพิ่งกินกลีบเหมยของข้า ท่านนั่งลงเถิด ข้าจะป้อนรังนกตุ๋นให้ท่าน อ้าปากเถิดนะ”

เสียงหวาน ๆ จากเข่อซิน สร้างความปั่นป่วนใจแก่คุณชายเป่าเป็นอย่างยิ่ง และเขาก็มองร่างเข่อซินด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้า