มนตร์พิศวาสอสูร

110.0K · จบแล้ว
อัญญาณี
42
บท
22.0K
ยอดวิว
7.0
การให้คะแนน

บทย่อ

บัณฑิตาหนีการคลุมถุงชนมาไกลถึงกรุงลอนดอน คิดว่าจะรอดพ้นจากการถูกบังคับ แต่โชคชะตากลับเล่นตลกกับเธอ เมื่อมาเจอ “ผู้ชายในคืนนั้น” คืนที่เธอสูญเสียพรหมจรรย์ เขาพันธนาการเธอไว้ด้วยความสิเน่หาอันเร่าร้อน“คุณเป็นใคร”“จำผัวตัวเองไม่ได้หรือไง ผัวที่พรากความสาวเธอน่ะ” เขาพูด ก้าวเท้าเดินมาหาสาวสวยที่อยากกกกอดมากที่สุดในจักรวาล บัณฑิตาถอยร่นหนีเสือร้ายหมายขย้ำตน “ฉันคิดถึงเธอมากเลยรู้ไหม มามะมาให้กอดให้หอมหน่อยเร็ว”“หยุดนะ...ว้าย!” บัณฑิตาตกใจสุดขีด กรีดร้องออกมาดังลั่นเมื่อลำแขนใหญ่ของเขารัดตัวเธอไว้ ไม่เพียงแค่นั้น ปากเขายังพรมจูบไปทั่วดวงหน้าหวานที่ส่ายหน้าหนีพัลวัน“ฉันรอคอยวันนี้มาเป็นปี รอวันที่จะได้พบหน้าเธออีกครั้ง” เขาพูดระยะเผาขน หัวใจคนฟังเต้นไม่เป็นจังหวะ ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจกับประโยคที่ได้ยิน “ฉันบอกกับตัวเองมาเสมอว่า ถ้าได้เจอเธออีก ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไป ฉะนั้นเรามาสนุกกันให้หายคิดถึงดีกว่านะ”เหยื่อติดกับแล้ว ราชสีห์หนุ่มไม่มีวันปล่อยเธอเด็ดขาด...

นิยายปัจจุบันนิยายรักนิยายรักโรแมนติกประธานรักแรกพบพระเอกเก่งเศรษฐีรักหวานๆโรแมนติก

บทที่ 1 ความทรงจำ 1

อุณหภูมิภายในห้องดูจะสูงขึ้นเมื่อชายหญิงคู่หนึ่งกำลังบรรเลงเพลงสวาทอย่างเร่าร้อน ลีลาของสาวคู่ขาร้อนแรงสมกับชั่วโมงบิน เสียงครางของหล่อนดังตลอดเวลาที่ฝ่ายชายเคลื่อนไหวรุนแรงเหนือร่างตน ทว่ากลับไม่มีเสียงของลีโอนาร์ด ฟาเรลล์ นักธุรกิจหนุ่มใหม่ไฟแรงแห่งกรุงลอนดอนลอดผ่านปากแม้แต่นิดเดียว ใบหน้าเขานิ่งเรียบ ตั้งหน้าตั้งตาทำภารกิจบนเตียงให้เสร็จ ทำราวกับว่าไม่มีอารมณ์ร่วมกับสาวผู้ร้อนแรงใต้ร่าง และมองเห็นใบหน้าสาวคู่ขาเป็นหญิงสาวอีกคน

ใช่...ลีโอนาร์ดไม่มีอารมณ์ร่วมสักเท่าไหร่ เพราะหัวใจและห้วงอารมณ์นึกถึงแต่สาวปริศนาที่เขาพร่าพรหมจรรย์เมื่อหนึ่งปีก่อน ลีโอนาร์ดยังจำใบหน้าหล่อนได้แม่นยำ จำความสวยงามของเรือนร่าง จำกลิ่นหอมจากผิวกาย จำความหอมหวานจากริมฝีปากรูปกระจับที่ตนบดจูบ จำความสุขที่ได้รับจากสาวร่างบอบบาง เป็นความทรงจำที่ทำให้เขาแทบคลั่งทุกครั้งยามนึกถึง ในความรู้สึกของลีโอนาร์ดเวลานี้คือ ปรารถนาสาวปริศนาในค่ำคืนนั้นเพียงคนเดียว

ความทรงจำในค่ำคืนนั้นยังติดอยู่ในหัว ยามหวนคำนึงร่างกายเขารุมร้อน ความปรารถนาแทรกซ้อนในกาย ประมวลภาพต่างๆ ผุดขึ้นมาโดยไม่ต้องนึกคิด ลีโอนาร์ดจำทุกเรื่องราว ทุกท่วงท่าที่ตนอยู่เหนือร่างบางได้ดี จำได้แม้กระทั่งวินาทีแรกที่เดินเข้าไปในห้อง

กลิ่นหอมจากเทียนหอมกระจายไปทั่วห้อง ทำให้ลีโอนาร์ดรู้สึกสดชื่นและผ่อนคลายยามสูดดม ขจัดความเมื่อยล้าจากการเดินทางได้มากทีเดียว ที่ว่าเหนื่อยจากการเดินทางไม่ใช่จากการนั่งเครื่องบินมาเป็นเวลาสิบกว่าชั่วโมง แต่มาเหนื่อยเพราะการจราจรติดขัดบนถนนในกรุงเทพฯ มากกว่า กว่าจะถึงโรงแรมก็ใช้เวลาร่วมสามชั่วโมง เขาตั้งใจว่ามาถึงห้องพักจะอาบน้ำเป็นอันดับแรก คิดได้ดังนั้นลีโอนาร์ดจึงเดินไปไปยังห้องนอนที่ประตูเปิดกว้าง

เท้าใหญ่ของเขาชะงัก เมื่อพบว่าบนเตียงหนานุ่มมีร่างของสตรีสาวนางหนึ่งนอนเปลือยกายอยู่ ลีโอนาร์ดไม่ได้ตกใจอะไรเพราะคิดว่าเป็นบรรณาการจากปณิธานหรือแซมเพื่อนรักของตน ซึ่งครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก ร่างสูงใหญ่เคลื่อนตัวไปหยุดยืนริมเตียง นัยน์ตาสีฟ้าทอดมองมายังร่างแสนโสภาขาวผ่องที่ไร้อาภรณ์บดบังด้วยรอยยิ้มพอใจ ผู้หญิงคนนี้สวยงามลออตา เรือนร่างก็อรชรสมส่วน ดอกบัวคู่งามตูมเต่งอวบใหญ่พอดี ปลายถันสีชมพูอ่อนทำให้ร่างของเขาสั่นเทิ้ม ความขาวผ่องจากผิวกายที่มีความแดงระเรื่อปะปนช่างดึงดูดสายตา กระตุ้นความรู้สึกบางอย่างให้ลุกกระพือ หล่อนสวยทั้งรูปร่างและหน้าตาเหลือเกิน

และคนสวยคนนี้ก็กำลังบิดร่างเร้าไปมา ส่ายสะบัดตัวราวกับว่ากำลังจะขับไล่ความร้อนออกจากกาย ดวงตาสาวหรี่ปรือ มือเรียวนุ่มทั้งสองข้างลูบไล้ไปตามเรือนร่าง บีบเคล้นทรวงอกและส่งเสียงครางเบาๆ เขาไม่นึกแปลกใจกับกิริยาของหล่อนเพราะคิดว่ามันเป็นหนึ่งในการเชิญชวนหรือการยั่วยวนเพศตรงข้าม

ลีโอนาร์ดเห็นผู้หญิงเปลือยกายมาเยอะแต่ไม่เคยมีใครทำให้เขาเกิดความต้องการอย่างแรงกล้าเพียงแค่มองเลยสักคน เขาไม่อยากจะคิดเลยว่า ยามที่สัมผัสและขับเคลื่อนบนตัวเธอมันจะเป็นเช่นไร

แค่นึก…เพียงแค่นึกร่างกายของลีโอนาร์ดก็ตอบสนองความคิด ไฟกามลุกพรึบร้อนวูบวาบ เขายืนมองร่างสวยเปล่าเปลือย ในขณะที่มือใหญ่เริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าทีละชิ้นๆ จนกระทั่งกางเกงชั้นในชิ้นสุดท้ายหลุดจากกายแกร่ง

“คุณ” หญิงสาวมองเห็นชายต่างชาติร่างสูงตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว เขาเป็นใครเธอก็ไม่อาจรู้ได้ ตอนนี้สมองและความคิดของหล่อนว่างเปล่าเพราะถูกยานรกเข้าครอบงำจิตใจทุกพื้นที่ ไม่มีเหลือที่ว่างไว้คิดอ่านสิ่งใด ไม่ห้ามปรามกับสิ่งที่เขาคิดจะทำด้วย มิหนำซ้ำยังเรียกร้องอย่างน่าละอาย “ได้โปรด…ฉันต้องการคุณ”

หล่อนเอ่ยกระท่อนกระแท่นด้วยภาษาอังกฤษ

ลีโอนาร์ดยิ้มก่อนจะเดินตัวล่อนจ้อนออกไปจากห้องนอน ไปรื้อค้นหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าเดินทางที่เขามักพกสิ่งนี้ติดกระเป๋าไว้เสมอ เมื่อได้สิ่งที่ต้องการเขาจึงเดินกลับมาหาร่างขาวผ่องอีกครั้ง วางกล่องถุงยางอนามัยไว้ข้างหมอนหนุน จากนั้นก็เอนกายเกยก่ายร่างสวย

“คุณ…ฉันต้องการคุณ” เสียงสั่นของสาวร่างเปลือยเอ่ยบอกร่างหนา

“ฉันก็ต้องการเธอ แม่สาวสวย” ลีโอนาร์ดหอมแก้มระเรื่อสีแดงฟอดใหญ่ ความหอมนั้นทำให้ขนเส้นอ่อนๆ ในกายลุกซู่ และส่งผลต่อแก่นกายที่ผยองใหญ่ “เธอสวยถูกใจฉันเหลือเกิน”

เขาไต่ปากไปจนถึงเรียวปากคู่สวยที่เวลานี้เหมือนนกรอคอยอาหารจากแม่ เผยอกว้างรับจุมพิตแรกในชีวิตจากชายหนุ่มที่ไม่รู้จัก หากในยามมีสติเธอคงจะปัดป้องและขัดขืนเต็มที่ ทว่าเวลานี้หล่อนมีแต่ยินยอมพร้อมใจ และบางครั้งก็รุกหนักจนไม่เหลือความอาย ทำราวกับตนเองเป็นคนเจนจัดในเกมกาม จูบโต้ตอบอย่างไม่มีความชำนาญแต่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น แสดงให้รู้ว่ากระหายใคร่เป็นที่สุด และแทนที่เขาจะรำคาญกับความไม่เป็นงานของหล่อนที่คิดว่าแสร้งทำ กลับทำให้ลีโอนาร์ดพอใจมากกว่า ในเมื่อหล่อนแสร้งทำเป็นสาวไร้เดียงสา เขาก็ให้หล่อนทำตามใจคิด ไม่คัดค้านหรือต่อว่า

ลีโอนาร์ดจูบสาวปริศนาเนิ่นนานราวกับว่าห่างหายการจุมพิตมาหลายปี โพรงปากของหล่อนหอมกรุ่นหวานละมุนอย่างที่ไม่เคยสัมผัสจากหญิงใดมาก่อน อบอวลไปด้วยกลิ่นวิสกี้ที่คละคลุ้งไปทั่วช่องปาก ส่งผลให้ความปรารถนาในกายหนุ่มทวีสูงและคล้ายจะมึนเมาขึ้นมาทันที มือแข็งแรงก็ไม่ได้น้อยหน้าปาก ไล้ลูบไปตามเรือนร่างสวยละเมียดมือ ก่อนจะมาหยุดเคล้นคลึงภูเขาลูกย่อม

ความรู้สึกของบัณฑิตาเวลานี้คงไม่ต้องพูดถึง มันเอ่อล้นไปด้วยเพลิงเสน่หาที่กระจายทั่วสรรพางค์กาย มือเล็กนุ่มปาดป่ายไปตามผิวกายของลีโอนาร์ด และบังเอิญว่ามือของหล่อนได้สัมผัสกับบางสิ่งบางอย่างที่มือเรียวแทบจะกำไม่รอบ ทว่าหล่อนก็ไม่ได้คลายมือออกจากสิ่งนั้น ฤทธิ์ยาทำให้กล้าหาญชาญชัย ทำในสิ่งที่ไม่รู้ตัว หล่อนจับแก่นกายชายไว้และขยับรูดขึ้นรูดลง ลีโอนาร์ดตัวสั่น ความกำหนัดลุกลาม