ตอนที่ 3 อดทนเข้าไว้

.

..

...

....

“เอ่อ...ถ้างั้นก็แล้วแต่นายเถอะ ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนดีกว่า” ว่าแล้วก็ลุกตึงตังขึ้น เดินไปหยิบผ้าผ้าเช็ดตัวออกมาจากตู้ กำลังจะเข้าห้องน้ำอยู่แล้วเชียวแต่ต้องรีบเดินกลับมาเพราะลืมล็อกตู้

ราชิดมองทุกอิริยาบถของเพื่อนร่วมห้องอย่างงุนงง เขาไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนมีท่าทีอ้อนแอ้นราวกับผู้หญิงอย่างนี้มาก่อน ยิ่งในอัลดาฮุสแทบไม่เคยเห็นเลย

“ฉันไม่ขโมยของนายหรอกน่าทำไมต้องล็อกด้วย”

“เปล่านะฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น พอดีมันชินตั้งแต่อยู่เมืองไทยแล้วล่ะ ใช้เสร็จปุ๊บต้องล็อกปั๊บ”

“จะอาบน้ำทำไมไม่ถอดเสื้อผ้าออกก่อนล่ะ เกะกะเปล่า ๆ”

“ช่างฉันเถอะน่า มันชินแบบนี้ไปแล้ว”

กำลังจะก้าวเท้าเดินไปแต่ทว่าราชิดกลับเอ่ยปากเรียกอีกครั้ง

“เดี๋ยว!”

“อะไรของนายอีกเนี่ยจะได้อาบไหมวันนี้” เจ้าหล่อนยืนกอดอกทำหน้าถมึงทึงเมื่อถูกขัดใจ

“อ้อนแอ้นอย่างนายเข้าฟิตเนสด้วยเหรอ ทำไมกล้ามอกถึงได้นูนขนาดนั้นเนี่ย” ราชิดถามซื่อ ๆ ไม่ได้คิดอะไร แต่ทว่าคนที่ยืนอยู่กลับหน้าแดงก่ำ รีบยกผ้าเช็ดตัวขึ้นมาปิดไว้

“ชะ...ใช่ เอาไว้ค่อยคุยกันนะฉันขอตัวเข้าไปอาบน้ำก่อน”

มารีญารีบวิ่งแจ้นเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูแล้วก็ยืนพิงหลัง ยกมือขึ้นทาบอกด้วยความโล่งใจ ก่นด่าตัวเองว่าไม่น่าพลาดเลยทั้งชุดกันดูร่าก็ไม่ได้รัดรูปเลยสักนิด

“แกต้องระวังให้มากกว่านี้นะมารีญา” เธอเอ่ยกับตัวเองเบา ๆ แล้วล้วงเอามือถือขึ้นมาส่งข้อความหาเพื่อนรัก

เธอและฟาติมารู้จักกันเมื่อครั้งไปเรียนที่อเมริกา ทั้งสองเจอกันในชั้นเรียนพูดคุยกันถูกคอ จึงย้ายมาอยู่หอพักด้วยกันและกลายเป็นเพื่อนสนิทหลังจากวันนั้น ยิ่งมารู้ทีหลังว่าฟาติมาเป็นลูกสาวรัฐมนตรีของประเทศอัลดาฮุส ยิ่งดีใจเข้าไปใหญ่เพราะนั่นจะทำให้เธอเข้าถึงความจริงเรื่องมารดาได้ง่ายขึ้น

Mariaaa : แกกก!!!!

LadyFatima : เป็นยังไงบ้างทุกอย่างเรียบร้อยใช่ไหม

Mariaaa : เรียบร้อยดีทุกอย่างแต่ก็รู้สึกกลัว ๆ อยู่บ้าง พรุ่งนี้คุณราทิฟจะพาเข้าไปตำหนักแล้ว ไม่รู้ว่าจะโดนตำหนักไหนน่ะสิ

LadyFatima : ภาวนาขอให้แกอย่าตกไปอยู่ตำหนักเจ้าชายเอลซาราฟเลย

Mariaaa : ทำไมยะ ที่นั่นมันเป็นยังไง แกทำให้ฉันเครียดนะเนี่ย

LadyFatima : แกคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอกมั้ง เจ้าชายเอลราซาฟเสือผู้หญิงตัวยง คนรับใช้สาว ๆ สวย ๆ ไม่เคยรอดเลยสักคน

Mariaaa : เรื่องนั้นไม่น่าห่วงหรอกเพราะตอนนี้ฉันอยู่ในคราบผู้ชาย คงไม่มีใครคิดแบบนั้นกับฉันหรอกน่า

LadyFatima : อ้อ ฉันก็ลืมไป ยังไงก็ระวังตัวด้วยละกัน เรื่องโทรศัพท์ก็เหมือนกันห้ามลืมทิ้งไว้ ห้ามทำหายเด็ดขาดรู้ไหม

Mariaaa : จ้า ขอบใจมากแต่ตอนนี้ฉันขอตัวอาบน้ำก่อนนะ

LadyFatima : ตามสบายเลยย่ะ มีอะไรทักมานะ

Mariaaa : โอเคจ้าเพื่อนรัก

ปิดหน้าจอมือถือแล้วมารีญาก็เริ่มเปลื้องผ้าออกทีละชิ้น ตบท้ายด้วยวิกผมสั้นออกเป็นปราการสุดท้าย นั่นทำให้ผมยาวดกดำสยายตัวลงมาคืนความเป็นสตรีให้เจ้าหล่อนในพริบตา คงเป็นห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ นี้สินะที่ทำให้เธอรู้สึกเป็นตัวของตัวเองที่สุด แต่มันคงจะดีกว่านี้หากได้มีโอกาสแต่งเป็นผู้หญิงบ้าง ทว่านั่นมันคือความเสี่ยง หากใครจับได้มีหวังโดนลงโทษสถานหนักอย่างแน่นอน

เธออยู่ในห้องน้ำนานเกือบชั่วโมง ขัดสีฉวีวรรณจนลืมไปเลยว่าตอนนี้ยังคงใครบางคนรอต่อคิวอยู่ด้านนอก หลังจากจัดการใช้ผ้ารัดเนินเนื้อทั้งสองให้แบนราบลงแล้ว มารีญาก็สวมใส่ชุดกันดูร่าออกไปจากห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี แต่ทว่า...

“อุ๊ย!” ร่างบอบบางชนเข้ากับร่างกำยำอย่างจัง จนกระเด็นถอยหลังไปหนึ่งก้าว

“ฉันนึกว่านายหลับไปแล้วซะอีก ผู้ชายบ้าที่ไหนอาบน้ำเป็นชั่วโมง” ราชิดทำหน้าเซ็งเพราะนั่งรอ ยืนรอ เปลี่ยนอิริยาบถหลายท่วงท่าแต่เพื่อนร่วมห้องยังไม่โผล่ออกมาจากห้องน้ำเลย

“เอ่อ...ฉันขอโทษด้วย พอดีมันร้อนน่ะเลยอาบนานไปหน่อย เอาไว้วันหลังจะพยายามลดเวลาให้น้อยลงกว่านี้นะ” ว่าแล้วก็เดินเลี่ยงออกมาโดยเร็ว ปล่อยให้ชายหนุ่มยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่อย่างนั้น

“คนไทยทำตัวแปลกอย่างนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าวะ”

เสียงบ่นดังจากด้านหลังไม่นานเสียงปิดประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น หญิงสาวนั่งลงบนเตียงจากนั้นรีบถอดวิกผมออก นำไดร์เป่าผมให้แห้งก่อนที่ราชิดจะออกมาเจอเข้าเสียก่อน แม้ว่าทุกอย่างมันจะดูยากลำบากไปเสียหมด แต่เธอก็ยอมทำเพื่อจะได้เห็นหน้ามารดาสักครั้งในชีวิต และจะไม่ยอมให้ความพยายามในครั้งนี้ต้องสูญเปล่าอย่างแน่นอน