พาเที่ยว1

เมื่อหลินหลินพาหลี่หงจินหยางเดินทางมาจนถึงสถานที่ท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง

"ที่นี่เรียกว่าทะเลเป็นพื้นที่ส่วนหนึ่งซึ่งมีแผ่นดินคาบเกี่ยวกับจังหวัดที่เราจากมา ที่นี่จะไม่ได้เรียกว่าแคว้นเหมือนที่ที่ท่านจากมา"

หลินหลินบอกกล่าวและอธิบายขยายความเรื่อยๆเกี่ยวกับภูมิประเทศและเรื่องราวต่างๆของเมืองที่เธอพามาให้แก่หยางหยางได้รับฟังเรื่อยๆ เผื่อว่ามันจะมีประโยชน์อะไรบ้างไม่มากก็น้อย

สถานที่แห่งนี้เป็นทะเลในต่างจังหวัดซึ่งไม่ไกลจากกรุงเทพฯมากนัก ใช้เวลาขับรถออกมาเพียงสองชั่วโมง

"มานั่งตรงนี้ก่อน" หญิงสาวพูดขึ้นพลางเดินนำทางให้ร่างสูงโปร่งของหยางหยางได้เดินตามร่างระหงของเธอมาตามทางอย่างใจเย็น

เธอเลือกที่จะหาที่นั่งให้ห่างไกลจากผู้คนพลุกพล่านในระดับหนึ่ง แม้จะไม่ปลอดคนเสียทีเดียว แต่ก็แค่มีผู้คนเพียงบางตาเดินไปเดินมาแค่เท่านั้นและที่สำคัญยังคงใกล้กับร้านรวงร้านค้าแถบชายทะเลเพื่อที่จะได้หาซื้ออาหารมานั่งกินพร้อมชมวิวทิวทัศน์ไปด้วย

หยางหยางยังคงปฏิบัติตัวเป็นเด็กดีในความคิดของหลินหลินอย่างเสมอต้นเสมอปลาย ในขณะที่หลินหลินชี้ชวนให้มองไปรอบทิศทางพลางอธิบายไปเรื่อยๆ

อืม...

เป็นเด็กที่ตัวโตมากๆ

มาดอย่างกับเจ้าพ่อปลอมตัวมา

หลินหลินคิดในใจขณะมองชายหนุ่มอย่างอารมณ์ดี ใบหน้าของเธอเปื้อนยิ้มน้อยๆอย่างเป็นธรรมชาติ

ทั้งสองนั่งทอดอารมณ์สร้างความคุ้นเคยและเพิ่มความสบายใจในเวลาเดียวกันอยู่ริมชายทะเลแห่งนี้

นักท่องเที่ยวหลายคนที่เดินผ่านมา แม้จะมีไม่กี่คน แต่ทุกคนล้วนแล้วแต่ต้องหันมามองสองหนุ่มสาวที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ผ้าใบใต้ร่มคันใหญ่อย่างอดใจไม่ได้

ถึงแม้ว่าหลินหลินจะแต่งตัวธรรมดาด้วยเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาวยาวคลุมทับด้วยผ้าโปร่งปิดไหล่ลงมาถึงท่อนแขนอย่างมิดชิดแถมใส่แว่นกันแดดอันใหญ่เว่อร์ แต่ก็ยังคงไว้ซึ่งความสวยของเค้าโครงหน้าตาและรูปร่างสมส่วนอันโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์

แต่คิดไปคิดมา

ถ้าเธอถอดแว่นออกคนคงเลิกมองมั้งนั่น!

แต่ช่างเถอะ!

อยากมองก็มอง

วันนี้ให้มองฟรี

ไม่คิดตังค์!

หลินหลินคิดในใจ

และนอกจากหลินหลินที่ตกเป็นเป้าสายตาแล้ว

หยางหยางเองก็ไม่แพ้กัน

ด้วยรูปร่างสูงโปร่งงามสง่าผิดแผกจากผู้คนทั่วไป อกผายไหล่ผึ่ง บุคลิกลักษณะโดดเด่นสง่างาม หน้าตางดงามหล่อเหลาคมคาย ดวงตาคมกริบโฉบเฉี่ยวฉายแววน่าหวาดหวั่นเวลาปรายตามอง จมูกเป็นสันตั้งตรง ริมฝีปากแดงสด ผิวพรรณเนียนละเอียดลออสะอาดสอ้านงามตา ดูเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว ออร่าเปล่งประกายเมื่อต้องแสงแดดริมทะเลพร้อมสายลมพัดโบกเผยให้เห็นแผงอกบึกบึนภายใต้เสื้อยืดยามลู่ลม

เอิ่ม...

นี่คนหรือเทพมาจุดติกันล่ะนี่

หลินหลินเองยังอดที่จะมองตามสายตาของบรรดาสาวๆที่มองมาทางหยางหยางของเธอไม่ได้

คิดตังค์ดีมั้ย!

คนนี้ของฉันนะยะ!

หลินหลินคิดในใจพลางขยับแว่นตาลงก่อนจะเหล่ตาจ้องมองอย่างเอาเรื่องออกไปยังบรรดาสาวๆที่บังเอิญเดินผ่านมาแล้วเหม่อมองมาทางหยางหยางของเธอ

และเหมือนกับว่าสาวๆพวกนั้นจะเข้าใจความหมายทางสายตาของหลินหลินได้เป็นอย่างดี

พวกเธอจึงทำท่าเบ้ปากกลอกตามองบนออกอาการอิจฉาไม่ปกปิดก่อนจะรีบเดินจากไป

ชิ!

แน่จริงเดินเข้ามาใกล้ๆสิยะ

หลินหลินนึกหมั่นไส้ในใจพลางเบ้ปากถลึงตาจิกกัดมองตามสาวๆเมื่อครู่

ซักพักอาหารที่หลินหลินสั่งเอาไว้กับร้านค้าไม่ใกล้ไม่ไกลก็นำเอามาเสิร์ฟให้ถึงที่ ชายหนุ่มหญิงสาวจึงหันเหไปสนใจในอาหารตรงหน้าในทันที

หญิงสาวเลือกสั่งอาหารทะเลผสมกับอาหารทั่วไปที่มีรสชาติหลากหลาย เพราะไม่รู้ได้ว่าท้องไส้ของพ่อเทพบุตรสุดหล่อของเธอจะรับอาหารแบบไหนได้บ้าง

เธอพอจะเข้าใจดีถึงอาการหลังรับประทานอาหารแปลกถิ่น

เพราะเมื่อครั้งที่ยังเป็นเด็กเธอนั้น เธอได้ย้ายมาจากประเทศจีนมาอยู่เมืองไทย และเมื่อเธอได้กินอาหารไทยที่ผิดแผกออกไป เธอถึงกับปวดท้องอาหารเป็นพิษต้องไปนอนโรงพยาบาลกันเลยทีเดียว

เวลาผ่านไปซักพัก...หลินหลินเพียงชักชวนหยางหยางให้กินอาหารพร้อมกับแนะนำวิธีการกินแต่ละอย่างด้วยความเข้าอกเข้าใจของคนต่างถิ่นที่ต้องมาเจอกับบรรยากาศและอาหารแปลกใหม่อย่างเช่นขณะนี้

ชายหนุ่มที่แม้จะยังคงไว้ซึ่งบุคลิกเรียบนิ่งเฉยชากับทุกสรรพสิ่งแต่ก็ยังให้ความร่วมมือกับหลินหลินเป็นอย่างดี

สายตาของเขาคล้ายอ่อนโยนลงอยู่มากจากเมื่อครั้งแรกที่เจอกัน

จนหลินหลินยังอดที่จะนึกชื่นชมตัวเองไม่ได้

นี่ถ้าให้ไปหลอกลวงนักธุรกิจพันล้านเธอก็คงจะทำได้ดีอย่างนี้เหมือนกัน หึหึ!

หญิงสาวคิดไปพลางจ้องมองชายหนุ่มลึกลับของเธอไปอย่างคิดวิเคราะห์

นี่ถ้าเธอพาเขาให้เข้าวงการนะ

แน่นอนว่าด้วยรูปร่างลักษณะหน้าตาทุกสิ่งอย่างที่เป็นตัวเขาคงเข้าวงการได้ไม่ยาก

ถึงแม้ว่าเขาจะเล่นละครไม่ได้ แสดงแอ็คติ้งไม่ได้ ก็ให้เขาไปเป็นนายแบบก็ยังได้ เป็นนายแบบน่าจะรุ่ง

แต่...

เอ...

ความไม่ธรรมดาของเขาอาจจะทำให้เขาโดนจองตัวไปแสดงงานวัดรึเปล่า

อันนี้

น่ากลัว

ถ้าเขาพลั้งเผลอแสดงอิทธิฤทธิ์อะไรออกมาล่ะก็

อา...

ไม่ได้ ไม่ได้

เธอเก็บเขาเอาไว้ข้างตัวอย่างนี้น่าจะดีกว่า

น่าจะดีกว่าการที่จะนำเขาออกสู่สาธารณชน

พลังและอิทธิฤทธิ์ของเขาเอาไว้สำหรับเธอคนเดียวก็พอ

หึหึ!

หลินหลินคิดในใจด้วยความเห็นแก่ตัวที่พุ่งสูงปรี๊ดยากแก่การควบคุม